تحقیق درباره ازبکان

فرمت فایل:  ورد ( قابلیت ویرایش ) 

 قسمتی از محتوی متن ...

تعداد صفحات : 10 صفحه

ازبکان با مرگ شاهرخ در سال 850 ه¨ . ق .
1446 م جنگهای داخلی میان نوادگان تیموردرگرفت که با تجزیه کامل امپراتوری تیموری پایان یافت‌.
از سوی دیگر، روی کار آمدنطوایف ترکان قره‌قویونلو و آق‌قویونلو در باختر ایران و بسط نفوذ اوزبک‌ها در آسیای‌مرکزی‌، حیات و بقای تیموریان را به خطر انداخت‌.
در نهایت‌، دولت توسعه‌طلب‌اوزبک‌، خراسان را ضمیمه ماوراءالنهر ساخت و در مجاورت مرزهای دولت قزلباش‌قرار گرفت‌.
از جانب دیگر، قدرت و ضعف تیموریان بر اعمال حاکمیت آنان دربخشهای غربی ایران تأثیر بسزایی داشت‌.
ضعف آخرین شاهزادگان این خاندان باتوسعه فزاینده قدرت قبایل ترکمن ارتباط داشت که نتیجه آن از میان رفتن تسلط حکام‌ایران شرقی بر سرزمینهای ایران غربی بود.
آق‌قویونلو در ناحیه دیار بکر و قره‌قویونلودر سرزمین وان بودند.
در ابتدا، قدرت قره‌قویونلو، خاندان آق‌قویونلو را تحت‌الشعاع‌خود قرار داد.
لیکن کشمکشهای میان دو خاندان به سود تیموریان و به زیان‌قره‌قویونلوها تمام شد. شیخ بهایی شیخ بهاء الدین ، محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی دانشمند بنام دوره صفویه است.
اصل وی از جبل عامل شام بود.
بهاء الدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام بسوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول گردید.مرگ این عارف بزرگ و دانشمند را به سال 1030 و یا 1031 هجری در پایان هشتاد و هفتمین سال حیاتش ذکر کرده اند.وی در شهر اصفهان روی در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی که شایسته شان او بود ، به مشهد بردند و در جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند.شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر و فخر فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود.شیخ بهایی به تایید و تصدیق اکثر محققین و مستشرقین ، نادر روزگار و یکی از مردان یگانه دانش و ادب ایران بود که پرورش یافته فرهنگ آن عصر این مرز و بوم و از بهترین نمایندگان معارف ایران در قرن دهم و یازدهم هجری قمری بوده است.
شیخ بهایی شاگردانی تربیت نموده که به نوبه خود از بزرگترین مفاخر علم و ادب ایران بوده اند، مانند فیلسوف و حکیم الهی ملاصدرای شیرازی و ملاحسن حنیفی کاشانی وعده یی دیگر که در فلسفه و حکمت الهی و فقه و اصول و ریاضی و نجوم سرآمد بوده و ستارگان درخشانی در آسمان علم و ادب ایران گردیدند که نه تنها ایران ،بلکه عالم اسلام به وجود آنان افتخار می کند.
از کتب و آثار بزرگ علمی و ادبی شیخ بهایی علاوه بر غزلیات و رباعیات دارای دو مثنوی بوده که یکی به نام مثنوی "نان و حلوا" و دیگری "شیر و شکر" می باشد و آثار علمی او عبارتند از "جامع عباسی، کشکول، بحرالحساب و مفتاح الفلاح والاربعین و شرع القلاف، اسرارالبلاغه والوجیزه".
سایر تالیفات شیخ بهایی که بالغ بر هشتاد و هشت کتاب و رساله می شود همواره کتب مورد نیاز طالبان علم و ادب بوده است.تا کی به تمنای وصال تو یگانهاشکم شود از هر مژه چون سیل روانهخواهد که سرآید غم هجران تو یا نهای تیره غمت را دل عشاق نشانه استاد سیدجلال‌الدین آشتیانی در سرگذشت‌نامه خود می‌نویسد: «حقیر سال 1304 خورشیدی در قصبه

  متن بالا فقط تکه هایی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه در این صفحه درج شدهاست.شما بعد از پرداخت آنلاین ،فایل را فورا دانلود نمایید 

  لطفا به نکات زیر در هنگام خرید دانلود مقاله :  توجه فرمایید.

