تحقیق در مورد تنبیه کودکان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

فهرست مطالب

عنوان

مقدمه

روش های تنبیه

روش های نادیده گرفتن

روش خاموش

روش پاداش دادن به رفتار ناهنجار یا مغایر

محروم کردن از پاداش

جریمه کردن

اصول استفاده از روش های تنبیهی

منابع

مقدمه:

اگر می توانستیم کودکان را فقط با استفاده از روش های مثبت تربیت کنیم خیلی عالی بود اما نمی توانیم. برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته هم روش های مثبت و هم روش های منفی لازم اند. ماقصد ندارین تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم بلکه می خواهیم روش های آن را بیاموزیم هم والدین از تنبیه به عنوان یک روش آموزشی مناسب برای کودکانشان استفاده می کنند وقتی که کودکتان را به اتاقشان می فرستید زمان تماشا کردن تلوزیون را محدود می کنید و به او اجازه بازی کردن با ساباب بازی های مورد علاقه اش را نمی دهید یا وقتی که کودکتان به اجاق گاز نزدیک می شود و شما فریاد می کشید : « نگین » ! در واقع برای اصلاح رفتارها از اصول تنبیه استفاده کرده اید .

روش های تنبیه

اکنون راه ها یا روش های تنبیهی موثر برای بر طرف کردن رفتارهای آزار دهنده کودکان را توضیح می دهیم .

1) روش نادیده گرفتن

یک روش بسیار موثر برای کاهش رفتارهای نا مطلوب کودک این است که آن ها را به سادگی نادیده بگیریم ، نادیده گرفتن معمولاً برای متوقف کردن رفتارهایی به کار می رود که همیشه مورد توجه بوده و همیشه به کودک اجازه داده شده که به هدفش برسد. برای مثال کودک شما شکلات می خواهد اما تنها می گویید: "نه حالا نه" ولی او گریه می کند خودش را به زمین می اندازد و جیغ می زند در ابتدا سعی می کنید مقاومت کنید وای در نهایت تحمل خود را از دست می دهید و تسلیم می شوید و برای از بین بردن بداخلاقی اش به او شکلات می دهید.

گریه فرزندتان تمام می شود اما شگرد او بعه نتیجه رسیده است و شما رفتار کودک را تقویت کرده اید بار دیگر سعی می کنید به جای دادن شکلات از اتاق خارج شوید قدم بزنید. در این صورت ممکن است از این که به زودی گریه اش بند می آید، متعجب شوید.

باید گفت بعضی از رفتارهایی که باعث نگرانی والدین در دوره ی نوپایی فرزندشان می شود در صورتی که نادیده گرفته شود خود به خود از بین می رود. کودکان بین یک یا سه سالگی غالباً قشقرق به راه می اندازد خود را به زمین می اندازند، گریه می کنند، چیزی را می زنند و از این قبیل. در بسیاری موارد در صورتی که بزرگسالان این نوع رفتار آنان را نادیده بگیرند دست از آن بر می دارند.

در هر صورت وقتی تصمیم گرفتید از این روش استفاده کنید به هیچ وجه در برابر رفتار نا مطلوب کودک واکنش نشان ندهید چه زبانی و چه غیر زبانی. وانمود کنید که مشغول انجام کاری هستید رادیو را روشن کنید نگاهی به پنجره بیندازید یا مورد کارهای روزانه با خود صحبت کنید همه اینها راههای مؤثر برای تداوم بی توجهی اند.

البته انتظار نداشته باشید که رفتار نامطلوب کودک از این طریق فوراً کاهش پیدا کند در واقع باید ابتدا قبل از اینکه کاهشی را ملاحظه کنید افزایشی را در بروز رفتار نا مطلوب انتظار داشته باشید. همه ما بنا به تجربه زندگی خود می دانیم که این مسئله حقیقت دارد برای مثال اگر من شب به اتاق مطالعه ام بروم و کلید برق را بزنم اما پاداش خود را که همان روشن شدن چراغ است نگیرم اولین واکنشم این است که کلید چراغ را به طور مکرر بالا و پایین بزنم تا مطمئن شوم که چراغ روشن نمی شود. بعد یک کلید را بالا و پایین نمی زنم و میروم که لامپ جدیدی پیدا کنم.

