کار دسته جمعی هنوز باید ادامه بدیم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

راهنمای پیشبرد کار دسته جمعی

پیشبرد کار دسته جمعی چیست؟

پیشبرد کار دسته جمعی(بعضی اوقات کار دسته جمعی سودمند نامیده می شود) در باره ایجاد اطمینان از کسب موفقیت در خلال همکاری مشترک است که از طریق تنها کار کردن هر سازمان چنین موفقیتی قابل کسب نخواهد بود.

پیشبرد کار دسته جمعی برای کیست؟

هرکس! پیشیرد کار دسته جمعی کمک کار افراد در درک کمی بهتر فرایند های طرزکار شراکتی است.و همچنین مربوط به یاری دادنِ سازمان ها و گروه ها برای فکر کردن در باره معانی عملی کار دسته جمعی است.

پیشبرد کار دسته جمعی چگونه محقق می گردد؟

پیشیرد کار دسته جمعی یک نظریه است که تمرکز آن بر فرایند کار دسته جمعی است؛دلائلی که می تواند چالش برانگیز باشد و نیز چگونه جوابگوی چالش ها بودن.

کار دسته جمعی چیست؟

کار دسته جمعی تا اندازه ای به مثابه چیز خوب ا رتقا یافته ای در درون یک بخش احیا شده است.اما اینکه چرا مردم این نوع کار شراکتی را انتخاب می کنند؛ آنها چه تصوری از معانی طرز کار مشارکتی دارند و چه چیزی در عمل واقع می شود؛ می تواند متفاوت باشد.

اصل راهنمای 1: اهداف را مدیریت کنید

در هر کار دسته جمعی یک هدف کلی وجود خواهد داشت،اما هر سازمان شریک یا فرد مشارکت کننده همچنین انگیزه های متفاوتی برای همراهی دارد.این انگیزه هاممکن است آشکار،فرضی،یا پنهان باشد و چنین وضعی ممکن است در رسیدن به توافق مشکل زا باشد.در فعالیت های دسته جمعی بعضی اوقات نیازمند اتفاق افتادن برخی اقدامات هستیم قبل از اینکه توافق کاملی در جزئیات اهداف صورت گرفته باشد.

اصل راهنمای 2:توازن قوا

همکاری ها اغلب در بر دارنده روابط قدرت است.برای مثال کسانی که منابع مالی مشارکت را تامین می نمایند،یا کسانی که سازمان دهنده منابع هستند؛اغلب بر این باورند که بباید دارای نفوذ بیشتری بر چگونگی کارهای دسته جمعی داشته باشند.در عمل تعادل قدرت در میان مشارکین در طول زمان جا به جا می شود.

اصل راهنمای 3:اعتماد سازی

اعتماد بین مشارکین به صورت خودکار اتفاق نمی افتد اما باید ایجاد گردد.برای شروع خوب اعتماد سازی قعالیت های اندک اما واقع گرایانه مشارکین مناسب بوده و منجر به اعتماد سازی تدریجی می شود.چنین نوع فعالیت های دسته جمعی به مشارکت کنندگان کمک می کند تا یاد بگیرندچگونه توقعات مشترک را شکل داده و با هم حطر کنند.

اصل راهنمای 4:پیچیدگی مشارکت

در برخی از مشارکت ها ممکن نیست تا به روشنی و دقت مشارکین و چگونگی ارتباط آنها با یکدیگر را معلوم کرد.افراد ممکن است به نمایندگی از سازمانشان در شبکه های یا فعالیت های دسته جمعی متعدد حضور بیابند.یک نقشه شبکه می تواند کمک کار باشد؛اما تشخیص چنین مشارکت هایی با توجه به ماهیت بسیار مبهم و پیچیده آنها مهم است.

اصل راهنمای 5:مدیریت تغییر

خط مشی ها در دو سطح ملی و درون سازمانی تغییر می کنند،که می تواند به معنای لزوم تجدید ساختار همکاری های دسته جمعی باشد.مشارکت همچنین می تواند تحت تاثیرتغییرات شغلی اعضای مشارکت کننده فرار بگیرد.با توجه به اینکه همه سازمانها در طول زمان تغیییر می نمایند؛مشارکین همکاری های دسته جمعی در معرض خطر تغییر بسیار سریع هستند؛لذا فرایند پرورش ارتباطات بین مشارکین باید مستمر باشد.

