تحقیق در مورد فصل هفتم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

فصل هفتم

MAC

1-7) MAC

سیستم ارسال MAC به جای استفاده از روش مولتی پلکس فرکانس که معمولاً برای سیگنال های رنگ کد شده به کار می رود از روش مولتی پلکس زمان برای سیگنال روشنایی و تفاضلی رنگ استفاده می‌کند. تکنیک های دیجیتال برای فشرده سازی سیگنال روشنایی با کمک یک فاکتور 2/3 (که در زمان ضرب می شود) و برای سیگنال های تفاضلی رنگ پهنای باند باریک تر به کمک فاکتور 3 (ضرب در زمان) به کار می روند. سیگنال روشنایی و سیگنال تفاضلی رنگ فشرده شده در زمان تناوب یک خط ارسال می شوند. سیگنال تفاضلی رنگ دیگری بر روی خطوط یک در میان می باشد. فرمت سیگنال ارسال شده در MAC در شکل 1-7 نشان داده شده است. در گیرنده سیگنال های تصویر گسترده می شوند و سیگنال های RGB از سیگنال های روشنایی و تفاضلی رنگ به شیوه قراردادری مجدداً تشکیل می شوند.

شکل 7-1. میدان ارسال شده برای سیگنال MAC

اگر یک سیگنال پیام نمای دیجیتال در زمان های FBI از سیگنال تصویر اصلی قرار گیرد لازم است به همراه سیگنال روشنایی در زمان فشرده شود. در گیرنده سیگنال دیتا گسترده می شود اما متأسفانه، فشرده سازی و گستردگی یک سیگنال دیتا باعث کاهش مشهودی در حاشیه دکودکردن خواهد شد (مثلاً به طور نمونه در حدود 40 درصد) که با دکودرهای فعلی یک سیگنال دیتای غیر قابل استفاده خواهیم داشت. سیگنال دیتای پیام نما می تواند در زمان تناوب FBI از طریق مدار فشرده سازی وارد کدر شود در این موقع سیگنال های تفاضلی رنگ فعلی وجود ندارند و از زمان تناوب کامل خط استفاده می‌کند. آنگاه یک مدار تاخیر در گیرنده لازم است تا تاخیر در مدارهای پردازنده تصویر، جبران گردد.

هر چند تکنیکهای فشرده سازی سیگنال برای سیگنال های تصویر استفاده می‏شوند، اما کلیه سیگنال های دیگر نظیر صوت استریو همزمان سازی خط و میدان محو و دیتا همگی به عنوان پکت های دیتا ارسال می شوند. مشخصات استانداردهای ارسال MAC، موقعیت و فرمت بسته های دیتای مختلف نسبت به یکدیگر رعایت تقدم برای اهداف گوناگون را مشخص می کنند. شماری از متغیرهای استاندارد MAC از چگونگی ظرفیت های دیتای گوناگون تعیین شده‌اند. معهذا کلیه آنها Space مناسبی جهت سرویس پیام نما به وجود می آورند. سطح پائین تر مناسب با سیستم های زمینی عادی استفاده می شود.

سطح حفاظتی بالاتر، با Overheades بزرگترش دیتای مفیدی که توسط هر پکت می‏تواند حمل شود را نصف می‌کند احتمالاً به همین خاطر است که گیرنده های ماهواره ای برای استفاده، پیوسته با گیرنده های تلویزیونی موجود سازگار هستند اگر سیگنال تلویزیونی به فرمت پال Transcode شود، دیتای پیام نما می‏تواند به فرمت سیگنال پیام نمای قرار دادی در FBI جهت استفاده گیرنده تلویزیونی استاندارد Transcode شود. گیرنده هایی که یک دکودر انتگرالی MAC به کار می‏روند احتیاجی به وسیله Transcoding دیتا نخواهد داشت چون دکودر کردن پیام نما قسمتی از وظایف دکودر MAC خواهد بود.