در این مطلب،محتوی متن اولیه قرار داده شده است.
به علت اینکه امکان درج تصاویر استفاده شده در ورد وجود ندارد،در صورتی که مایل به دریافت  تصاویری از ان قبل از خرید هستید، می توانید با پشتیبانی تماس حاصل فرمایید.پس از پرداخت هزینه ،ارسال آنی پروژه یا تحقیق مورد نظر خرید شده ، به ادرس ایمیل شما و لینک دانلود فایل برای شما نمایش داده خواهد شد.در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون بالا ،دلیل آن کپی کردن این مطالب از داخل متن میباشد ودر فایل اصلی این ورد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد.در صورتی که محتوی متن ورد داری جدول و یا عکس باشند در متون ورد قرار نخواهند گرفت.هدف اصلی فروشگاه ، کمک به سیستم آموزشی میباشد. و این پروژه (تحقیق،مقاله ) صرفا جهت اطلاع از طرز تهیه پروژه برای دانشجو و علم آموز عزیز میباشد.

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »

تحقیق درمورد؛ ازبکان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

ازبکان

اُزبکان می‌تواند در موارد زیر بکار رود:ازبکان، یک قوم ترک تبار ساکن در ازبکستان و شمال افغانستان است.

ازبکان، در تاریخ ایران به دولت ازبکان یا شیبانیان به سرکردگى محمد شیبانی گفته می‌شود.

روابط ایرانیان و ازبکان در دوره شاه طهماسب صفوی

بحث در عوامل رویارویی‌

مرگ شاه اسماعیل اول و جوان بودن طهماسب و نزاعهای سران قزلباش در دربارفرصتی فراهم ساخت تا بلا انقطاع خوانین اوزبک بر سرزمینهای ایران بتازند. هرچندمرگ محمدخان شیبانی در خراسان در سال 916 ه¨ . ق . 1510 م به‌عنوان مقتدرترین‌رهبر اوزبک‌، بر حیات سیاسی اوزبکان در ماوراءالنهر تأثیر تضعیف‌کننده نهاد، لیکن‌عبیدالله‌خان اوزبک با داشتن فقیهی برجسته و شیعه‌ ستیز (ابن‌روزبهان‌)، که طرح‌حکومت اسلامی را بر مبنای خلافت در سلوک‌ الملوک‌ گرد آورده بود، همچنان روحیات‌رزمنده مذهبی و عقیدتی را در قوم اوزبک حفظ کرد. این جانشین پرتوان و قدرتمند، که‌وارث شکست سنگین مرو بود، با پیروزی در ماوراءالنهر و قتل یار احمد اصفهانی‌،(5 . ص‌174ـ170) مقام وکالت‌، که قدرتمندترین امیر تاجیک ایرانی بود، نشان داد که مرگ‌بنیانگذار دولت اوزبکان بر فروکش کردن ایدئولوژی مذهبی و سیاسی آنان درماوراءالنهر تأثیری نکرده است و آن دولت همچنان به ریاست عبیدالله‌خان اوزبک‌دوران جدیدی را در حیات سیاسی اوزبکان گشود و با گردآوری علما و فقیهانی چون‌خنجی بر حیات مذهبی پیشین و امیال ناکام محمدخان شیبانی تداوم بخشید. لذا دردوران شاه طهماسب در شرق ایران بحران مذهبی و سیاسی مشتعل بود.

اندکی بعد، هم صفویان و هم اوزبکان به‌تدریج بعد از فروکش کردن حرارتهای‌اولیه که زاییده برپایی دولتهای نوبنیاد بود از دید صرفاً مذهبی در برخورد با رقیبان دوری‌گزیدند و «ملکداری و جهانداری‌» چهره بارزتری یافت‌. ادعاهای موروثی بودن خراسان وکوشش برای کسب مشروعیت تاریخی‌، که در دوره‌های بعدی در مناقشات اوزبکان وصفویان طرح شد، نشان از روند تدریجی دگرگون شدن استدلالهای توسعه‌طلبانه بود.

