تحقیق در مورد شانکر درختان هسته دار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 3 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

شانکر درختان هسته دار

وجود صمغ یا شیره ی گیاهی مترشحه در شاخه های چوب بست یا تنه ی درختان هلو، ممکن است توسط سوراخ کن های حشرات، زخم های زمستانی یا مکانیکی، و بیماریهایی از جمله Coryneum و شانکرهای باکتریایی و چند ساله ایجاد شده باشد. شانکر باکتریایی که در اکثر باغستان های استان ایلی نویز ایالات متحده رایج می باشد، سرتاسر باختر میانه، جایی که هلو در آنجا پرورش می یابد، رخ می دهد. این بیماری نامهای مختلفی دارد؛ برخی از آنها، مرگ دوباره یا die back، شانکر هلو، شانکر Valsa و شانکر Cytospora می باشند. شانکر چندساله یا دائمی به علت دو گونه از قارچ ها به نام Valsa leucostoma و Valsacincta ( مرحله ی ناقص Cytospora ) می باشد. این یک بیماری جدیدی نمی باشد و موس تحقیقاتی را انجام داد تا اقدامات کنترلی کافی برای آن ایجاد کند. بیماری اغلب در باغهای جوانی که سبب مرگ نابهنگام درختان می شود، ویرانگر و مخرب می باشد. درختان پیری که تحت تأثیر قرار می گیرند، بتدریج طول عمر و قدرت باردهی اشان را از دست می دهند.

علائم

قارچ Cytospora سبب تشکیل شانکرها در بخش های هوایی یک درخت، از جمله تنه، شاخه های چوب بست، ( شکل 1 )، ترکه ها یا شاخه های کوچک ( شکل 2 ) و ساقه های کوچک میوه ده می شود. این قارچ ها، مهاجمان اصلی درختان هلو نمی باشند و قادر به حمله به پوست درختان هلوی سالم نمی باشند. قارچ Valsa نیازمند زخم ها و بخش های مرده در پوست درخت می باشند تا خودشان را برقرار کنند. زمانی که آنها برقرار می شوند، صمغ در نقطه ی آلودگی تراوش می کند ( شکل 2 و 3 ). این صمغ، در ابتدا با رنگ کهربایی روشنی می باشد که که بتدریج به قهوه ای تیره تبدیل می شود. زیر صمغ، زخم نکروتیک ( بافت مرده ) کوچکی ظاهر می شود. زخم بتدریج بر اثر متلاشی شدن بافت پوست درونی بزرگ می شود. شانکرهای قدیمی معمولاً بیضی شکل می باشند ( شکل 4 )، بخاطر اینکه زخم ها در حالت عمودی، سریع تر از حالت افقی گسترش می یابند. پوست بیرونی در شانکرهای قدیمی، عموماً شکسته و درهم ریخته می باشد در حالی که در شانکرهای تازه، غیر ازنقاط گموزی، سالم می ماند.

شانکر سال به سال به گسترش خود ادمه خواهد داد. شانکر بواسطه ی تهاجم پی در پی بافتهای سالم مجاور که توسط قارچ ها طی دوره ی رشدی مساعد صورت می گیرد، گسترش می یابد. هر بهار، رشد میزبان سبب ایجاد حلقه ی پینه ای یا کالوس می شود تا پیرامون شانکر به عنوان یک مکانیسم دفاعی شکل گیرد. تعداد این حلقه ها سن شانکر را مشخص خواهد کرد. رشد دائم و پیوسته ی قارچ، سرانجام شاخه ها یا اندام های تحت تأثیر قرار گرفته را احاطه می کند که سبب مرگ آن می شود ( شکل 4 ).

علاوه بر شانکرها، Cytopora نیز در فصل بهار سبب علائم مرگ دوباره یا die back در ترکه ها می شود. ترکه هایی که تحت تأثیر قرار گرفته اند، از رنگ قهوه ای مایل به زرد روشنی die back می شود که شانکر ترکه های پوشیده با صمغ می باشد ( شکل 2 ).

دوره ی بیماری

Cytospora spp در بافت های شانکر یافته یا پوسیده و ترکه های مرده زیست می کند و در تمام طول سال در سطوح درختان هلو یافت می شود. بخش های میوه ده معروف به pycnidia در سطوح پوسیده تشکیل می شوند. پیکنیدها همچون نقطه های سیاه کوچکی که در پوست درخت جاسازی شده اند، با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. هر پیکنیدیوم حاوی هزاران پیکنیدیوسپور کوچکی است که طی فصول مرطوب همچون ریشه پیچک های طویلی تراوش می کنند ( بیرون می آیند ). اسپور ها در بافتهای پوستی آسیب دیده توسط باران، حشرات، ماشین آلات، کارگران مزرعه، ابزار آلات هرس و پرندگان، پخش می شوند. اسپورها رشد می کنند و زمانی که شرایط دما و رطوبت مساعد است، شروع به آلودگی های جدیدی می کنند. شرایط بهینه و مطلوب برای گسترش Cytospora cincta معمولاً در بهار، زمانی که میانگین درجه حرارت 64 تا 70 درجه ی فارنهایت ( 18 تا 21 درجه ی سانتیگراد ) است، می باشد.

