تحقیق در مورد سلاح های شیمیایی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

سلاح های شیمیایی

با شروع جنگ تحمیلی (31 شهریور 1359) و حملات گسترده صدام به مناطق مرزی و جنوب و غرب ایران، مقاومت مردم و نیروهای رزمنده مانع پیش روی نیروهای عراقی شد. رژیم بعث عراق برای در هم شکستن مقاومت مردم و نیروهای رزمنده از سلاحهای نوین و ممنوعه استفاده کرد. با شدت گرفتن کاربرد سلاحهای شیمیایی از سوی رژیم بعث عراق، مسئولین نظامی ایران برای مقابله با آن، دست به آموزش نیروهای رزمنده و تشکیل واحدهای تخصصی در هر گردان زدند. پس  از کودتای 1958 و با روی کار آمدن حزب بعث عراق، ارتش این کشور به لحاظ  اینکه وابسته به اروپای شرقی بود از همان ابتدا به واحدی به نام «جنگهای شیمیایی» مجهز بود. اما ارتش ایران با وجود اینکه مجهز به سیستم نظامی غربی و آمریکایی بود به لحاظ اینکه تجربه ای در مورد این نوع سلاحها نداشت تنها دارای یک تشکیلات محدود شیمیایی بود.  اصطلاح « ش.م.ه»  مخفف سه واژه شیمیایی، میکروبی و هسته ای است که پیش از جنگ این واحد در ارتش به صورت بسیار محدود حضور داشت اما با شدت گرفتن حملات شیمیایی عراق در طول جنگ تحمیلی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سازمانی را در سال 61 به نام «ش. م.ر» که مخفف کلمات شیمیایی، میکروبی و رادیو اکتیو می باشد، راه اندازی کرد. 

ارتش عراق به لحاظ  اینکه وابسته به اروپای شرقی بود از همان ابتدا به واحدی به نام «جنگهای شیمیایی» مجهز بود

رژیم بعث عراق تا پیش از عملیات والفجر 2 از این سلاحها به صورت محدود و آزمایشی استفاده می کرد اما بعد از اینکه عراق در تاریخ 29 تیر 61 در عملیات والفجر 2 از این سلاحها در منطقه پیرانشهر(پادگان حاج عمران عراق و در برخی ارتفاعات جبهه های غربی)، علیه مرزنشینان کرد استفاده نمود، سازمان رزم سپاه برای مقابله با این نوع سلاحها به پدافند «ش. م. ر » مجهز شد. سپاه شروع به تهیه تجهیزات برای نیروهایش کرد و در هر لشکری یک واحد، و در هر قرارگاهی یک گردان پدافند شیمیایی تشکیل شد و به مرور با گسترش حجم بکارگیری سلاحهای شیمیایی عراق، این واحدها به تیپ گسترش یافت.  نخستین گزارش غیر رسمی استفاده عراق از این سلاحها در 14/7/59 در مرز شلمچه با عامل خردل عنوان شده است و اولین گزارش رسمی که بتوان به آن استناد نمود بمباران هوایی جبهه مهران در تاریخ  20/10/59 با عامل اعصاب است که 40 مصدوم و 10 شهید بر جای گذاشت.

سردار محمد باقر نیکخواه از جمله افرادی است که از ابتدای تشکیل سپاه پاسداران و از روزهای نخست جنگ تحمیلی در بخشهای مختلف به خصوص ستاد تبلیغات جنگ فعالیت داشته و پس از آن از اولین افرادی است که با تشکیل واحد« ش. م. ر» در سپاه وارد این بخش می شود و بسیاری از اطلاعات مربوط به کاربرد عراق از سلاحهای شیمیایی در 8 سال جنگ تحمیلی را در سینه دارد.

وی در گفتگو با خبرنگار گروه دفاع مقدس خبرگزاری مهر در خصوص چگونگی حضور خود در جبهه های جنگ خاطر نشان کرد : " قبل از جنگ دانشجوی علوم سیاسی بودم که با شروع انقلاب فرهنگی دانشگاه تعطیل شد و با آغاز جنگ به همراه دیگر دوستان خود در قسمت تبلیغات جنگ وارد شدم و چون در آن شرایط سخت و خاص به جوانان اعتماد کردند بنده را مسئول تبلیغات جبهه و جنگ جنوب قرار دادند که پس از آن نیز به ترتیب مسئولیت تبلیغات جنگ خوزستان، قرارگاه کربلا و قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) را تا عملیات فاو بر عهده داشتم. از عملیات فاو به بعد به دلیل گستردگی حجم استفاده عراق از سلاحهای شیمیایی بنده مسئول جنگ های نوین شدم ".