ظرفیت دیتای بسته صوت و تصویر بعنوان ترکیبی از سیستم بسته MAC- D2و D-MAC می توان به شیوه قابل تطبیق میان کانال های صوت، کانال تعیین سرویس و دیگر سرویس های پخش دیتا نظیر پیام نما تله سافت ویر (TeleSotware) و عنوان نویس به همراه یک کانال دیتای شفاف تقسیم شود. اگر نیازی به یک سیگنال Vision نباشد، ظرفیت دیتای یک کانال بسته MAC می‏تواند با جایگزینی سطح Frame (که معمولاً توسط سیگنال Vision اشغال می شود) با برست های دیتا ساخته شده از بسته ها به روشی مشابه با برست دیتای موجود افزایش داده شود.

سرویس های پیام نمای مورد استفاده سیستم D-MAC در بسته های دیتا حمل می شوند. فرمت دیتای پیام نما مشابه آن فرمتی است که در WST به کار بده می شود یعنی همان سطرها یا بسته های 45 بایتی استفاده می شوند. (اینها نباید با بسته های دیتا/ صوت MAC اشتباه گرفته شوند.)

نخستین 3 بایت از 45 بایت بلوک شامل یک رشته کلاک وارد شونده RUN-IN همراه یک کد Frame است که عمل همزمان سازی دیتای پیام نما را در زمانی که سیگنال های تلویزیونی در FBI حمل شوند انجام می دهد. این سه بایت نخست جهت پوشش دیتا برای بسته های MAC مورد نیاز نمی باشد و بنابراین شامل بلوک دیتای پیام نما در MAC، نمی شوند. 42 بایت باقیمانده شامل 2 بایت مجله و گروه آدرس بسته دیتای پیام نما (MPAG) به همراه 40 بایت از کرکترهای پیام نما می باشند. یک بایت کنترلی (Control Byte) و سپس یک تست چرخشی (Cyclic Edondancy check) ARC به اضافه 2 بایتی که 40 بایت از کرکترهای پیام نمای داخل بلوک را پوشش می دهند. دیتا درMPAG و CB هر دو برای

حوادث سال هفتم هجری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 26

مقدمه:

پیرامون زندگی حضرت محمد (ص) و تاریخ اسلام کتابها و مقالات زیادی نوشته شده است به طور قطع و یقین می توان گفت که آن اندازه که در ارتباط با تاریخ اسلام تحقیق و رساله نوشته شده است در رابطه با هیچ موضوع تاریخی دیگر نوشته نشده است .

در این مقاله سعی شده است که موضوع جهانی بودن رسالت پیامبر اسلام مورد بررسی قرار گیرد . یعنی برخلاف تصور برخی افراد که پیامبر تنها برای هدایت بخشی از اقوام عرب مبعوث گشته است ، رسالت عظیم و بزرگی که همان هدایت جهانیان و رستگاری بشر است داشته است که این موضوع از ابعاد وزوایای مختلف مورد اشاره قرار گرفته است . در این بحث تاریخی وقایع و حوادث از روی مدارک و منابع صحیح مورد بررسی قرار گرفته است و چنین تاریخی درباره بزرگترین پیشوای بشر تاکنون کمتر نوشته شده است .

پیامبر رسالت جهانی خود را اعلام می کند :

نامه هایی که پیامبر گرامی ، به عنوان دعوت اسلام به امراء وسلاطین ، و روسا قبائل و شخصیتهای برجسته معنوی و سیاسی نوشته است ؛ از شیوه دعوت او حکایت می کند . اکنون 185 نامه ، از متون نامه های پیامبر که برای تبلیغ و دعوت به اسلام و یا به عنوان میثاق وک پیمان نوشته است ، در دست داریم ؛ که محدثان و تاریخ نویسان آنها را ضبط کرده اند . همه این نامه ها حاکی است که روش اسلام در دعوت و تبلیغ ؛ منطق وبرهان بوده است نه جنگ و شمشیر روزی که پیامبر از حملات قریش مطمئن گردید ؛ با فرستادن نامه و اعزام مبلغان ، ندای خود را به گوش جهانیان رسانید .