مقاله تنبیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

بعضی وقت ها تنبیه لازم است 

تربیت فرزندان و اصولا پدر و مادر بودن، وظیفه ای دشوار و حساس است. اگر فرزند شما در برابر ساده ترین درخواست ها و معمولی ترین حرف های شما حاضر جوابی کرد، از سر لجبازی حرف نزد، با سر جواب منفی داد و شانه بالا انداخت، چه کار می کنید؟ وقتی خواسته های فرزندان با نظر و اقتدار والدین تعارض پیدا می کند، آنها احساس ناامیدی می کنند و استفاده از واژه هایی که دیگران را عصبانی یا ناراحت می کند، به بچه ها احساس غرور می دهد، اما با اینحال نباید تمام رفتارهای گستاخانه آنها را، مبارزه طلبی تلقی کرد. متخصصان علوم تربیتی معتقدند یکی از موثرترین راه ها برای آموختن رفتار درست به فرزندان، تشویق آنها هنگامی است که مطابق نظر شما حرف می زنند یا عمل می کنند. فرزندان هنگام عصبانیت احساس می کنند که حقشان ضایع شده و والدین نسبت به آنها بی تفاوت بوده اند، در این شرایط حتی پرخاشگری می کنند، اما والدین نباید این حرف ها را به دل بگیرند و اصولا ردشدن از کنار این رفتارها بهترین واکنش است. سن «نه» گفتنسنین 15 ماهگی به بعد، اصولا مشهور به سن «نه گفتن» است و کودکان تا دو سه سالگی به نافرمانی و لجاجت متهم می شوند. درحالیکه این رفتار نشاندهنده سیر تکاملی فرزندان و واکنش طبیعی برای کسب شخصیتی مستقل از والدین است. البته در هنگام تلاش فرزندان برای رسیدن به استقلال در این سنین، آنها با محدودیت هایی در توانایی خود برای انجام بخشی از کارها روبرو و درنتیجه دچار نوعی تضاد و تناقض می شوند که این مساله نیز به نوبه خود کودکان را دچار اضطراب می کند. یک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان می گوید: والدین اصولا در سنین 15ماهگی تا 3 سالگی فرزندان، آنان را بدخلق و لجباز می خوانند. از اینرو بهترین راهکار در این شرایط درگیرنشدن با کودکان و ساده گذشتن از کنار مسائل است.» وی با تاکید بر اینکه در این سنین نمی توان با تحلیل و منطق با فرزندان کنارآمد، می گوید: «درصورت رفتار مناسب والدین در این شرایط، نوع برخوردهای کودکان نیز به مرور زمان تغییر می کند.» وی اینکه فرزندان خواسته هایی داشته و خواهان تسلیم والدین به انجام آنها هستند را مساله ای عادی می داند و می افزاید: «اگر والدین تسلیم رفتارهایی چون پای کوبیدن فرزندان برای رسیدن به خواسته های خود شوند، بچه ها احساس می کنند راه رسیدن به هدف هایشان از طریق همین رفتارهاست و در اینصورت دیگر نمی توان از فرزندان در این مورد ایرادی گرفت.» این متخصص تاکید می کند: «نباید بگذاریم فرزندان با لجاجت به خواسته خود برسند، در ضمن، مقابله با آنها نیز کار درستی نیست. در این شرایط بهترین عملکرد، بی محلی نسبت به رفتارهای لجوجانه فرزندان است. در این شرایط کج خلقی ها کاهش یافته و رفع می شود.» جریمه  وقتی خطوط قرمز شکسته می شود  فراموش نکنید که تنها باید نافرمانی هایی در حد جیغ و داد کودکان را نادیده گرفت. اگر بچه ها از حد خود فراتر رفته و شروع به زدن، پرت کردن وسایل، توهین و در اصل شکستن خطوط قرمز کردند، باید بدون توجه به سن، آنها را جریمه کرد. در هنگام جریمه، باید کودکان را در محلی مشابه قرنطینه، که تاریک و ترسناک نبوده و درعین حال امن باشد، به نحوی که با ماندن در آن محل، حوصله اش سر برود، قرار داده و زمان ماندن در آن محل را هنگام قطع لجاجت، محاسبه کرد. البته بسیاری از والدین در این شرایط به پزشکان شکایت می کنند که در هنگام تنبیه کودکان به این شیوه، آنها از محل بیرون آمده یا اینکه آنقدر جیغ و داد می کنند که والدین نگران آنها می شوند. اما روانپزشکان توصیه می کنند والدین در این شرایط باید در این محل را ببندند و به هیچ وجه نگران سروصدای زیاد آنها نشوند. عده ای از والدین نیز در هنگام تنبیه فرزندان خود در شرایطی که از آنها ناراضی می شوند، با عذرخواهی فرزندان روبرو می شوند و در این شرایط گاهی با عذرخواهی، از تنبیه آنها منصرف شده یا به تنبیه ادامه می دهند. توصیه می شود جریمه فرزندان با گذشتن آنها از خط قرمزهای تعیین شده، باید حتما صورت گیرد، حتی اگر فرزندان از عمل خود معذرت خواهی کنند. با عذرخواهی فرزندان می توان جریمه را کاهش داد، اما باید توجه داشت عذرخواهی کلامی، کافی نیست، بلکه باید در قبال آن از فرزندان خواست برای جبران، کاری را انجام دهند. تشویق چند برابر تذکرهای منفیتشویق فرزندان باید همواره 3تا5 برابر تذکرهای منفی باشد. بسیاری از لجبازی های فرزندان به این علت است که والدین در هنگام انجام

