جایگاه تکریم ارباب رجوع در بروکراسی اداری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

جایگاه تکریم ارباب رجوع در بروکراسی اداری

یکی از مشکلات اساسی در ساختار اداری کشور فرسودگی و پهن پیکر بودن آن به دلیل حاکم بودن تفکر سنتی در پیکره مدیریت اجرایی است که به رغم اعتراف و اذعان صریح مسئولان عالیرتبه درباره وجود این معضلات، تاکنون گام جدی و درخور تقدیر برای ساماندهی وضع موجود برداشته نشده است.

شدید بیماری حاکمیت تفکر سنتی در بروکراسی اداری کشور که به نارضایتی شدید ارباب رجوع از روند فعالیت دستگاه ها انجامید، طی سال های اخیر مسئولان را به تصویب و اجرای طرح های نو در راستای شتاب بخشی به حرکت نظام اداری در مسیر فعالیت های توسعه، ترغیب کرد که از جمله آن طرح تکریم ارباب رجوع در ادارات است.این طرح که با هدف احترام گذاردن به مراجعان دستگاه ها و رفع نقایص موجود در روند فعالیت های اجرایی و نیز تسریع در فرآیند خدمت رسانی به مردم به مرحله اجرا گذاشته شد، از پشتوانه قوی و مورد حمایت عمومی برخوردار است چه که اجرای مطلوب و بهینه آن، نظام مند کردن هرچه بیشتر فعالیت ها در سیستم اداری و پاسخگو کردن مسئولان و کارگزاران دولت در قبال افکار عمومی و در نتیجه جلب رضایت مردمی را در پی خواهد داشت.

متأسفانه اتخاذ مشی ناسازگار و غیرهمسوی برخی از مدیران با سیاست های دولت در دستگاه های اجرایی روح اصلی این طرح را با بروز آسیب و خدشه مواجه کرد و کارآمدی آن برای حل مشکلات ارباب رجوع با تردیدهای فراوانی همراه شد.با گذشت 2 سال از عملیات اجرایی این طرح و صرف میلیاردها ریال از هزینه بیت المال، برخی از مدیران دستگاه ها تنها به راه اندازی سیستم تلفن گویا برای بهره مندی از نظرات مردم و ارائه اطلاعات در مورد چگونگی مراجعه ارباب رجوع و یا اطلاع رسانی جزیی درباره شکل فعالیت دستگاه های مربوطه اکتفا کرده اند، درحالی که با توجه به ساختار فرسوده و بیمار نظام اداری کشور، تغییر آن به فرهنگ سازی در مورد رفتار سازمانی کارگزاران و تغییر نگرش آنان به مراجعان دستگاه ها به عنوان ارباب واقعی نیاز دارد.از سوی دیگر صرف هزینه های سرسام آور برای توزیع پرسشنامه های متعدد و رنگارنگ در دستگاه ها و نصب تابلوهای معرفی پرسنل ادارات و در آخر برپایی مراسم سالانه تجلیل از مدیران اجرایی به عنوان برترین های طرح تکریم ارباب رجوع که نحوه انتخاب آنها نیز جای تأمل دارد، نمی تواند به هیچ وجه یک اقدام جدی و اصولی برای ساماندهی مشکلات اداری تلقی شود.

پرواضح است با توجه جدی به بدنه دستگاه ها که کارمندان خدوم و شایسته پایه مهم آن به شمار می روند و ایجاد و تقویت انگیزه های معنوی و مادی برای تغییر رفتار سازمانی، می توان نخستین گام را در این جهت برداشت و سپس با اصلاح مقررات و آئین نامه های دست وپاگیر و حذف بخشنامه های متناقض چرخه خدمت رسانی در نظام اداری کشور را سامان دهی کرد. به امید آن روز.

ساری- عقیل امامی

روشهاى مختلف ارباب سیر و سلوک

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

روشهاى مختلف ارباب سیر و سلوک

گفتنى است که ارباب سیر و سلوک و علما و دانشمندانى که در این راه گام برداشته و تعلیمات قرآن و سنت را راهنماى خویش قرار داده (نه صوفیانى که تحت تاثیر مکتبهاى التقاطى و غیر اسلامى بوده‏اند) هر یک براى خود روشى را پیشنهاد کرده‏اند; یا به تعبیر دقیقتر، مراحل و منزلگاههایى در نظر گرفته‏اند که در ذیل به بخشى از آنها به صورت فشرده اشاره مى‏شود، تا این بحث کاملتر و پربارتر گردد:

1- سیر و سلوک منسوب به «بحرالعلوم‏»

در این کتاب که به فقیه باهر و علامه ماهر «بحرالعلوم‏» نسبت داده شده است هر چند انتساب بعضى از بخشهاى آن به این بزرگوار بعید به نظر مى‏رسد ولى قسمتهایى از آن داراى اهمیت فوق‏العاده‏اى است; براى سیر و سلوک الى الله و پیمودن راه قرب به پروردگار عوالم چهارگانه و به تعبیر دیگر، چهار منزلگاه مهم ذکر شده است:

1- اسلام

2- ایمان

3- هجرت

4- جهاد

و براى هر یک از این عوالم چهارگانه سه مرحله ذکر شده است که مجموعا دوازده مرحله مى‏شود که پس از طى آنها، سالک الى الله وارد عالم خلوص مى‏گردد، و این مراحل دوازده‏گانه به شرح زیر است:

منزل اول، اسلام اصغر است، و منظور از آن اظهار شهادتین و تصدیق به آن در ظاهر و انجام وظائف دینى است.

