اجرام آسمانی (تحقیق)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 71

اجرام آسمانی

مقدمه

فضا از کهکشانها ، منظومه‌ها ، ستارگان ، سیارات و بسیاری اجرام آسمانی دیگر انباشته شده است. عجایب و عظمت آنها به مراتب از تمامی دیگر پدیده‌های آفرینش بیشتر است. کهکشانها و ستارگان و بطور کلی پدیده‌های آسمانی انبوهی که عجیب و غریب می‌نماید وجود دارند، که پاره‌ای از آنها بوسیله دانشمندان شناسایی شده‌اند. مانند: کوتوله‌های سفید ، ستارگان نوترونی ، ستارگان هیپرونی ، کوازارها و دنباله دارها و سیاه چاله‌ها و ... .در فضای قابل رویت برای ماده میلیاردها کهکشان جداگانه وجود دارد که بزرگترین آنها نظیر راه شیری و نزدیکترین کهکشان به نام اندرومیدا یا به قول عبدالرحمن صوفی امراة المسلسله که فاصله آن از ما تقریبا 1.5 میلیون سال نوری و قطر زاویه‌ای ان 3.5 درجه و قطر خطی‌اش در حدود 100 هزار سال نوری است و دارای تقریبا یکصد میلیارد ستاره است. هر کهکشان مجموعه‌ای از میلیاردها ستاره است که بعضی از آنها از خورشید بزرگتر و بعضی دیگر بطور قابل توجهی کوچکتر.

سحابیها

در جهان علاوه بر ستاره‌ها مقادیر زیادی گرد و غبار و گاز وجود دارد که ما بین کهکشانها پراکنده گردیده است. یعنی چگالی گاز در فضای بین کهکشانها فقط برابر 20 اتم در هر اینچ مکعب است. سحابیها به علت نور ستارگان مجاور خود قابل رویت هستند. به کمک تلسکوپ به ساختمان و ویژگی آنها می‌توان پی برد. بعضی از سحابیها نیز تاریک بوده و مانع عبور نور ستارگانی که در پشت آنها قرار دارند می‌گردند.

سیارات

اجرام تقریبا کروی ، جامد و بزرگی هستند که به دور خورشید می‌گردند. بزرگترین آنها به نام مشتری است که جرمی معادل یک هزارم جرم خورشید را دارد. تا به حال سیستم سیاره‌ای نظیر آن چه به خورشید مربوط است، کشف نگردیده است. سیارات اجرام سماوی نسبتا سرد بوده و انعکاس نور خورشید باعث مرئی شدن آنها می‌گردد.

تشخیص سیارات از ستارگان در آسمان شب

سیارات با نور ناپایدار می‌درخشند، ولی نور ستارگان هم از لحاظ رنگ و هم از لحاظ روشنایی به سرعت تغییر می‌کند.

سیارات در آسمان حرکت کرده و محل آنها تغییر می‌کند، ولی ستارگان نسبت به هم دارا ی مکانهای تقریبا ثابتی هستند.

سیارات هنگام رصد با تلسکوپها بصورت قرص نورانی بزرگ دیده می‌شود، در صورتی که ستارگان بصورت نقاط روشن به نظر می‌رسند.

سیارات را می‌توان در نواحی باریکی از آسمان مشاهده کرد، ولی ستارگان را می‌توان در هر قسمتی از آسمان یافت.

سیارکها

سیاره‌های خرد ، اجرام جامد کوچکی هستند که به دور خورشید می‌چرخند و تفاوت آنها با سیارات در بزرگی آنها است. بزرگترین این سیارکهای خرد به نام سیرس می‌باشند، که قطرش برابر با 800 کیلومتر است. قطر اکثر آنها در حدود 3 کیلومتر می‌باشد. سیارکها نیز توسط انعکاس نور خورشید قابل رویت می‌باشند و آنها را بدون تلسکوپ نمی‌توان دید.

قمرها

قمرها اغلب از اجتماع و تمرکز دیسکهای غبار و گاز در پیرامون سیاره‌ها درست می‌شوند. شش سیاره از نه سیاره بزرگ هر کدام یک یا چند قمر دارند که به دور آنها می‌چرخند. تا به حال 45 قمر در منظومه شمسی کشف کردیده است.