اصل راهنمای 6:ساختار های رهبری

ایجاد تعادل در فعالیت دسته جمعی میان احساس مالکیت اعضا و تضمین تحقق اهداف فعالیت سخت است.مشارکین نیازمند موفقیت در رسیدن به اهدافشان هستند اما تصمیم گیری نباید خیلی متمرکز گردد.

اصل راهنمای7:رهبری فعال

تلاش برای جلوبردن کار دسته جمعی باید متمرکز بر دربرگیری،توانمندسازی،مشارکت و پویایی اعضا باشد.شناسایی نقاط قوت افراد و تشویق اشتراک مساعی های بالقوه همه اعضا مهم است.همزمان راهنمایی فردی ممکن است برای عطف توجه و موثر بودن مشارکین مورد نیاز باشد.

بعد از اینها چی؟

چالش های کار مشارکتی گریز ناپذیر هستند؛اما می تواند مدیریت شده و به حداقل برسد.به سادگی توافق بر روی این که کار دسته جمعی می تواند کار سختی باشد،می تواند محل مناسبی برای شروع کار باشد.

طراحی پیشبرد کار دسته جمعی

پیشبرد کار دسته جمعی از راههای متفاوتی می تواند با موفقیت دنبال شود.برای مثال دور هم جمع شدن شرکا در تشریح موقعیت پیچیده می تواند در درک دلائل یک مسئله ،تفکر در باره آنچه برای هجوم به مشکل مورد نیاز است،و الویت های عمل، کمک مناسبی باشد. این اجتماع همچنین برای دیدن مسئله از چشم انداز های گوناگون به همراه راه حل های جدید یاری رسان است.رشد ،امری پیچیده و قابل تامین توسط یک گروه یا حرفه منزوی نیست.ابزار های قابل دسترس زیادی برای کمک به شناسایی موقعیت های پیشبرد کار دسته جمعی و موفقیت در آن وجود دارد.

مهارت های بنیادی

برای کسب موفقیت در پیشبرد فعالیت های دسته جمعی، مشارکین باید ظرفیت های ویژه ای داشته و از عهده ایفای نقش ها ی مورد نیاز برآیند.سازمان ها باید بدانند در یک فعالیت دسته جمعی چه چیزهایی می توانند پیشنهاد و ارائه نمایند.سازمانها باید راهی برای تسهیم درس های فعالیت های دسته جمعی به اعضا (مدیریت دانش)بیابند.فعالیت ها باید برای تضمین تحقق اهداف(مهارت های پروژه) مشارکین پی گیری و پایش گردد.اعضا باید تعهدات حاصل از مشارکت را یکپارچه کرده و در طرح های اجرایی خود لحاظ نمایند(برنامه ریزی راهبردی). و مشارکت کنندگان باید اطمینان داشته باشند که درس های حاصل از تحقیق و تجربه جاهای دیگر یافته شده،ارزشیابی گردیده،به اشتراک و کاربرد گذاشته می شود(عمل استناد محور).

مشارکین در رشد

مشارکین متداول در رشد به مثابه محملی برای تعامل به جای محملی برای کار دسته جمعی عمل می نمایند.این تعاملات از طریق به اشتراک گذاشتن اطلاعات و ارائه فرصت ها برای مردم و سازمان ها برای بسط ارتباطات و فهم از یکدیگر محقق می شود.استعداد فراتر از این رفتن فکر سترگی است.مشارکین در رشد یک گروه بی همتا از شبکه هاست که دارای علائقی مشترک در نوزایی و نیز دارای تعهد کمک به یکدیگرند.مشارکین فردی باید در مورد اینکه آنها چگونه می توانند از چنین منابع افسانه ای برای ارزش افزایی در کارهای خودشان استفاده کنند؛به تفکر بپردازند.

