سیره پیامبر(ص)06 (در آداب آشامیدن)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

سیره رسول گرامی اسلام درآداب آشامیدن

یکی از نیازهای ضروری بعد جسمانی انسان آب است واگر این مایع حیات بخش دردسترس انسان نباشد، زندگی او درمدت بسیار کوتاه به مخاطره می افتد. بنابراین ، در ضرورت نوشیدن آب، هیچ بحثی وجود ندارد اما این که هر انسان چه میزان ، چه زمان وچگونه باید آب بیاشامد دارای نکات ارزشمندی است که دانش روز بشری نیز به طور مفصل به آن پرداخته است . ما دراین مقاله ، نگاهی اجمالی به احادیث وروایت هایی که ازوجود مقدس پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله نقل شده است ، خواهیم داشت تا برهمگان گوشه هایی ازسیره آن  حضرت دراین باره آشکار شود.

آداب نوشیدن آب نزد پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله:

درکتاب شریف مکارم الاخلاق ودرکتاب معتبر کافی به نقل ازکتاب طب الائمه آمده است که : رسول خدا صلی الله علیه و اله هنگام نوشیدن آب «بسم الله» می گفت: آب رامی مکید وآن را با یک نفس نمی آشامید و می فرمود : «درد کبد ازآشامیدن با یک نفس وجود می آید»

درکتاب  جعفریات به نقل ازامام جعفرصادق علیه السلام وایشان ازپدران بزرگوارشان نقل کرده اند که : حضرت امام علی علیه السلام فرمودند :چندین بار پیامبر را دیدم که هنگام نوشیدن آب آن را با سه نفس می نوشید ودرهربار بسم الله می گفت ودرآخر شکر خدا می نمود ،علت را از پیامبر خدا صلی الله علیه و اله پرسیدم ،آن حضرت فرمود : یا علی ، حمد به خاطر ادای شکرخدا و بسم الله برای ایمنی از درد است .

همچنین ازآن حضرت نقل شده است که فرمودند : رسول خدا صلی الله علیه و اله هرگاه آب میل می فرمود ، درظرف آب نفس نمی کشید، بلکه هرگاه می خواست نفس بکشد ، ظرف آب را ازدهان دور می نمود .

حاتم بن اسماعیل ازامام جعفرصادق علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت می فرمود : امیرمومنان علی علیه السلام به صورت ایستاده آب میل می فرمود ، روزی ازباقی مانده آب وضوی خود، درحالی که ایستاده بود، میل فرمود، سپس به امام حسن علیه السلام روی نموده و فرمود : فرزندم دیدم که جدت رسول خدا نیز این گونه آب می نوشید .

درکتاب معتبر کافی به نقل ازامام صادق علیه السلام آمده است که : هرگاه رسول خدا صلی الله علیه و اله غذا چربی میل می کرد، آب کمتری می نوشید ، به پیامبر عرض کردند : شما آب کمی می نوشید ؟ حضرت درپاسخ فرمودند : برای طعام چرب ، نوشیدن آب کم گواراتر است.

درروایتی دیگر ازکتاب مکارم الاخلاق نقل شده است که : رسول خدا صلی الله علیه و اله

تحقیق آداب مسافرت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

آداب مسافرت

اول : در ساعت نیک از ایام هفته بیرون رود . مثلاً چه روز از هفته و چندم ماه برای سفر حرکت نماید .

و همراهان او را بدرقه نمایند به دعای رسول خدا

امام محمد باقر از امام سجاد(ع) و او از رسول خدا (ص) نقل فرمود هنگامی که پیغمبر اکرم مؤمنین مسافر را وداع می فرمود و بدرقه می نمود این دعا را می خواند

زَوَدَ کُمُ اللهُ التَّقْوا وَ جَّهَکُم خَیر وَ قَضی لَکُم کُلَّ حاجَهٍ وَ سَلِمَ لَکُمْ وَ دُنیاکُم وَ رَدَّکُمْ سالِمینْ

1-چون اراده سفر کنی سزاوار آنست که روزه بداری روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختیار نمائی روز شنبه را یا روز سه شنبه را یا روز پنجشنبه را و اجتناب کن از سفر کردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پیش از ظهر جمعه و از سفر کردن در این ایام که در این نظم واقع شده : هفت روزی نحس باشد در مهی * زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج . سه و پنج و سیزده با شانزده * رجوع شود به صفحه 507 بیست ویک با بیست و چهار و بیست و پنج و سفر مکن در محاق شهر و در حالیکه قمر در برج عقرب باشد

سوم - به سفر تنها نرود بلکه رفیق پیدا کند و از چهار زیاد تر خوب نیست و یکی کم است . و با کسی همسفر شود که در برابر ارزش واحترامی که به او می گذارید به شما بی اعتنائی نکند بلکه عمل شما را پاس دارد .

