تحقیق در مورد موانع سازمان ها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

نوآوری

رویکرد ونظریه های ساختارهای  اجتماعی در  فرآیند تکاملی  خود  همواره  بستر  انتشار  دو  مولفه  اصلی را  مورد  توجه  قرار  داده  اند یکی  مسئله  نظم  و دیگری  نوآوری   و  تغییر  و  به نسبت   تحلیل ها  و ادبیات  گسترده  ای در  هر  دو   مبحث  در  گستره  علوم  مربوطه  طرح  گردیده  است .آنچه که  در  سطوح  مختلف  یک  نظام  جمعی  باعث تحول یک نظم وشکل گیری  یک ساختار جدید می گردد،نوآوری (Innovation) و  تغییرات  مترتب  بر آن  است  چرا  که  نوآوری  ها  عمدتا  مستلزم  تغییرات اساسی در تفکر  ورفتار  افراد  است.

نیاز  بشر  به  رشد  و  توسعه  بخصوص  در  دهه  های  اخیر  و حاکم  شدن  فرهنگ   رقابت  بر فضای   اقتصادی   و  سیاسی  و  اجتماعی  روابط ملل  باعث  اهتمام خاص  به  نوآوری شده ،به  شکل ی که  جزء لاینفک  بستر  حرکت  جوامع  و  در  سطوح  پایین تر در محیط های  سازمانی  گردیده  است ، از  این  روست  که  دانشمندان  علوم  اجتماعی  بر  خلاف  اندیشه  ها ی اقتصاددانان  علت  پایین  بودن  رشد  اقتصادی   را  نه  تنها در کمبود  سرمایه  و  منابع  مالی  بلکه  عمدتا در ضعف  نوآوری  در  برخی از  جوامع  که دامن  سازمان  های  آنها  را  نیز  گرفته  است  می دانند.

نوآوری  ایده،روش  و یا  موضوعی  است که از  نظر فرد ،گروه  و  یا  نظام ،جدید تلقی  گردد،تا  آنجا  که به  رفتار  بشر  مربوط می شود جدید  بودن  ایده  از  نظر  عینی   نسبت به  طول  زمان به  اولین  کاربرد  و  یا  کشف آن  بستگی  چندانی  ندارد،بلکه  برداشت  و  یا  تازگی  ذهنی ایده   است  که  واکنش  فرد  یا  گروه  را  در  مقابل آن  تعیین  م ی کند اگر  ایده  به  نظر  فرد  یا  گروه  جدید باشد  نوآوری  به  شمار می  آید.

نوآوری  و  خلاقیت   دو  مفهوم مترادف  نیستند،خلاقیت یک  ایده  و  یک  تفکر  است  در  حالی  که  نوآوری  به کار  بستن  آن  تفکر است.سازمان  ها  نیز  به  عنوان عناصر  اصلی  اثربخش  در  فرآیند های   اقتصادی  و  اجتماعی   جوامع   حوزه های  مهمی  در  ظهور خلاقیت ها  و نوآوری ها  به  شمار  می روند  و اساسا  ادامه  حیات آنها  بستگی   به  تغییر  و  نوآوری  دارد.در  عرصه  سازمان  ها،نوآوری   فرآیندی  است  که  وضع  موجود  و  حفظ  و  نگهداری  آن  از  طریق  تفکر  و  نگرش  جدید  به  محتوای   فرآیند  ها  و  تغییر  در  ترکیب  سه  عامل   عامل  فن آوری ،محیط و  سازمان  مورد  چالش   قرار  می  دهد و در  حوزه  های   متعددی  مانند  توسعه  محصول ،فرآیند  تولید  و  توزیع،شیوه  های  مدیریت،روش های  انجام  کار، روابط  سازمانی  و  به  طور  کلی   در  تمام  فعالیت  های  انسانی   قابل  تعریف  و کاربرد  است.

آنچه که در فرآیند نوآوری   بخصوص  در  سازمان ها  مهم  است  بومی  ساختن و  نشر  آن  در  سطوح  مختلف  و  متقاعد  ساختن  افراد  به  آن  می باشد  که  این  امر  همواره  از  مشکلات  عمده در راه عمومی  ساختن  نوآوری  در سطح  ساختارها ی  مختلف  از  جمله  سازمان هاست،اگر چه حقیقت  دارد  که  ما  بیش  از  هر  زمان دیگر  در عصر  تغییر  و  نوآوری  زندگی  می  کنیم  اما ساختار  اجتماعی   حاکم  بخصوص در  برخی  از  کشور  های  جهان  سوم غالبا  مانع  جار ی شدن  نوآوری  ها  می گردد.