طبیعی است که نخستین هدف این تاخت و تازها علاقه‌مندی به تجملات وعناصر تمدن شهری از سوی بیابانگردانی بود که به‌سوی زندگی پیشرفته‌تری گام نهاده‌بودند و با دنیای جدیدی جدای از صحرا ارتباط یافتند. استقرار در ماوراءالنهر وخراسان و قرار گرفتن در بخشی از یک حوزه تمدنی گسترده که پهنه وسیعی از دنیای‌باستان تا سده‌های میانه را در بر گرفته بود، طبعاً می‌بایست عناصر متحرک و دور ازفرهنگ شهرنشینی را تحت تأثیر عمیق قرار دهد. این تأثیر در شکل مناسبات فرهنگی واقتصادی بروز نیافت‌، بلکه در قالب روابط خونین نظامی از جنبه حساسیتهای عقیدتی و«جاه‌طلبی‌»(7) دولتها تجلی کرد.

از نظر مذهبی‌، جنگ بر ضد شیعیان رافضی برای برانگیختن علایق و تعصبات‌مذهبی مردم عاملی قاطع و مؤثر بود. ایمان مذهبی‌، مردم را در زیر لوای خان اوزبک وحتی صفویان گرد آورده بود، زیرا بنیان هر دو جامعه بر مذهب استوار بود. جنگ ومبارزه‌، جهاد و مجاهده در راه خدا قلمداد گردید و عنوان «غزا» یافت و از این‌رو سپاهیان‌را غازی خواندند، همان اصطلاحی که از دوره پیامبر و سده‌های اولیه قرون اسلامی به‌ارث مانده بود.

تحولات سیاسی و نظامی شرق ایران‌

در دوران شاه طهماسب شش تهاجم عمده از جانب اوزبکان به شرق ایران صورت‌گرفت‌. اما هر بار با رهسپار شدن شاه صفوی به خراسان‌، اوزبکان به‌سوی ماوراءالنهر ودشت باز گشتند و بیش از یک دهه با لگدکوب کردند خراسان‌، آسایش و امنیت منطقه رابرهم زدند.

با مرگ شاه اسماعیل اول‌، اتحادیه‌ای از سلاطین اوزبک متشکل ازکوجونجی‌خان و ابوسعید سلطان و سونجک محمد سلطان به رهبری عبیدالله‌خان‌اوزبک در بخارا شکل گرفت و هرات و دورمیش‌خان شاملو، لله سام میرزا و بیگلربیگی‌خراسان‌، را در محاصره نافرجام قرار دادند. در جانب دیگر ایران‌، نزاعهای امیران درپایتخت مانع فرستادن نیروی امدادی به هرات گردید و دیوسلطان روملو در رقابت باچوهه‌سلطان تکلو به بهانه دفع اوزبکان در لار اردو زد، لیکن اردوی لار به‌جای‌رویارویی با اوزبکان در جنگ داخلی قدرت به‌کار گرفته شد. مرگ دورمیش‌خان و قتل‌خواجه حبیب‌الله و اختلاف دو طایفه تکلو و استاجلو بر سر فرمانروایی خراسان‌، باردیگر فرصت مناسبی به عبیدالله‌خان اوزبک داد، اما به جهت قلت آزوقه و شیوع قحطیدر مشهد ناکام ماند.

در محاصره شهر طوس در سال 932 ه¨ . ق . 1526 م به‌رغم مقاومت مردم وارتزاق آنان ار چرم جوشیده و تغذیه اسبان خود با چوب تراشیده به‌جای علوفه‌، به‌سبب عدم یاری حکام خراسان‌، طوس سقوط کرد و اندکی بعد عبیدالله‌خان اوزبک‌استرآباد را متصرف شد و در بسطام دو امیر قزلباش‌، دمری‌سلطان و اخی‌سلطان‌، راشکست داده و به قتل رسانید و سپس حسین‌خان شاملو را با مسدود ساختن مسیرآزوقه و آب در محاصره سخت قرار داد. در مقابل این شیوه جنگی اوزبکان‌، بزرگان‌هرات و خان شاملو صلاح در آن دیدند که جمعی از «اوساط الناس و ادانی و آنانی که به‌تشیع شهرت ندارند»، (12 . ص‌177 و 4 . ص‌144ـ143 و 17 . ص‌346) برای حفظ آزوقه ازشهر رانده شوند. در واقع اهل سنت و جماعت می‌بایست جلای وطن کنند و از اوزبکان‌،همکیشان سنی‌مذهب خود، ارتزاق نمایند. مشابه این اقدام را ما در آزار شیعیان به‌هنگام استیلای اوزبکان می‌بینیم‌. در نهایت‌، با استقرار شاه طهماسب در خراسان وشکست اوزبکان در استرآباد، عبیدالله‌خان