چهارم – انگشتر عقیق همراه داشته باشد با تربت جناب سید الشهدای علیه السلام تا از بلیّات محفوظ شود .

(وحتی در مسیر بعضی جاها اصلاً مهر نماز پیدا نمی شود خوب است مهر از تربت حسین باشد ) .

پنجم – مایحتاج سفر را از سفره ، شمشیر و خیمه و خیک ، نخ و سوزن حوله ، شانه ، ناخنگیر، ادویه و سایر مایحتاج را مهیا نماید .

لقمان حکیم به فرزندش دستور می دهد که هنگام سفر لوازم ضروری سفر مثل آب – داروهای مورد نیاز لباس – نخ و سوزن – مسواک – وسایل دفاعی مناسب و .... را فراموش نکند .(ره توشه سفر ص2)

ششم – قبل از مسافرت بهتر است از اقوام و خویشان و دوستان خداحافظی نموده و حلالیت بطلبید .

وصیت نماید که دنیا را اعتباری نیست .

هفتم – غسل نماید .

هشتم - فال بد به چیزی نزند .- مثلاً کلاغیکه از جانب راست فریاد زند و مثلاً‌سگی دم خود را علم کرده باشد . و جغدیکه فریاد زند و .....

بخواند اِعتَصَمتُ بِکَ یارَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فی نَفسی وَ‌ اَعصِمنی مِن ذالِکَ سپس ضرری به او نرسد (آداب الشرعیه علامه فشارکی)‌

دهم- با خود عصای ( بادام تلخ ) بردارد .

یازدهم- عمامه بر سر نهد که اگر با عمامه به سر بسته از خانه بیرون آید به سلامت برگردد و اگر با تحت الحنک باشد بهتر است .1

و سنت است که با عمامه بیرون روی و سر عمامه در زیر حنک بگردانی تا اینکه بتو آسیبی نرسد از دزد و غرق شدن و سوختن مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی

دوازدهم – توشه بردارد که از شرف آدمی است .

اگر همسفر شما نمی تواند مثل شما خرج کند سعی کنید شما از خرج و هزینه خود بکاهید .

سیزدهم – نفقة خود را حفظ نماید اسراف ننماید .

چهاردهم – از توسعة خود به رفیقان بذل نماید و ایشان را یاری نماید و بر روی رفقا تبسم بسیار کند و تا آن جا که به گناه نیفتد مزاح و شوخی را ازیاد نبرد .

پانزدهم – غالباً ساکت باشد اِلّا بذکر الله .

شانزدهم – در اول روز و آخر شب راه برود .

هفدهم – وقت پایین آمدن از حیوان (وسیله حرکت) دست خود را به چیزی بگیرد .

هجدهم – وقتیکه می خواهد بیرون رود دو رکعت نماز بگذارد و بگوید .

اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ نَفسی وَ‌ اَهلیَ وَ مالی وَ ذُرّیَّتِی وَ دُنیایِ وَ آخِرَتی وَ اَمانَتِی وَ خاتِمَهَ عَمَلی

که خداوند جمیع متعلقات او را حفظ نماید و نیز اهل خود را جمع نماید و بگوید .

اَلَّلهُمَّ اِنّی اَستَودِعُکَ الغَداهَ نَفْسی و اَهلی وَ مالی وَ وَلَدی الشاهِدَ مِنّا وَ الغائِبَ العَداهِ اَلَّلهُمَّ اَحفَظنا وَ احفَظ عَلَینا فیِ جَوارِکَ اَلَّلهُمَّ لاتَسلُبنا نِعمَتَکَ وَ لا تُغَیّرُ ما بِنا مِنَ عافِیَتِکَ وَ فَضلُک

نوزدهم

وقت بیرون آمدن در حال اراده آن بگوید .

