تحقیق در مورد معماری اسلامی00

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 91 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقدمه

ترکان سلجوقی که قومی بیابانگرد بودند و به سال 1055 سلطه خود را بر همه ایران مستقر ساختند ، خود میراث فرهنگی نا چیزی داشتند اما زمانی که در ایران جایگزین شدند سر کرده های سر سخت و خشن آن قوم به حمایت از ادب و هنر ایران بر خاستند . آنان در رشته معماری از ایجاد سبک ها و بناهای مؤثری حمایت کردند که به فورم های پیشین معماری اسلامی در ایران خاصیت و کیفیت دقیقی بخشید . بدین گونه حمایت این پادشاهان موجب شد که اشکال معماری قدیم به صورتی معین متبلور شود . اگر این پشتیبانی

در کار نبود امکان داشت که معماری ایرانی مدتی دراز همچنان به صورتی کم ارزش و بی اهمیت باقی بماند . شماره نمونه هایاصیل زمان سلجوقی کم است : کمتر از بیست بنای مهم که در فاصله هجوم اعراب در قرن هفتم و سال 1055 ساخته شد ، هنوز به جای خود باقی هستند . این بناهای اولیه از نظر نقشه چندان جالب نیستند و معماران زمان نتوانسته اند واحد های جداگانه آنها را به صورت ترکیبی متعادل در آورند . از حیث روشهای ساختمانی دیده می شود که سازندگان این بناها هنوز به مدلهای زمان ساسانی و دیوار های عظیم و پر توان واستفاده از ستون های بلند و آزاد تکیه دارند ؛ از جهت مواد ساختمانی می توان دید که معماران به جای استفاده از سنگ یا سنگ و آجر به استفاده از آجر راغب بوده اند ؛ از حیث زینتگری ، هنرمندان زمان به گچبری و الگوها و طرحهای آجری رغبت بیشتر ابراز داشته اند .

بناهای تاریخی زمان سلجوقی که تاکنون به جای مانده اند ، غالباً دارای خصوصیات مذهبی هستند . در این بناهای آجری فورم های معماری که از روزگار ساسانیان به ارث مانده ، باکمال استادی بکار رفته اند و خصوصیات اساسی ساختن گنبد و ایوان – محوطه به شکل مستطیل و به اطاق هلالی که از یک طرف کاملاً گشوده است – برای همه دوره های بعد تثبیت شده است . با همه اینها دیده می شود که هنوز معماران زمان برای تحقیق بخشیدن به نقشه متحدالشکلی جهت بنای مسجد در کار آزمایش و تجربه بوده اند : تمایل آنان این بود که گنبد ایوان و اضلاع جانبی مسجد را گرداگرد حیاطی گشوده بسازند . راه حلی که در زمان تیموریان و صفویه برای این مشکل یافته شد و طرح مسجد شکلی معین یافت . احتمالاً زاییده معماری باستانی سراسسر خاک ایران و مناطق مجاور بود . با آنکه در ادوار بعد ساخت بناها ساده تر و سبکتر و استادانه تر شد و با آنکه زینتگری نمای بیرونی بناها به غایت پیشرفت کرد خصوصیات معماری زمان سلجوقیان همچنان به جای ماند و این سبک ترقی و انحطاط سازندگان خود و خرابیهای هراس انگیز سپاهیان سیلاسای مغول را پشت سر گذاشت .

پس از آنکه مغولان به سرداری چنگیز خان وی پهنه آسیا را در نوردیدند ‍ ، سپاهیان وقبایل و دودمانهای مغول در مناطقی بسیار دور از دریاچه بایکال زاد بوم اصلی خود ماندگار شدند . جنگجویان مغول یا یورت های خود ، یعنی چادرهای گنبدی شکل ی از نمد یا پوست جانوران با چهارچوبی خمیده و قابل حمل ونقل سفر می کردند ، در هر جا که چراگاهی مناسب برای اسبانشان وجود داشت ماندگار میشدند . اینان مدت های دراز پس از اقامت در ایران به زندگی بیابانگردی خود ادامه دادند . مغولان نیز مانند سلجویقاین متاع فرهنگی وفکری ناچیز با خود به ایران آوردند و در برابر ثروت عظیم ودرخشان هنری ‍ ، هنر معماری وادبیات ایران که در زمان ایلخانان به سر حد کمال رسید چیزی نداشتند که به مردم آن دیار تقدیم کنند .

در حوزه معماری غالب بناهایی که در این دوره بنیاد یافت ساخته دست زمان بومی این سرزمین است که در روزگار آرامش داخلی ‍ ، بدون توجه فرمانروایان زمان ، آن ها را بنا نهادند . سلسله ایلخانان تااواخر دوره فرمانروایی خود شخصاً به معماری عنایت چندانی نکردند . به عبارت دیگر ، شخصاً برای ایجاد یا بنای ساختمان های جدید یا تصرف آن ها پیشقدم نگشتند . اقدام آنان محدود به صدور احکام وفرمان هایی بود که وزرای ایرانی آنان تهیه می کردند. به موجب این فرمان ها می بایست در گوشه و کنار مملکت بناهایی با