مقاله تقویت انگیزه های درسی و نحوه تشویق و تنبیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

تقویت انگیزه های درسی و نحوه تشویق و تنبیه

آموزش، به فعالیتهای از پیش طرح ریزی شده ای گفته می شود که با هدف ایجاد یادگیری دردانش آموزان بین معلم و یک یا چند دانش آموز به صورت کنش متقابل یا رابطه دو جانبه انجام می شود. منظور از کنش متقابل، مبادله گفتار یا اعمال بین معلم و دانش آموزان است که به جریان آموزش و یادگیری جهت می دهد.

لذا، هدف از آموزش کمک به ایجاد یادگیری دردانش آموزان است. اما یادگیری، موضوع مشخص و واحدی نیست، بلکه تقریبا همه فعالیتهایی که ما درطول زندگی انجام می دهیم از تجارب یادگیری سرچشمه می گیرد.

تقویت انگیزه های درسی و نحوه تشویق و تنبیه: درراستای یادگیری مقوله هایی هستند که سعی شده با همت و تلاش همه همکلاسیها به آن پرداخته شود.

تقویت انگیزه های درسی

مهمترین عامل تعیین کننده علاقه مندی یا بی علاقگی دانش آموز نسبت به درسها و تکالیف مختلف یادگیری تجارب موفقیت آمیز یا شکست او در یادگیریهای درسهای مختلف است. یعنی اگر دانش آموز طی سالهای مدرسه همواره تجارب موفقیت آمیزی کسب کند به تدریج برعلاقه او نسبت به یادگیری دروس مختلف و کل محیط مدرسه افزوده می شود. و درنتیجه مفهوم مثبتی از خود دراو تشکیل می شود، اما اگر این تجارب غالباً با شکست توأم باشند، اندک اندک دریادگیرنده، بی علاقگی و بی میلی نسبت به دروس و مدرسه ایجاد می شود و سرانجام ممکن است به مفهومی منفی از خود و تواناییهای خود دراو بینجامد. بنابراین، بهترین راه جلوگیری از بی میلی و بی علاقگی در یادگیرنده و افزایش سطح علاقه و نگرش مثبت او نسبت به یادگیری و فعالیتهای مدرسه، فراهم کردن امکانات کسب توفیق در یادگیرنده است. با توجه به توضیحات بالا مشکل کمبود انگیزه یادگیری دانش آموزان یا کمبود علاقه آنان نسبت به یادگیری مطالب تازه، ناشی از شکستهای پی درپی آنان در درسهای مشابه درس جدید است. بنابراین بهترین راه رفع مشکل این است که کیفیت آموزش را بهبود بخشیم. این اقدامات سبب افزایش یادگیری و کسب موفقیت از سوی دانش آموز دردرسهای تازه خواهد شد. این کسب موفقیت باعث می شود که یادگیرنده، به تدریج به تصویری مثبت تر از تواناییهای خود نسبت به یادگیری دست یابد. اگر این جریان، درچندین واحد یادگیری ادامه یابد، از تصورات منفی دانش آموزان نسبت به تواناییهایش در رابطه با یادگیری مطالب کاسته می شود و به جای آن تصورات مثبت تری دراین مورد کسب خواهد کرد. که این خود علاقه و انگیزه یادگیری را در او افزایش می دهد، اما آنچه که گفته شد، بهترین روش ایجاد کردن علاقه در دانش آموزان نسبت به یادگیری موضوعهای درس است، علاوه بر این روش کلی شیوه ها و فنون دیگری وجود دارد که توجه به آنها سطح علاقه و انگیزش یادگیرندگان را بالا می برد، که در ذیل به آنها می پردازیم.

-        جهت ایجاد انگیزه بیشتر در دانش آموزان از معلم انتظار می رود:

قبل از آغاز درس دقیقاً به آنها بگوید که چه انتظاراتی ازآنان دارد، به عبارتی معلم باید قبل از آغاز درس کلیه هدفهای آموزشی، نوع رفتار و یا مهارتهائی را که از آنان می خواهد از پیش دراختیارشان قرار دهد تا دانش آموزان پیش زمینه ای مناسب داشته باشند.