با پیگیری های مستمر نماینده ایران شورای امنیت، تشکیل جلسه می داد و در نهایت یک اشاره کلی به مسئله عراق و ایران و سلاحهای شیمیایی می کرد بدون اینکه عنوان کند چه کسی و یا کشوری این نوع سلاح را به کار گرفته است

وی جنگ های شیمیایی را دارای بخش های مختلف از جمله عملیات شیمیایی( آفند)، مقابله با سلاحهای شیمیایی(پدافند)، آموزش و درمان شیمیایی عنوان کرد و افزود : " مصدومیت شیمیایی از دردآورترین مصدومیتهایی است که در جنگ با آن مواجه می شویم چراکه در سلاح انفجاری عضوی از بدن صدمه می بیند اما بر اثر کاربرد سلاحهای شیمیایی نه تنها تورمهای پوستی بلکه سیستم عصبی و تنفسی و کبد نیز دچار اختلال می شود و عمدتا عوارض آن نیز دراز مدت است و شاید پس از 30-20 سال بروز کند و برخی از این عوامل شیمیایی به صورت توارثی منتقل می شود. نمونه آن جنگ ویتنام است که نه تنها علفزارها و خاک آلوده شد بلکه نسل کسانی که در معرض آلودگی بودند نیز به انواع سرطان ها مبتلا شدند ".

سردار نیکخواه با اشاره به آموزش عمومی و تخصصی در مقابله با سلاحهای شیمیایی، تصریح کرد : " این آموزش تخصصی برای کسانی که مجریان پدافند هستند انجام می شد و این افراد باید در شرایط  انبوه گازهای کشنده قرار گرفته و مراحل شناسایی، هشدار، رفع آلودگی، خنثی کردن و بعد معدوم کردن بقایای بمبهای شیمیایی را انجام می دادند ".

وی با بیان اینکه در بخش تولیدات پدافندی مثل البسه و لوازم و تجهیزات دفاعی ما در محدودیت شدیدی قرار داشتیم، گفت : " اوایل جنگ عمده این تجهیزات را به سختی از کشورها می گرفتیم و حتی برخی کشورها ماسک های آموزشی به ما می فروختند که در جنگ نمی توانستیم استفاده کنیم. در اواسط جنگ معاونت صنعتی و تولید در وزارت سپاه شروع به تولید تجهیزات انفرادی و عمومی ( نظیرماشین آلات خنثی کننده عوامل، لباس ضد شیمیایی و ماسک) نمود ".

وی عملیات خیبر را اولین عملیات گسترده ای خواند که عراق در آن از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد و افزود : " در طول جنگ گسترده ترین کاربرد عراق از سلاحهای شیمیایی در عملیات والفجر 8 ( فتح فاو) بود و همچنین کربلای 5 در شرق دجله منطقه شلمچه صورت گرفت ".

مسئول سابق « ش.م.ر» سپاه با بر شمردن برخی از تیپ های پدافند شیمیایی در زمان جنگ افزود: " این نیروها در زمان جنگ و در عملیات ها حد قرارگاه مأموریت خود را  پوشش عمومی می دادند مثلا اگر قرار بود قرار گاه نوح عملیاتی انجام دهد تیپ حجربن عدی که مخصوص قرارگاه بود محدوده آن را پوشش می داد. بعلاوه اینکه هر لشکر و تیپی که عملیات داشت گردان شیمیایی این لشکر محدوده عملیات را تحت پوشش قرار می داد. این نیروها علاوه بر تحرکات نظامی تحت آموزش مقابله با این نوع سلاحها قرار گرفته بودند و کارهای امداد شیمیایی را نیز انجام می دادند" .

فیلمهای تهیه شده در خصوص به کارگیری عراق از سلاحهای شیمیایی به اتحادیه دانشجویان آمریکا، اروپا، کانادا، هند و...ارسال می شد 

وی در خصوص شیوه اطلاع رسانی سازمان«ش.م.ر» در زمان جنگ گفت : " ما تعدادی از دانشجویان در رشته های شیمی، فیزیک و آزمایشگاهی را آورده بودیم و آنها این سلاحها را در آزمایشگاههایی که در جنوب بود با همکاری دیگر دانشگاههای صنعتی مورد بررسی قرار می دادند. دانشجویان و اساتید در مقاطع مختلف در این آزمایشگاههای تحقیقاتی کار می کردند و نتایج را استخراج کرده و به صورت نشریه « پیغام ش.م.ر» به اطلاع فرماندهان می رسید . در مواقعی نیز دو یا سه روز کمیسیونی تشکیل می شد و با حضور نیروهای عملیاتی تجارب و نواقص و نقاط قوت عملیات های گذشته پس از بحث به صورت جزوه محرمانه تدوین می شد و در آنجا بعضا ذکر می شد که نوع این سلاح در این عملیات چه بوده و ممکن است در عملیات بعدی از چه عواملی استفاده شود ".

سردار نیکخواه افزود : " در مواقع عملیاتی بلافاصله اطلاعیه به کارگیری عراق از سلاح شیمیایی را تنظیم کرده و به ستاد تبلیغات جنگ -که در آن زمان آقای خرازی مسئول بودند- به وزارت خارجه، اداره کل مجامع جهانی، نماینده دائمی ایران در سازمان ملل و یا به سفرای ایران از طریق وزارت امور خارجه اخبار و اطلاعات را می دادیم تا آنها علیه عراق در بکار گیری این نوع سلاهای ممنوعه افشاگری کنند و یا در سازمان ملل به گوش نمایندگان کشورها برسد و از دبیر کل سازمان ملل درخواست می شد که گروه تحقیق بفرستند تا آثار به جا مانده از این بمب های شیمیایی را طی گزارشی اعلام کنند ".

