تحقیق؛ تاریخچه برق در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 127

تاریخچه برق در ایران :

اولین کارخانه برق ایران در سال 1279 شمسی توسط حاح محمد باقر میلانی معروف به رضایوف به دستور مضفرالدین شاه از روسیه به قیمت هشت هزار تومان خریداری و تقدیم آستان قدس رضوی گردید . قدرن این کارخانه دوازده اسب بخار و فشارش 110 ولت مستقیم که با سوخت ذغال سنگ کار می کرد و در محل بالا خیابان نزدیک بست علیا در کوچه ای که در آن زمان به همین مناسبت کوچه چراغ برق نامیده شد نصب و راه اندازی و مورد بهره برداری قرار گرفت و علاوه بر روشن کردن حرم مطهر حضرت رضا ( ع ) و عمارات مبارک آستان قدس قسمتی از بالا خیابان را نیز روشنی می داد . همان زمان چهار چوبه ای در ایوان طلایی صحن عتیق نصب بود که این شعر با خط ئرشت نستعلیق و با نور برق در آن تعبیه شده و به ویژه شبها جلوه خاصی داشت :

شهی که شمع حریمش فروغ مشعل و ماه

چراغچی سزد او را مظفر الدن شاه

تابلوی مذکور چندین سال در همان محل نصب بود که به علت فرسودگی در اثر گذشت زمان به ناچار آن را جمع آوری کردند .

در سال 1281 موتور برق دیژری توسط حاج امیز رضوی معروف به چراغ برقی به قدرت 25 اسب بخار خریداری و در کنار مولد اولیه نصب گردید . پس از نصب مولد فوق وضعیت برق مشهد حدود 30 سال دچار رکود شد تا اینکه مادر آقاخانی محلاتی بنام بی بی شمس الدوله که زنی متدین بود و در هندوستان می زیست طی سالهای 1315 – 1314 یکدستگاه مولذ به قدرت 24 اسب با جریان مستقیم خریداری نموده که جهت آستان قدس رضوی در خیابان طبرسی نصب گردید . چند سال بعد نیابت تولیت وقت آستان قدس ، آقای اسدی نسبت به خرید دو دستگاه مولد بنز آلمانی با سه سلیندر و به قدرت110 اسب اقدام کرد که یکی در شیر و خورشید جهت تأمین برق سینما و خیابانهای اطراف ودیگری در خیابان طبرسی نصب و به بهره برداری رسید . مولدین نصب شده منحصراٌ روشنایی حرم و عمارات آستان قدس رضوی بوده و اهالی شهر مشهد فاقد برق بودند .

در آن زمان برای تأمین روشنایی منازل از چراغهایی که از ظروف سفالین ساخته و جای چند فتیله در آن تعبیه شده بود استفاده می بردند . سوخت آنها ، روغن گیاهی ( منداب) بود و برای شبهای میهمانی از چند فتیله و شبهای عادی از یک فتیله آن نور مورد نیاز را تأمین می کردند و روشنایی کوچع ها ومعابر عمومی به عهده بلدیه بود و هر شب مأموری نردبان بردوش و ظرف نفتی در دست چراغهای دیوار کوب را روشن می ساخت که معمولاٌ به علت کوچکی مخزن و کمبود نفت ، این چراغها نیم ساعت بیشتر روشن نبود و چون مردم به تدریج نیاز به نیروی برق را احساس می کردند و خواستار آن بودند عده ای در این زمینه سرمایه گذاری و اقدام به تولید و فروش برق نمودند . از جمله آقای جعفرزاده که از نامبرده ابتدا کارخانه آستانه واقع در کوچه برق را اجاره و بعد از آن یکدستگاه مولد 24 اسب 220 ولت با جریان مستقیم وارد کرد و در کوچه چهار باغ نصب نموده و به خیابان نادری و بازار برق می داد . البته برق مزبور شعله ای بود و بدون کلید قطع و وصل مستقیم کارخانه روشن و خاموش می شد و مأموری داشت که شب به شب در ازای هر لامپ یک عباسی از مصرف گنندگان وصول می کرد .