-        استفاده از اظهاراتی چون «خوب»، «عالی» و «مرحبا» پس از عملکرد درست دانش آموز در افزایش علاقه او بسیار مؤثر است، اما باید توجه داشت که مؤثرترین تشویق آن است که به رفتار و عملکرد درست دانش آموز وابسته باشد.

علاوه بر اظهارات شفاهی، سایر تشویقها از جمله، تشویقهای کتبی در ورقه امتحانی ودفترچه تکالیف دانش آموزان بر یادگیری آنان اثر مثبت دارد.

-        از آنجا که نتایج آزمونها به صورت نمره هایی که به یادگیرندگان داده می شوند با پاداشهای اجتماعی چون تأیید معلم و والدین، ارتقاء به کلاس بالاتر، دریافت گواهینامه، امکان ورود به دانشگاه، کسب مشاغل و مواردی نظیر اینها وابسته اند، لذا نمره های معلمان دارای ارزش انگیزش زیادی هستند. بنابراین، معلم می تواند بااجرای امتحانهای مختلف و دادن نتایج حاصل به یادگیرندگان، سطح انگیزش و علاقه آنان را نسبت به یادگیری وکسب مهارتها و اطلاعات تازه افزایش دهد، اما همیشه ازاین تدابیر آموزشی باید به صورت مثبت استفاده کرد، نه به عنوان وسیله ای برای ترساندن و تنبیه کردن یادگیرندگان.- ارائه مطالب درسی به صورت متوالی، از ساده به دشوار، موجب می شود که یادگیرندگان ابتدا در یادگیری مطالب ساده، به اندازه کافی موفقیت به دست آورند. این کسب موفقیت اولیه، انگیزش یادگیری را برای یادگیریهای بیشتر افزایش می دهد و بر آمادگی او می افزاید.- ایجاد رقابت فردی بین دانش آموزان به کسب موفقیت در معدودی از آنان و شکست اکثریت کلاس می انجامد، بنابراین باید از آن پرهیز کرد.

-        مشارکت دانش آموزان در فعالیت یادگیری یکی از عوامل مهم ایجاد علاقه و انگیزش است.- بهترین تکالیف و فعالیتهای یادگیری ازلحاظ ایجاد انگیزش آنهایی هستند که نه خیلی ساده و نه خیلی دشوارند. به عبارتی بهترین تکالیف یادگیری آنهایی هستند که یادگیری در انجام آنها نیاز به قدری تلاش داشته باشد.

نحوه تشویق و تنبیه

در ابتدا می پردازیم به تعریفی کلی از تشویق و تنبیه:

تشویق: عبارتست از ارائه یک محرک خوشایند به دنبال یک رفتار مطلوب، جهت افزایش دادن احتمال وقوع آن رفتار.

مثالی ساده در این رابطه: لبخند زدن معلم بعد از نوشتن کلمات صحیح توسط دانش آموز.تنبیه: عبارتست از ارائه یک محرک ناخوشایند به دنبال یک رفتار نامطلوب،جهت کاهش دادن احتمال وقوع آن رفتار.

مثالی ساده در این رابطه: سیلی زدن معلم بعد از نوشتن کلمات اشتباه توسط دانش آموز.تشویقهمانطور که مشخص شد رفتارهای مطلوب از رفتارهای نامطلوب تفکیک می شوند و سعی معلم باید بر این باشد که رفتار مطلوب دانش آموزان را در آنها تقویت و نگهداری کند.مهمترین عامل نگهداشت رفتار یاد گرفته شده، تقویت بلافاصله بعد از رفتار مطلوب است. اگر معلم پس ازسپری شدن مدتی از انجام رفتار، آن را تقویت کند، از اثر بخشی تقویت کاسته می شود و نتیجه مطلوب به دست نمی آید. از آنجا که تقویت کردن بلافاصله همه رفتارهای دانش آموزان درکلاس درس و محیط مدرسه اغلب ناممکن است، معلم می تواند برای رفع مشکل ناشی از تأخیر در تقویت از توضیحات کلامی استفاده کند. برای مثال معلم تصمیم می گیرد که برای تقویت رفتارهای مثبت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان آنان را در روز جمعه به گردش علمی ببرد. در این مثال، بین انجام رفتار و دریافت تقویت به طور طبیعی وقفه می افتد. معلم می تواند برای رفع مشکل تأخیر در تقویت، در پایان کار روزانه دانش آموزان، به آنان یادآور شود که «خوشبختانه همه شما با جدیتی که در درسهایتان به کار می برید و اخلاق و رفتار خوبی که از خود نشان می دهید خواهید توانست در برنامه گردش علمی روز جمعه شرکت کنید.»