سنگ آسمانی چیست 10 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

سنگ آسمانی چیست؟

بیشتر سنگهای آسمانی آنقدر کوچک هستند که نمیتوانند از اتمسفر زمین پایینتر بیایند و کاملا بخار میشوند،در حالیکه بعضی از آنها به اندازه کافی بزرگ هستند که به سطح زمین برسند. روزانه بیش از هزار تن توده از شهاب سنگهای خرد شده به زمین میرسند. اندازه بیشتر شهاب سنگهای آسمانی در حد گرده خاک یا ماسه است.سالانه چندین هزار شهاب سنگ که از نظر اندازه بزرگتر از تیله شیشه ای هستند به سطح زمین میرسند.تعداد کمی از آنها توسط انسانها کشف شده و قابل شناسایی هستند،دلیل آن این است که نمونه شهاب سنگها بسیار نادر هستند.اصابت کردن این شهاب سنگها با ....

بسیار نادر هستند.اصابت کردن این شهاب سنگها با شدت به سطح زمین میتواند باعث تولید حفره بزرگی در زمین شود.بعضی از شدیدترین ضربه ها با اتفاقات مصیبت بار ارتباط داشته است مانند:انهدام توده ای از گیاهان و حیوانات خاص.

شهاب سنگ ها بیشتر اوقات یک رگه خیلی کمی از نور در آسمان شب دارند،آنها آنقدر سریع ظاهر و ناپدید میشوند که تماشای آنها شما را شگفت زده خواهد کرد.اگر چه بیشتر آنها در شب دیده میشوند اما گاهی در طول روز هم به زمین سقوط میکنند.

آن باریکه نوری که ما شهاب سنگ مینامیم در واقع دنباله تابش حاصل از تبخیر ذرات فضایی است که  به اتمسفر زمین وارد میشوند. این خرده های ریز ذرات فضایی جمعا شهاب سنگ  نامیده میشوند. روزانه میلیونها شهاب سنگ وارد اتمسفر زمین میشوند،آنها از سیستم خورشیدی،ترجیحاً از میان ستارگان فضایی سرچشمه میگیرند. بیشتر شهاب سنگهایی که وارد اتمسفر زمین میشوند ذرات ریز ستاره های دنباله دار،سیارکها،مریخ یا ماه هستند که سرتاسر فضا حرکت میکنند و با اتمسفر زمین برخورد میکنند.

دلیل به وجود آمدن شهاب سنگها چیست؟شهاب سنگهایی که وارد اتمسفر زمین میشوند سرعت خیلی بالایی دارند.شهاب سنگها با نیروی زیادی سراسر اتمسفر حرکت میکنند زیرا سرعت بالای آنها به هوای جلو فشار وارد میکند،این فشار بالا در هوا تولید گرما میکند که این گرما همان علت ایجاد نور به دنبال شهاب سنگهاست.دمای سطح شهاب سنگ آنقدر بالا میرود که این دما برای تبخیر اتمها یا مولکولهای روی سطح شهاب سنگ کافیست. گازهای اتمسفر که در امتداد مسیر حرکت شهاب سنگهاهستند گرم و یونیزه میشوند،این گرما و به دنبال آن یونیزه شدن ذرات تولید دنباله نورانی از جنس بخار میکند که ما آن را شهاب سنگ مینامیم. شهاب سنگها فقط برای مدت زمان کمی قابل رویت هستند زیرا گازهای موجود در بخار به محض سرد شدن سریع پراکنده میشوند.

چه وقت میتوان شهاب سنگ را دید؟

شما خیلی اتفاقی میتوانید یک شهاب سنگ را در یک شب صاف ببینید.سالانه چند بار به صورت استثنایی میتوان بارش شهاب سنگها را دید.شهابها از آسمان میبارند.این بارش زمانی اتفاق می افتد که زمین حول خورشید میچرخد و از میان یک ردیف خرده ستاره دنباله دار حرکت میکند. ستاره های دنباله دار به صورت ذرات آزاد باقیمانده در فضا دور خورشید میچرخند،این ذرات در سراسر مدار ستاره های دنباله دار پراکنده هستند.وقتی که مدار زمین با مدار ستاره های دنباله دار برخورد میکند خیلی از ذرات باقیمانده آنها با اتمسفر زمین برخورد میکند و تولید شهاب سنگ میکند. برای فهمیدن زمان بعدی بارش شهاب ها میتوان از سالنامه بارش شهاب ها استفاده کرد.