متون این نامه ها واشاراتی که در لابلای آنها نهفته است . نصایح و اندرزها و تسهیلات و نرمشهایی که پیامبر درموقع بستن پیمان با ملل بیگانه ازخود نشان داده ؛ همه و همه گواه زنده بر ضد نظریه خاورشناسانی است که خواسته اند چهره اسلام را با تهمتهای ناروای خود بپوشانند و پیشرفت اسلام را زائیده نیزه و شمشیر دانند. ما امیدواریم که روزی بتوانیم ترجمه متون تمام این نامه ها وحوادثی را که پیرامون آنها رخ داده و یا نوشتن آنها را ایجاب کرده به گونه ای به رشته تحریر در آوریم و از این طریق روش اسلام را در نشر آئین خود در نقاط مختلف جهان روشن سازیم .

رسالت پیامبر جهانی بود :

گروهی از بی خردان به رسالت جهانی پیامبر اسلام از دریچه تردید و شک می نگرند و در این تردید از یک سلسله نغمه هایی که برخی از نویسندگان مزدور سر می دهند ؛ پیروی می نمایند . سردسته این گروه خاورشناسی مانند « سرویلیام مویر » است که می گوید : موضوع عمومیت رسالت محمد بعدها به وجود آمد و محمد از هنگام بعثت تا زمان وفات خود فقط عربها را به اسلام دعوت می کرد و محمد جز عربستان جایی را نمی شناخت .

این نویسنده از شیوه نیاکان انگلیسی خود پیروی کرده ودر برابر آیات زیادی که گواهی می دهند که او عموم جهانیان را به توحید و رسالت خود دعوت می کرد ؛ پرده بر روی حقائق افکنده و می گوید : او فقط عربها را دعوت می کرد . ما در اینجا برخی از آیات را که شهادت می دهد که رسالت پیامبر اسلام دعوت جهانی بوده می آوریم و شما می توانید مشروح این قسمت را در کتابهای متعدد مطالعه بفرمایید . اینک ترجمه آیات :

ای مردم (دقت بفرمایید : نمی گوید ای عربها ) من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم . طرف خطاب درآیه ، همه مردم است . چنانکه می فرماید :« قل یا ایهاالناس انی رسول الله الیکم جمیعا»

ای محمد ما ترا برای همه مردم مبشر و منذر ( بشارت دهنده و بیم دهنده ) فرستاده ایم .

ما کتاب ترا وسیله یادآوری برای جهانیان قرار داده ایم .

ای محمد ! بایدهر انسانی را از خشم خداوند بترسانی .

اوست که پیامبر خود را با هدایت و دین پایداری فرستاد ؛ تا پیامبر خود و آیین پایدار او را بر تمام ادیان غالب ساز و اگر چه مشرکان نخواهند .

اکنون ما از این نویسنده انگلیسی سوال می کنیم . با این دعوتهای جهانی که دراین آیات منعکس است . چگونه او می گوید : موضوع عمومیت جهانی بعدها پیش آمده است ؟! آیا با وجود این آیات و آیه های دیگر و با بودن سفیران پیامبر اسلام در سرزمینهای دور و متون نامه های آن حضرت که در صفحات تاریخ ضبط است (حتی عین برخی از نامه های آن حضرت که برای دعوت اجانب به نقاط دوردست نوشتند تاکنون محفوظ مانده ؛ و زنیت بخش موزه های جهان است ) بازجا دارد که انسان درجهانی بودن رسالت او تردید کند ؟!

نویسنده با کمال وقاحت می نویسد : محمد جز عربستان ( حجاز) جای دیگر را نمی شناخت . در صورتی که او در سن 16 سالگی همراه عموی خود به شام رفته ودر سنین جوانی بازرگانی خدیجه را از مکه تا شام برعهده داشت و همراه کاروان بازرگانی قریش به شام رفت .

راستی ما هر موقع در تاریخ می خوانیم که یک جوان یونانی ( اسکندر مقدونی ) می خواست فرمانروای جهان شود ؛ و یا می شنویم که ناپلئون در سر می پروراند که امپراطوری جهانی تشکیل دهد ؛ هرگز اعجاب و استغراب به ما دست نمی دهد . ولی هر موقع دسته ای ازخاورشناسان می شنوند که رهبر بزرگ مسلمانان به فرمان خداوند دو امپراطور بزرگ جهانی را که قوم وی با ملت هر دو امپراطور روابط بازرگانی داشتند به

مقاله وضع عمومی علم وادب در قرن هفتم و هشتم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 30

