تحقیق در مورد چرا دینی یاد می گیریم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

گاهی دیر یاد می‌گیریم

گاهی فکر می‌کنیم وقتی از حقیقت جنگ حرف می‌زنیم، شاید کمی مبالغه به نظر بیاید یا بگویند پای‌مان را از گلیم جنگ بیش‌تر دراز کرده‌ایم. به هر صورت اعتقاد داریم تا حقیقت جنگ از جنبه‌های گوناگونش روشن نشود، این واقعه بزرگ و سرنوشت‌ساز گرفتار همین تبلیغات روزمره خواهد بود که حاصلی جز تکرار و ملال نخواهد داشت. راه یافتن به آن‌چه که در دل جنگ گذشته است جز با پژوهش و تعقل که ضامن آن ارایه اسناد و مدارک حقیقی جنگ است، میسر نیست. بسیاری از پژوهشگران دل‌سوز و جوان که کم یا زیاد دستی بر آتش دارند معتقدند این دفاع باور نکردنی با این شیوه بازگویی و ارایه مرسوم نه تنها ماندنی نخواهد بود، بلکه هر روز بر ابهامات آن اضافه خواهد شد.

صفحه‌های سال‌خورده تاریخ هم گاهی درس‌هایی به ما می‌دهد که آن را دیر یاد می‌گیریم. در همین جنگ جهانی اول که بوشهر به اشغال قوای انگلیس درآمد، یک روحانی بیداردل برای مبارزه با اشغال‌گران تلاش زیادی می‌کند. او حتی برای رئیس‌علی دلواری و سایر مبارزان آن روزگار "آیین‌نامه حرب" می‌نویسد. اتکای اصلی این آیین‌نامه متون دینی به خصوص نهج‌البلاغه است.

آیت‌الله بلادی بوشهری که به چندین زبان خارجی نیز تسلط داشت این آیین‌نامه را در یک صد و ده ماده تدوین کرده و در اختیار مبارزانی قرار می‌دهد که تلخی اشغال صفحات جنوب را جز با مبارزه نمی‌توانستند در کام این ممکلت شیرین کنند. به خاطر همین مبارزات این روحانی به شدت مورد تنفر انگلیس‌ها بود.امروز همه‌ی ماده‌های این آیین‌نامه حرب برای هر متفکر و اندیشمند نظامی قابل مطالعه و تجزیه و تحلیل است. برای این که از اصل موضوعی که برای حرف زدن انتخاب کرده‌ایم دور نشویم، عین ماده بیست و یکم از آیین نامه حرب را برایتان می‌نویسم.

آیت‌الله بلادی نوشته‌اند؛

"فرمان‌فرما(فرمانده) باید یک دستگاه مطبعه مختصری با خود داشته باشد. حوادث حرب را طبع و نشر دهد از روی حقیقت، مگر هنگامی که ضرورت متقتضی اخفاء آن باشد، موقتاً"

هوشیاری تاریخی آیت‌الله بلادی به خصوص در تدیون ماده بیست و دوم آیین‌نامه حرب موجب شده است که دفاع مردم در برابر اشغالگران انگلیسی، علاوه بر یک دفاع مشروع و قانونی، به عنوان یک واقعه تاریخی هم دیده شود. یعنی زمان حال را درک کرده و شرایط آن را برای آینده ثبت و ضبط کند.این روشن‌بینی در حالی است که آن روزگار، روزنامه و صنعت چاپ نه رشد امروز را داشت و نه چندان مورد اعتنا افکار عمومی بوده است. از طرف دیگر کلمه "حقیقت" در ماده بیست و دوم در واقع یک کلمه کلیدی است.وقتی به فرمان‌فرما صلاحیت نوشتن و طبع و نشر داده می‌شود به این معنا است؛ به کسانی که صلاحیت نوشتن می‌دهند قاعدتاً نباید خلاف بنویسد.توصیه‌های هوشمندانه این روحانی گمنام، چندان مورد توجه فرماندهان مبارز جنوب قرار نمی‌گیرد. حتی ایشان در ماده بیست و سوم نیز بر عکاسی از صحنه‌های نبرد تأکید دارند. اگر به توصیه‌ها عمل شده بود امروز از آن قطعه تاریخی ما صاحب یک گنجینه غنی و با ارزش از عکس‌ها و گزارش‌های گرم و به روز از مقاومت مردم ساده جنوب در برابر ارتش قدرتمند انگلیس بودیم.ایشان تأکید دارند اگر ضرورت ایجاب می‌کند که حقیقت جنگ پنهان بماند، قید موقتاً را رد پایان جمله می‌آورند. این نشان‌دهنده آن است که پس از رفع ضرورت، حقیقت جنگ را بیان کنید.امروز ما نسلی هستیم که از دور یا نزدیک زیر آتش یک جنگ هولناک اما دفاعی زندگی کرده و سربلند بیرون آمده‌ایم. کم نیست حقایقی که در زمان اشغال جنوب توسط قوای انگلیس یا گفته نشد یا فراموش شده است. این‌ها درس‌هایی است که تاریخ می‌دهد ولی هنوز معلوم نیست چرا ما این قدر دیر یاد می‌گیریم و چرا خیال می‌کنیم گفتن از حقیقت دفاع هشت ساله ممکن است مبالغه باشد یا پایی درازتر از گلیم.

