مقاله درمورد نقش کنترل بیولوژیکی در مدیریت تلفیقی آفات

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

مقدمه

نقش کنترل بیولوژیکی در مدیریت تلفیقی آفات

این کنترل طبیعی بزرگترین قسمت از بنیادی را که مدیریت اکولوژیکی آفات باید بر اساس آن ساخته شود ، فراهم می نماید . بدون آن ما قادر نیستیم که هیچ محصولی را چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی تولید نماییم .

با موثر واقع شدن کنترل بیولوژیکی طبیعی ، قسمت عمده ی آفات کنترل می شوند و ما فقط لازم است بر روی چندگونه مشکل آفرین که به دلایل مختلفی تحت کنترل بیولوژیکی طبیعی قرار نمی گیرند ، متمرکز شویم .

کنترل بیولوژیکی باید به عنوان ستون فقرات هر برنامه IPMدر نظر کرفته شود.

کنترل بیولوژیکی می تواند به چند روش رشد و توسعه یابد . بهینه سازی تاثیر دشمنان طبیعی استقرار یافته از طریق اقدامات حفاظتی ، سریعترین و مستقیم ترین راه برای کاهش آلودگی ناشی از مصرف حشره کشها و کم کردن هزینه های کنترل آفات است .این وضعیت اصلی ترین جنبه ی مدیریت تلفیقی آفات را تشکیل می دهد ، زیرا هم اکنون تقریباَ 99 درصد آفات بالقوه تحت کنترل بیولوژیکی طبیعی قرار دارند . هم اکنون ممکن است نیاز باشد که با یک درصد باقی مانده گونه ها که آفات واقعی را تشکیل می دهند ، از طریق کنترل شیمیایی مبارزه شود ، اما با انجام تحقیقات صحیح می توان این آفات را نیز تحت کنترل بیولوژیکی دراورد. یعنی می توان از طریق وارد سازی دشمنان طبیعی جدید یا تکثیر گونه های استقرار یافته به روش تولید انبوه و کلنی سازی دوره ای و یا دیگر تکنیک های کنترل بیولوژیکی به این مهم دست یافت.

اگر با بهره گیری از این روشها باز هم کنترل بیولوژیکی حاصل نشود ، باید امکان استفاده از سایر روشهای غیر شیمیایی جایگزین به شدت مورد بررسی قرار گیرند. در مورد آفات مهم و جدی احتمالاَ چندین روش امید وار کننده را می توان و باید به طور همزمان مورد ارزیابی قرار داد ، زیرا یافتن یک راه حل سریع برای جلوگیری از زیانهای سنگین سالیانه ضروری است . آنالیز سیستمها به عنوان یک ابزار موثر در بهینه سازی مدیریت آفات در دست تکوین است.

بحث های جالب و توضیحات کافی در زمینه ی امکان موجود در این زمینه به وسیله ی گتز و گوتیرز (1982) و هوفاکر (1980) ارایه شده است .

استفاده از سموم شیمیایی انتخابی و روشهای کاربردی انتخابی یعنی جایگزین کردن آنها به جای سموم شیمیایی پرقدرتی که طیف وسیعی از دشمنان طبیعی را می کشند انتخاب زمان صحیح کاربرد آنها ، کاهش دوز مصرفی و یا تغییر فرمولاسیون آنها به منظور حفظ بهتر دشمنان طبیعی ، می تواند نخستین گام موثر در جهت کنترل تلفیقی آفات تلقی گردد . یک روش انتخابی دیگر عبارت از سمپاشی قسمتی از محصول ( سمپاشی نواری – فقطه ای یا یک خط در میان ) در یک زمان معین است تا اینکه قسمتی از دشمنان طبیعی به عنوان ذخیره حفظ شوند ( هول و بیرز ، 1985) . دستکاری در محصول از طریق برداشت نواری یا دیگر عملیات زراعی نیز می تواند استفاده از آفت کش ها را کاهش دهد . یک مثال جالب از این روش با جزییات کامل به وسیله ی استرن (1969) ارایه شده است . او و همکارانش دریافتند که سمپاشی اول فصل جهت کنترل سن های Lygus در پنبه ، دشمنان طبیعی زیادی را از بین می برد و اغلب باعث طغیان دیگر آفات پنبه ماند کرم قوزه ، شب پره کلم و کنه های تار عنکبوتی می گردد. اینها به نوبه ی خود نیازمند سمپاشی مخصوص هستند . با وجود این ، می توان با استفاده از روشهای دیگر از سمپاشی های اول فصل ، بر علیه سنهای L ygus به مقدار زیاد اجتناب نمود . اولاَ می توان انتشار سن های بالغ Lygus را از مزارع یونجه ( جایی که آنها به عنوان آفت کم اهمیت تلقی می شوند) به مزرعه ی پنبه به وسیله ی برداشت نواری یونجه و یا از طریق کشت نوارهای یونجه در مزارع پنبه ، محدود نمود . ثانیاَ امروزه معلوم شده است که محصول پنبه می تواند جمعیت های بسیار بالاتری از سن های Lygus را از آنچه که قبلاَ تصور می شد ، بدون ایجاد خسارت اقتصادی تحمل نماید . به کارگیری این آگاهی به مقدار زیادی استفاده از حشره کشها را در نیمه ی اول فصل رشد کاهش داده و بدین ترتیب وقوع طغیان آفات بالقوه و طغیان مجدد آفات کلیدی به حداقل رسیده است .لازم به ذکر است که تلاش برای ایجاد بالاترین درصد ممکن تلفات در یک آفت معین با یک ماده ی شیمیایی ، عموماَ برهم زننده تعادل اکولوژیکی است . میزان مرگ و میر ایجاد شده باید طوری طراحی گردد که فقط اوج جمعیت آفت را که باعث خسارت اقتصادی می گردد، کاهش دهد . بنابراین ، وارد کردن تلفاتی در حدود 80% به جای 98% ، می تواند برای کنترل شیمیایی مورد نیاز سریع کافی باشد ، که در نتیجه کمتر باعث طغیان آفات بالقوه و طغیان مجدد آفات کلیدی می گردد و به علاوه سرعت رشد مقاومت به آفت کشها را کاهش می دهد . صحت این دیدگاه اخیراَ در کالیفرنیا به وسیله برنامه مدیریت تلفیقی کنه در روی بادام به اثبات رسیده است . این برنامه بر حضور کنه های فیتوزئید شکارگر مقاوم به آفت کشها در باغ و رها سازی تلقیحی نژادهای مقاوم انتخاب شده در آزمایشگاه ( در صورت نیاز) توام با کاربرد مقادیر کمی از کنه کشها در حد یک پنجم تا یک دهم میزان استاندارد ، مبتنی می باشد. اگر میزان کنه کش توصیه شده در برچسب سموم استفاده گردد، تقریباَ کلیه کنه های تار عنکبوتی حذف می شود که این موضوع باعث گرسنگی یا پراکندگی کنه های شکارگر می گردد. این امر به نوبه خود سبب طغیان مجدد کنه های آفت می شود .در صورتی که مصرف میزان کم کنه کش بدون اینکه باعث حذف طعمه شود ، باعث کنترل موثرآن می گردد. دیگر آفت نیزبه وسیله استفاده از آفت کشهایی که نسبت به کنه شکارگر انتخابی هستند ، کنترل می گردند. در این برنامه مراقبت و دیده بانی جمعیت آفت و دشمن طبیعی به صورت هفتگی مورد نیاز است . میزان صرفه جویی کشاورزان برای سال اول اگر رها سازی تلقیحی مورد نیاز باشد در حدود 60 دلار در