تنبیهتنبیه خشن ترین و نامطلوبترین روش تغییر رفتار است. هر چند که مشاهدات روزانه و شواهد تجربی نشان داده اند که تنبیه در کاهش دادن رفتار نامطلوب به طور موقت مؤثر است، اما باید توجه داشت که تنبیه باعث از بین رفتن رفتار تنبیه شده نمی شود و تنها تأثیری که دارد این است که رفتار نامطلوب را موقتاً پنهان می کند. به این صورت که رفتار تنبیه شده، پس از تنبیه، همچنان در مجموعه رفتار فرد باقی می ماند و تا زمانی که عامل تنبیه کننده حاضر و ناظر است مخفی باقی می ماند، ولی به مجرد این که عامل تنبیه کننده تضعیف شود و از میان برود آن رفتار مجدداً ظاهر می شود. برای مثال کودکی که به علت زدن حرف زشت از پدر کتک می خورد، می آموزد که در حضور او حرف زشت نزند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که در غیاب پدر، مثلاً در حضور مادر یا افراد دیگر، این کار را انجام ندهد. بنابراین بزرگترین اشکال تنبیه این است که این روش رفتار نامطلوب را در فرد از بین نمی برد، بلکه آن را موقتاً پنهان می کند. این رفتار پس از ضعیف شدن عامل تنبیه کننده مجدداً ظاهر می شود.مشکلات دیگر استفاده از تنبیه به طور خلاصه عبارتند از:

مقاله تشویق و تنبیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

تشویق و تنبیه ، اصلی مهم در تربیت اسلامی

طبیعت انسانها به گونه ای است که وقتی در انجام امور مورد تشویق قرار می گیرند ، معمولاً در صدد بر می آیند تا آن امور را بهتر انجام دهند. بدون تردید تشویق و ترغیب از مهمترین ارکان روان شناسی تربیتی و عاملی مؤثر در تحریک انگیزش های پیشرفت و عملکرد فرد در فرایند یادگیری و تقویت رفتارهای مطلوب است . همه انسانها حتی بزرگسالان ، تا آخر عمر نیاز به تشویق دارند . تشویق موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرک می شود و انسان را به جدیت وادار می کند .

انسانی که مورد تشویق قرار بگیرد احساس آرامش و رضایت خاطر و اعتماد به نفس می کند  و برای جدیت بیشتر و تحمل دشواری ها آماده می گردد . برعکس ، اگر مورد نکوهش یا ناسپاسی قرار گرفت دلسرد و بی رغبت می شود و احساس حقارت و ضعف می کند و نمی تواند از استعدادهای خویش به نحو مطلوبی استفاده نماید .

اصل تشویق و تنبیه به عنوان امری مسلم در تربیت اسلامی شناخته و پذیرفته شده است . اصولاً بهشت و جهنم ، انذار و تبشیر پیامبران ، آیه های مربوط به پاداش و کیفر ، وعده و وعیدهای شوق انگیز و خوفناک و ... همه جلوه هایی از تشویق و تنبیه هستند . خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید ( سوره بقره ) می فرماید :" ای پیامبر به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند بشارت بده که جایگاه آنان در قیامت ، باغستان هایی است که نهرهای آب در آن جاری است ." حضرت علی علیه السلام  در فرمان تاریخی خود به مالک اشتر که او را به فرمانروایی مصر برگزیده بود،دستور می دهد: که مبادا نیکوکار و بدکردار پیش تو یکسان باشند ، زیرا چنین روشی نیکوکار را از کردار نیک دور ساخته و بدکردار را به کار بد سوق می دهد .

یکی از روش های مؤثر در تربیت ، تشویق کارهای خوب کودک است . تشویق در روح و روان کودک اثر می گذارد و او را به انجام اعمال نیک  تحریض و ترغیب می کند .

دیدگاهامام خمینی (ره) درباره تشویق کودکان

وتعلیم و تربیت دیدگاهی وسیع ، عمیق و دقیق داشته اند و در زمینه های تخصصی تعلیم و تربیت چنان دیدگاه و عملکردی ازخود نشان داده اند که گویی در این رشته تحصیل کرده اند ؛ مثلاً درباره تشویق کودکان ، کارشناسانه به جزییات نقاشی کودکی توجه نشانمی دادند . به این مورد توجه کنید :روزی یکی از بچه های اقوام امام ، پیش ایشان می رود و نقاشی قشنگی را به امام نشان می دهد . امام به نقاشی او خوب نگاه می کنند و از او می پرسند :" این نقاشی را خودت کشیده ای ؟ " بچه جواب می دهد :‌" نه ، نقاشی را کس دیگری کشیده ، من فقط آن را رنگ زده ام ."

