تحقیق در مورد مفهوم پارک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مفهوم واژه پارک

اغلب از تفرجگاههای معمولی, آنچه تصور می شود, منطقه ای است با درختزارهای پراکنده با فضای باز و کف پوش چمنی که یا به صورت مصنوعی احداث شده یا به صورت طبیعی وجود داشته و تنها به دستکاری و آرایش آن اکتفا شده است. این نوع فضاسازی در شهرها برای تفرج عامه, جا افتاده ترین شیوه برای احداث تفرجگاه ها, به شمار می رود. برداشت طراحان برای احداث تفرجگاه با ویژگیهای گفته شده در شهرها از طبیعت نشات می گیرد. این نوع سیمای فیزیکی در طبیعت در طیف گسترده ای در بیشتر نقاط جهان وجود دارد و حتی برای نام گذاری نوعی آرایش گیاهی طبیعی نیز به کار رفته است. ریچارد کارپنتر در واژنامه اکولوژی خود (1983 T.R Carpenter) واژه پارک لند (Parkland) را از قول اکولوژیستهای نامدار تانسلی وچیپ (1926 T.F.chipp Tansley, A.G.)  این گونه تغییر می کند:

پارک لند به منطقه ای گفته می شود که درآن درختان به صورت گروه گروه یا به صورت مجزا از هم در بستری از پوشش علفی (تمام بستر یا بخشی از آن) پراکنده اند, مثل سیمای جنگلهای ساوان.این واژه به وسیله برخی از دست اندرکاران برای تبیین جنگلهایی که در اثر دخالتهای انسان تنک و کم پشت شده اند نیز به کار گرفته شده است.

هربرت هانسون (1962 Herbert, C. Hanson) پارک لند را نوعی چشم انداز تعریف می کند که درختان در بستری از علفزار به صورت خوشه ای یا لکه لکه دیده می شوند.

واژه پارک لند اگر چه موقعیت خود را در سوسیولوژی گیاهی نتوانست آن گونه که لازم است حفظ کند و جای خود را به دیگر اصطلاحات جامعه شناسی گیاهی داد. ولی مفهوم خود را برای تبیین سیمای فیزیکی تفرجگاههای عادی در شهرها حفظ کرد. این واژه امروزه بیش از هر واژه دیگری به اراضی طبیعی با درختزارهای پراکنده و شبه جنگلی که برای نوع خاصی از فعالیتهای تفریحی از قابلیت لازم برخوردارند گفته می شود. امروزه درتعریف پارک جدا از سیمای فیزیکی آن تفرج نقش اساسی دارد. تعاریف زیر در فرهنگهای مختلف گوشه هایی از ویژگیهای جدید پارک را نشان می دهند:

پارک:

فرهنگ آکسفورد (1962):

- پارک به قطعه زمینی بزرگ, محصور و عموماً با درختزار (Woodland) و چمن می گویند.

- قطعه زمین بزرگی که به صورت طبیعی برای استفاده عمومی نگهداری می شود.

- قطعه زمین آرایش یافته ای که برای استفاده تفرجگاهی اختصاص داده می شود.

فرهنگ استاندارد دانشگاهی (1957):

- پارک, قطعه زمینی است در داخل یا نزدیک شهرها که معمولاً با امکاناتی نظیر زمینهای بازی, گردشگاهها و زمینهای ورزشی برای استفاده عمومی تجهیز می شود.

- پارک, منطقه باز و گسترده ای در شهرها است که دارای درختان سایه انداز و نیمکت, جهت استراحت مردم است.

- پارک, قطعه زمینی مشتمل بر درختزار و چمن در پیرامون شهرها است.

3- انواع پارکها

پارکها با حفظ مضمون خود برحسب نوع استفاده, موقعیت یا ارزش, عناوین مختلفی پیدا کرده اند که بدون توجه به طبقه بندی آنها می توان تعدادی از آنها را نام برد.

پارک عمومی Public park

پارک شهر City Park

پارک حومه Country Park

پارک ایالتی Provincial Park