فرهنگ کار دسته جمعی - چرا انجام کارهای دسته جمعی و گروهی در هر سنی، شغلی، ... برای ما مشکل اما برای اینها ساده است؟ شاید پاسخ در مدرسه نهفته باشد. برای ما از روش آموزش مستقیم استفاده میشود، اینها از روش غیر مستقیم سود میرند. ما، در مدرسه پشت کله هم و تک به تک رو به معلم مینشینیم و آماده رقابت با هم هستیم، تا به ما بگویند تک روی نکنید و سعی کنید گروهی کار کنید. اینها بچه را در مدرسه گروه بندی میکنند و مثلا هر 6 نفر را دور یک میز مینشانند تا درسها را گروهی بخوانند و تکالیف را گروهی انجام دهند. خوش بحال بچه تنبلها. به این ترتیب کم کم به اجرای کار گزوهی عادت میکنند.

منبع:

سندی تحت عنوان: A quick guide to collaborative gain از Scottish center for regeneration

تحقیق در مورد جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی همیشه یکی از اولویت های اساسی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا بوده است. از زمانی که جان کندی رئیس جمهور سابق آمریکا نسبت به مخاطرات افزایش قدرت های هسته ای در دنیا هشدار داد تا به امروز دولتمردان ایالات متحده اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از تکثیر سلاح های مزبور انجام داده اند.

در زمینه جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی از منظر دکترین بوش دولت ایالات متحده باید پیش از آن که دولتهای سرکش بتوانند این کشور را تهدید به استفاده از سلاحهای کشتار جمعی کنند یا عملاً از این سلاحها بر ضد آمکریکا استفاده کنند آنها را متوقف سازد. در پاسخ به این تهدیدات دولت آمریکا باید با حداکثر استفاده ممکن را از اتحادهایش با سایر کشورها بنماید. همچنین دولت آمریکا باید حداکثر بهره را از دوستی های تازه که با رقبای سابق خود به وجود آورده است ببرد. راههای تازه استفاده از نیروهای مسلح کشور،

1-سابقه فعالیتهای هسته ای ایران

سابقه فعالیت های هسته ای ایران به دوران پیش از انقلاب باز می گردد. در اوایل دهه 1970، ایران با این استدلال که بالاخره زمانی منابع نفتی کشور تمام خواهد شد برنامه تنوع منابع انرژی را در دستور کار خود قرار داد. در این راستا انرژی اتمی اولویت بسیار مهمی تلقی می شد. افزایش عواید نفتی در اوایل دهه 70 و درنتیجه افزایش امکان اجرای برنامه مزبور فیزیکی از دلایل این امر بود. در آغاز ایران تصمیم گرفت که حدود 23 راکتور اتمی را احداث کند. بدین ترتیب، برای عملی شدن این برنامه سازمان انرژی اتمی ایران تأسیس شد.

اما به دلیل نوپا بودن مطالعات و فعالیت های هسته ای در ایران، این کشور به ناچار از جنبه های مختلف مانند نظریات کارشناسی و حتی کارشناسان فنی، سوخت هسته ای و دیگر قطعات و لوازم مورد نیاز به خارجیان وابسته بود، بنابراین به کشورهای غربی شامل آلمان غربی. فرانسه و آمریکا روی آورد و قراردادهای متعددی را با آنها امضاء کرد. ازجمله در سال 1974 قراردادی بین سازمان انرژی اتمی ایران و کرافت و رک یونیون آلمان مبنی بر احداث دو نیروگاه اتمی در بوشهر به امضاء رسید و به دنبال آن، دولت های وقت ایران و آلمان گسترش همکاری اتمی صلح آمیز را در دسترو کار خود قرار دادند. همچنین در سال 1974 ایران 10 درصد از سهام کنسرسیوم اورودیف را خریداری کرد. این کنسرسیوم برای غنی سازی اورانیوم تشکیل شده بود. در همین سال فرانسه در تأمین یک مرکز تحقیقات هسته ای در اصفهان با ایران همکاری کرد و در سال 12976 نیز ایران در باره احداث راکتور هسته ای دیگری در اهواز با فرتنسه به توافق رسید.

در این راستا، همکاری ایران و آمریکا حتی به سالهای پیش از دهه 1970 برمی گردد. بر اساس برنامه اتم برای صلح آمریکا، دو کشور ایران و ایالات متحده به توافق هایی در زمینه همکاری هسته ای صلح آمیز دست یافتند. بسیاری از صنایع هسته ای کشور صورت می گیرد. اما از دید غرب به ویژه آمریکا به عنوان فراهم نمودن زمینه ای مساعد برای اجرای یک پروژه مخفبانه کسب سلاحهای هسته ای تلقی می شود.