تحقیق درباره؛ ازبکان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

ازبکان

اُزبکان می‌تواند در موارد زیر بکار رود:ازبکان، یک قوم ترک تبار ساکن در ازبکستان و شمال افغانستان است.

ازبکان، در تاریخ ایران به دولت ازبکان یا شیبانیان به سرکردگى محمد شیبانی گفته می‌شود.

روابط ایرانیان و ازبکان در دوره شاه طهماسب صفوی

بحث در عوامل رویارویی‌

مرگ شاه اسماعیل اول و جوان بودن طهماسب و نزاعهای سران قزلباش در دربارفرصتی فراهم ساخت تا بلا انقطاع خوانین اوزبک بر سرزمینهای ایران بتازند. هرچندمرگ محمدخان شیبانی در خراسان در سال 916 ه¨ . ق . 1510 م به‌عنوان مقتدرترین‌رهبر اوزبک‌، بر حیات سیاسی اوزبکان در ماوراءالنهر تأثیر تضعیف‌کننده نهاد، لیکن‌عبیدالله‌خان اوزبک با داشتن فقیهی برجسته و شیعه‌ ستیز (ابن‌روزبهان‌)، که طرح‌حکومت اسلامی را بر مبنای خلافت در سلوک‌ الملوک‌ گرد آورده بود، همچنان روحیات‌رزمنده مذهبی و عقیدتی را در قوم اوزبک حفظ کرد. این جانشین پرتوان و قدرتمند، که‌وارث شکست سنگین مرو بود، با پیروزی در ماوراءالنهر و قتل یار احمد اصفهانی‌،(5 . ص‌174ـ170) مقام وکالت‌، که قدرتمندترین امیر تاجیک ایرانی بود، نشان داد که مرگ‌بنیانگذار دولت اوزبکان بر فروکش کردن ایدئولوژی مذهبی و سیاسی آنان درماوراءالنهر تأثیری نکرده است و آن دولت همچنان به ریاست عبیدالله‌خان اوزبک‌دوران جدیدی را در حیات سیاسی اوزبکان گشود و با گردآوری علما و فقیهانی چون‌خنجی بر حیات مذهبی پیشین و امیال ناکام محمدخان شیبانی تداوم بخشید. لذا دردوران شاه طهماسب در شرق ایران بحران مذهبی و سیاسی مشتعل بود.

اندکی بعد، هم صفویان و هم اوزبکان به‌تدریج بعد از فروکش کردن حرارتهای‌اولیه که زاییده برپایی دولتهای نوبنیاد بود از دید صرفاً مذهبی در برخورد با رقیبان دوری‌گزیدند و «ملکداری و جهانداری‌» چهره بارزتری یافت‌. ادعاهای موروثی بودن خراسان وکوشش برای کسب مشروعیت تاریخی‌، که در دوره‌های بعدی در مناقشات اوزبکان وصفویان طرح شد، نشان از روند تدریجی دگرگون شدن استدلالهای توسعه‌طلبانه بود.

طبیعی است که نخستین هدف این تاخت و تازها علاقه‌مندی به تجملات وعناصر تمدن شهری از سوی بیابانگردانی بود که به‌سوی زندگی پیشرفته‌تری گام نهاده‌بودند و با دنیای جدیدی جدای از صحرا ارتباط یافتند. استقرار در ماوراءالنهر وخراسان و قرار گرفتن در بخشی از یک حوزه تمدنی گسترده که پهنه وسیعی از دنیای‌باستان تا سده‌های میانه را در بر گرفته بود، طبعاً می‌بایست عناصر متحرک و دور ازفرهنگ شهرنشینی را تحت تأثیر عمیق قرار دهد. این تأثیر در شکل مناسبات فرهنگی واقتصادی بروز نیافت‌، بلکه در قالب روابط خونین نظامی از جنبه حساسیتهای عقیدتی و«جاه‌طلبی‌»(7) دولتها تجلی کرد.