امام از صداقت بچه خیلی خوششان می آید،به او می گویند . " بارک الله ، خیلی قشنگ رنگ آمیزی کرده ای ..." و یک جعبه مداد رنگی به بچه جایزه می دهند .

موردی دیگریکی از دوستان که همراه با خانواده به دستبوسی حضرت امام نائل شده بود ، بعد ازآن به حقیر مراجعه کرد و گفت :" پسرم که کلاس پنجم دبستان است ، دفتر نقاشی اش را برای تقدیم به امام آورده بود اما محافظان مانع آوردن آن به خدمت امام شدند . برای همین خیلی ناراحت شده است ." دفتر نقاشی را گرفتم و دو روز بعد ، ضمن توضیح،خدمت امام تقدیم کردم . حضرت امام با دقت تمام اوراق آن را ملاحظه فرمودند و از مشاهده نقاشی اول که عبارت از تانکی بود که چرخ های آن را مداد تراش و تنه آن را کتاب و لوله شلیک آن را مداد و سرنشین آن را یک طفل دانش آموز تشکیل داده بود ، متبسم شدند و سپس دستور فرمودند که برای تشویق این دانش آموز خردسال و همین طور طراح آن دفتر که به وسیله امور تربیتی منطقه 3 آموزش و پرورش تهران تهیه شده بود ، جایزه ای متناسب اهدا شود .

صورت های تشویق:

تشویق به سن و درک کودک ونوع عمل او بستگی دارد . طبیعی است که کودک خردسال ، معنی دوستی اولیاءو تشویق آنها را به خوبی می داند . برای کودک چهار ساله یک شکلات ممکن است به اندازه یک هدیه قابل توجه که به فردبزرگسال تقدیم می کنیم ، ارزش داشته باشد .

تشویق صور مختلفی دارد. گاه به صورت دلجویی است ، گاه یک عبارت محبت آمیز ، برخی اوقات یک نگاه توأم با لبخند و نشاط ، زمانی وعده تعریف یک قصه،و گاهی دادن یک بسته کوچک مداد رنگی ، شیرینی ، کتاب ، لباس ، اسباب بازی ، دفترچه ، توپ ، قلم ، مدال ، معرفی کردن سرصف و امثالآن.

اولیاء و مربیان باید با توجه به سن و سطح درک بچه و اوضاع و شرایط خاص زندگی و ارزش و اهمیت کار او،نوع تشویق و میزان آن را انتخاب نمایند.

کودک در سال های اولیه زندگی بیش از هر چیز به جلب نظر والدین و اظهار محبت و بوسه ها و خنده ها و نوازشها و پرستاری های آنان نیاز دارد .

وقتی بزرگتر شد به آفرین گفتن ، شکلات و شیرینی و اسباب بازی و گردش یا مهمانی رفتن ، و شنیدن داستان بیشتر علاقه دارد . در مرحله بعد به فوتبال و ورزش و کتاب داستان و تعریف و تمجید و کفش و لباس نو و هدیه ونمره خوب ،ومسافرت ، بیشتر علاقه مند می شود. در مراحل بعدی به مسئولیت پذیرفتن ، مورد مشاوره قرار گرفتن ، قهرمان شدن ، مدال گرفتن ، در حضور جمع معرفی شدن ، بیشتر علاقه پیدا می کند. بنابراین بهتر است با توجه به علایق کودک وسن وی ،تشویق ها نیز از همان نوع علایق ویباشد .

محاسن تشویق:

-تشویق بر خلاف تنبیه که از عوامل بازدارنده است ، عاملی ترغیب کننده می باشد که به انسان نیرو می دهد . شخصی که تشویق می شود از کار و زحمت خود احساس رضایت می کند و همین رضایت خاطر است که جلو خستگی و بی میلی او را می گیرد .

-تحسین کودک موجب می شود که اعتماد به نفس در وجودش پدید آید ، استعدادهای نهفته اش شکوفا شوند و قوای درونی اش به فعلیت برسند.

-تشویق ، شخصیت فرد را احیاء می کند ، او را از یأس و بدبینی نجات می دهد و به زندگی دلگرم می کندو گاهی یک تحسین ساده،مسیر زندگی فرد را دگرگون می سازد .

-وقتی کودک تحسین شود ، احساس ارزشمندی می کند .

-تشویق پاسخی است به نیاز طبیعی و روانی کودک .

-وقتی کودک را مورد تشویق قرار دهیم فرصتی فراهم می شود تا کودک به توانایی ، ظرفیت و ارزشمندی های خود پی ببرد و در نتیجه تصویر مثبت و ارزنده ای از خود در ذهنش ایجاد شود که بعدها شکل دهنده حرمت نفس او خواهد بود .

