تحقیق در مورد روش الکترولیز سه لایه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

روش الکترولیز سه لایه

حمام مذاب در این روش از سه لایه جداگانه تشکیل می شود. لایه تحتانی که مشخصه آندها را دارد از آلیاژ ناخالص تشکیل می شود و حدود 30% مس جهت افزایش وزن مخصوص به آن اضافه می گردد.

لایه میانی از فلاکس هایی تشکیل می گردد که دارای نقطه ذوب و وزن مخصوص بیشتری نسبت به آلومینیم خالص می باشند. این فلاکس ها حاوی فلوئور آلومینیم و سدیم و مقداری کلرور باریم و فلوئور باریم هستند.

لایه فوقانی از آلومینیم خالص تشکیل می شود و مشخصه کاتدی دارد و برای اتصال جریان از کربن خالص استفاده می کنند و عمل تخلیص را انجام می دهند که حاوی درجه خلوصی حدود 99/99% می باشد. این روش به دلیل هزینه زیاد فقط در مورد تولید آلیاژهای بسیار خالص از قراضه ها و برگشتنی ها مورد استفاده قرار می گیرند.

2-4- کارزدائی

همان گونه که در مباحث قبل و کتاب اصول ریخته گری تشریح گردیده است گازهای محلول در مایع بعد از انجماد به دلیل تنش سطحی مذاب و عدم امکان خروج کامل به صورت حباب هایی با اندازه های مختلف در قطعه ریخته شده باقی می مانند که خواص مکانیکی و وزن مخصوص قطعه را شدیداً کاهش می دهند.

در مورد ذوب آلیاژهای آلومینیم هیدروژن تنها گازی است که به صورت محلول در مایع و حباب در جامد ظاهر می گردد و از این رو عملیات گاززدایی (ئیدروژن زدایی) در ذوب آلومینیم و آلیاژهای آن از اهمیت خاص برخوردار است.

میزان حلالیت ئیدروژن در مذاب آلومینیم به درجه حرارت و فشار خارج (نسبت به فشار داخل) بستگی دارد و همین امر پایه و اساس گاززدائی آلومینیم را تشکیل می دهد. لذا کنترل درجه حرارت برای اجتناب از جذب گاز که بایستی حداقل ممکن باشد اولین عاملی است که در جریان ذوب مورد توجه قرار می گیرد. معمولاً درجه حرارت مذاب را 720-740 اختیار می کنند تا علاوه بر تهدید حلالیت گاز از سیالیت نسبتاً مناسب و ویسکوزیته کم برخوردار باشد.

1-2-4- ذوب در خلاء (فشار کم)

ذوب در خلاء به دلیل عدم وجود گازهای محیطی علاوه بر تقلیل میزان هیدروژن از شدت اکسیداسیون و امکان وجود سایر ترکیبات غیر فلزی نیز می کاهد. مهمترین اصل در این روش تقلیل فشار خارجی است که در نتیجه حلالیت ئیدروژن را به نسبت زیادی تقلیل می دهد. این روش در صنایع امروز در حال توسعه است.

2-2-4- گاززدائی با گازهای بی اثر

افزودن گازهای بی اثر مانند ازت، آرگون، باعث آن می گردد که فشار نسبی داخل مذاب افزایش پیدا کرده و در نتیجه از حلالیت ئیدروژن کاسته شود.

آزمایشات را نسلی نشان می دهد که چنانچه گاز آرگون و یا ازت به مقدار 1cc بر دقیقه به داخل مذاب رانده شود. فشار داخلی راندمان استخراج ئیدروژن برابر 52% است و چنانچه گاز بی اثر برابر دقیقه 5cc به داخل مذاب دیده می شود.

بایستی توجه داشت که:

PH2=pi

که در آن در صد ئیدروژن در مخلوط گازی می باشد و از اینرو گازهای بی اثر مانند آرگون، هلیم، ازت (در صورت عدم وجود منیزیم) می توانند به عنوان مواد دگازر به کار روند. آلومینیم مذاب معمولاً توسط آرگون خشک برای تقلیل فشار خارجی (افزایش فشار داخلی) به نسبت 100/1 گاززدائی می شود که در نتیجه مقدار ئیدروژن را از 34/0 سانتیمتر مکعب بر 100 گرم به 34% تقلیل می دهد. و معمولاً این عمل در کوره های بوته ای ثابت توسط کپسول های گاز آرگون (مخلوط گازی) انجام می شود.

ترکیب فلوئور مضاعف سدیم سیلسیم Na2sif6 نیز که در درجه حرارت مذاب تجزیه می شود و گاز f4si را که نسبت به مذاب آلومینیم بی اثر است تولید می کند نیز با همان نتایج گازهای ازت و آرگون روبرو است جز آنکه سدیم حاصل نمی تواند در آلیاژهای منیزیم دار به کار رود.

3-2-4- گاززدائی با کلرو ترکیبات قابل تبخیر آن

بهترین روش موثر در ئیدروژن زدایی از آلومینیم مذاب استفاده از کلر می باشد.

در 1000k که معمولاً درجه حرارت گاززدائی است انرژی فعل و انفعال عبارتست از:

و چون PH=pc1 می باشد.

که همزمان ترکیبات

MnCl2 , AlCl3 , NaCl2 , MgCl2

و Cacl2 نیز تشکیل می شوند که هر یک به نوبه خود در درجه حرارت مذاب قابل تبخیر بوده و به صورت گاز بی اثر و یا فعل و انفعال با ئیدروژن باعث تقلیل مقدار آن در مذاب خواهند شد نکته قابل توجه در آن است که برای انجام عمل دگازین و خروج ترکیبات غیر فلزی کلروره از مذاب بر اساس رابطه استوک 5 دقیقه اختلاف بین زمان ریختن و عمل گاززدائی الزامی است.

بدیهی است در کوره های بزرگ این زمان تا 15 دقیقه نیز افزایش می یابد به جای استفاده از گاز کلر اغلب ترکیبات قابل تبخیر آن و بخصوص هگزارکلرواتان C2CL6 استفاده می شود.

مقدار کمی از C به صورت پراکنده در مذاب باقی می ماند که در صورت وجود تیتانیم با یک سری فعل و انفعالات متعدد به مواد ترکیبی تبدیل می شود.

و در همان زمان نیز

Tic حاصل همان گونه که در قسمتهای دیگر این بخش اشاره خواهد شد خاصیت ریسک کردن شیکه های آلومینیم را دارا می باشد. در بسیاری از موارد تتراکلرورکربن Ccl4‌مخلوط با ازت نیز به عنوان مواد گاززدا به کار می رود. و همچنین به دلیل مسموم بودن گاز کلر در کارخانجات امروز از مخلوط 3 به 1 گاز ازت و کلر استفاده می کنند. بایستی توجه داشت که عمل گاززدائی هنگامی کامل صورت می گیرد که ویسکوزیته آلیاژ مذاب در اثر حذف اکسیدها و سرباره ها به طریق مختلف کاهش یافته باشد.

در شکل 1-4- تأثیر گاززدائی و زمان آن توسط کلر در یک نوع آلیاژ آلومینیم، سیلیسیم نشان داده شده است.

3-4- اکسیژن زدایی، خارج کردن مواد غیر فلزی

فلاکس ها موادی هستند که برای افزایش کیفیت مذاب و تقلیل مواد ترکیبی (غیر فلزی) بدون تغییر کلی در ترکیب آلیاژ و یا با اندکی تغییر به کار می روند.

چگونگی فعل و انفعال فلاکس مذاب و چگونگی خروج اکسیدها از آن هنوز مورد تردید و بحث می باشد زیرا پایداری اکسید آلومینیم مانع از آن است که خروج این عنصر از مذاب به سهولت خروج اکسید آهن و اکسید مس انجام پذیرد.

نظرات مختلف ترکیبی (شیمیایی) و مکانیکی هنوز به قوت خود باقی است و مهمتر از همه نظریه (west) می باشد. مبنی بر اینکه فلاکس ها در فصل مشترک ترکیبات و مذاب قرار گرفته و به سهولت آنها را از هم جدا می نمایند. فلاکس ها و کاربرد آنان بسیار متنوع می باشد تقسیم بندیهای مختلفی در مورد آنان انجام گرفته است که مولف تقسیم بندی زیر را در مورد آلیاژهای آلومینیم مناسب تشخیص می دهد.

احیاء کننده ها (فلزات)

فلاکس های گازی

فلاکس های جامد محلول و یا نمکها

قبل از تشریح انواع فلاکس ها توزیع این نکته ضروری است که اغلب ترکیبات فلاکسها دارای مواد گاززدا نیز می باشند و از اینرو فلاکس ها برای منظورهای مختلف و یا توامی از گاززدائی و خارج کردن مواد غیر فلزی و حفاظت مذاب بکار می روند و در صنایع ذوب آلومینیم از اهمیت ویژه برخوردارند.

1-3-4- احیاء کننده ها

اکسید آلومینیم به سهولت توسط عناصر دیگر احیا می شود و فقط عناصر محدودی مانند کلسیم، منیزیم، لیتوم و برلیوم قادر به احیاء اکسید آلومینیم می باشند ولی اکسیدهای کلسیم و منیزیم به سرعت با اکسید آلومینیم ترکیب شده و اکسیدهای مضاعف 3Cao, Al2o3 , Mgo, Al2o3 (اسپنیل) تشکیل می دهند و از

تحقیق در مورد روش الکترولیز سه لایه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

روش الکترولیز سه لایه

حمام مذاب در این روش از سه لایه جداگانه تشکیل می شود. لایه تحتانی که مشخصه آندها را دارد از آلیاژ ناخالص تشکیل می شود و حدود 30% مس جهت افزایش وزن مخصوص به آن اضافه می گردد.

لایه میانی از فلاکس هایی تشکیل می گردد که دارای نقطه ذوب و وزن مخصوص بیشتری نسبت به آلومینیم خالص می باشند. این فلاکس ها حاوی فلوئور آلومینیم و سدیم و مقداری کلرور باریم و فلوئور باریم هستند.

لایه فوقانی از آلومینیم خالص تشکیل می شود و مشخصه کاتدی دارد و برای اتصال جریان از کربن خالص استفاده می کنند و عمل تخلیص را انجام می دهند که حاوی درجه خلوصی حدود 99/99% می باشد. این روش به دلیل هزینه زیاد فقط در مورد تولید آلیاژهای بسیار خالص از قراضه ها و برگشتنی ها مورد استفاده قرار می گیرند.

2-4- کارزدائی

همان گونه که در مباحث قبل و کتاب اصول ریخته گری تشریح گردیده است گازهای محلول در مایع بعد از انجماد به دلیل تنش سطحی مذاب و عدم امکان خروج کامل به صورت حباب هایی با اندازه های مختلف در قطعه ریخته شده باقی می مانند که خواص مکانیکی و وزن مخصوص قطعه را شدیداً کاهش می دهند.

در مورد ذوب آلیاژهای آلومینیم هیدروژن تنها گازی است که به صورت محلول در مایع و حباب در جامد ظاهر می گردد و از این رو عملیات گاززدایی (ئیدروژن زدایی) در ذوب آلومینیم و آلیاژهای آن از اهمیت خاص برخوردار است.

میزان حلالیت ئیدروژن در مذاب آلومینیم به درجه حرارت و فشار خارج (نسبت به فشار داخل) بستگی دارد و همین امر پایه و اساس گاززدائی آلومینیم را تشکیل می دهد. لذا کنترل درجه حرارت برای اجتناب از جذب گاز که بایستی حداقل ممکن باشد اولین عاملی است که در جریان ذوب مورد توجه قرار می گیرد. معمولاً درجه حرارت مذاب را 720-740 اختیار می کنند تا علاوه بر تهدید حلالیت گاز از سیالیت نسبتاً مناسب و ویسکوزیته کم برخوردار باشد.

1-2-4- ذوب در خلاء (فشار کم)

ذوب در خلاء به دلیل عدم وجود گازهای محیطی علاوه بر تقلیل میزان هیدروژن از شدت اکسیداسیون و امکان وجود سایر ترکیبات غیر فلزی نیز می کاهد. مهمترین اصل در این روش تقلیل فشار خارجی است که در نتیجه حلالیت ئیدروژن را به نسبت زیادی تقلیل می دهد. این روش در صنایع امروز در حال توسعه است.

2-2-4- گاززدائی با گازهای بی اثر

افزودن گازهای بی اثر مانند ازت، آرگون، باعث آن می گردد که فشار نسبی داخل مذاب افزایش پیدا کرده و در نتیجه از حلالیت ئیدروژن کاسته شود.

آزمایشات را نسلی نشان می دهد که چنانچه گاز آرگون و یا ازت به مقدار 1cc بر دقیقه به داخل مذاب رانده شود. فشار داخلی راندمان استخراج ئیدروژن برابر 52% است و چنانچه گاز بی اثر برابر دقیقه 5cc به داخل مذاب دیده می شود.

بایستی توجه داشت که:

PH2=pi

که در آن در صد ئیدروژن در مخلوط گازی می باشد و از اینرو گازهای بی اثر مانند آرگون، هلیم، ازت (در صورت عدم وجود منیزیم) می توانند به عنوان مواد دگازر به کار روند. آلومینیم مذاب معمولاً توسط آرگون خشک برای تقلیل فشار خارجی (افزایش فشار داخلی) به نسبت 100/1 گاززدائی می شود که در نتیجه مقدار ئیدروژن را از 34/0 سانتیمتر مکعب بر 100 گرم به 34% تقلیل می دهد. و معمولاً این عمل در کوره های بوته ای ثابت توسط کپسول های گاز آرگون (مخلوط گازی) انجام می شود.

ترکیب فلوئور مضاعف سدیم سیلسیم Na2sif6 نیز که در درجه حرارت مذاب تجزیه می شود و گاز f4si را که نسبت به مذاب آلومینیم بی اثر است تولید می کند نیز با همان نتایج گازهای ازت و آرگون روبرو است جز آنکه سدیم حاصل نمی تواند در آلیاژهای منیزیم دار به کار رود.

3-2-4- گاززدائی با کلرو ترکیبات قابل تبخیر آن

بهترین روش موثر در ئیدروژن زدایی از آلومینیم مذاب استفاده از کلر می باشد.

در 1000k که معمولاً درجه حرارت گاززدائی است انرژی فعل و انفعال عبارتست از:

و چون PH=pc1 می باشد.

که همزمان ترکیبات

MnCl2 , AlCl3 , NaCl2 , MgCl2

و Cacl2 نیز تشکیل می شوند که هر یک به نوبه خود در درجه حرارت مذاب قابل تبخیر بوده و به صورت گاز بی اثر و یا فعل و انفعال با ئیدروژن باعث تقلیل مقدار آن در مذاب خواهند شد نکته قابل توجه در آن است که برای انجام عمل دگازین و خروج ترکیبات غیر فلزی کلروره از مذاب بر اساس رابطه استوک 5 دقیقه اختلاف بین زمان ریختن و عمل گاززدائی الزامی است.

بدیهی است در کوره های بزرگ این زمان تا 15 دقیقه نیز افزایش می یابد به جای استفاده از گاز کلر اغلب ترکیبات قابل تبخیر آن و بخصوص هگزارکلرواتان C2CL6 استفاده می شود.

مقدار کمی از C به صورت پراکنده در مذاب باقی می ماند که در صورت وجود تیتانیم با یک سری فعل و انفعالات متعدد به مواد ترکیبی تبدیل می شود.

و در همان زمان نیز

Tic حاصل همان گونه که در قسمتهای دیگر این بخش اشاره خواهد شد خاصیت ریسک کردن شیکه های آلومینیم را دارا می باشد. در بسیاری از موارد تتراکلرورکربن Ccl4‌مخلوط با ازت نیز به عنوان مواد گاززدا به کار می رود. و همچنین به دلیل مسموم بودن گاز کلر در کارخانجات امروز از مخلوط 3 به 1 گاز ازت و کلر استفاده می کنند. بایستی توجه داشت که عمل گاززدائی هنگامی کامل صورت می گیرد که ویسکوزیته آلیاژ مذاب در اثر حذف اکسیدها و سرباره ها به طریق مختلف کاهش یافته باشد.

در شکل 1-4- تأثیر گاززدائی و زمان آن توسط کلر در یک نوع آلیاژ آلومینیم، سیلیسیم نشان داده شده است.

3-4- اکسیژن زدایی، خارج کردن مواد غیر فلزی

فلاکس ها موادی هستند که برای افزایش کیفیت مذاب و تقلیل مواد ترکیبی (غیر فلزی) بدون تغییر کلی در ترکیب آلیاژ و یا با اندکی تغییر به کار می روند.

چگونگی فعل و انفعال فلاکس مذاب و چگونگی خروج اکسیدها از آن هنوز مورد تردید و بحث می باشد زیرا پایداری اکسید آلومینیم مانع از آن است که خروج این عنصر از مذاب به سهولت خروج اکسید آهن و اکسید مس انجام پذیرد.

نظرات مختلف ترکیبی (شیمیایی) و مکانیکی هنوز به قوت خود باقی است و مهمتر از همه نظریه (west) می باشد. مبنی بر اینکه فلاکس ها در فصل مشترک ترکیبات و مذاب قرار گرفته و به سهولت آنها را از هم جدا می نمایند. فلاکس ها و کاربرد آنان بسیار متنوع می باشد تقسیم بندیهای مختلفی در مورد آنان انجام گرفته است که مولف تقسیم بندی زیر را در مورد آلیاژهای آلومینیم مناسب تشخیص می دهد.

احیاء کننده ها (فلزات)

فلاکس های گازی

فلاکس های جامد محلول و یا نمکها

قبل از تشریح انواع فلاکس ها توزیع این نکته ضروری است که اغلب ترکیبات فلاکسها دارای مواد گاززدا نیز می باشند و از اینرو فلاکس ها برای منظورهای مختلف و یا توامی از گاززدائی و خارج کردن مواد غیر فلزی و حفاظت مذاب بکار می روند و در صنایع ذوب آلومینیم از اهمیت ویژه برخوردارند.

1-3-4- احیاء کننده ها

اکسید آلومینیم به سهولت توسط عناصر دیگر احیا می شود و فقط عناصر محدودی مانند کلسیم، منیزیم، لیتوم و برلیوم قادر به احیاء اکسید آلومینیم می باشند ولی اکسیدهای کلسیم و منیزیم به سرعت با اکسید آلومینیم ترکیب شده و اکسیدهای مضاعف 3Cao, Al2o3 , Mgo, Al2o3 (اسپنیل) تشکیل می دهند و از

تحقیق در مورد روش الکترولیز سه لایه (word)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

روش الکترولیز سه لایه

حمام مذاب در این روش از سه لایه جداگانه تشکیل می شود. لایه تحتانی که مشخصه آندها را دارد از آلیاژ ناخالص تشکیل می شود و حدود 30% مس جهت افزایش وزن مخصوص به آن اضافه می گردد.

لایه میانی از فلاکس هایی تشکیل می گردد که دارای نقطه ذوب و وزن مخصوص بیشتری نسبت به آلومینیم خالص می باشند. این فلاکس ها حاوی فلوئور آلومینیم و سدیم و مقداری کلرور باریم و فلوئور باریم هستند.

لایه فوقانی از آلومینیم خالص تشکیل می شود و مشخصه کاتدی دارد و برای اتصال جریان از کربن خالص استفاده می کنند و عمل تخلیص را انجام می دهند که حاوی درجه خلوصی حدود 99/99% می باشد. این روش به دلیل هزینه زیاد فقط در مورد تولید آلیاژهای بسیار خالص از قراضه ها و برگشتنی ها مورد استفاده قرار می گیرند.

2-4- کارزدائی

همان گونه که در مباحث قبل و کتاب اصول ریخته گری تشریح گردیده است گازهای محلول در مایع بعد از انجماد به دلیل تنش سطحی مذاب و عدم امکان خروج کامل به صورت حباب هایی با اندازه های مختلف در قطعه ریخته شده باقی می مانند که خواص مکانیکی و وزن مخصوص قطعه را شدیداً کاهش می دهند.

در مورد ذوب آلیاژهای آلومینیم هیدروژن تنها گازی است که به صورت محلول در مایع و حباب در جامد ظاهر می گردد و از این رو عملیات گاززدایی (ئیدروژن زدایی) در ذوب آلومینیم و آلیاژهای آن از اهمیت خاص برخوردار است.

میزان حلالیت ئیدروژن در مذاب آلومینیم به درجه حرارت و فشار خارج (نسبت به فشار داخل) بستگی دارد و همین امر پایه و اساس گاززدائی آلومینیم را تشکیل می دهد. لذا کنترل درجه حرارت برای اجتناب از جذب گاز که بایستی حداقل ممکن باشد اولین عاملی است که در جریان ذوب مورد توجه قرار می گیرد. معمولاً درجه حرارت مذاب را 720-740 اختیار می کنند تا علاوه بر تهدید حلالیت گاز از سیالیت نسبتاً مناسب و ویسکوزیته کم برخوردار باشد.

1-2-4- ذوب در خلاء (فشار کم)

ذوب در خلاء به دلیل عدم وجود گازهای محیطی علاوه بر تقلیل میزان هیدروژن از شدت اکسیداسیون و امکان وجود سایر ترکیبات غیر فلزی نیز می کاهد. مهمترین اصل در این روش تقلیل فشار خارجی است که در نتیجه حلالیت ئیدروژن را به نسبت زیادی تقلیل می دهد. این روش در صنایع امروز در حال توسعه است.

2-2-4- گاززدائی با گازهای بی اثر

افزودن گازهای بی اثر مانند ازت، آرگون، باعث آن می گردد که فشار نسبی داخل مذاب افزایش پیدا کرده و در نتیجه از حلالیت ئیدروژن کاسته شود.

آزمایشات را نسلی نشان می دهد که چنانچه گاز آرگون و یا ازت به مقدار 1cc بر دقیقه به داخل مذاب رانده شود. فشار داخلی راندمان استخراج ئیدروژن برابر 52% است و چنانچه گاز بی اثر برابر دقیقه 5cc به داخل مذاب دیده می شود.

بایستی توجه داشت که:

PH2=pi

که در آن در صد ئیدروژن در مخلوط گازی می باشد و از اینرو گازهای بی اثر مانند آرگون، هلیم، ازت (در صورت عدم وجود منیزیم) می توانند به عنوان مواد دگازر به کار روند. آلومینیم مذاب معمولاً توسط آرگون خشک برای تقلیل فشار خارجی (افزایش فشار داخلی) به نسبت 100/1 گاززدائی می شود که در نتیجه مقدار ئیدروژن را از 34/0 سانتیمتر مکعب بر 100 گرم به 34% تقلیل می دهد. و معمولاً این عمل در کوره های بوته ای ثابت توسط کپسول های گاز آرگون (مخلوط گازی) انجام می شود.

ترکیب فلوئور مضاعف سدیم سیلسیم Na2sif6 نیز که در درجه حرارت مذاب تجزیه می شود و گاز f4si را که نسبت به مذاب آلومینیم بی اثر است تولید می کند نیز با همان نتایج گازهای ازت و آرگون روبرو است جز آنکه سدیم حاصل نمی تواند در آلیاژهای منیزیم دار به کار رود.

3-2-4- گاززدائی با کلرو ترکیبات قابل تبخیر آن

بهترین روش موثر در ئیدروژن زدایی از آلومینیم مذاب استفاده از کلر می باشد.

در 1000k که معمولاً درجه حرارت گاززدائی است انرژی فعل و انفعال عبارتست از:

و چون PH=pc1 می باشد.

که همزمان ترکیبات

MnCl2 , AlCl3 , NaCl2 , MgCl2

و Cacl2 نیز تشکیل می شوند که هر یک به نوبه خود در درجه حرارت مذاب قابل تبخیر بوده و به صورت گاز بی اثر و یا فعل و انفعال با ئیدروژن باعث تقلیل مقدار آن در مذاب خواهند شد نکته قابل توجه در آن است که برای انجام عمل دگازین و خروج ترکیبات غیر فلزی کلروره از مذاب بر اساس رابطه استوک 5 دقیقه اختلاف بین زمان ریختن و عمل گاززدائی الزامی است.

بدیهی است در کوره های بزرگ این زمان تا 15 دقیقه نیز افزایش می یابد به جای استفاده از گاز کلر اغلب ترکیبات قابل تبخیر آن و بخصوص هگزارکلرواتان C2CL6 استفاده می شود.

مقدار کمی از C به صورت پراکنده در مذاب باقی می ماند که در صورت وجود تیتانیم با یک سری فعل و انفعالات متعدد به مواد ترکیبی تبدیل می شود.

و در همان زمان نیز

Tic حاصل همان گونه که در قسمتهای دیگر این بخش اشاره خواهد شد خاصیت ریسک کردن شیکه های آلومینیم را دارا می باشد. در بسیاری از موارد تتراکلرورکربن Ccl4‌مخلوط با ازت نیز به عنوان مواد گاززدا به کار می رود. و همچنین به دلیل مسموم بودن گاز کلر در کارخانجات امروز از مخلوط 3 به 1 گاز ازت و کلر استفاده می کنند. بایستی توجه داشت که عمل گاززدائی هنگامی کامل صورت می گیرد که ویسکوزیته آلیاژ مذاب در اثر حذف اکسیدها و سرباره ها به طریق مختلف کاهش یافته باشد.

در شکل 1-4- تأثیر گاززدائی و زمان آن توسط کلر در یک نوع آلیاژ آلومینیم، سیلیسیم نشان داده شده است.

3-4- اکسیژن زدایی، خارج کردن مواد غیر فلزی

فلاکس ها موادی هستند که برای افزایش کیفیت مذاب و تقلیل مواد ترکیبی (غیر فلزی) بدون تغییر کلی در ترکیب آلیاژ و یا با اندکی تغییر به کار می روند.

چگونگی فعل و انفعال فلاکس مذاب و چگونگی خروج اکسیدها از آن هنوز مورد تردید و بحث می باشد زیرا پایداری اکسید آلومینیم مانع از آن است که خروج این عنصر از مذاب به سهولت خروج اکسید آهن و اکسید مس انجام پذیرد.

نظرات مختلف ترکیبی (شیمیایی) و مکانیکی هنوز به قوت خود باقی است و مهمتر از همه نظریه (west) می باشد. مبنی بر اینکه فلاکس ها در فصل مشترک ترکیبات و مذاب قرار گرفته و به سهولت آنها را از هم جدا می نمایند. فلاکس ها و کاربرد آنان بسیار متنوع می باشد تقسیم بندیهای مختلفی در مورد آنان انجام گرفته است که مولف تقسیم بندی زیر را در مورد آلیاژهای آلومینیم مناسب تشخیص می دهد.

احیاء کننده ها (فلزات)

فلاکس های گازی

فلاکس های جامد محلول و یا نمکها

قبل از تشریح انواع فلاکس ها توزیع این نکته ضروری است که اغلب ترکیبات فلاکسها دارای مواد گاززدا نیز می باشند و از اینرو فلاکس ها برای منظورهای مختلف و یا توامی از گاززدائی و خارج کردن مواد غیر فلزی و حفاظت مذاب بکار می روند و در صنایع ذوب آلومینیم از اهمیت ویژه برخوردارند.

1-3-4- احیاء کننده ها

اکسید آلومینیم به سهولت توسط عناصر دیگر احیا می شود و فقط عناصر محدودی مانند کلسیم، منیزیم، لیتوم و برلیوم قادر به احیاء اکسید آلومینیم می باشند ولی اکسیدهای کلسیم و منیزیم به سرعت با اکسید آلومینیم ترکیب شده و اکسیدهای مضاعف 3Cao, Al2o3 , Mgo, Al2o3 (اسپنیل) تشکیل می دهند و از