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(2)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(2)

روایاتى چند درباره  پاره‏اى از سنن و آداب آن حضرت در معاشرت

1- و در کتاب ارشاد دیلمى است که:رسول خدا (ص) لباس خود را خودش وصله مى‏زد، و کفش خود را خود مى‏دوخت، و گوسفند خود را مى‏دوشید، و با بردگان هم غذا مى‏شد،و بر زمین مى‏نشست و بر مرکب سوارمى‏شد و دیگرى را هم پشت سر خود بر آن سوار مى‏کرد، و حیا مانعش نمى‏شد از این که مایحتاج خود را خودش از بازار تهیه کرده به سوى اهل خانه‏اش ببرد، به توانگران و فقرا دست مى‏داد و دست خود را نمى‏کشید تا طرف دست خود را بکشد،به هر کس مى‏رسید چه توانگر و چه درویش و چه کوچک و چه بزرگ سلام می داد، و اگر چیزى تعارفش مى‏کردند آن را تحقیر نمى‏کرد اگر چه یک خرماى پوسیده بود، رسول خدا(ص) بسیار خفیف المؤنه و کریم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود، و بدون این که، بخندد همیشه تبسمى بر لب داشت، و بدون این که چهره‏اش در هم کشیده باشد همیشه اندوهگین به نظر مى‏رسید، و بدون این که از خود ذلتى نشان دهد همواره متواضع بود، و بدون این که اسراف بورزد سخى بود،بسیار دل نازک و نسبت به همه مسلمانان مهربان بود، هرگز به نوعی که سیر شود غذا نخورد، و هرگز دست طمع به سوى چیزى دراز نکرد. (29)

2- و در کتاب مکارم الاخلاق روایت شده که: رسول الله (ص) عادتش این بود که خود را در آینه ببیند و سر و روى خود را شانه زند و چه بسا این کار را در برابر آب انجام مى‏داد و گذشته از اهل خانه، خود را براى اصحابش نیز آرایش مى‏داد و مى‏فرمود:

خداوند دوست دارد که بنده‏اش وقتى براى دیدن برادران از خانه بیرون مى‏رود خود را آماده ساخته؛ آرایش دهد. (30)

3- و در کتاب‏هاى علل و عیون و مجالس به اسنادش از حضرت رضا از پدران بزرگوارش(ع) نقل کرده که رسول الله (ص) فرمود: من از پنج چیز دست برنمى‏دارم تا بمیرم:

1ـ روى زمین و با بردگان غذا خوردن.

2ـ بر مرکب ساده سوار شدن.

3 ـ به دست خود بز دوشیدن.

 4 ـ لباس پشمینه پوشیدن.

 5 ـ و به کودکان سلام کردن .

براى این دست برنمى‏دارم که امتم نیز بر آن عادت کنند و این خود سنتى شود براى بعد از خودم. (31)

4-و در کتاب فقیه از على (ع) روایت شده که به مردى از بنى سعد فرمود:

آیا تو را از خود و از فاطمه حدیث نکنم  ـ تا آنجا که فرمود ـ  پس صبح شد و رسول الله (ص) بر ما وارد شد در حالى که من و فاطمه هنوز در بستر خود بودیم، فرمود: سلام علیکم، ما از جهت این که در چنین حالى بودیم شرم کرده، جواب سلامش نگفتیم، بار دیگر فرمود: السلام علیکم باز ما جواب ندادیم، بار سوم فرمود: السلام علیکم اینجا بود که ترسیدیم اگر جواب نگوئیم آن جناب مراجعت کنند چرا که عادت آن حضرت چنین بود که سه نوبت سلام مى‏کرد اگر جواب مى‏شنید و اذن مى‏گرفت داخل مى‏شد و گرنه برمى‏گشت، از این جهت ناچار گفتیم: و علیک السلام یا رسول الله، درآى، آن حضرت بعد از شنیدن این جواب داخل شد... .(32)

5- و در کتاب کافى بسند خود از ربعى بن عبد الله از ابى عبدالله (ع ) نقل کرده که فرمود : رسول خدا (ص) به زنان هم سلام مى‏کرد و آنها سلامش را جواب مى‏دادند. (33)

6- و نیز در کافى به سند خود از حضرت عبد العظیم بن عبدالله حسنى نقل کرده که ایشان بدون ذکر سند از رسول خدا(ص) نقل کرده و گفته که آن حضرت  سه نوع مى‏نشست: یکى" قرفصاء " ـ و آن عبارت از این بود که ساقهاى پا را بلند مى‏کرد و دو دست خود را از جلو بر آنها حلقه مى‏زد و با دست راست بازوى چپ و با دست چپ بازوى راست را مى‏گرفت، دوم این که دو زانوى خود و نوک انگشتان پا را به زمین مى‏گذاشت، سوم این که یک پا را زیر ران خود گذاشته و پاى دیگر را روى آن پهن می کرد و هرگز دیده نشد که چهار زانو بنشیند. (34)