 شهاب سنگ معمولا بزرگ و نورانیست.این نور استثنایی معمولا نتیجه بزرگ بودن شهاب و کم بودن قطر اتمسفر زمین است.در نتیجه اگر این شهاب بالای یک منطقه پر جمعیت سقوط کند توجه زیادی به خود جلب میکند.بعضی از شهاب ها تولید صدا میکنند،بعضی از آنها از خود خرده شهاب های ریزی پراکنده میکنند،بعضی به همراه صدای غرش دارند و بعضی با خود دنباله ای دارند که برای چندین دقیقه زودگذر قابل رویت است. اندازه بزرگ شهاب سنگها به آنها شانس

تحقیق در مورد زیست طولانی در کتب آسمانی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 27 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زیست طولانی در کتب آسمانی

قبل از بیان امور و آوردن شواهدی از کتاب های مقدس آسمانی درباره ی مساله ی زیست طولانی، به اجمال و اختصار، نظر خود را در مورد کتب آسمانی منسوب به انبیای پیشین علیهم السلام بیان می کنیم و با بیان این نظر به ارائه ی نمونه هایی از کتاب مقدس در مورد عمرهای طویل مبادرت می ورزیم.

در این تردیدی نیست که جز قرآن کریم هیچ یک از کتاب های مقدس پیشین به صورت اصیل و دست ناخورده باقی نمانده است و اگر از زمان حاضر به عقب برگردیم و کتب منسوب به پیامبران الاهی را مورد بررسی قرار دهیم، به این قضیه بهتر توجه می یابیم که: هر قدر قدمت کتاب زیادتر باشد، میزان تحریف و دست خوردگی در آن زیادتر است. حتی به جایی می رسیم که از کتاب منسوب به پیامبر بیش از نامی باقی نمانده است؛ چنان که از پیامبر اولوالعزمی چون نوح علیه السلام هیچ اثری موجود نیست و به همین قیاس، حضرت ابراهیم علیه السلام؛ ولی از پیامبرانی چون موسی، داوود، زردشت و عیسی مسیح علیهم السلام آثاری در دست است به نام های تورات، زبور، اوستا و انجیل که میزان تحریف و دست خوردگی این کتب به میزان قدمت آن ها از زمان ما مربوط می شود. به عبارت بهتر، هر قدر که عمر نزول یک کتاب آسمانی زیادتر باشد، تحریف و دگرگونی در آن زیادتر صورت پذیرفته است.

بر این مبنا، آثار منسوب به حضرت زردشت مسلماً بسیار دست خوش این تغییرات گردیده است و آن چه امروزه زردشت شناسان مطرح می کنند این است که از قسمت های متنوع اوستا، یعنی کتاب آسمانی منسوب به زردشت، فقط گات های آن را به احتمال زیاد می توان به زردشت منسوب دانست و در نسبت دادن دیگر قسمت ها چون یسناها، یشت ها و دینکرد و ... نمی توان با قدرت و جرات این گونه ادعا کرد که مندرجات این کتب دقیقاً بدون تغییر و تحریف و دست ناخوردگی باقی مانده است.

در مورد تورات نیز چنین وضعیتی حکم فرماست؛ یعنی اسفار خمسه ی تورات و کتاب های پیوست به آن مطمئناً نمی تواند سخنان خدا تلقی شود؛ زیرا موارد فراوانی از تحریف را (چه به صورت تناقضات قسمت های مختلف تورات با هم و چه آوردن مسائل خلاف عقل و فطرت) می توان در توراتی که به حضرت موسای کلیم علیه السلام منسوب است یافت.

آن چه گفته شد در مورد انجیل یا بهتر بگوییم اناجیل اربعه نیز صادق است؛ منتهی به میزانی کمتر و ناچیزتر؛ زیرا که وجود چهار انجیل، خود بیانگر آن است که کتاب حضرت عیسی علیه السلام دست ناخورده باقی نمانده است. گذشته از آن، این اناجیل را افرادی غیر از خود عیسی مسیح علیه السلام ارائه کرده اند و به نام کسانی غیر از آن حضرت معروف است.

همان گونه که در سطور پیشین گفتیم، تنها کتابی که با قاطعیت می توان کتاب آسمانی نامید و بدون تغییر و دگرگونی و تحریف دانست، قرآن مقدس است که از زمان نزول تا زمان ما بدون تحریف و تغییر و از دست حوادث مصون و محفوظ باقی مانده است.

این توضیح به عنوان مقدمه آورده شد و گرنه، بحث در این زمینه به فرصت و وقتی بیش از این نیازمند است و تحلیلی افزون تر می طلبد که در این اندک- که بیان عموم مطالب بر ایجاز و اختصار نهاده شده است- نمی توان فراتر از مقداری که گفته شد دقت و بررسی کرد.