فهرست مطالب

مقدمه ..............................................................................................................................2

نثر فارسی در قرن هفتم و هشتم ...................................................................................4

تحولات قرن هفتم و هشتم ...........................................................................................8

شعر فارسی در قرن هفتم و هشتم ................................................................................9

منابع ..............................................................................................................................15

وضع عمومی علم وادب در قرن هفتم و هشتم

مقدمه

در اوایل قرن هفتم ایران با یکی از بزرگترین مصائب تاریخی یعنی حمله مغولان خونخوار مواجه شد (616هجری). این حمله به سرداری چنگیز تا سال 619 ادامه یافت و بعد از او همچنان ایلغارهای پیاپی مغول و تاتار به ممالک مختلف و از آنجمله ایران امتداد داشت تا در میان سالهای 651ـ 656 حملات هولاکو نواده چنگیز آخرین مراکز قدرت را در ایران و عراق از میان برداشت و سلسله امرای ایلخانی را در ایران به وجود آورد.

در گیر ودار این حملات سخت قسمت بزرگی از شهرها و مراکز ادبی علمی ایران از میان رفت و جز چند پناهگاه کوچک و بزرگ در داخل ایران و در ولایت سند و آسیای صغیر محلی برای حفظ بازمانده حوزه‏های علمی و ادبی و پاره‏ ای از کتب باقی نماند، که مهمتر از همه آنها اراضی تابع ممالک غوریه در آنسوی رود سند و سرزمین حکمفرمایی سلاجقه آسیای صغیر و فارس بوده است. بعضی نواحی کوچک هم در این میان از آسیب حمله مغول مصون ماند که ارزش علمی و ادبی آنها اصولاً قابل توجه نیست.

وجود این پناهگاههای کوچک و بزرگ در آغاز قرن هفتم از یک لحاظ مهم است و آن پناه بردن چند تن معدود از دانشمندان و ادیبان و عارفان است بدانها و ایجاد فرصتی برای آنان در پرورش شاگردان و ادامه تعلیم در ایران. با این حال نیمه اول قرن هفتم به سبب انقلابات و قتل و غارتها و ویرانی شهرها و حملات پیاپی وحشیان تاتار و عدم استقرار احوال، و نیمه دوم قرن هفتم در نتیجه وجود نداشتن کتب و مراکز تعلیم و معلمین، به هیچ روی مساعد به احوال علوم نبود. قرن هشتم نیز تقریباً به همین منوال گذشت و اگر در این یک قرن و نیم اثری از عده‏ ای از فاضلان و عالمان و شاعران می‏بینیم نه از آن باب است که عهد وحشیان تاتار دوره رونق علم و ادبست بلکه اولاً نتیجه باقی ماندن بعضی از علما و دانشمندان و تربیت یافتگان پیش از مغول و ثانیاً معلول علاقه قلبی و تاریخی مسلمین به علوم و ثالثاً نتیجه وجود پناهگاههاییست که پیش از این نام برده ایم. وجود خاندانهای امارت بعد از عصر ایلخانان که غالباً از ایرانیان بوده ‏اند هم در ادامه مجالس تعلیم بسیار مؤثر بود و به هر حال در این عصر هر چه از دانش و ادب و عالمان و ادیبان ببینیم باز هم وجود آنها معلول وجود ایرانیانست و اثر مغول در علوم و ادبیات این دوره تنها یک چیز بود و آن از میان بردن کتب و علما و ادبا و کاسد کردن بازار علم و ادبست و لاغیر.

در حمله اول مغول و نابود شدن مراکز متعدد علمی خراسان و ماوراءالنهر و ری و اصفهان، دو مرکز عمده علوم و ادبیات باقی مانده بود و از آن دو یکی قلاع اسمعیلیه بود و دیگر بغداد و این دو مرکز مهم را هم هولاکو به ترتیب در سالهای 654 و 656 از میان برد و جز قسمتی کوچک از جنوب ایران (حوزه فرمانروایی اتابکان سلغری) و ناحیه سند و شهرهای آسیای صغیر و مصر و شام دیگر پناهگاهی برای علوم و ادبیات اسلامی باقی نماند.