از نظر مذهبی‌، جنگ بر ضد شیعیان رافضی برای برانگیختن علایق و تعصبات‌مذهبی مردم عاملی قاطع و مؤثر بود. ایمان مذهبی‌، مردم را در زیر لوای خان اوزبک وحتی صفویان گرد آورده بود، زیرا بنیان هر دو جامعه بر مذهب استوار بود. جنگ ومبارزه‌، جهاد و مجاهده در راه خدا قلمداد گردید و عنوان «غزا» یافت و از این‌رو سپاهیان‌را غازی خواندند، همان اصطلاحی که از دوره پیامبر و سده‌های اولیه قرون اسلامی به‌ارث مانده بود.

تحولات سیاسی و نظامی شرق ایران‌

در دوران شاه طهماسب شش تهاجم عمده از جانب اوزبکان به شرق ایران صورت‌گرفت‌. اما هر بار با رهسپار شدن شاه صفوی به خراسان‌، اوزبکان به‌سوی ماوراءالنهر ودشت باز گشتند و بیش از یک دهه با لگدکوب کردند خراسان‌، آسایش و امنیت منطقه رابرهم زدند.

با مرگ شاه اسماعیل اول‌، اتحادیه‌ای از سلاطین اوزبک متشکل ازکوجونجی‌خان و ابوسعید سلطان و سونجک محمد سلطان به رهبری عبیدالله‌خان‌اوزبک در بخارا شکل گرفت و هرات و دورمیش‌خان شاملو، لله سام میرزا و بیگلربیگی‌خراسان‌، را در محاصره نافرجام قرار دادند. در جانب دیگر ایران‌، نزاعهای امیران درپایتخت مانع فرستادن نیروی امدادی به هرات گردید و دیوسلطان روملو در رقابت باچوهه‌سلطان تکلو به بهانه دفع اوزبکان در لار اردو زد، لیکن اردوی لار به‌جای‌رویارویی با اوزبکان در جنگ داخلی قدرت به‌کار گرفته شد. مرگ دورمیش‌خان و قتل‌خواجه حبیب‌الله و اختلاف دو طایفه تکلو و استاجلو بر سر فرمانروایی خراسان‌، باردیگر فرصت مناسبی به عبیدالله‌خان اوزبک داد، اما به جهت قلت آزوقه و شیوع قحطیدر مشهد ناکام ماند.

در محاصره شهر طوس در سال 932 ه¨ . ق . 1526 م به‌رغم مقاومت مردم وارتزاق آنان ار چرم جوشیده و تغذیه اسبان خود با چوب تراشیده به‌جای علوفه‌، به‌سبب عدم یاری حکام خراسان‌، طوس سقوط کرد و اندکی بعد عبیدالله‌خان اوزبک‌استرآباد را متصرف شد و در بسطام دو امیر قزلباش‌، دمری‌سلطان و اخی‌سلطان‌، راشکست داده و به قتل رسانید و سپس حسین‌خان شاملو را با مسدود ساختن مسیرآزوقه و آب در محاصره سخت قرار داد. در مقابل این شیوه جنگی اوزبکان‌، بزرگان‌هرات و خان شاملو صلاح در آن دیدند که جمعی از «اوساط الناس و ادانی و آنانی که به‌تشیع شهرت ندارند»، (12 . ص‌177 و 4 . ص‌144ـ143 و 17 . ص‌346) برای حفظ آزوقه ازشهر رانده شوند. در واقع اهل سنت و جماعت می‌بایست جلای وطن کنند و از اوزبکان‌،همکیشان سنی‌مذهب خود، ارتزاق نمایند. مشابه این اقدام را ما در آزار شیعیان به‌هنگام استیلای اوزبکان می‌بینیم‌. در نهایت‌، با استقرار شاه طهماسب در خراسان وشکست اوزبکان در استرآباد، عبیدالله‌خان