صاحب این کارخانه برای اینکه بهره بیشاری از سرماه خود ببرد اقدام به احداث کارخانه آردی نمود تا از برق روز استفاده کند همزمان مولدی دیگری در گوشه و کنار شهر نصب راه و راه اندازی گردید از جمله یکدستگاه مولد دوازده اسب که در پایین خیابان دالان حاج سید محمد خباز و برق تعدادی مغازه را تأمین می کرد و مولد دیگری به قدرت 25 اسب در عیدگاه نصب و جهت تأمین برق منازل تجار منطقه که اغلب یهودی بودند مورد استفاده قرار گرفت .

چون نیروی حاصل به مقدار قابل توجهی از میزان تقاضا کمتر بود و متقاضیان فراوان و مشترکین ناراضی بودند در خلال سالهای 17-1316 پاکروان ، تایب التولیه وقت دارندگان کارخانه ها را برای تشکیل شرکتی واحد بنام شرکت عمومی برق دعوت نمود .

نظر به اینکه مردم وجود بیماری سل را معلول دوده های مختلف می دانستند با وجود کمبود نیرو ، این شرکت ناچار شد تا فقط به کسانی که مسلول بودند برق بدهد ، لذا گروهی برای دریافت امتیاز برق تظاهر به بیماری سل می کردند . اقدام اساسی و مجدانه دیگر در این زمینه ایجاد شرکت نخریسی و برق خسروی بود که در سال 1314 با سرماه اولیه بیست و چهار میلیون ریال ( 48000 سهم پانصد ریالی ) در زمینی به مساحت 5400 متر مربع تأسیس یافت . شرکت عمومی برق مشهد در دی ماه 1318 به شرکت خسروی منتقل گردید و شرت مزبور در سال 1319 یکدستگاه مولد دیگر به قدرت 60 کیلو ولت که سوخت آن ذغال سنگ بود به همراه ملاس چغندر قند بود خریداری و نصب کرد . احتیاج مبرم و روز افزون مردم به برق موجب گردید تا مدیر عامل کارخانه برق خسروی برای خرید موتور برق در زمان جنگ همراه با یکی از مهندسی خود عازم اروپا شده و سه دستگاه مولد با سوخت گازوئیل هر یک به قدرت 600 کیلو ولت خریداری نمایند که ظرف مدت 14 ماه نصب و از آن بهره برداری شود ولی به علت جنگ و اینکه کارخانه سازنده سفارشات زیادی داشت توفیق وفا به وعده نیافت و بالاخره بعد از سی و دو ماه تحویل داد که آنرا در میدان رودگی ( فلکه برق ) محل فعلی شرکت نصب نموده و بهره برداری از آن آغاز شد . با

تحقیق؛ تاریخچه برق در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 138

تاریخچه برق در ایران :

اولین کارخانه برق ایران در سال 1279 شمسی توسط حاح محمد باقر میلانی معروف به رضایوف به دستور مضفرالدین شاه از روسیه به قیمت هشت هزار تومان خریداری و تقدیم آستان قدس رضوی گردید . قدرن این کارخانه دوازده اسب بخار و فشارش 110 ولت مستقیم که با سوخت ذغال سنگ کار می کرد و در محل بالا خیابان نزدیک بست علیا در کوچه ای که در آن زمان به همین مناسبت کوچه چراغ برق نامیده شد نصب و راه اندازی و مورد بهره برداری قرار گرفت و علاوه بر روشن کردن حرم مطهر حضرت رضا ( ع ) و عمارات مبارک آستان قدس قسمتی از بالا خیابان را نیز روشنی می داد . همان زمان چهار چوبه ای در ایوان طلایی صحن عتیق نصب بود که این شعر با خط ئرشت نستعلیق و با نور برق در آن تعبیه شده و به ویژه شبها جلوه خاصی داشت :

شهی که شمع حریمش فروغ مشعل و ماه

چراغچی سزد او را مظفر الدن شاه

تابلوی مذکور چندین سال در همان محل نصب بود که به علت فرسودگی در اثر گذشت زمان به ناچار آن را جمع آوری کردند .

در سال 1281 موتور برق دیژری توسط حاج امیز رضوی معروف به چراغ برقی به قدرت 25 اسب بخار خریداری و در کنار مولد اولیه نصب گردید . پس از نصب مولد فوق وضعیت برق مشهد حدود 30 سال دچار رکود شد تا اینکه مادر آقاخانی محلاتی بنام بی بی شمس الدوله که زنی متدین بود و در هندوستان می زیست طی سالهای 1315 – 1314 یکدستگاه مولذ به قدرت 24 اسب با جریان مستقیم خریداری نموده که جهت آستان قدس رضوی در خیابان طبرسی نصب گردید . چند سال بعد نیابت تولیت وقت آستان قدس ، آقای اسدی نسبت به خرید دو دستگاه مولد بنز آلمانی با سه سلیندر و به قدرت110 اسب اقدام کرد که یکی در شیر و خورشید جهت تأمین برق سینما و خیابانهای اطراف ودیگری در خیابان طبرسی نصب و به بهره برداری رسید . مولدین نصب شده منحصراٌ روشنایی حرم و عمارات آستان قدس رضوی بوده و اهالی شهر مشهد فاقد برق بودند .

در آن زمان برای تأمین روشنایی منازل از چراغهایی که از ظروف سفالین ساخته و جای چند فتیله در آن تعبیه شده بود استفاده می بردند . سوخت آنها ، روغن گیاهی ( منداب) بود و برای شبهای میهمانی از چند فتیله و شبهای عادی از یک فتیله آن نور مورد نیاز را تأمین می کردند و روشنایی کوچع ها ومعابر عمومی به عهده بلدیه بود و هر شب مأموری نردبان بردوش و ظرف نفتی در دست چراغهای دیوار کوب را روشن می ساخت که معمولاٌ به علت کوچکی مخزن و کمبود نفت ، این چراغها نیم ساعت بیشتر روشن نبود و چون مردم به تدریج نیاز به نیروی برق را احساس می کردند و خواستار آن بودند عده ای در این زمینه سرمایه گذاری و اقدام به تولید و فروش برق نمودند . از جمله آقای جعفرزاده که از نامبرده ابتدا کارخانه آستانه واقع در کوچه برق را اجاره و بعد از آن یکدستگاه مولد 24 اسب 220 ولت با جریان مستقیم وارد کرد و در کوچه چهار باغ نصب نموده و به خیابان نادری و بازار برق می داد . البته برق مزبور شعله ای بود و بدون کلید قطع و وصل مستقیم کارخانه روشن و خاموش می شد و مأموری داشت که شب به شب در ازای هر لامپ یک عباسی از مصرف گنندگان وصول می کرد .

صاحب این کارخانه برای اینکه بهره بیشاری از سرماه خود ببرد اقدام به احداث کارخانه آردی نمود تا از برق روز استفاده کند همزمان مولدی دیگری در گوشه و کنار شهر نصب راه و راه اندازی گردید از جمله یکدستگاه مولد دوازده اسب که در پایین خیابان دالان حاج سید محمد خباز و برق تعدادی مغازه را تأمین می کرد و مولد دیگری به قدرت 25 اسب در عیدگاه نصب و جهت تأمین برق منازل تجار منطقه که اغلب یهودی بودند مورد استفاده قرار گرفت .

چون نیروی حاصل به مقدار قابل توجهی از میزان تقاضا کمتر بود و متقاضیان فراوان و مشترکین ناراضی بودند در خلال سالهای 17-1316 پاکروان ، تایب التولیه وقت دارندگان کارخانه ها را برای تشکیل شرکتی واحد بنام شرکت عمومی برق دعوت نمود .

نظر به اینکه مردم وجود بیماری سل را معلول دوده های مختلف می دانستند با وجود کمبود نیرو ، این شرکت ناچار شد تا فقط به کسانی که مسلول بودند برق بدهد ، لذا گروهی برای دریافت امتیاز برق تظاهر به بیماری سل می کردند . اقدام اساسی و مجدانه دیگر در این زمینه ایجاد شرکت نخریسی و برق خسروی بود که در سال 1314 با سرماه اولیه بیست و چهار میلیون ریال ( 48000 سهم پانصد ریالی ) در زمینی به مساحت 5400 متر مربع تأسیس یافت . شرکت عمومی برق مشهد در دی ماه 1318 به شرکت خسروی منتقل گردید و شرت مزبور در سال 1319 یکدستگاه مولد دیگر به قدرت 60 کیلو ولت که سوخت آن ذغال سنگ بود به همراه ملاس چغندر قند بود خریداری و نصب کرد . احتیاج مبرم و روز افزون مردم به برق موجب گردید تا مدیر عامل کارخانه برق خسروی

مقاله تاریخچه سرشماری در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

تاریخچه سرشماری در ایران    اطلاعات و آمار صحیح از بخش های مختلف جامعه مبنای برنامه ریزی موفق و قابل اعتماد در هر کشوری است. بسیاری از سازمان های برنامه ریز دولت و در راس آنها سازمان برنامه و بودجه مهمترین مصرف کنندگان اطلاعات آماری در کشور هستند.       در کشورهای مختلف دنیا هر چند سال یکبار هزینه و انرژی زیادی صرف به دست آوردن آماری صحیح، با ضریب خطای پایین می شود. به طور مثال به تازگی در کشور ژاپن آمارگیری جامعی با به کارگیری بیش از یک میلیون آمارگیر و صرف هزینه ای معادل 650 میلیون دلار صورت گرفته تا پرسشنامه ای شامل 22 سوال به وسیله تمامی مردم این کشور تکمیل شود. (برگرفته از سایت خبری ) www.tehroony.com ششمین سرشماری رسمی نفوس و مسکن در کشورمان از ششم آبان ماه شروع و تا بیست روز ادامه خواهد داشت. در این طرح ملی قریب 40 هزار آمارگیر اطلاعات آماری کشور را از 1500 شهر و 100 هزار آبادی جمع آوری خواهند کرد. در این حال رئیس سازمان آمار ایران از روش جدید آمارگیری در کشور خبر داد که از سرعت و دقتی بالا برخوردار است. به گفته وی در طرح آمارگیری جدید که از ممتازترین روش های آمارگیری در جهان است، دقت سرشماری 9998 درصد است و تنها احتمال 002 درصد خطا وجود دارد. (برگرفته از ) www. Teletext. irib.ir هر چند دستیابی به این دقت بعید به نظر می رسد ولی همکاری جامعه ایران در دستیابی به آماری دقیق و قابل اعتماد بسیار حائز اهمیت است. چرا که در پنج دوره گذشته و بویژه در دوره های اولیه سرشماری (چنانکه بعدا اشاره خواهد شد) روحیه درونگرای ملت ایران و نیز عدم آگاهی بسیاری از اقشار جامعه از اهداف سرشماری عمومی، که سبب ترس از مالیات و عوارض و ... می شد، آمار صحیح و واقعی را همواره مخفی نگاه می داشت و همین برنامه ریزی ها و پیش بینی های دولت را با مشکلاتی مواجه می ساخت.            اولین نیازمندی های کشور به آمار رسمی         با انقلاب مشروطه و شمول قانونگذاری بر اداره امور کشور، نظام حکومتی ایران برای اولین بار پس از اسلام دچار تغییراتی ساختاری و ریشه ای شد. حکومت های ایران تا قبل از انقلاب مشروطیت را باید در زمره حکومت های <ژاندارم> یا <انتظامی> جای داد که هدف اصلیشان حفظ وضع موجود بوده و با تکیه بر سازمان قومی - عشیره ای حکومت می کنند.            با وقوع انقلاب مشروطه و تحولات سال های پایانی قرن سیزدهم شمسی و به قدرت رسیدن رضاخان، حکومت ایران دچار تحولی ساختاری شد. تحولی که روابط بروکراتیک و سازمانی را جایگزین روابط قومی و خونی دوره قاجار و قبل از آن می سازد و موسسات اداری و نظام بروکراسی اقتدار خود را می گسترانند. <مشروعیت ساخت و عناصر قدرت در حکومت قاجار بر روابط خونی و خانوادگی تکیه داشت. حکومت پهلوی قدرت خود را بر پایه یک تشکیلات دیوان سالار نظامی - اداری اعمال می کرد و روابط بروکراتیک و اداری پایه مشروعیت آن را تشکیل می داد. ( >محمدی، مقاله تغییر ساختار قدرت در ایران و تغییر شکل شهر) هر چند اثرات قرن ها حکومت عشیره ای در این کشور به سادگی محو شدنی نیست.             با وقوع این تحولات حیطه و قلمرو فعالیت و اقدامات دولت گسترشی بی سابقه یافت و تقریبا کلیه امور زندگی جامعه را در برگرفت. این بار روابط مردم با مردم نیز که تا آن زمان از حیطه نظارت حکومت خارج بود تحت کنترل دولت قرار گرفت. ضمن آنکه دولت این بار از توان مالی مناسبی برخوردار بود، چرا که انحصار درآمد نفت را در اختیار داشت و این توان او را در دستیابی به اهدافش مضاعف ساخت. خزانه دولت پرپول شد. پولی که خرج کردنش احتیاج به برنامه ریزی داشت.   سال های بین جنگ اول جهانی و به قدرت رسیدن رضاشاه در ایران تا جنگ دوم جهانی را می توان مرحله گذار از دولت های انتظامی به دولت های برنامه ای تعریف کرد. سال های پس از جنگ جهانی دوم تا انقلاب اسلامی را نیز می توان دوره دولت های برنامه ای در برابر دولت های انتظامی دانست. (فخیمی، 1373: ص 19 و 20 .) اما دولت ها برای تنظیم برنامه ای کارآمد نیاز به آمار و ارقام از وضع کشور داشتند. آماری که تا قبل از دهه دوم قرن جاری هیچ گاه رسما در کشور تهیه نشده بود.             تاریخچه ای از آمار و ثبت احوال        تا پیش از کابینه وثوق الدوله نام خانوادگی در ایران مرسوم نبود و افراد را به یکی از این سه راه می شناختند، با اضافه کردن نام پدر یا مادر، با ذکر محل و یا لقب. القاب را یا عامه مردم به کسی می دادند و یا شاه و صاحبان قدرت. اما اینها برای شناسایی افراد جامعه وسیله مناسبی نبود، به طوری که یکی از مشکلات تاریخ ایران بخصوص در دوره معاصر همین القاب تکراری است. فی المثل لقب <امین الدوله> در دوره قاجار به هشت نفر داده شده بود.             به موجب نامه شماره 1167 هیات وزیران در مهرماه 1297 ش. اولین قدم برای تاسیس اداره سجل احوال یا احصائیه و یا آمار برداشته شد و صدور شناسنامه نیز از همان سال و از تهران آغاز شد. شرح داستان انتخاب نام خانوادگی و غلط های شتری ماموران احصائیه بارها و بارها مطرح شده است. بعدها در بهمن 1306ش. با تصویب مجلس گرفتن شناسنامه برای تمامی ایرانیان اجباری شد. به این ترتیب ثبت احوال به تدریج عمومیت یافته و اداراتی هم برای آن در شهرستان ها تاسیس شد.         در سال 1306 <اداره کل احصائیه و ثبت احوال> به <اداره آمار و ثبت احوال> مبدل شد. از سال 1312 به بعد اداره آمار برای تربیت مامورین خود کلاس هایی در تهران و شهرستان ها تشکیل می داد که متجاوز از 600 نفر در آنها آموزش می دیدند. در سال 1337 وظایف ادارات آمار و ثبت احوال از یکدیگر تفکیک شد و قسمت آمار آن به سازمان برنامه و بودجه منتقل و به نام <اداره آمار عمومی> تشکیل شد، تا آنکه در سال های بعد باز هر دو ادارات یکی شد و تحت نظارت سازمان برنامه درآمد. (محبوبی اردکانی 157 :1354 تا 162.) البته این حذف و الحاقات ناشیانه و سریع تنها مربوط به این بخش نیست، بلکه در دهه های اولیه قرن حاضر تقریبا سراسر نظام بروکراسی و اداری ایران دچار چنین هرج و مرج و به هم ریختگی است.          ناگفته نماند که تا قبل از حکومت پهلوی و شکل گیری موسسات اداری، اموری چون قضاوت، ثبت معاملات (بالاخص زمین) ، تعلیم و تربیت و نیز ثبت و انجام امور مربوط به وقایع چهارگانه تولد، ازدواج، طلاق و فوت منحصرا در اختیار روحانیون و رهبران شیعه قرار داشت و از کنترل و نظارت دولت خارج بود.

پروژه تاریخچه معماری در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 33

تاریخچه معماری

انواع کاروانسرا در قزوین

بانی مجموعه سعد السلطنه

تاریخچه مجموعه

بررسی کالبد و کاربری فضاهای مجموعه

ورودیها

حیاط ها

بازارچه سعد السلطنه

ملحقات

شیوه معماری اصفهانی

انواع آرایگان معماری

کاشیکاری

آجر کاری

درب و پنجره

عوامل مخرب بنا

اصول معماری

مختصری در باره مسجد النبی

تاریخچه قزوین

قزوین جزء سرزمین ماد بوده است، از شمال به رود ارس و رشته کوههای البرز و در شرق دشت کویر و از غرب و جنوب به سلسله جبال زاگرس.

در دوران اقتدار مادها، سرزمین قزوین ارتباط مستقیم با همدان داشتند نواحی آن پادشاهی به حساب می آمده، جاده بزرگ شمال شرق از همدان به سوی ری می رفته، جاده دیگری از ری به سمت غرب از قزوین می گذشته.در دوره هخامنشیان ساکنان منطقه نقش مؤثری در نیروی نظامی داشته اند و در زمان اسکندر به شدت در مقابل آن ایستادند.

در دوره اشکانی و ساسانی جزء این حکومت بوده است. در دوره ساسانی با وجود تسلط کامل حکومت مرکزی در ناحیه دیلم حوادثی بروز می کند تا جایی که بنیان گذار شهر قزوین را در این دوران در عهد شاپور به عنوان دژی جهت مقابله با حملات و سرکشی های دیلمیان یاد کردند.

در سده های اول تاسوم هجری مورد حملات اعراب قرار می گیرد. از اواخر قرن پنجم تا زمان حمله هلاکو خان به قلاع اسماعیلیه در رودبار و الموت این سرزمین تحت تأثیر مسایل مربوط به حسن صباح و جانشینان او بوده است.

در زمان حکومت ایلخانان با استقرار پایتخت در سلطانیه این منطقه درخشان ترین تاریخ خود را سیر می کند. و به صورت شبکه راه ها در می آید. در زمان کوتاهی هم که قزوین پایتخت صفویان بود همچنان از اهمیت زیاد برخور دار بود. در دوره قاجار هم به لحاظ ارتباط ایران و روسیه اهمیت خود را حفظ کرد. با آغاز حکومت رضاخان و توجه به رشد تهران از اهمیت افتاد.

در دوران صفویه بازار پر رونق قزوین با دارا بودن کاروانسراهای بزرگ و راستاهای متنوع مرکز مبادله کالاهایی بود که از روسیه و

تاریخچه پیدایش ثبت احوال در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 51

تاریخچه پیدایش ثبت احوال در ایران

در تاریخ اول میزان 1297 طبق تصویب نامه شماره 1167 هیئتدولت اداره ای بنام سجل احوال در وزارت کشور تأ سیس و در شهر تهران وسیله مأمورین شهرداری به تنظیم اسناد و توزیع شناسنامه بین اهالی اقدام و شروع به ثبت وقایع ولادت ، ازدواج ، طلاق و مرگ در دفاتر مربوطه شده است . سپس بموجب قانون مصوب 24 خرداد 1304 مجلس شورای ملی از طرف وزارت کشور تدریجاً اداراتی بنام اداره سجل احوال در شهرستانها دائر و شروع به توزیع شناسنامه و ثبت وقایع چهارگانه مذکور شده است ، قانون مزبور برحسب قانون مصوب 20 خرداد 1307 نسخ و اداره کل آمار و ثبت احوال بنام اداره کل احصائیه و سجل احوال که جزء ادارات کل تابع وزارت کشور بود تأسیس و مستقلاً شروع به کار نمود .

در سالهای 1310 ، 1312 ، 1313 ، اصلاحاتی در قانون مصوب 1307 بعمل آمد و آئین نامه قوانین مزبور نیز هر یک در موقع خود به تصویب هیئت دولت رسیده است .

بموجب قانون اصلاح قانون ثبت احوال که در تاریخ 22/2/1319 تصویب گردید کلیه قوانین قبلی منسوخ و قانون مزبور به همراه آئین نامه اجرایی آن تا تیرماه سال 1355 که قانون سازمان ثبت احوال کشور به تصویب رسید ملاک عمل قرار داشت .

در تاریخ 16/8/1356 صرفاً جهت اجرای ماده 3 قانون مصوب سال 1355 آئین نامه طرز رسیدگی هیئت های حل اختلاف تصویب گردید و بقیه مواد آن همچنان فاقد آئین نامه اجرایی باقی ماند سپس بنا به ضرورت های ناشی از انقلاب شکوهمند اسلامی در تاریخ 18/10/1363 اصلاحاتی در پاره ای از مواد قانون مذکور به عمل آمد و در این مقطع نیز در تاریخ 2/5/1364 جهت ماده 35 اصلاحیه قانون مزبور آئین نامه اجرایی تصویب گردید که ماده 2 این آئین نامه در تاریخ 11/2/1367 مورد اصلاح مجدد واقع شده است .

عملکرد گذشته ، وضع موجود و مشکلات

الف ) عملکرد گذشته

پس از جنگ جهانی دوم مطالعات اصلاح سیستم ثبت احوال آغاز و در سالهای 1336 و 1339 و 1343 و 1346 و 1347 توسط افراد و شرکتهای ایرانی و خارجی مطالعات صورت پذیرفته و در استانها و یا شهرستانهایی بصورت موضعی نیز پیاده شده و پس از مصوبات دولت و شورای اقتصاد در سال 1352 اقداماتی انجام و به منظور ایجاد یک مرکز اطلاعات که تمامی جمعیت ایران را پوشش دهد قراردادی در تاریخ 15/12/1355 با فرانسویها با اهداف گردش سریع اطلاعات در نظام و کنترل ایرانیها در داخل و خارج و خارجیها در داخل منعقد نمود و پروژه های ایجاد پایگاه اطلاعات جمعیت کشور ( سیستم کامپیوتری بصورت پیوسته ) و خدمات و پشتیبانی ( آموزش ، تأمین کادر متخصص ، تأمین تجهیزات و لوازم موردنیاز و ساختمان ) با پیشبینی اعتباری معادل 34 میلیارد ریال و 70 میلیون دلار ( به قیمتهای سال 1356 ) صرفصلهای اصلی فعالیت بوده است .

ب) وضع موجود

متأسفانه وضعیت موجود سازمان بصورتی است که قادر به ایفای وضایف خود نیست و این شرایط در طول 75 سال عمر سازمان برای آن بوجود آمده است و تغیر اساسی به طرحی بنیادی 5 تا 10 ساله نیازمند است اما اقدامات شتابان سالهای 1366 به بعد بشرح ذیل قابل ذکر است .

دریافت قریب 60 مصوبه راهگشا از شورای عالی پشتیبانی جنگ و مجلس شورای اسلامی ــ شورایعالی قضایی ــ هیات وزیران ــ شورای امنیت کشور .

دریافت مجوز برای نیروی انسانی از شورای عالی پشتیبانی جنگ و هیات وزیران و امور استخدامی پس از پیاده کردن قانون تعدیل نیروی انسانی .

اصلاح تشکیلات در سطوح سازمانی از مرکز تا بخش و حوزه ها

افزایش چشمگیر درآمد ها و در یافت مجوزهای لازم برای استفاده در قالب آئین نامه و موافقتنامه های مربوطه .