گونه از قرص های روان گردان اکستاسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 36 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

99 گونه از قرص های روان گردان اکستاسی: قرص‏های ام.دی.ام.آ (MDMA) که با نام‏های اکستاسی Ecstasy، اکس X، اکس‏تی‏سی XTC و ...

نیز شناخته می‏شوند، جزو اصلی گروه مواد مخدر توهم‏زا و سرخوشی‏آور به شمار می‏روند که از

مواد شیمیایی ساخته می‏شوند.

در سطح خارجی این قرص‏ها اغلب اشکال و حروفی دیده می‏شوند که به همراه رنگ و ترکیبات

رنگی، شدت و مدت زمان تاثیر و نوع ماده موثر آن را برای مصرف کننده مشخص می‏کند هر چند

درستی این کدها قابل اطمینان نیست!

علاوه بر بی‏پروایی در رفتار و گفتار، احساس داشتن قدرت و نیروی فوق‏العاده و بروز رفتارهای

هیجانی، یکی از خطرات مصرف اکستاسی از بین‏بردن قابلیت مهار جنسی در افراد است که این عامل

بخصوص در اکس پارتی‌ها، بسیار خطرناک بوده و تبعات ناگواری بویژه برای زنان در بر دارد.

اکستاسی را می‏توان «جادوی مرگ» در قرن حاضر خواند. تاثیر این قرص نیروزا آنقدرها باقی نمی‏ماند

و وقتی به پایان برسد دیگر از شور و هیجان خبری نیست. آنچه باقی می‏ماند بی‏قراری، اضطراب،

خستگی و کوفتگی عضلات، بی‏انگیزگی و بی‏تفاوتی، افسردگی و احساس بیهودگی است. احساسی که

ممکن است فرد را تا حد مرگ به جنون بکشاند!

تعریف :

قرص های شادی بخشاکس تاسی(ecstasy) یک داروی روان گردان مصنوعی از دسته داروهای

محرک , با دو خاصیت تحریکی شبه آمفتامین و توهم زای شبه LSD است .نام های خیابانی این ماده

XTCقرص شادی ، عشق و آتش فرشته می باشند . فرمول شیمیایی آن متیلن دی اکسی آمفتامین بطور

مخفف MDMA است . این ماده برای سیستم عصبی سمی بوده و در دوزهای بالا قادر است درجه

حرارت بدن را خیلی سریع افزایش دهد که منجر به تخریب عضلات ، کلیه و سیستم قلبی عروقی

خواهد شد . از اعضاء دیگر خانواده اکستاسی, میتوان آمفتامین و کوکائین را نام برد. سابقه مصرف :

در جنگ جهانی اول انگلیسی ها این دارو را برای سربازانشون تهیه کردند تا در جنگ احساس شادی

کنند, بعد از جنگ هم یک مدتی مصرف کردند ولی چون دریک سال 15نفرتلف شدند, داروجمع آوری

شد. مجددا درسال 1980 تولید دارو در اروپا شروع شد, و از آن زمان به بعد تولید غیر رسمی این

دارو در بعضی کشور ها ادامه دارد. بطور کلی میتوان گفت مصرف این قبیل دارو از دهه 1980, به

ویژه در مجالس رقص و کلوپ ها افزایش یافته است. مکانیزم دارو:

تحقیقات انجام شده با استفاده از تصویربرداری مغز در انسانها نشان داده است که MDMA در مغز به

سلولهای عصبی که با واسطه شیمیایی سروتونین عمل می کنند آسیب می رساند . واسطه شیمیایی

سروتونین نقش مهمی در تنظیم خلق ، پرخاشگری ، فعالیت جنسی ، خواب و حساسیت به درد ایجاد

می کند.

عوارض دارو :

این داروباعث احساس شدید خوب بودن و افرایش انرژی, بالا رفتن خلق, بیش فعالی (overactivity) ,

پر حرفی, بی خوابی, اضطراب وخشکی دهان و بینی میشود. مردمک ها متسع شده, ضربان قلب و فشار

خون بالا رفته و در دوز های بالا بد کار کردن ریتم قلبی و کاهش فشار خون ممکن است دیده شود.

فعالیت بیش از حد ممکن است باعث از دست رفتن آب بدن شده بالعکس نوشیدن آب فراوان برای جبران

کم آبی میتواند باعث تجمع آب در بدن شود. گاهی بیماران احساس غیر طبیعی دال بر احساس حرکت

حشرات در زیر پوست دارند(formication).

مشکلات مصرف طولانی:

مصرف طولانی مقادیر زیاد این داروها میتواند منجر به اختلال درک و تفکر شود. به ویژه در مورد

آمفتامین ممکن است رفتار های بدبینانه بیمار گونه ای همراه با هذیان های گزند و آسیب , توهمات شنوائی

و بینائی ...و گاهی رفتار های تهاجمی ایجاد کند. معمولا این حالت 1-2 هفته پس از قطع دارو رفع

میشود. اما گاه ماه ها طول میکشد.. در برخی از این موارد به جای جنون داروئی اشتباها تشخیص بیماری

جنون حقیقی گذاشته میشود. ممکن است افسردگی نیز به دنبال مصرف طولانی داروهای محرک دیده

شود. ecstasy در صورت مصرف مکرر میتواند به اعصاب بدن که از مغز و نخاع به همه جای بدن

گسترش یافته اند, آسیب جدی و دائمی ایجاد کند.

عوارضی مشابه کوکائین و آمفتامین:

مشکلات روانشناختی مانند تیرگی شعور ، افسردگی ، مشکلات خواب ، اضطراب شدید و بدگمانی در

طی مصرف و گاهی اوقات هفته ها بعد از استفاده از MDMA دیده میشود. . علائم جسمانی مانند سفتی

عضلانی ، سایش غیرارادی دندانها ، تهوع ، تاری دید ، حرکت سریع چشمها ، سنکوپ و احساس لرز و

تعریق ,افزایش ضربان قلب و فشار خون, خطری ویژه برای افرادی با بیماریهای قلبی عروقی قبلی است.

افرادی که پس از مصرف MDMA دچار ضایعات پوستی شبه آکنه ( جوش ) می شوند در معرض

عوارض جانبی شدیدی مانند تخریب بافت کبد در صورت تداوم مصرف خواهند بود . تحقیقات اخیر نشان

داده اند که استفاده از MDMA به موجب تخریب دائمی بخشهایی از مغز که مرتبط با تفکر و حافظه

می باشند خواهد شد . MDMA دارای ساختار و اثر اتی مشابه متا آمفتامین می باشد که نشان داده شده

موجب تخریب نورونهای حاوی دوپامین می شود. تخریب اینگونه سلولها موجب مشکلات حرکتی مشابه

پارکینسون خواهد شد.

تحمل به دارو :

داروهای محرک فورا تحمل ایجاد نمیکنند. مجموعه علائم محرومیت از دارو اغلب پر دردسر بوده و

شامل خلق پائین و کاهش انرژی میباشد.

در مان :

مصرف افراطی دارو مستلزم مصرف داروهای آرام بخش و کنترل افزایش د مای بدن و کنترل بد کار

کردن ضربان قلب است. علائم بدبینی را میتوان یا یک داروی ضد جنون کنترل کرد.