دانلود تحقیق جامع وکامل درباره زمین شناسی

39صفحه

نفوذپذیری نسبی سازندها و واحدهای زمین‌شناسی

در بررسی سازندها و واحدهای زمین‌شناسی رسوبی از دیدگاه نفوذپذیری نسبی و قابلیت ذخیره آب‌های زیرزمینی به طور کلی دو فاکتور مهم باید در نظر گرفته شود:

1- نفوذپذیری اولیه و آرایش ذرات متشکله سنگ‌ها و هم‌چنین فرآیندهای بعدی از قبیل سیمانی شدن و دیاژنز که در ایجاد حفرات و فضاهای منفصل و متصل بین ذرات سنگ از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد.

2- فعالیت تکتونیکی و اثرات گسل‌ها و جوینت‌ها در میزان نفوذپذیری و تراوایی سازندها و واحدهای زمین‌شناسی نیز قابل توجه می‌باشد که سبب ایجاد تخلخل ثانویه می‌گردد.

ویژگی‌های هیدرودینامیکی سازندها و واحدهای زمین‌شناسی توسط عوامل مختلفی از قبیل جنس سنگ، ساخت، بافت، کیفیت پیوستگی اجزای متشکله، میزان سخت‌شدگی، میزان نفوذپذیری و تخلخل، ضریب انتقال، ضخامت آن، نحوه رخنمون و گسترش آن‌ها، خصوصیات لایه‌بندی، میزان شکستگی‌ها و گسیختگی‌ها، نوع اقلیم و بالاخره خصوصیات فیزیوگرافی کنترل می‌شود. مجموعه این عوامل و پارامترها است که رفتار هیدرودینامیکی سازندها و واحدهای زمین‌شناسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

جهت بررسی دقیق خصوصیات هیدرودینامیکی سازندها و واحدهای سنگی حوضه آبریز انجام عملیات و آزمایشات خاص ضروری می‌باشد. ولی در این جا با بررسی‌های مقایسه‌ای و نسبی، رفتار هیدرودینامیک سازندها و واحدهای زمین‌شناسی ارزیابی می‌گردد. بر این اساس سازندها و واحدهای زمین‌شناسی در این حوضه آبریز در 5 رده به شرح زیر تقسیم‌بندی می‌گردد:

4-1- واحد بانفوذپذیری نسبی خیلی زیاد (بسیار تراوا)

این واحد در برگیرنده نهشته‌های دانه درشت و منفصل آبرفتی عهد حاضر (آبرفت‌های جوان ) واقع در بستر آبراهه‌ها، مسیل‌های اصلی و رودخانه‌ها می‌باشد. عمده اجزای این آبرفت‌ها قطعات درشت دانه سنگی است که در نتیجه فرسایش و خردشدگی سازندها و واحدهای سنگی و سخت منطقه حاصل شده است.

4-2- سازندها و واحدهای با نفوذپذیری نسبی زیاد (تراوا)