-جبران کمبودها و حقارت های عاطفی و اجتماعی .

-تصحیح و تکمیل رفتارهای آموزشی و اخلاقی .

-تغییر دهنده و جهت دهنده رفتار و سیر زندگی کودک .

-دریافت بازخورد مناسب در برابر رفتار پسندیده .

متأسفانه بعضی از والدین و مربیان برای دستیابی به اهداف خود و تقویت هر چه سریعتر رفتارهای مورد نظر خود ، سعی می کنند به هر طریق ممکن،رفتار کودک را مطابق خواسته ها و دستورات و مقررات خود در آورند ، بدون اینکه متوجه اثر تخریبی این روش های شتاب زده و صوری در ساختار شخصیتی کودک باشند. این روش های سطحی ، ظاهر پسند ، دیگر انگیخته و تصنعی می تواند سبب آسیب های جبران ناپذیری در روند تعادل جویی طبیعی کودکان شود.

معایب تشویق بیجا و بیش از حد:

-وابستگی کودک به عوامل کنترل بیرون از خود .

-کند شدن محرک های درونی (‌از بین رفتن رغبت های خود به خودی و جایگزینی رغبت های تصنعی).

-تشویق بدون دقت ممکن است به صورت رشوه در آید و اعمال کودک به پاداش وابسته شود و پرتوقع و طلبکار پرورش یابد و در همه جا انتظار پاداش عملی یا معنوی داشته باشد، از همه کس طلبکار شود ولی خودش احساس مسئولیت نکند.گاهی حتی در برابر انجام وظایف قانونی یا اجتماعی یا شرعی خود نیز توقع پاداش خواهد داشت .

-تشویق و تحسین بیش از حد ، کودک را به غرور و خودبینی مبتلا می سازد. امیرالمؤمنین (ع)می فرماید: " چه بسا افرادی که به سبب تعریف و تمجید مغرور می شوند" و" در مدح کسی زیاده روی و مبالغه مکن".

نتایج تحقیقات اخیر نشان داده است که اگر رفتار کودک و رشد او را از طریق عوامل تشویق بیرونی مانند جایزه ، پول ، کارت صدآفرین ، ‌تحسین های لفظی مکرر و سایر عوامل بیرونی شرطی کنیم ، آزادی و رشد طبیعی را از او سلب و رفتار او را با ضوابط و معیارهای از پیش تعیین شده قالب سازی کرده ایم .

-تشویق بیش از حد در دراز مدت مانع پیشرفت خود به خودی کودک می شود .

-تکیه بر تشویق بیرونی بدون همسویی با تقویت های درونی کودک،مانع تحول طبیعی او می شود.

نکاتی که در تشویق باید رعایت گردد:

-علت تشویق بایستی مشخص باشد تا کودک بفهمد که به چه سببی مورد تشویق قرار گرفته است.

-نفس عملکرد کودک باید مورد تشویق قرار گیرد ( مستقیماً به رفتار کودک مربوط باشد ) نه شخصیت او.

-تشویق باید با تقویت درونی کودک همسو باشد ( اول تقویت درونی و بعد تشویق ).

-تشویق باید گاه به گاه و در برابر کارهای ممتاز باشد ، نه به صورت دایم و برای هر کار؛ زیرا اگر چنین شد ارزش و تأثیر تربیتی خود را از دست خواهد داد .

-وقتی کودک را تشویق و تحسین می کنیم نباید او را با بچهیدیگری مقایسه کنیم.مثلاً صحیح نیست که پدری به فرزندش بگوید آفرین بر تو که خوب درس می خوانی و مانند حسن تنبل نیستی ، زیرا در این صورت،کودک دیگر ، تحقیر و مذمتمیشود. از سوی دیگر این عمل مضر است و بدآموزی دارد .

-تشویق در بین همسالان و دوستان مؤثرتر از تشویق به تنهایی است .

-تشویق باید با سن کودک ، نیازهای او و شرایط و موقعیت مکانی ، شخصیتی ، روانی و ... تناسب داشته باشد .

-تشویق های ملموس در مقاطع سنی پایین مؤثرتر است .

-تشویق  باید با کار کودکمتناسب باشد.صلاح نیست که در برابر یک کار کوچک و کم اهمیت تشویق های بزرگی انجام بگیرد . پاداش های بزرگ را باید برای کارهای بزرگترقرار داد، بهتر است پاداش همگام با موفقیت های تدریجی کودک بزرگ شود .