7- و در کتاب مکارم الاخلاق از کتاب نبوت از على (ع) نقل کرده که فرمود: هیچ دیده نشد که رسول خدا(ص) با کسى مصافحه کند و او جلوتر از طرف دست خود را بکشد، بلکه آن قدر دست خود را در دست او نگه می داشت تا او دست آن جناب را رها سازد، و هیچ دیده نشد که کسى با پر حرفى خود مزاحم آن حضرت شود و او از روى انزجار سکوت کند، بلکه آن قدر حوصله به خرج مى‏داد تا طرف ساکت شود و هیچ دیده نشد که در

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(3)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(3)

از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت

آداب آن جناب در سفر

روایاتى در باره آداب حضرتش در پوشاک و متعلقات آن

آداب آن حضرت در خوردنی ها و آشامیدنى‏ها

از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت

1- و از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت یکى این است که آن حضرت بنا به نقل صاحب کتاب مکارم الاخلاق وقتى مى‏خواست موى سر و محاسن شریف خود را بشوید با سدر مى‏شست. (58)

2- و در جعفریات به سند خود از جعفر بن محمد از آباى گرامش از على(ع) نقل کرده که فرمود: رسول خدا(ص) همیشه موى خود را شانه می زد و اغلب با آب شانه مى‏کرد و مى‏فرمود: آب براى خوشبو کردن مؤمن کافى است. (59)

3- و در کافى به سند خود از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: یکى از سنت‏ها گرفتن ناخن ها است.

4- و در فقیه مى‏گوید: روایت شده که یکى از سنت‏ها، دفن کردن مو و ناخن و خون است. (60)

5- و نیز به سند خود از محمد بن مسلم نقل مى‏کند که از حضرت ابى جعفر از خضاب پرسید، آن جناب فرمود: رسول خدا(ص) همواره خضاب می کرد. (61)

6- و در کتاب مکارم است که رسول خدا(ص) همواره روغن به بدن خود مى‏مالید. (62)

7- و در فقیه مى‏گوید: على(ع) فرموده: ازاله موى زیر بغل بوى بد را از انسان زایل مى‏سازد، علاوه بر این که هم پاکیزگى است و هم از سنت‏هایى است که رسول خدا (ص) به آن امر فرموده است. (63)

8- و در کتاب مکارم الاخلاق مى‏گوید: براى رسول خدا(ص) سرمه ‏دانى بود که هر شب با آن سرمه به چشم مى‏کشید، و سرمه‏اش سرمه سنگ بود. (64)

9- و در کافى به سند خود از ابى اسامه از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود: از سنن مرسلین یکى مسواک کردن دندانها است. (65)

10- و در فقیه به سند خود از على (ع) نقل کرده که در حدیث "اربع مائة ـ چهار صد کلمه" خود فرمود:و مسواک کردن باعث رضاى خدا و از سنت پیغمبر(ص) و مایه خوشبوئى و پاکیزگى دهان است.(66)

 اخبار درباره عادت داشتن رسول خدا(ص) به مسواک و سنت قرار دادن آن از طریق شیعه و سنى بسیار زیاد است.

11- و در فقیه مى‏گوید امام صادق(ع) فرمود: چهار چیز از اخلاق انبیاء است: 1 ـ عطر زدن 2 ـ ازاله کردن موهای زائد 3 ـ نوره کشیدن ... . (67)

12- و کافى به سند خود از عبدالله بن سنان از ابى عبدالله (ع) نقل کرده که فرمود:براى رسول خدا(ص) مُشک دانى بود که بعد از هر وضویى آن را با دست تر مى‏گرفت و در نتیجه هر وقت که از خانه به بیرون تشریف مى‏آورد از بوى خوشش شناخته مى‏شد که رسول الله (ص) است.(68)

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(1)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

آداب و سنن پیامبر گرامى اسلام(1)

مبحث آداب و سنن نبی اکرم صلی الله علیه و آله دارای گستردگی فراوانی می باشد که در این مقاله به چند جنبه رفتاری ایشان می پردازیم. البته از آن جهت که باعث خستگی خوانندگان عزیز نشود آن را به سه قسمت تقسیم می نماییم.