در اواخر عهد ایلخانان مغول بر اثر اسلام آوردن ایشان عنادی که آنان و کارگزاران بت پرست ایشان با ایرانیان مسلمان داشتند از میان رفت و این خود فرصتی برای مسلمانان در احیای سنن دیرینه شد و چون بعد از ایشان همه امرا و ملوک طوایف هم مسلمان و هم غالباً ایرانی نژاد بودند طبعاً به ادامه این سنن یاوری کردند.

از این بحث چنین نتیجه می‏گیریم که در نیم قرن اول دوره مغول بقایای علما و ادبای پیشین و وجود چند پناهگاه از فنای قطعی علم و ادب در ایران پیش گیری کرد و بعد از این مدت فرصت مناسب تری به علل مذکور برای ادامه علوم و ادبیات در ممالک اسلامی حاصل گشت و سنت دیرینه مسلمین ایرانیان مسلمان را به استفاده از تعلیمات بازماندگان علما و ادبای دوره خوارزمشاهی واداشت. لیکن هر چه از حمله مغول بیشتر گذشت و آثار شوم آن آشکارتر شد قوت علم و رونق بازار ادب بیشتر طریق نیستی سپرد و بازار جهل بیشتر رواج یافت.

وضع زبان وادبیات فارسی در عصر مغول و فترت میان ایلخانان و حمله تیمور تقریباً تابع همان شرایط و دارای همان احوالی است که در باب علوم دیده‏ ایم یعنی در اوایل این عهد دنباله وضع ادبی دوره خوارزمشاهی در ایران امتداد داشت و در نتیجه باقی ماندن گروهی از

وضع عمومی علم وادب در قرن هفتم و هشتم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 62

وضع عمومی علم وادب در قرن هفتم و هشتم

مقدمه

در اوایل قرن هفتم ایران با یکی از بزرگترین مصائب تاریخی یعنی حمله مغولان خونخوار مواجه شد (616هجری). این حمله به سرداری چنگیز تا سال 619 ادامه یافت و بعد از او همچنان ایلغارهای پیاپی مغول و تاتار به ممالک مختلف و از آنجمله ایران امتداد داشت تا در میان سالهای 651ـ 656 حملات هولاکو نواده چنگیز آخرین مراکز قدرت را در ایران و عراق از میان برداشت و سلسله امرای ایلخانی را در ایران به وجود آورد.

در گیر ودار این حملات سخت قسمت بزرگی از شهرها و مراکز ادبی علمی ایران از میان رفت و جز چند پناهگاه کوچک و بزرگ در داخل ایران و در ولایت سند و آسیای صغیر محلی برای حفظ بازمانده حوزه‏های علمی و ادبی و پاره‏ ای از کتب باقی نماند، که مهمتر از همه آنها اراضی تابع ممالک غوریه در آنسوی رود سند و سرزمین حکمفرمایی سلاجقه آسیای صغیر و فارس بوده است. بعضی نواحی کوچک هم در این میان از آسیب حمله مغول مصون ماند که ارزش علمی و ادبی آنها اصولاً قابل توجه نیست.

وجود این پناهگاههای کوچک و بزرگ در آغاز قرن هفتم از یک لحاظ مهم است و آن پناه بردن چند تن معدود از دانشمندان و ادیبان و عارفان است بدانها و ایجاد فرصتی برای آنان در پرورش شاگردان و ادامه تعلیم در ایران. با این حال نیمه اول قرن هفتم به سبب انقلابات و قتل و غارتها و ویرانی شهرها و حملات پیاپی وحشیان تاتار و عدم استقرار احوال، و نیمه دوم قرن هفتم در نتیجه وجود نداشتن کتب و مراکز تعلیم و معلمین، به هیچ روی مساعد به احوال علوم نبود. قرن هشتم نیز تقریباً به همین منوال گذشت و اگر در این یک قرن و نیم اثری از عده‏ ای از فاضلان و عالمان و شاعران می‏بینیم نه از آن باب است که عهد وحشیان تاتار دوره رونق علم و ادبست بلکه اولاً نتیجه باقی ماندن بعضی از علما و دانشمندان و تربیت یافتگان پیش از مغول و ثانیاً معلول علاقه قلبی و تاریخی مسلمین به علوم و ثالثاً نتیجه وجود پناهگاههاییست که پیش از این نام برده ایم. وجود خاندانهای امارت بعد از عصر ایلخانان که غالباً از ایرانیان بوده ‏اند هم در ادامه مجالس تعلیم بسیار مؤثر بود و به هر حال در این عصر هر چه از دانش و ادب و عالمان و ادیبان ببینیم باز هم وجود آنها معلول وجود ایرانیانست و اثر مغول در علوم و ادبیات این دوره تنها یک چیز بود و آن از میان بردن کتب و علما و ادبا و کاسد کردن بازار علم و ادبست و لاغیر.