-باید پاداش ها و تشویق ها ، در برابر فعالیت ها و جدیت های کودک انجام بگیرد . نه در برابر موهبت های ذاتی او . یک کودک کم هوش که در اثر جدیت و تلاش ، رفته رفته به موفقیت هایی نایلمیگردد  و نمره پنج او به هشت ترقی می کند نیز قابل ستایش و تشویق است.

-تشویق باید طبیعی ، واقعی و به دور از فریب و ریا باشد .

-تشویق باید بلافاصله اعمال گردد ( به خصوص برا ی سنین پایین )‌.

دانلود پروژه تنبیه کودکان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

فهرست مطالب

عنوان

مقدمه

روش های تنبیه

روش های نادیده گرفتن

روش خاموش

روش پاداش دادن به رفتار ناهنجار یا مغایر

محروم کردن از پاداش

جریمه کردن

اصول استفاده از روش های تنبیهی

منابع

مقدمه:

اگر می توانستیم کودکان را فقط با استفاده از روش های مثبت تربیت کنیم خیلی عالی بود اما نمی توانیم. برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته هم روش های مثبت و هم روش های منفی لازم اند. ماقصد ندارین تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم بلکه می خواهیم روش های آن را بیاموزیم هم والدین از تنبیه به عنوان یک روش آموزشی مناسب برای کودکانشان استفاده می کنند وقتی که کودکتان را به اتاقشان می فرستید زمان تماشا کردن تلوزیون را محدود می کنید و به او اجازه بازی کردن با ساباب بازی های مورد علاقه اش را نمی دهید یا وقتی که کودکتان به اجاق گاز نزدیک می شود و شما فریاد می کشید : « نگین » ! در واقع برای اصلاح رفتارها از اصول تنبیه استفاده کرده اید .

روش های تنبیه

اکنون راه ها یا روش های تنبیهی موثر برای بر طرف کردن رفتارهای آزار دهنده کودکان را توضیح می دهیم .

1) روش نادیده گرفتن

یک روش بسیار موثر برای کاهش رفتارهای نا مطلوب کودک این است که آن ها را به سادگی نادیده بگیریم ، نادیده گرفتن معمولاً برای متوقف کردن رفتارهایی به کار می رود که همیشه مورد توجه بوده و همیشه به کودک اجازه داده شده که به هدفش برسد. برای مثال کودک شما شکلات می خواهد اما تنها می گویید: "نه حالا نه" ولی او گریه می کند خودش را به زمین می اندازد و جیغ می زند در ابتدا سعی می کنید مقاومت کنید وای در نهایت تحمل خود را از دست می دهید و تسلیم می شوید و برای از بین بردن بداخلاقی اش به او شکلات می دهید.

گریه فرزندتان تمام می شود اما شگرد او بعه نتیجه رسیده است و شما رفتار کودک را تقویت کرده اید بار دیگر سعی می کنید به جای دادن شکلات از اتاق خارج شوید قدم بزنید. در این صورت ممکن است از این که به زودی گریه اش بند می آید، متعجب شوید.

باید گفت بعضی از رفتارهایی که باعث نگرانی والدین در دوره ی نوپایی فرزندشان می شود در صورتی که نادیده گرفته شود خود به خود از بین می رود. کودکان بین یک یا سه سالگی غالباً قشقرق به راه می اندازد خود را به زمین می اندازند، گریه می کنند، چیزی را می زنند و از این قبیل. در بسیاری موارد در صورتی که بزرگسالان این نوع رفتار آنان را نادیده بگیرند دست از آن بر می دارند.

در هر صورت وقتی تصمیم گرفتید از این روش استفاده کنید به هیچ وجه در برابر رفتار نا مطلوب کودک واکنش نشان ندهید چه زبانی و چه غیر زبانی. وانمود کنید که مشغول انجام کاری هستید رادیو را روشن کنید نگاهی به پنجره بیندازید یا مورد کارهای روزانه با خود صحبت کنید همه اینها راههای مؤثر برای تداوم بی توجهی اند.

البته انتظار نداشته باشید که رفتار نامطلوب کودک از این طریق فوراً کاهش پیدا کند در واقع باید ابتدا قبل از اینکه کاهشی را ملاحظه کنید افزایشی را در بروز رفتار نا مطلوب انتظار داشته باشید. همه ما بنا به تجربه زندگی خود می دانیم که این مسئله حقیقت دارد برای مثال اگر من شب به اتاق مطالعه ام بروم و کلید برق را بزنم اما پاداش خود را که همان روشن شدن چراغ است نگیرم اولین واکنشم این است که کلید چراغ را به طور مکرر بالا و پایین بزنم تا مطمئن شوم که چراغ روشن نمی شود. بعد یک کلید را بالا و پایین نمی زنم و میروم که لامپ جدیدی پیدا کنم.