وی با اشاره به کار شکنی و تعلل سازمان ملل در دوران دفاع مقدس جهت محکومیت عراق در بکارگیری سلاحهای شیمیایی، تصریح کرد : " متأسفانه آنها نماینده نمی فرستادند و ما می خواستیم شورای امنیت تشکیل جلسه دهد و عراق را محکوم کند و اینها تعلل می کردند و چندین روز طول می کشید که نامه به شورای امنیت برود . شورای امنیت و خود دبیر کل تعلل می کردند و معمولا با دو هفته تأخیر اقدام می کردند. ما نمونه های این نوع سلاحها را نگهداری می کردیم و تمام مشخصات کارخانه و کشور سازنده آن کاملا مشخص می شد و پس از مدتی گروه حقیقت یاب که اعضای کارشناسی سازمان ملل -که عمدتا از کشورهای اروپایی- بودند، می آمدند. چندین بار این گروهها آمدند و ما آنها را به منطقه بردیم و آثار آن را نشان دادیم و فیلم و عکس گرفته می شد و با نمونه برداری از برخی مصدومان این سلاحها و خاک منطقه آن را به آزمایشگاههای تخصصی شیمیایی و میکروبی کشورهای اروپایی می فرستادند و با وجود تأیید این مطلب، به طور مشخص موضع نمی گرفتند. وقتی هم ما آنها را به منطقه می بردیم باید کلمه UN را در پلاکاردهای بزرگ می نوشتیم تا هواپیماهای عراقی آنها را نزنند ؛جالب اینکه عراقی ها آنقدر اطمینان به حمایت غرب داشتند که با وجود این، بمباران می کردند ". 

وی با بیان اینکه ما با دعوت از خبرنگاران، اعضای فعال حقوق بشر و افراد صلح طلب سعی در تنویر افکار عمومی و جهانی نسبت به جنایات صدام داشتیم، افزود : " طی نامه های متعددی درخواست صدور قطعنامه از شورای امنیت داشتیم که اولا عراق را محکوم کنند و ثانیا از ادامه تجاوزات عراق جلوگیری کنند و ممانعت از همکاری سایر کشورها با عراق صورت گیرد. معمولا دبیر کل طفره می رفت و تنها اطلاعیه می داد و یا فوقش بیانیه می داد و گزارش همین گروه حقیقت یاب که از طرف خود آنها در یک مرحله تلطیف شده بود باز از طرف دبیر کل تلطیف می شد و بعد با پیگیری های مستمر نماینده ایران شورای امنیت جلسه تشکیل می داد و در نهایت یک اشاره کلی به مسئله عراق و ایران و سلاحهای شیمیایی می کرد؛ مثلا عنوان می کردند که "... با حضور این گروه در ایران مشاهده شده که سلاحهای شیمیایی به کار گرفته شده" اما نمی گفت که چه کسی و یا کشوری به کار گرفته و حتی آن اوایل نمی گفتند بر علیه چه کسی و در پایان با توصیه به خویشتنداری دو کشور، عدم استفاده از این نوع سلاحها را در خواست می کرد. چند مرحله به همین منوال بود تا در یک مرحله از عراق اسم بردند و آن هم در عملیات فاو بود که آنجا عنوان شد که عراق استفاده کرده بدون اینکه این کشور را محکوم کند. عراق هم چون اطمینان به حمایت کشورهای غربی داشت بلافاصله پس از صدور این بیانیه شهر آبادان را بمباران کرد و بیش از 50 تن مردم بی دفاع به شهادت رسیدند ". 

وی افزود :  " شخصیت های جهانی، علاقمندان انقلاب اسلامی و میهمانان دهه فجر را به منطقه می بردیم یا با دعوت از صلیب سرخ جهانی آنها چند بار طی اطلاعیه ای مشاهدات خود را اعلام کردند. از طریق کمسیون خلع سلاح سازمان ملل و کمیسیون منع کاربرد سلاحهای شیمیایی  در وین و یا هر سازمان بین المللی موضوع را پیگری می کردیم و پس از جمع آوری اطلاعات به وزارت امور خارجه ارسال می شد تا کار تبلیغتی انجام شود. از طریق ستاد تبلیغات جنگ خبرنگاراران خارجی ، بی بی سی و چندین خبرگزاری معتبر جهانی را دعوت می کردیم و مناطق شیمیایی و بمبها و یا فیلم ، مصدومین شیمیایی و نقاهتگاهها را نشان می دادیم. حتی یکی از فیلمبرداران بی بی سی که مسئله به کارگیری عراق از این نوع سلاحها را انکار می کرد، خود او نیز در این حین مصدوم شیمیایی شد و نماینده ایران به ملاقات وی رفت . فیلمهای تهیه شده در خصوص به کارگیری عراق از سلاحهای شیمیایی به اتحادیه دانشجویان آمریکا، اروپا، کانادا، هند