در حمله اول مغول و نابود شدن مراکز متعدد علمی خراسان و ماوراءالنهر و ری و اصفهان، دو مرکز عمده علوم و ادبیات باقی مانده بود و از آن دو یکی قلاع اسمعیلیه بود و دیگر بغداد و این دو مرکز مهم را هم هولاکو به ترتیب در سالهای 654 و 656 از میان برد و جز قسمتی کوچک از جنوب ایران (حوزه فرمانروایی اتابکان سلغری) و ناحیه سند و شهرهای آسیای صغیر و مصر و شام دیگر پناهگاهی برای علوم و ادبیات اسلامی باقی نماند.

در اواخر عهد ایلخانان مغول بر اثر اسلام آوردن ایشان عنادی که آنان و کارگزاران بت پرست ایشان با ایرانیان مسلمان داشتند از میان رفت و این خود فرصتی برای مسلمانان در احیای سنن دیرینه شد و چون بعد از ایشان همه امرا و ملوک طوایف هم مسلمان و هم غالباً ایرانی نژاد بودند طبعاً به ادامه این سنن یاوری کردند.

از این بحث چنین نتیجه می‏گیریم که در نیم قرن اول دوره مغول بقایای علما و ادبای پیشین و وجود چند پناهگاه از فنای قطعی علم و ادب در ایران پیش گیری کرد و بعد از این مدت فرصت مناسب تری به علل مذکور برای ادامه علوم و ادبیات در ممالک اسلامی حاصل گشت و سنت دیرینه مسلمین ایرانیان مسلمان را به استفاده از تعلیمات بازماندگان علما و ادبای دوره خوارزمشاهی واداشت. لیکن هر چه از حمله مغول بیشتر گذشت و آثار شوم آن آشکارتر شد قوت علم و رونق بازار ادب بیشتر طریق نیستی سپرد و بازار جهل بیشتر رواج یافت.

وضع زبان وادبیات فارسی در عصر مغول و فترت میان ایلخانان و حمله تیمور تقریباً تابع همان شرایط و دارای همان احوالی است که در باب علوم دیده‏ ایم یعنی در اوایل این عهد دنباله وضع ادبی دوره خوارزمشاهی در ایران امتداد داشت و در نتیجه باقی ماندن گروهی از نویسندگان و شاعران بزرگ پیشین، ایران در اوایل این عهد از وجود چند تن از بزرگترین شاعران و نویسندگان برخوردار بود و بعد از آن شاعران و نویسندگان متوسطی در ایران به سر می‏بردند که از میان آنان حافظ بطور استثنا در زمره شعرای درجه اول ایران و از نوابغ بزرگ شعر است که در آخر این عهد می‏زیست.

پس بر روی هم وضع ادبی ایران در عهد مغول و فترت بعد از آن با همه مصائبی که بر ایران وارد شد بد نبود زیرا در آغاز آن دوره دو شاعر بزرگ ایران سعدی و مولوی و در آخر آن عهد شمس الدین حافظ ظهورکردند. از حیث باقی ماندن کتب متعدد هم این دوره را باید دوره ممتاز قابل توجهی شمرد.