ارتباط بین دین با علم ، ارتباطی ناگسستنی است . چرا که خداوند متعال پدید آورنده آن می باشد و با آفرینش کون و مکان ، ظهور و بروز علم در کنار دین نیز ضروری می نماید . بنابراین هم دین و هم علم ، دو حقیقتی هستند که به ثبوت آفرینش منجر می شوند . خداشناسی دینی که از زبان اولیای الهی تبیین شده با خداشناسی طبیعی و کیهانی که از زبان دانشمندان بیان شده است هر دو دارای مقبولیت و رواج می باشد .

در اینجا به تقارن دیدگاههای دینی و علمی درخصوص علت و فلسفه وجود و وجوب روزه می پردازیم . روزه و روزه داری نه تنها به خاطر تأمین سلامت و صحت بدن آدمی حائز اهمیت می باشد ، بلکه موجب تأمین سلامتی روح و جان نیز هست . چرا که انسان موجودی است سه بعدی ، دارای بعد روح ،‌جسم و ذهن و هر سه بعد با یکدیگر موجب معنی یافتن وی می شود . به عیارت دیگر چنانچه عقل و لزوم سلامتی جسمی آدمی حکم کند ، همان نیز به لزوم سلامتی روح حکم می نماید و انسانی که به دنبال سلامتی روح خویش در کنار جسمش نباشد نمی توان از او به عنوان انسانی سالم و تکامل یافته یاد نمود. بنابراین در مورد روزه که یکی از واجبات دینی است ، می توان گفت : «که روزه داری عبارت است از اجرای یک برنامه مذهبی بهداشتی کامل جسمی و روحی »

در این مقاله هدف ، اهمیت روزه از نظر بهداشت روحی و جسمی است . پروفسور «الکسی سوفورین» می گوید : « جسم به هنگام روزه به جای غذا از مواد داخلی استفاده می کند و آنها را مصرف می کند و مواد کثیف و عفونی که ر جسم هست و ریشه و خمیره بیماری است ، از بین می رود و بدین طریق روزه سبب بهبودی همه بیماری ها است . از این رو جسم خود را به وسیله روزه از داخل نظیف و پاکیزه می کند .»

بنابراین روزه داری باعث هضم چربی های ذخیره در بدن ، دفع سموم فلزی و غیر فلزی وارده از محیط اطراف، ایجاد اعتدال بیولوژیکی و شیمیایی بدن و ... می گردد. به قول یکی از دانشمندان روم باستان : «اولین بیماری، مربوط به پرخوری بود و نخستین درمان نیز روزه گیری است .»

دکتر «اتوبوخنگر» در سخنرانی خویش به سال 1965 در یک کنگره پزشکی که در بغداد و به میزبانی انجمن پزشکی عراق برگزار گردیده ، به بیان اهمیت روزه پرداخته است. وی در این سخنرانی نتیجه مثبت چهل و پنج سال روزه درمانی مریضان خود که بالغ بر پنجاه هزار نفر بوده اند را ارائه نموده است و آنچه که در این سخنرانی قابل توجه است ، اینکه معمولاً روزه درمانی وی چهارهفته طول می کشیده است . یعنی تطابق و تساوی زمانی آن با یک ماه روزه داری . آنچه مهم و قابل توجه است این همان زمانی است که در قرآن برای روزه داری از آن یاد شده است . یعنی یک ماه تمام روزه داری برای تکامل روح و صحت جسم. بر اساس فرمایش حضرت رسول اکرم (ص) که « المعده البیت الداء و الحمیه هی الدواء» یعنی : «معده آدمی کانون بیماری ها است و پرهیز و امساک نیز داروی و بهترین روش درمان بیماری ها است .»

وی می گوید : «بهترین درمان بیولوژیکی این است که به وسیله دفع مواد مضر و تجویز علاج طبیعی ، نیروهای درمان کننده یک ارگانیسم یا یک موجود زنده را طوری آزاد کنیم که وقتی بسیج شدند ، بیماری های مزمن و حاد را شکست بدهند . ما در روش درمان سعی می کنیم سلامت پایدار و کامل را در همان زمانیکه طبیعت برای این گونه نوسازی لازم دارد بازگردانیم . درمان بیولوژیکی و مخصوصاً روزه ، به بهترین وجه این خواسته را برآورده می سازد.»

البته وقتی یک انسان موحد روزه می گیرد ، منظور و مقصود او جز طاعت امر الهی نیست که از آن می توان به ایمان وفاداری و ایمان فرمانبرداری یاد کرد . یعنی صداقت و ثبات قدم در انجام واجبات الهی . همچنین شاید این وهم در برخی حاصل شود که چرا روزه داری ؟

ما می توانیم با استفاده از دارو و مراجعه به پزشک به درمان خود بپردازیم . آنچه که در اینجا قابل تأمل است اینکه تندرستی آدمی به دو قسم می باشد : طبیعی و مصنوعی .

تندرستی طبیعی را که از مقاومت بافتها در برابر بیماریهای عفونی و دژنرانیو و تعادل دستگاه عصبی ناشی می شود گرامی می‌داریم ، نه سلامتی مصنوعی را که بر رژیم غذایی ، تزریق واکسنها ، سرم ها ، محصولات غدد ، داخلی ، ویتامینها ، آزمایشهای مکرر پرداخته شود که به این پرستاری ها نیازمند نباشد . علم طب ، به بزرگترین پیروزی خود ، روزی نائل خواهد شد که بتواند آثار بیماری و خستگی و ترس را از میان بردارد ، تا آدمیان از آزادی و مسرتی که محصول تکامل اعمال بدنی و روانی است ، برخوردار شوند.