آلودگی توسط C. leucostoma با درجه حرارت های گرمتر ( مقدار مطلوب 81 درجه ی فارنهایت یا 28 درجه ی ساتیگراد ) که در اواخر تابستان یا اوایل پائیز رخ می دهد، مساعد تر است. پیکنید جدید، 7 تا 8 هفته پس از آلودگی شکل می گیرد، از اینرو سیکل یا چرخه را تکمیل می کند.

حساسیت یا مستعد بودن

شانکر دائمی یا چند ساله، همچون سایر میوه های هسته دار یا استون فروت مثل آلو، گوجه، زردآلو و گیلاس، هلو ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. واریته های هلو از باب حساسیتشان نسبت به شانکر دائمی یا چند ساله، تغییر می کنند. واریته های مقاوم به زمستان که به سرعت برگریزی می کنند، و آنهایی که به سرعت خوب می شوند، کمترین میزان آلودگی را نشان می دهند.

کنترل

زمانی که باغی را احداث می کنید، از مکان های با آب قلیایی اندک اجتناب کنید. این مکان ها زهکشی هوا و آب نامرغوبی دارند و احتمال آسیب زمستانی را افزایش می دهند. درختان هلو، شلیل، آلو، گوجه، زردآلو و گیلاس سست را که در مجاور ( به اندازه ی یک چهارم تا یک سوم یک مایل ) می باشند را از بین ببرید. جداسازی گیاهان جدید از درختان آلوده شده توسط Cytospora، به طور برجسته ای شمار عفونت ها یا آلودگی های شانکری را کاهش می دهد.

ساقه های گلخانه ای یا نهالستانی عاری از بیماری یا واریته های مقاوم به زمستان را بکارید. ساقه های بادوام زمستانی را برگزینید که سبب استحکام اولیه ی نهال ها می شوند.

در اواخر زمستان یا اوایل بهار کود دهی را انجام نمایید تا از رشد نازک و آبدار در پائیز اجتناب کنید. کود دهی بیش از اندازه ی ازت، مانع از بلوغ معمولی می شود، از اینرو حساسیت نسبت به آسیب های حاصل از افت بیش از حد سریع دما در اوایل زمستان را افزایش می دهد.

همه ساله درختان را هرس کنید، این سبب سیرکولاسیون یا چرخش مفیدی می شود و ضرورت ایجاد برش های بزرگ و عمده را برطرف می کند. سیستم میان باز ( با مرکز باز )، برای هلو ها، شلیل ها، و آلو های نوع ژاپنی و پیوندی توصیه شده است. لیدر یا قائد اصلاح شده یا سیستم میان باز برای هلوها توصیه شده است. طی دوره ای از اواخر زمستان تا اندکی پس از شکوفه دهی، هرس را انجام دهید.

نقاط انشعاب با زاویه ی باریک، همه ی شاخه ها و چوب های ضعیف و مرده، و همه ی شاخه های شانکری را که قابل حذف می باشند را برچینید. حداقل 4 اینچ ( 10 سانتیمتر ) زیر شانکر را ببرید. قلمه های هرس شده را در کنار هم قرار دهید، در غیر این صورت، کنده ها یا ریشه ها به موقع التیام نمی بینند. قلمه های هرس شده ی بزرگ ( آنهایی که بزرگتر از 2 اینچ یا 5 سانتیمتر ضخامت دارند ) را با مرهم زخم رنگ کنید. شانکرهایی که در شاخه ها یا تنه های بزرگ روی می دهند را بزدایید ( پاک کنید ). بافت های آلوده را با یک اسکنه ( قلم ) یا چاقو برچینید. تیغه ها را با غوطه ور ساختن آن ها در الکل 70 درصد یا در محلول سفید کننده ی کلر ( کلرین )، قبل از برش بافت های سالم، ضد عفونی کنید. نواحی پاک شده را با یک مرهم زخم رنگ کاری کنید. شاخه های حاوی شانکرهای بزرگ ( شاخه هایی که بیش از نصفشان حلقه زده است )، باید از باغها برچیده شوند و از بین بروند.

ازآسیب های مکانیکی به تنه های درخت طی چمن زنی یا چینش یا زمانی که سایر شیوه های کاشت انجام می شود، جلوگیری کنید. از پوششی چمنی برای جلوگیری از صدمات ریشه ای که همراه با کشت رخ می دهد و برای جلوگیری از فرسایش می باشد، استفاده کنید. از کنترل شیمیایی علف هرز پیرامون تنه ها استفاده کنید. از یک رنگ منعکس کننده ی نور برای سمت های جنوبی و جنوب غربی تنه های درخت استفاده کنید. از یک رنگ سفید نوع شیرابه ای که با بخش های یکسانی از آب رقیق شده است، استفاده کنید. هر زخمی را با رنگ کردن درخت بپوشانید.

حشرات و سایر بیماریها را کنترل کنید. سوراخ کننده یا مته ی درخت و بید ( پروانه ) میوه ی آسیایی ( شرقی )، زخم ها و اسپورهای انتشاری را ایجاد می کند. این بویژه برای کنترل سوراخ کننده ی درخت هلو مهم می باشد. پوسیدگی قهوه ای را کنترل کنید و میوه های پوسیده و فاسد را برچینید. برنامه های قارچ کشی حفاظتی پسندیده ای مثل آنچه که در راهنمای سمپاشی میوه های درختی تجارتی ایلی نویز طرح ریزی شده است را به کار برید. پیچیدگی برگ هلو را کنترل کنید. غلظت های رقیق را سمپاشی کنید.