منزل دوم، ایمان اصغر و آن عبارت از تصدیق قلبى و اعتقاد باطنى به تمام معارف اسلامى است.

منزل سوم، اسلام اکبر است و آن عبارت است از تسلیم در برابر تمام حقایق اسلام و اوامر و نواهى الهى.

منزل چهارم، ایمان اکبر است و آن عبارت از روح و معنى اسلام اکبر مى‏باشد که از مرتبه و اطاعت‏به مرتبه شوق و رضا و رغبت منتقل شود.

منزل پنجم، هجرت صغرى است، و آن انتقال از «دارالکفر» به «دارالاسلام‏» است مانند هجرت مسلمانان از مکه که در آن زمان کانون کفر بود به مدینه.

منزل ششم، هجرت کبرى است، و آن هجرت و دورى از اهل عصیان و گناه و از همنشینى با بدان و ظالمان و آلودگان است.

منزل هفتم، جهاد اکبر است، و آن عبارت از محاربه و ستیز با لشکر شیطان است‏با استمداد از لشکر رحمان که لشکر عقل است.

منزل هشتم، منزل فتح و ظفر بر جنود و لشکریان شیطان، و رهایى از سلطه آنان و خروج از عالم جهل و طبیعت است.

منزل نهم، اسلام اعظم، و آن عبارت از غلبه بر لشکر شهوت و آمال و آرزوهاى دور و دراز است که بعد از فتح و ظفر، عوامل بیدار کننده برون بر عوامل انحرافى درون پیروز مى‏شود و اینجاست که قلب، مرکز انوار الهى و افاضات ربانى مى‏گردد.

منزل دهم، ایمان اعظم است، و آن عبارت از مشاهده نیستى و فناى خود در برابر خداوند است، و مرحله دخول در عالم فادخلى فى عبادى وادخلى جنتى است که در این هنگام حقیقت عبودیت و بندگى خدا ظاهر مى‏شود.

منزل یازدهم، هجرت عظمى است، و آن مهاجرت از وجود خود و به فراموشى سپردن آن، و سفر به عالم وجود مطلق، و توجه کامل به ذات پاک خداست که در جمله «وادخلى جنتى‏» خطاب به آن شده است.

منزل دوازدهم، جهاد اعظم است که بعد از هجرت از خویشتن، متوسل به ذات پاک خداوند مى‏شود تا تمام آثار خودبینى در او محو و نابود گردد و قدم در بساط توحید مطلق نهد.

بعد از پیمودن این عوالم دوازده‏گانه وارد عالم خلوص مى‏شود، و مصداق «بل احیاء عند ربهم یرزقون‏» مى‏گردد. (1)

چگونگى سیر و سلوک در این روش

در رساله سیر و سلوک منسوب به علامه بحرالعلوم بعد از ذکر عوالم و منازل بالا به چگونگى طى نمودن این راه پرمشقت و پرافتخار پرداخته و بیست و پنج دستور براى وصول به این مقاصد بالا و والا مى‏دهد که آنها را بطور فشرده در ذیل مى‏آوریم:

سالک الى الله و رهرو راه قرب به پروردگار براى وصول به این عوالم، بعد از آن که اصول دین را از طرق معتبر شناخت و به فروع احکام دینى و اسلامى کاملا آشنا شد، بار سفر مى‏بندد و به راه مى‏افتد و با انجام دستورهاى بیست و پنجگانه زیر به سوى مقصد همچنان پیش مى‏رود:

اول، ترک آداب و عادات و رسومى است که انسان را از پیمودن راه باز مى‏دارد و غرق در آلودگیها مى‏کند.

دوم، عزم قاطع بر پیمودن راه، که از هیچ چیز نترسد و با استمداد از لطف‏تردیدى به خود راه ندهد.

سوم، رفق و مدارا، و آن این که در آن واحد امور زیادى را بر خود تحمیل نکند مبادا دلسرد و متنفر شود، و از پیمودن راه بازماند.

چهارم، وفا، و آن عبارت از این است که نسبت‏به آنچه توبه کرده وفادار بماند و به آن باز نگردد، و نسبت‏به آنچه استاد راه مى‏گوید وفادار بماند.