فعالیت  ها ی متمرکز در این جوامع در زمینه آموزش ،کشاورزی ،پزشکی و صنعت و  مانند آنها  غالبا بدون  بهره  گیری  از  مزایای  آخرین دانسته های  پژوهش جاری است .فاصله میان آنچه که   بشر  می داند و آنچه  که  به  طور  موثر  در  عمل  بکار  گرفته  می  شود  بسیار  زیاد  است .برای  کم  کردن  این فاصله  باید  دانست  که چه  عواملی  در پذیرش  نوآوری ها  موثرند  وچرا  ایده های  جدید در  فراگردهای اجتماعی و سازمانی   سرکوب  شده  و به جز  موارد معدودی   به فراموشی  سپرده می شوند.

تفکیک  موانع جریان سالم  نوآوری  درسازمان ها  به لحاظ تاثیر وتاثر متقابل  فرآیند های  بیرونی  و درونی  وظهور ماهیت های ثانویه  به طور کامل وروشن  قابل  وصول نیست.اما  به  طور کلی می توان  این موانع را به دو بخش تقسیم نمود.یک بخش  عوامل  فرهنگی ،شامل ارزشها،سنت ها،طرز تلقیها و مولفه های فرهنگی دیگر که باکلان نگری فضای حاصل وبستر رفتارهای سازمانی را تشکیل داده و بدان جهت می بخشد.

.اهمیت عوامل فرهنگی از آنجاست که  مرتبط  با  عوامل انسانی مطرح می شود، همان هایی

که در سازمان ها نظریه پرداز و یا  مبتکر و یا حاملان  و مجریان نوآوری  محسوب می شوند

عوامل  مهم موثر  در آهنگ  پذیرش (Adoptiox   rate )  هر  نوآوری  سازگاری آن  با  باورهای  فرهنگی (Cultural  belife ) نظام اجتماعی  است.هنجارهای  فرهنگی  می  توانند  فرد  را  از  پذیرش نوآوری  باز  دارند،ولی  با  نگرش  سیستمی  سازمان های به  عنوان  عنصری  در  کنار دیگر  خرده نظام  ها   زیر  مجموعه ای  از  یک  نظام  اجتماعی  کلی  تر  بوده  و تحت  تاثیر فرآیند  های   کلی  آن  دارای  ویژگی های  مشترکی  با  نظام  اجتماعی  می گردد.آن  چه  که  پیوند دهنده  یک  سازمان  رسمی   با  نظام  اجتماعی   است ،هنجارها،باورها  و  ارزش  ها ی حاکم  است  که  سازمان  رسمی  را  تحت  تاثیر   خود  قرار  می  دهد.از  این روست که  سازمان  های  رسمی  را  از  یک  منظر،نظام  اجتماعی  نیز  می نامند  که  مشخصا  برای  دستیابی   به هدف  ها ی از  پیش  تعیین  شده  بوجود می  آید و  دارای  ویژگی  هایی  مانند نقش  اجتماعی  تبیین  شده،ساختاری  فرمایشی  و قوانین  و  مقررات  رسمی   برای  کنترل  رفتار افراد می  باشد.جدای  از  این  گونه  جنبه  های  رسمی  هر  سازمان  دارای  عرف ها،هنجارها  و  روابط  غیر  رسمی  میان  اعضا ی  خود  می  باشد.

کارکنان یک  سازمان ارزش وباورها ی شخصی را( از  دنیای  خارج )  با خود  به  سازمان  می آورند نوع  تربیت خانوادگی و ارزش های اجتماعی  اصولی  میشود که  ما  بر  اساس  آن  زندگی  و کار  می  کنیم.اگر  برخی  از  نوآوری ها در  جامعه نشر  می  یابد و برخی  نه ،علت  عمده تطابق آن  نوآوری  با  برخی  هنجارهای  فرهنگی  است .به  همین  دلیل  مقاومتی  در  مقابل آن  نمی شود.

این تعامل  در  سازمان  ها  نیز  وجود  دارد، چرا  که  حاملان  آن  ها عوامل  انسانی با  چارچوب های  فکری  و  فرهنگی  خاص  خودشان   هستند.

یکی  از  اساسی ترین موانع  بر سر راه تغییر  و نوآوری  از  نظرگاه فرهنگی  عدم  وجود  نگرش  انتقادی   و  یا  ساخت  نیافتن  آن  درسطح  جوامع  و سازمان ها ست . چرا  که  اساسا نوآور ی و  تغییر  با  تردید و سوال  و نهایتا معارضه  با  وضع  موجود آغاز می گردد. مدیریت  سنتی  در برخی  از جوامع  که  لایه  های  آن  در سازمان های آنها کاملا محسوس است از انتقاد و  تعارض  دوری  می  جوید  و  همواره  سعی  در سرکوب  آن  دارند  و علت  آن  در