باغ های ایرانی 13 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

برخی از خصوصیات کلی باغ های ایرانی:

احداث باغ غالبا در زمین شیب دار

محصور بودن پیرامون باغ با دیوار

تقسیم سطح باغ غالباً به چهاربخش

استفاده از خطوط راست در طراحی باغ

وجود یک ساختمان در مرکز یا بلندترین قسمت فضا

استفاده از یک جوی دائم اصلی (آب دائم)

روان نمودن آب به گونه ای که صدای آب به وجود آید (آب شیبها)

استفاده از سنگهای تراش دار در کف جوی برای نمایان شدن موج آب(سینه کبکی)

وجود رابطه نزدیک با طبیعت و عدم وجود حد فاصل بین ساختمان و باغ

وجود حوض یا استخر برای تامین آب وزیبایی چشم انداز در مقابل عمارت

استفاده از درختهای زیاد و سایه دار و وجود معبرهای باریک

اختصاص دادن بیشترین قسمت باغ به کاشت درختان میوه

استفاده از انواع گلهای زینتی و دارویی

استفاده بیشتر از گل سرخ نسبت به گونه های دیگر

باغ و مجموعه قدمگاه- نیشابور

در دامنه جنوبی کوهستان بینالود در میان کاسه ای که از پیوستن دو تپه بوجود آمده و رو به دشت نیشابور است، باغی قراردارد که قدمگاه نامیده می شود.

این مکان به عنوان جایگاهی مقدس از سابقه تاریخی طولانی برخوردار است و منشأ آن به دوران پیش از اسلام باز می گردد. اگر چه عملکرد آغازین آن هنوز روشن نشده است.

این باغ را زمانی منصوب به شاهپور کسری و سپس منصوب یه حضرت رضا(ع) دانسته اند. شکل اصلی باغ کنونی از دوران صفوی و به دستور شاه عباس اول به وجود می آید و در دوره های بعدی در زمان شاه سلیمان صفوی و در دوران ناصرالدین شاه قاجار، رسیدگی های اساسی به باغ مذکور در جهت احیاء، مرمت و احداث ابنیه جدید در آن صورت می پذیرد.

مجموعه باغ و ابنیه قدمگاه در سه بخش و در طول یک محور اصلی میانی، در سطوح مختلف و منطبق با شیب کوهپایه بینالود بوجود آمده است.

باغ به شکل مربعی محصور، بالاترین بخش این مجموعه را تشکیل داده است. بخش میانی، سردر ورودی باغ است که خود به شکل ساختمانی زیبا دارای حیاطی کوچک است.

این بخش اتصال باغ را با فضای سبز شهری یا باغی نیمه محصور که بخش سوم این مجموعه را که رو به دشت نیشابور قراردارد، فراهم آورده است.

باغ قدمگاه به عنوان بخش اول این مجموعه با مساحتی برابر یک هکتار به صورت مربعی 100*100 متر و با دوساختمان قدیمی در موقعیت مرکزی آن، اصلی ترین عنصر این مجموعه است. در میان باغ بقعه ای به شکل هشت ضلعی قرار گرفته است.

باغ های خصوصی ایرانی کع عمدتاً در خارج از شهرها یا در حاشیه آنها قرارداشته اند یا حتی اگر این باغ ها در داخل فضای شهری لیکن با مقیاسی کوچک تر بوده اند، همگی از یک وجه مشترک اصلی برخوردارند که آن تفاوت فاحش درونی با فضای بیرونی باغ است که تأثیر بسیار مهمی را بر بیننده می گذارد.

فضا غیر سبز، گرم، آفتابی و خشک خارج باغ در مقابل فضای سبز، خنک، سایه دارو مرطوب با آب روان و استخرها و فواره ها، مقیاس وسیع باغ و بسیاری از ویژه گی های دیگر، از چنان تضاد بالایی برخوردار است که انسان در بدو ورود به باغ، همواره شگفت زده می شود و فضایی پردیس گونه را در مقایسه با آن چه در محیط خارج تجربه کرده است، رو در رو می بیند.

الگوی باغ قدمگاه را شاید بتوان با الگوی آتشکده ها و چهار طرقی های خارج از فضاهای شهری در دوران قبل از اسلام نیز مقایسه کرد. فضای مقدس نگهداری آتش در زیر یک چهار طاقی و مشرف به جاده ای اصلی که فضای اطراف آن کاملاً باز است، قرارداشته است. در باغ قدمگاه چشمه جایگزین آتش می شودو در زیر چهار طاقی قرار می گیرد.