یادآوری می کنیم که مراد ما از دست خوردگی کتب آسمانی مقدس پیشین آن نیست که آن چه در این کتاب ها آمده تحریف شده است و به هیچ یک از مندرجات و محتویات این کتاب ها نمی توان اعتماد کرد؛ بلکه در همین کتاب ها و با همین حجم، مطالب فراوانی را می توان یافت که قطعاً الاهی است و به مسلمات مورد قبول پیروان این آیین ها استشهاد خواهیم کرد.

از نظر آیین زردشتی، دو موجود بسیار طویل العمر و حتی ابدی و سرمدی وجود دارند که به ((اهورامزدا)) و ((اهرمن)) نام بردارند. حال مهم نیست که این دو در برابر هم باشند یا یکی مخلوق دیگری. چنان که ادعا شده است، اهریمن در برابر اهورامزدا نیست؛ بلکه نقش شیطان را در اغوا و گمراه کردن انسان ها بازی می کند. چه شیطان در برابر اهورامزدا و قطب مقابل وی باشد و چه مخلوق خدای بزرگ و مامور به دام افکندن آدمیان در بندهای بدکاری و فساد، به هر حال، موجودی است که از عمر بسیار درازی برخوردار است و دیرزیستی او شگفت انگیز است.

در تورات طول عمرهای فراوانی را می یابیم؛ از آن جمله:

(( پس تمام ایام ((آدم)) که زیست نه صد و سی سال بود که مرد... پس جمله ی ایام ((انوش)) نه صد و پنج سال بود که مرد... و تمامی ایام ((قینان)) نه صد و ده سال بود که مرد... پس جمله ی ایام ((متوشالح)) نه صد و شصت و نه سال بود که مرد... پس تمام ایام ((لمک)) هفت صد و هفتاد و هفت سال بود که مرد.))1

((1- تورات (ترجمه ی فاضل خانی)، سفر پیدایش، باب پنجم، آیات 32-5.))

پس در تورات، یعنی کتاب عهد قدیم، عمرهای 905 ساله، 910 ساله، 930 ساله و 969 ساله می یابیم و این کتاب صریحاً به وجود افرادی با داشتن این عمرهای طولانی اعتراف می کند.

به عهد جدید یا انجیل نگاهی بیندازیم. در یکی از کتاب های منضم به اناجیل، یعنی کتاب اعمال رسولان، سخن از زنده شدن حضرت عیسی مسیح علیه السلام و صعود او به آسمان هاست. به برخی از این قسمت ها توجه فرمایید:

(( صحیفه ی اول را انشا نمودم- ای ((تیوفلس))- درباره ی همه ی اموری که ((عیسی)) به عمل نمودن و تعلیم دادن آن ها شروع کرد؛ تا آن روزی که رسولان برگزیده ی خود را به ((روح القدس)) حکم کرده بالا برده شد که بدیشان نیز بعد از زحمت کشیدن خود خویشتن را زنده ظاهر کرد؛ به دلیل های بسیار که در مدت چهل روز بر ایشان ظاهر می شد و درباره ی امور ملکوت خدا سخن می گفت و چون با ایشان جمع شد، ایشان را قدغن فرمود که: از اورشلیم جدا مشوید؛ بلکه منتظر آن وعده ی پدر باشید که از من شنیده اید؛ زیرا که ((یحیی)) به آب تعمید می داد؛ لیکن شما بعد از اندک ایامی به ((روح القدس)) تعمید خواهید یافت.

پس آنانی که جمع بودند از او سوال نموده گفتند: خداوندا! آیا در این وقت، ملکوت را بر اسرائیل باز برقرار خواهی داشت؟ بدیشان گفت: از شما نیست که زمان ها و اوقاتی را که پدر در قدرت خود نگاه داشته است بدانید؛ لیکن چون ((روح القدس)) بر شما می آید، قوت خواهید یافت و شاهدان بر من خواهید بود در ((اورشلیم)) و تمامی ((یهودیه)) و ((سامره))2 تا اقصای جهان. و چون این را گفت- وقتی که ایشان همی نگریستند- بالا برده شد و ابری او را از چشمان ایشان در ربود و چون به سوی آسمان چشم دوخته می بودند- هنگامی که او می رفت- ناگاه دو مرد سفیدپوش نزد ایشان ایستاده گفتند: ای مردان جلیلی! چرا ایستاده به سوی آسمان نگران اید؟ همین ((عیسی))- که از نزد شما به آسمان بالا برده شد- باز خواهد آمد؛ به همین طوری که او را به سوی آسمان روانه دیدید.))3