2-اتهام علیه ایران

از زمانی که جمهوری اسلامی ایران اجرای برنامه هسته ای صلح آمیز را به طور فعال از سر گرفت، کشورهای مختلف اتهامات متعددی را علیه ایران مطرح کرده اند. ازجمله سازمان سیا گزارش های متعددی را ارائه کرده است. سازمان اطلاعاتی آمریکا برای منصرف کردن شرکای هسته ای ایران از یک طرف و ایجاد تردید در آژانس بین المللی انرژی اتمی که در قالب همکاری های فنی، کمک های مالی و فنی در اختیار ایران قرار می دهد اطلاعات مغرضانه و در بسیاری موارد دروغهای تبلیغاتی را به آنها ارائه می دهد. در آخرین گزارش سازمان سیا در باره وضعیت هسته ای ایران چنین آمده است. «ایران به شدت برنامه سلاحهای کشتار جمعی و وسایل پرتاب آنها و نیز سلاحهای پیشرفته را دنبال می کند و بدین منظور مواد اولیه، تجهیزات و دانش فنی ایجاد سیستم های تسلیحاتی کامل است. در حال حاضر این کشور برای تحقق هدف مزبور تلاشهای خود را بر روسیه، چین، کره شمالی و اروپا متمرکز کرده است».

ازجملع پایه های دیگر اتهام به تلاش ایران برای دستیابی به سلاحهای هسته ای، سیاستهای منطقه ای این کشور از دیدگاه آمریکا است. در واقع از نظر آمریکاییها، مخالفت ایران با حضور آمریکا در منطقه و روند صلح اعراب – اسرائیل به عنوان سیاست کسب سلطه منطقه ای تلقی می شود نظر ساده ای که طبق آن، سلاح هسته ای ابزار خوبی برای تأمین رهبری و سلطه بر منطقه خواهد بود.

محمدالبرادعی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی در گزارشی که در ژوئن 2003 در مورد فعالیتهای هسته ای اتیران به اعضای شورای حکام آژانس ارائه کرد و بلافاصله به رسانه های گروهی راه یافت و تبلیغات و پیش داوریهای زودهنگامی را نسبت به جمهوری اسلامی در پی داشت به چند مورد جدید از فعالیتهای هسته ای ایران که به آژانس اطلاع داده نشده بود ارائه کرد:

تحقیق در مورد جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی همیشه یکی از اولویت های اساسی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا بوده است. از زمانی که جان کندی رئیس جمهور سابق آمریکا نسبت به مخاطرات افزایش قدرت های هسته ای در دنیا هشدار داد تا به امروز دولتمردان ایالات متحده اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از تکثیر سلاح های مزبور انجام داده اند.

در زمینه جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی از منظر دکترین بوش دولت ایالات متحده باید پیش از آن که دولتهای سرکش بتوانند این کشور را تهدید به استفاده از سلاحهای کشتار جمعی کنند یا عملاً از این سلاحها بر ضد آمکریکا استفاده کنند آنها را متوقف سازد. در پاسخ به این تهدیدات دولت آمریکا باید با حداکثر استفاده ممکن را از اتحادهایش با سایر کشورها بنماید. همچنین دولت آمریکا باید حداکثر بهره را از دوستی های تازه که با رقبای سابق خود به وجود آورده است ببرد. راههای تازه استفاده از نیروهای مسلح کشور،

1-سابقه فعالیتهای هسته ای ایران

سابقه فعالیت های هسته ای ایران به دوران پیش از انقلاب باز می گردد. در اوایل دهه 1970، ایران با این استدلال که بالاخره زمانی منابع نفتی کشور تمام خواهد شد برنامه تنوع منابع انرژی را در دستور کار خود قرار داد. در این راستا انرژی اتمی اولویت بسیار مهمی تلقی می شد. افزایش عواید نفتی در اوایل دهه 70 و درنتیجه افزایش امکان اجرای برنامه مزبور فیزیکی از دلایل این امر بود. در آغاز ایران تصمیم گرفت که حدود 23 راکتور اتمی را احداث کند. بدین ترتیب، برای عملی شدن این برنامه سازمان انرژی اتمی ایران تأسیس شد.