روایاتى چند درباره  پاره‏اى از سنن و آداب آن حضرت در معاشرت

از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت

آداب آن جناب در سفر

روایاتى درباره آداب حضرتش در پوشاک و متعلقات آن

آداب آن حضرت در خوردنی ها و آشامیدنى‏ ها

1ـدر معانى الاخبار به یک طریق از ابى هاله تمیمى از حسن بن على علیهماالسلام و به طریق دیگر از حضرت رضا، از آباء گرامیش از على بن الحسین از حسن بن على(ع) و به طریق دیگرى از مردى از اولاد ابى هاله از حسن بن على(ع) روایت شده که گفت: از دائى خود هند بن ابى هاله که رسول خدا را براى مردم وصف مى‏کرد تقاضا کردم که مقدارى از اوصاف آن حضرت را براى من نیز بیان کند، بلکه به این وسیله علاقه‏ام به آن جناب بیشتر شود او نیز تقاضایم را پذیرفت و گفت:

رسول خدا(ص) مردى بود که در چشم هر بیننده، بزرگ و موقر مى‏نمود و روى نیکویش در تلألؤ چون ماه تمام و قامت رعنایش از قامت معتدل بلندتر و از بلند بالایان کوتاهتر بود، سرى بزرگ و مویى که پیچ داشت و اگر هم گاهى موهایش آشفته می شد شانه مى‏زد، و اگر گیسوان خود را بلند می نمود، از نرمه گوشش تجاوز نمى‏کرد. رنگى مهتابى و جبینى فراخ و ابروانى باریک و طولانى داشت و فاصله بین دو ابرویش فراخ بود، بین دو ابروانش رگى بود که در مواقع خشم از خون پر مى‏شد و این رگ به طورى براق بود که اگر کسى دقت نمى‏کرد خیال مى‏کرد دنباله بینى آن جناب است و آن حضرت کشیده بینى است، محاسن شریفش پُر پشت و کوتاه و گونه‏هایش کم گوشت و غیر برجسته بود، دهانش خوشبو و فراخ و بیشتر اوقات باز و دندانهایش از هم باز و جدا و چون مروارید سفید، و گردنش در زیبائى چنان بود که تو گویى گردن آهو است، و از روشنى و صفا تو گویى نقره است، خلقى معتدل داشت. فاصله بین دو شانه‏اش زیاد و به اصطلاح چهار شانه بود. بند دستهایش کشیده و محیط کف دستش فراخ و استخوان ‏بندى آن و استخوان ‏بندى کف پایش درشت بود. سرا پاى بدنش صاف و استخوانهایش باریک و بدون برآمدگى بود، و گودى کف پا و دستش از متعارف بیشتر و دو کف قدمش محدب و بیشتر از متعارف برآمده، و هم چنین پهن بود، به طورى که آب بر آن قرار مى‏گرفت، وقتى قدم برمى‏داشت تو گویى آن را از زمین مى‏کند و به آرامى گام برمى‏داشت و با وقار راه مى‏پیمود، و در راه رفتن سریع بود، و راه رفتنش چنان بود که تو گویى از کوه سرازیر مى‏شود، و وقتى بجائى التفات مى‏کرد با تمام بدن متوجه مى‏شد، چشمهایش افتاده یعنى نگاهش بیشتر به زمین بود تا به آسمان، و آن قدر نافذ بود که کسى را یاراى خیره شدن بر آن نبود، و به هر کس برمى‏خورد در سلام از او سبقت مى‏جست.

راوى گفت پرسیدم: منطقش را برایم وصف کن، گفت: رسول خدا(ص) دائما با غصه‏ها قرین و دائما در فکر بود و یک لحظه راحتى نداشت، بسیار کم حرف بود و جز در مواقع ضرورت تکلم نمى‏فرمود، و وقتى حرف می زد کلام را از اول تا به آخر با تمام فضاى دهان ادا مى‏کرد، این تعبیر کنایه است از فصاحت، و کلامش همه کوتاه و جامع و خالى از زوائد و وافى به تمام مقصود بود. خُلق نازنینش بسیار نرم بود، به این معنا که نه کسى را با کلام خود مى‏آزرد و نه به کسى اهانت مى‏نمود، نعمت در نظرش بزرگ جلوه مى‏نمود، اگر چه هم ناچیز مى‏بود، و هیچ نعمتى را مذمت نمى‏فرمود، و در خصوص طعام ها مذمت نمى‏کرد و از طعم آن تعریف هم نمى‏نمود، دنیا و ناملایمات آن هرگز او را به خشم در نمى‏آورد، و وقتى که حقى پایمال مى‏شد از شدت خشم کسى او را نمى‏شناخت، و از هیچ چیزى پروا نداشت تا آن که احقاق حق مى‏کرد، و اگر به چیزى اشاره مى‏فرمود با تمام کف دست اشاره مى‏نمود، و وقتى از مطلبى تعجب مى‏کرد دست‏ها را پشت و روى مى‏کرد و وقتى سخن مى‏گفت انگشت ابهام دست چپ را به کف دست راست مى‏زد، و وقتى غضب