ج

نثر فارسی در قرن هفتم و هشتم

جنثر فارسی در دوره بین حمله چنگیز و تیمور رونق بسیار داشت. از علل عمده این امر آنست که در آن عهد آخرین اثر نفوذ سیاسی خلفا از میان رفت و بغداد مرکزیت بزرگ علمی و ادبی و دینی و سیاسی خود را از دست داد و رابطه ایرانیان با ملل دیگر اسلامی که غالباً زبان عربی را پذیرفته بودند تقریباً مقطوع شد و دیگر جز کسانی که

شعر فارسی در قرن هفتم و هشتم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

وضع عمومی علم وادب در قرن هفتم و هشتم

شعر فارسی در قرن هفتم و هشتمشعر فارسی در این دوره با شدتی بیش از پیش از بدبینی و ناخشنودی از اوضاع روزگار و ناپایداری جهان و دعوت خلق به ترک دنیا و زهد و نظایر این افکار مشحونست. علت آن هم آشکار می‏باشد و آن وضع سخت و دشواریست که با حمله مغول آغاز شده و با جور و ظلم عمال دوره آنان و با خونریزیها و بی‏ثباتی اوضاع در دوره فترت بعد از ایلخانان ادامه یافته و محیط اجتماعی ایران را با دشوارترین شرایطی مقرون ساخته بود. همین وضع مورث توجه شدید غالب شعرا به مسائل دینی و خیالات تند صوفیانه و درویشانه و گوشه‏گیری و در نتیجه تصورات باریک و دقیق نیز شده است. در عصر مغول بر اثر انتشار بسیاری از مفاسد اخلاقی انتقادات اجتماعی به شدت رواج یافت. البته پیش از این تاریخ از این قبیل انتقادات در اشعار شعرا خاصه در شعرای قرن ششم که بر اثر تسلط ترکان و رواج بعضی مفاسد از اوضاع ناراضی بودند، نیز مشاهده می‏شود ولی در عهد مغول به همان نسبت که مفاسد اجتماعی رواج بیشتری یافت به همان درجه هم این انتقادات شدیدتر و سخت تر شد. از این انتقادات سخت در آثار سعدی خاصه گلستان و در هزلیات او و در جام جم اوحدی و د رغزلهای حافظ و آثار شعرای دیگر بسیار دیده می‏شود و از همه آنها مهمتر آثار شاعر و نویسنده خوش ذوق هوشیار «عبید ذاکانی قزوینی» است که آثار او نظماً و نثراً حاوی مسائل انتقادی تندیست که با لهجه ادبی بسیار دلچسب و شیرین بیان کرده و در این باب گوی سبقت از همه شاعران و نویسندگان فارسی زبان بوده است. حقاً هم هیچ دوره‏یی از ادوار مقدم بر او در ایران به نحوی که او می‏خواسته مانند عهد زندگی وی نمی‏توانست مضامینی بدان شیرینی و خوبی برای انتقادات اجتماعی او فراهم سازد. در شعر قرن هفتم و هشتم قصیده به تدریج متروک می‏شد و به همان نسبت غزلهای عاشقانه لطیف جای آنرا می‏گرفت. منظومهای داستانی نو عرفانی زیاد سروده شد و همچنین منظومهایی که حاوی افکار اجتماعی و حکایات و قصص کوتاه باشد(مانند بوستان سعدی) در این دوره معمول گردید. داستانهای منظوم قرن هفتم و هشتم معمولاً به تقلید از نظامی شاعر مشهور پایان قرن ششم ساخته می‏شد و از بزرگترین مقلدان نظامی در این دوره امیر خسرو دهلوی و خواجوی کرمانی را می‏توان ذکر کرد. سبک شعر در قرن هفتم و هشتم دنباله سبک نیمه دوم قرن ششم است که اکنون اصطلاحاً سبک عراقی نامیده می‏شود. علت توجه شاعران این قرن به سبک مذکور آنست که مرکز شعر در این دو قرن نواحی مرکزی و جنوبی ایران است که لهجه عمومی استادان این نواحی با سبک سابق الذکر سازگارتر است. با این حال در میان شعرای این دوره کسانی مانند مجد همگر شیرازی و ابن یمین فریومدی و مولوی بلخی بودند که به سبک خراسانی بیشتر اظهار تمایل می‏کردند و علی الخصوص سبک مولوی در غزلها و قصائدش نزدیکی تام بروش شاعران خراسان دراوایل قرن ششم داشت. شعر فارسی دوره مغول با دو شاعر بزرگ ایران سعدی و مولوی شروع می‏شود که هر دو پیش از