امام خمینی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

مقدمه

امام خمینی از منظر احیاگری دینی و اصلاح‌گری اجتماعی صاحب مرتبتی والا است امام خمینی عالم دین است و عالم دین نه تنها بیانگر آن، که پاسدار و نگهبان آن نیز باید باشد . ادیان الهی برای انسان نازل شده‌اند انسانی که بر زمین و در زمان و مکان و محاط در جامعه بسر می‌برد و سازمان ذهنی، عقلی و عاطفی او از عوامل گوناگون درونی و بیرونی متأثر است انسانی که مختار است و در عین حال محدود به حدود فراوان و طبیعی است که نمی‌توان انتظار داشت که هر انسانی با چنین خصوصیاتی همواره حقیقت را همان ببیند که هست و از راه درست منحرف نشود.

دین خدا را به هر حال انسان باید دریابد و بفهمد و بکار گیرد و فهم و برداشت آدمی حتی اگر هیچ کس هم به عمد درصدد تخریب آن نباشد، هر لحظه در معرض سئوال ون شبهه قرار دادرد. سئوال و شبهه‌ای که اگر نمی‌بود، سیر کمالی اندیشه بشری وجود نمی‌داشت. تاش گسترده و عمیقی علمی و فکری فیلسوفان الهی و متکلمان دینی و متألهان اهل بحث و نظر همگی با لحاظ این خصوصیت طبیعی انسانی ـ که احیاناً مورد سوء استفاده از اصحاب غرض نیز قرار گرد ـ بوده است و در این بابت تردیدنداریم که حکمت و عرفان اسلامی از قوت و غنا و عمق و گیرائی ویژه‌ای برخوردار است.

و امام خمینی یکی از برجستگان عرصه فلسفه وکلام و عرفاناسلامی واز مرزبانان توانای عقیده و عقلانیت دینی است واز این جهت برتر و بالاتر از بسیاری از عالمان دین و فقیهان بزرگ که گر چه ممکن است در شعبه خاصی از دانش دینی برجسته باشند ولی به سبب محرومیت از دانش و آگاهی همه جانبه و در نتیجه فقدان بینش وسیع نمی‌توانند نگاهبان مطمئن آیین و اعتقاد دینی باشند.

به این لحاظ «خمینی» را نگاهبان بزرگ دین و زنده نگاهدارنده اصول و ارزشهای اسلامی نو مدافع آنها در برابر تندباد شبهه‌ها و طوفان تردیدها می‌بینیم.

اما احیاید دین از وجهه‌ای دیگر دارای اهمیتی مضاعف است که در این وجهه نیز امام خمینی چهره ای برجسته و درخشان دارد. دین خدا بطور خاص از دو جهت همواره در معرض تهدید بوده است و خواهد بود. یکی از جانب کج اندیشان تنگ نظری که می‌کوشند تا درک ناقص و نسبی خود را از دین به جای حقیقت زلال و مطلق «دیانت» بنشانند و عادات ذهنی و آداب مأنوس زمانه را رنگ قداست و اطلاق بخشند و به نام دفاع از دین و احیاناً به انگیزه خدمت، دینخدا را که امری فرازمای و متعلق به همه انسانها درهمه زمانها است در تنگنای خفه کننده قشریت و تحجر گرفتار کنند. تا آنجا که می‌توان گفت اگر این آفت ، بزرگترین عامل پیدایش شبهات و بی‌جواب ماندن آنها در ذهن پویای انسانهای جستجوگر و طبعاً گرایش آنان به سوی بی‌دینی یابد دینی نباشد دست کم یکی از مهمترین عامل‌ها به حساب می‌آید و فاجعه‌هایی که از این بابت برای جامعه دینی پیش امده است کم نیستد.

بر این اساس، خمینی بزرگ بدون تردید یکی از سرآمدان عرصه احیاء و اصلاح اندیشه دینی در تاریخ اسلام است و پیروزی انقلاب اسلامی مهمترین حاصل تلاش دهها ساله فکری و جهادی ایشان در صحنه احیاء دیانت و اصلاح جامعه بود.

نهضتی که به رهبری آن بزرگوار پیروز شد و حکومتی جبار و وابسته و ضد میهن و مردم را سرنگون کرد، گسترده‌ترین و عمیق‌ترین و مردمی‌ترین حرکت از میان جنبشهائی است که در طی دوران حاکمیت استبداد وابسته به استعمار رخ داده است. اسلام که امام نماینده آن بود و در هنگامی پیروز شد که ملتهای محروم بخصوص ملت ایران تجربه خوش آیندی از نهضتهای چپ و ملی‌گرا نداشت حرکتهایی که یا در آغاز ابزار دست بیگانگان بوده‌اند یا با همه حسن نیت پیشوایان و پیروان آن، به سبب نداشتن ریشه در فرهنگ و وجدان و باور تاریخی مردم، دیر یا زود منحرف شده یا بی‌ثمر مانده‌اند.

انقلاب اسلامی در عصر عسرت دیانت و مهجوریت آن در فرهنگ و تمدن غالب، پیروز شد و بار دیگر اسلام را به عنوان دینی زنده و نجات دهنده ملتی که افیون استعمار نشاط و استقلال او را گرفته بود به صحنه بازگرداند دینی فراخوانده به عدالت، آزادی، استقلال و حکومتی مبتنی بر خواست و اراده و ایمان مدرم ینی آنچه مبرم ترین نیاز همه ملتها محروم بود و مکتبها و احزاب و جریانهای مدعی، در عمل از برآوردن آن ناکام مانده بودند.

گرچه در طول تاریخ اسلام بخصوص در یک صد سال اخیر بزرگانی بودند که احیاء دین در حیات اجتماعی و سیاسی جامعه را وجهه همت خود قرار داده‌اند ولی نهضت اسلام به رهبری امام خمینی از حیث عمق، گستردگی و آثار با هیچ کدام از انها قابل مقایسه نیست و از همگی برتر است. اگر کار بزرگ امام فقط جنبه سیاسی و اجتماعی داشت باز هم وجهه احیاگری شخصیت ایشان بزرگ و درخشان بود، اما احیائ دین در پرتو انقلاب اسلامی در این وجهه آن خلاصه نمی‌شود.

امام خمینی بعنوان اندیشمندی زمان‌شناسی و روشن‌بین در اندیشه و عمل منادی اسلام زنده و مخالف با کج‌اندیشی‌ها و واپسگریها بود و با متحجران نیز همان گونه ستیز داشت که با شاه و پشتیبانان او و امام نیز از دو سو مورد خشم و حمله بودند . هم از سوی رژیم دین ستیز ریاکار وابسته‌ای که سرانجام انقلاب طومار حیات ان را در هم پیچید و با فروپاشی ان، ایران اسلامی و رهبری ممتاز آن بی‌پرده با آمریکا و دیگر پشتیبانان شاه