تحقیق در مورد راهنمای تخصصی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .Doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 112 صفحه

 قسمتی از متن .Doc : 

تاریخچه طب گیاهی

قدیمی ترین مورد استفاده ای که از گیاهان به ثبت رسیده نقش درمانی آنها است. امروزه بسیاری از مردم کشورهای جهان سوم وابسته به درمانهای گیاهی می باشند و در کشورهای غربی ، گیاهان جزء منابع اولیه تهیه دارو هستند وبا استخراج عناصر موثر دردرمان بیماری، از آنهامهمترین داروها ساخته می شوند از گل انگشترانه داروهای مخصوص قلب مثل دیگوسن و دیجیتوکسین مشتق می شوند. پوست درخت گنه گنه در نواحی آند، منبع طبیعی کینین می باشد که برای درمان مالاریا به کار برده می شود و همچنین از گیاه خشخاش، مسکنهای با ارزشی همچون مروفین و کدئین به دست می آید.

متاسفانه با تخریب فزاینده جنگلهای استوایی که جایگاه حدود 50% از گونه های گیاهی و جانوری در جهان می باشند روزانه تا 50 گونه از این موجودات از بین می روند. گیاهان جنگلهای گرمسیری ارزش ویژه ای دارند، زیرا منبع اولیه داروهای مهم در پزشکی می باشند. داروهای مخصوص معالجه بیماریهای مانند مالاریا، اسهال خونی، آب سیاه و صریح و افزایش فشار خون از گیاهان همین منطقه استخراج می شوند و 70 درصد از 3000 گیاهی که خواص ضد سرطانی دارند و توسط موسسه ملی سرطان آمریکا شناسایی شده اند. در همین جنگلها بر اساس برآوردهایی که اخیرا انجام شده است هر ساله 40 میلیون جریب ( هر جریب برابر 4500 متر ) در جنگلها محو می شوند در حالی که فقط حدود یک درصد از گیاهانی که در این مناطق می روند ،از لحاظ خواص پزشکی ودرمانی بررسی و آزمایش می شوند عناصر اصلی فعال گیاه عبارتند: آلکالوئیدها، گلیکوزیدها، ساپونین ها و روغنهای اساسی لعابهای گیاه و جوهر مازو (تانین) و مواد محرک . متخصصان گیاه درمانی استفاده از تمام یا قسمتی از گیاه را برای درمان ، مطمئن تر از استخراج عامل فعال درمانی آن می دانند، زیرا گیاه تازه یا خشک شده آن ، شامل ترکیباتی اضافی می باشد که یک اثر متعادل کننده بر روی بدن دارد. به عنوان مثال افدرین که یک آلکالوئید می باشد و درگیاه چینی ماهوانگ ( افرراسینیکا) یافت می شود، وقتی که استخراج می شود و به صورت داروی ضد آسم مورد استفاده قرار گیرد، اثری خطرناک بر روی فشار خون دارد؛ درحالی که خود گیاه ماهوانگ هنوز در طب سنتی چین بدون عوارض جانبی استفاده می شود. زیرا دارای ماده فعال دیگر می باشد که مانع از یاد ضربان قلب و بالا رفتن فشار خون می شود.

گیاه درمانی آثار بیماری را در دراز مدت از میان می برد واین احتمالا بدان جهت است که درمان به طور کامل انجام می گیرد و مرتفع ساختن ناهماهنگی هایی در بدن که بیماری را به وجود آورده اند، به زمان نیاز دارد.

تاریخچه گیاهشناسی

اگر چه مبدا گیاه درمانی نامعلوم است، اما قدر مسلم این است که قدیمیترین نوشته هایی که درباره استفاده گیاهان به دست آمده، درباره فواید طبی آنها بوده است. در روزگاران گذشته ، مردم رابطه اینزدیک و غریزی با جهان طبیعی داشته اند و نه تنها از نظر مواد غذایی، بلکه برای درمان و تامین سلامت خود به رستنیها وابسته بوده اند. نیاکان ما از طریق فرآیندهای طولانی و تا حدودی خطرناک آزمایش و خطا، دانش جامعی از کاربرد گیاهان دارویی را جمع آوری نمودند.مردمی که غذای خود را ازگیاهانو میوه های جنگلی تامین میکردند، یاد گرفتند که چطور از خواص دارویی گیاهان برای معالجه و همچنین محفاظت مواد غذایی و نوشیدنیهای زمستان خود استفاده کنند. این دانستنیهای ارزشمند که نسل به نسل منتقل شده اند در واقع عامل بقای نسل بشر و بخصوص جوامعی شده که در مناطق دور افتاده ، زندگی می کرده اند. استفاده از گیاهان برای معالجه بیماریها در این جوامع یک ضرورت بوده است ، چرا که خدمات پزشکی و درمانی در دسترس اکثر خانواده نبوده است. افسانه های زیادی درباره (آسکلپیوس) گیاه شناس و دانشمند گیاه پزش ( هر بالیست) یونانی مصری تبار، که معلم بوده و در ضمن تعلیم به معالجه بیماران نیز می پرداخته ، نقل شده است. او در سالها بعد از 1250 پیش از میلاد می زیسته است و ( هیجیا) و ( پاناکئا) دو دختر آسکپیوس در درمان بیماران به پدر کمک می کرده اند.در قرن اول میلادی کتاب ( ماتریا مریکا) را ( دیوسکورید) پزشک ارتش یونان تدوین کرد، که از نخستن کارهای معتبر در مورد علم گیاه درمانی است (دیوسکورید که اساس کار خود را