اما به دلیل نوپا بودن مطالعات و فعالیت های هسته ای در ایران، این کشور به ناچار از جنبه های مختلف مانند نظریات کارشناسی و حتی کارشناسان فنی، سوخت هسته ای و دیگر قطعات و لوازم مورد نیاز به خارجیان وابسته بود، بنابراین به کشورهای غربی شامل آلمان غربی. فرانسه و آمریکا روی آورد و قراردادهای متعددی را با آنها امضاء کرد. ازجمله در سال 1974 قراردادی بین سازمان انرژی اتمی ایران و کرافت و رک یونیون آلمان مبنی بر احداث دو نیروگاه اتمی در بوشهر به امضاء رسید و به دنبال آن، دولت های وقت ایران و آلمان گسترش همکاری اتمی صلح آمیز را در دسترو کار خود قرار دادند. همچنین در سال 1974 ایران 10 درصد از سهام کنسرسیوم اورودیف را خریداری کرد. این کنسرسیوم برای غنی سازی اورانیوم تشکیل شده بود. در همین سال فرانسه در تأمین یک مرکز تحقیقات هسته ای در اصفهان با ایران همکاری کرد و در سال 12976 نیز ایران در باره احداث راکتور هسته ای دیگری در اهواز با فرتنسه به توافق رسید.

در این راستا، همکاری ایران و آمریکا حتی به سالهای پیش از دهه 1970 برمی گردد. بر اساس برنامه اتم برای صلح آمریکا، دو کشور ایران و ایالات متحده به توافق هایی در زمینه همکاری هسته ای صلح آمیز دست یافتند. بسیاری از صنایع هسته ای کشور صورت می گیرد. اما از دید غرب به ویژه آمریکا به عنوان فراهم نمودن زمینه ای مساعد برای اجرای یک پروژه مخفبانه کسب سلاحهای هسته ای تلقی می شود.

2-اتهام علیه ایران

از زمانی که جمهوری اسلامی ایران اجرای برنامه هسته ای صلح آمیز را به طور فعال از سر گرفت، کشورهای مختلف اتهامات متعددی را علیه ایران مطرح کرده اند. ازجمله سازمان سیا گزارش های متعددی را ارائه کرده است. سازمان اطلاعاتی آمریکا برای منصرف کردن شرکای هسته ای ایران از یک طرف و ایجاد تردید در آژانس بین المللی انرژی اتمی که در قالب همکاری های فنی، کمک های مالی و فنی در اختیار ایران قرار می دهد اطلاعات مغرضانه و در بسیاری موارد دروغهای تبلیغاتی را به آنها ارائه می دهد. در آخرین گزارش سازمان سیا در باره وضعیت هسته ای ایران چنین آمده است. «ایران به شدت برنامه سلاحهای کشتار جمعی و وسایل پرتاب آنها و نیز سلاحهای پیشرفته را دنبال می کند و بدین منظور مواد اولیه، تجهیزات و دانش فنی ایجاد سیستم های تسلیحاتی کامل است. در حال حاضر این کشور برای تحقق هدف مزبور تلاشهای خود را بر روسیه، چین، کره شمالی و اروپا متمرکز کرده است».

ازجملع پایه های دیگر اتهام به تلاش ایران برای دستیابی به سلاحهای هسته ای، سیاستهای منطقه ای این کشور از دیدگاه آمریکا است. در واقع از نظر آمریکاییها، مخالفت ایران با حضور آمریکا در منطقه و روند صلح اعراب – اسرائیل به عنوان سیاست کسب سلطه منطقه ای تلقی می شود نظر ساده ای که طبق آن، سلاح هسته ای ابزار خوبی برای تأمین رهبری و سلطه بر منطقه خواهد بود.

محمدالبرادعی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی در گزارشی که در ژوئن 2003 در مورد فعالیتهای هسته ای اتیران به اعضای شورای حکام آژانس ارائه کرد و بلافاصله به رسانه های گروهی راه یافت و تبلیغات و پیش داوریهای زودهنگامی را نسبت به جمهوری اسلامی در پی داشت به چند مورد جدید از فعالیتهای هسته ای ایران که به آژانس اطلاع داده نشده بود ارائه کرد: