تحقیق درباره ISP (Internet Service Provide) اینترنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 55

اینترنت

اینترنت در واقع اصلا یک شبکه نیست، بلکه مجموعه ایست از شبکه های مختلف که از پروتکلهای خاصی استفاده کرده، و سرویسهای مشخصی را ارائه می‌کند. ویژگی غیرعادی اینترنت اینست که توسط فرد خاصی طراحی نشده، و هیچکس هم آنرا کنترل نمی کند. برای درک بهتر این مطلب، اجازه دهید ببینیم اینترنت از کجا شروع شد، و علت آن چه بود. یکی از جالبترین تاریخچه های اینترنت را می توانید در کتاب جان نافتون- 2000- ببینید. این کتاب نه تنها برای افراد عادی، بلکه برای مورخان نیز جالب است، برخی از مطالب ذیل از این کتاب اقتباس شده است. البته کتابهای فنی بیشماری نیز دربارة اینترنت و پروتکلهای آن نوشته شده، که از آن میان می‎توان به(Maufer, 1999) اشاره کرد.

آرپانت (ARPANET)

داستان ما از اواخر دهة 1950 شروع می‎شود . در اوج جنگ سرد وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا به فکر ایجاد یک شبکه فرماندهی و کنترل افتاد که بتواند حتی در مقابل حملات هسته ای دوام بیاورد. در آن زمان تمامی مخابرات نظامی به شبکه تلفن عمومی متکی بود، که مستعد آسیب تشخیص داده شده بود. با یک نگاه به شکل زیر (الف) می‌توانید مبنای این استدلال را دریابید. در این شکل نقاط سیاه نماینده مراکز سوئیچینگ شهری هستند که هزاران خط تلفن از آنها منشعب می‎شود. این مراکز نیز به نوبة خود به مراکز بین شهری بزرگتر متصل هستند، که در مجموع شبکه تلفن کشوری را می سازند. آسیب پذیری این سیستم از آنجا ناشی می شد که تخریب چند مرکز بین شهری کلیدی می توانست تماس تلفنی را در کل کشور مختل کند.

در سال 1960 وزارت دفاع قراردادی را با شرکت راند امضاء کرد که در ان وظیفه یافتن یک راه حل به آن محول شده بود. یکی از متخصصان این شرکت، بنام پل بارن طرح یک شبکه توزیع شده (distributed) و تحمل پذیر خطا (fault- tolerant) را پیشنهاد کرد، که آنرا در شکل (ب) می بینید. از آنجائیکه در این شبکه طول مسیر بین مراکز سوئیچینگ طولانیتر از آن بود که بتوان از سیگنالهای آنالوگ استفاده کرد، بارن پیشنهاد کرد در این سیستم از تکنولوژی سوئیچینگ بستة دیجیتالی (digital packet- switching) استفاده شود. بارن گزارشات متعددی برای وزارت دفاع نوشت، و جزئیات سیستم پیشنهادی خود را تشریح کرد. مقامات رسمی پنتاگون به ایده نهفته در این سیستم علاقمند شدند و از AT&T (که در آن زمان انحصار شبکه تلفن کشوری را در دست داشت) خواستند که یک نمونة اولیه از آن بسازد. AT&T طرح بارن را رد‌ کرد. بزرگترین و ثروتمندترین شرکت دنیا تحمل نمی کرد که یک جوان تازه از راه رسیده به آنها بگوید چگونه شبکه تلفن بسازند! آنها ادعا کردند که طرح بارن قابل اجرا نیست و بدین ترتیب ایده آن را در نطفه خفه کردند.

سالها گذشت، و وزارت دفاع همچنان به دنبال سیستم فرماندهی و کنترل ایده آل خود بود. برای درک بهتر اتفاقات بعدی،‌ باید کمی به عقب برگردیم: به اکتبر 1957، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی (سابق) با پرتاب اولین قمر مصنوعی به نام اسپوتنیک در مسابقة فضایی از ایالات متحده پیشی گرفت. آیزنهاور، رئیس جمهور وقت ایالات متحده در جستجو برای یافتن علت عقب افتادگی کشورش با وحشت دریافت که نیروهای زمینی، دریایی و هوایی آمریکا مشغول دعوا بر سر تقسیم بودجة تحقیقاتی پنتاگون هستند. وی بلافاصله تصمیم گرفت که یک مرکز واحد برای تحقیقات نظامی بوجود آورد، مرکزی که آرپا (آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته Advanced Research Projects Agency- ARPA نام گرفت. آرپا هیچ دانشمند یا آزمایشگاهی نداشت در واقع آرپا چیزی نبود جز یک دفتر هماهنگی کوچک با بودجه ای ناچیز (البته با معیارهای پنتاگون). آرپا کارش را با عقد قرارداد یا واگذاری امتیاز به شرکتها یا دانشگاه هایی که ایده های جالبی داشتند، انجام می داد.

در سالهای اول، آرپا بیشتر سعی داشت خطوط کلی ماموریت خود را روشن و ترسیم کند، ولی در سال 1967 توجه مدیرعامل آن، لاری رابرتس، به موضوع شبکه جلب شد. او با متخصصان بسیاری مشورت کرد و یکی از همین متخصصان بنام وسلی کلارک بود که پیشنهاد ایجاد یک زیر شبکه سوئیچینگ بسته را مطرح کرد.

بعد از مقداری بحثهای اولیه رابرتس ایده را پسندید و آنرا طی یک مقاله نسبتاً مبهم به گردهمایی اصول

اینترنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

اینترنت

اینترنت (به عنوان اسم خاص، Internet) یک شبکهٔ رایانه‌ای بین‌المللی متشکل از شبکه‌های رایانه‌ای ‌است که با روش سوئیچینگ بسته‌ها و با رعایت پروتکل TCP/IP و پروتکل اینترنت و چند پروتکل ارتباطی دیگر، پیوند دارند و به مبادلهٔ داده می‌پردازند.

بطور معمول، اینترنت را با سرویس‌‌های مشهور آن یعنی وب و پست الکترونیک می‌شناسند.

واژهٔ «اینترنت» در معنای عام برای اشاره به مفهوم «internetworking» و «internetwork» (و خلاصه‌تر «internet» با i کوچک) بکار می‌رود.

۱ ساختار اینترنت

۲ اینترنت امروزی

۳ فرهنگ اینترنت

۴ سایر موضوعات مرتبط

۵ نکات حقوقی و اخلاقی

۶ دسترسی به اینترنت

ساختار اینترنت

اینترنت یک مجموعه غول پیکر از میلیون‌ها کامپیوتر است که در یک شبکه کامپیوتری به هم متصل هستند. کامپیوترهای خانگی ممکن است از طریق خط تلفن با مودم، DSL یا مودم کابلی به فراهم‌کننده خدمات اینترنت (ISP) متصل شود. در یک شرکت یا دانشگاه کامپیوترها به یک شبکه محلی (LAN) در داخل سازمان وصل هستند. این شبکه را می‌توان از طریق یک خط تلفن سریع مثل T1 یا E1 به یک فراهم‌کننده خدمات اینترنت (ISP) وصل کرد. ISPها به ISPهای بزرگ‌تر وصل می‌شوند و ISPهای بزرگ‌تر یک ستون فقرات (Backbones) فیبر نوری را برای یک کشور یا ناحیه برقرار می‌کنند. ستون‌های فقرات در سراسر دنیا از طریق کابل نوری، کابل زیر دریا یا ماهواره به هم متصل هستند.

در اینترنت به طور کلی می‌توان همه کامپیوترها را به دو دسته تقسیم کرد. سرویس‌گیرنده / سرویس‌دهنده (Client / Server). سرویس‌دهندگان، خدماتی را (مانند وب و FTP) برای سایر سیستم‌ها فراهم می‌کنند و سرویس‌گیرندگان، سیستم‌هایی که برای دستیابی به این خدمات به سرویس‌دهندگان وصل می‌شوند. یک کامپیوتر سرویس‌دهنده می‌تواند چند سرویس را فراهم کند. برای مثال روی یک سرویس‌دهنده، یک نرم‌افزار وب سرور و میل سرور نصب کنیم.

نشانی آی‌پی

به هر رایانه در اینترنت یک (و در مواقعی چند) نشانی منحصر به فرد به نام "نشانی پروتکل اینترنت" اختصاص داده می‌شود که به اختصار آن را آی‌پی می‌گوییم. آی‌پی از چهار بخش عددی تشکیل شده که با نقطه از هم جدا می‌شوند (مانند 199.211.45.5). هر بخش می‌تواند از 0 تا 255 باشد. (۸ بیت یا ۱ بایت) پس 2 بتوان 8 آدرس مختلف داریم. هر رایانه در اینترنت آی‌پی یگانه‌ای دارد (در این مورد استثناهایی وجود دارد) . سرویس‌دهندگان اینترنت عموما آی‌پی‌های ثابتی دارند که تغییر نمی‌کند. کامپیوترهایی که با خط تلفن به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی پویا دارند، یعنی در هر تماس، آی‌پی آن‌ها را ISP اختصاص می‌دهد و احتمالاً هر بار که به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی متفاوتی می‌گیرند. برای دیدن آی‌پی رایانه خود می‌توانید از برنامه winipcfg.exe (در ویندوز ۹۵ و ۹۸ و ME) یا ipconfig.exe استفاده کنید. اگر از لینوکس یا یونیکس (یا سیستم‌های مبتنی بر آن‌ها) استفاده میکنید، از دستور ifconfig استفاده کنید. آی پی‌ها دارای 4 کلاس هستند:

کلاس A:عدد اول از 0 تا 126 مثال:126.2.3.1

کلاس B:عدد اول از 127 تا191 مثال: 154.5.1.5

کلاس C:عدد اول از 191 تا 223 مثال:203.52.45.812

کلاس D:عدد اول از 223 تا انتها مثال:254.23.54.9

نام دامنه

معمولا به خاطر سپردن یک رشته از اعداد که نشانی آی‌پی را تشکیل می دهند مشکل است. همچنین نشانی آی‌پی ممکن است تغییر کند. به همین خاطر سرویس‌دهندگان از اسم‌های قابل درک توسط انسان که نام دامنه (domain name) نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند. دامنه نام مجموعه‌ای از سرویس‌دهندگان است. برای مثال در سایت www.wikipedia.com بخش wikipedia.com نام دامنه است که از دو بخش تشکیل شده com. دامنه رده بالا و wikipedia دامنه است. دو نوع دامنه رده بالا داریم: دامنه‌های سازمانی که شامل net .com .edu .org .mil .gov .info .biz. و دامنه‌های جغرافیایی که از اسم اینترنتی کشورها (مثل ir. برای ایران) استفاده می‌شود. www نام سرویس‌دهنده وب است به همین شکل ftp.wikipedia.com آدرس کامپیوتر سرویس‌دهنده ftp و mail.wikipedia.com آدرس سرویس‌دهنده پست الکترونیکی در حوزه wikipedia.com است.

DNS(سیستم نام حوزه) وظیفه ترجمه نام سرویس‌دهندگان را به آدرس IP دارد. فرض کنید آدرس سایت www.wikipedia.com را در کاوشگر تایپ می‌کنید. کاوشگر این نام را به سرویس‌دهنده DNS در ISP شما می‌فرستد. سرویس‌دهنده DNS با برقراری ارتباط با سرویس‌دهنده نام ریشه (root name server)، سرویس‌دهنده نام com را پیدا کرده و آدرس IP ی wikipedia.com را از سرویس‌دهنده com بدست می آورد. در مرحله بعد با DNS در wikipedia.com تماس می‌گیرد تا آدرس IP سرویس‌دهنده وب www.wikipedia.com را بدست بیاورد.

پورت

هر کامپیوتر سرویس‌دهنده سرویس خود را از طریق یک پورت فراهم می‌کند. برای هر سرویس یک پورت. برای مثال اگر یک سرویس‌دهنده سرویس وب و FTP را فراهم می‌کند، سرویس‌دهنده وب روی پورت ۸۰ قابل استفاده است و FTP روی پورت ۲۱ قابل دسترسی است. بنابر این سرویس‌گیرنده از طریق آدرس IP و پورت به یک سرویس‌دهنده متصل می‌شود. اگر یک سرویس‌دهنده اتصال به یک پورت را (از بیرون) قبول کند و اگر دیوار آتش از پورت‌ها محافظت نکند، شما می‌توانید به پورت متصل شوید و از سرویس آن استفاده کنید. این شماره‌ها اجباری نیستند. شما می‌توانید یک نرم‌افزار وب سرور را نصب و آن را روی پورت ۹۱۸ یا روی هر پورت آزاد دیگر قرار دهید. در این صورت اگر نام حوزه xxx.yyy.com باشد برای متصل شدن به سرویس‌دهنده باید از آدرس زیر استفاده کنیم: xxx.yyy.com:918 اگر هیچ شماره پورتی را مشخص نکنید کاوشگر تصور می‌کند که سرویس‌دهنده روی پورت ۸۰ است.آدرس پورت‌ها محدود است.

مقاله درباره ISP (Internet Service Provide) اینترنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 55

اینترنت

اینترنت در واقع اصلا یک شبکه نیست، بلکه مجموعه ایست از شبکه های مختلف که از پروتکلهای خاصی استفاده کرده، و سرویسهای مشخصی را ارائه می‌کند. ویژگی غیرعادی اینترنت اینست که توسط فرد خاصی طراحی نشده، و هیچکس هم آنرا کنترل نمی کند. برای درک بهتر این مطلب، اجازه دهید ببینیم اینترنت از کجا شروع شد، و علت آن چه بود. یکی از جالبترین تاریخچه های اینترنت را می توانید در کتاب جان نافتون- 2000- ببینید. این کتاب نه تنها برای افراد عادی، بلکه برای مورخان نیز جالب است، برخی از مطالب ذیل از این کتاب اقتباس شده است. البته کتابهای فنی بیشماری نیز دربارة اینترنت و پروتکلهای آن نوشته شده، که از آن میان می‎توان به(Maufer, 1999) اشاره کرد.

آرپانت (ARPANET)

داستان ما از اواخر دهة 1950 شروع می‎شود . در اوج جنگ سرد وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا به فکر ایجاد یک شبکه فرماندهی و کنترل افتاد که بتواند حتی در مقابل حملات هسته ای دوام بیاورد. در آن زمان تمامی مخابرات نظامی به شبکه تلفن عمومی متکی بود، که مستعد آسیب تشخیص داده شده بود. با یک نگاه به شکل زیر (الف) می‌توانید مبنای این استدلال را دریابید. در این شکل نقاط سیاه نماینده مراکز سوئیچینگ شهری هستند که هزاران خط تلفن از آنها منشعب می‎شود. این مراکز نیز به نوبة خود به مراکز بین شهری بزرگتر متصل هستند، که در مجموع شبکه تلفن کشوری را می سازند. آسیب پذیری این سیستم از آنجا ناشی می شد که تخریب چند مرکز بین شهری کلیدی می توانست تماس تلفنی را در کل کشور مختل کند.

در سال 1960 وزارت دفاع قراردادی را با شرکت راند امضاء کرد که در ان وظیفه یافتن یک راه حل به آن محول شده بود. یکی از متخصصان این شرکت، بنام پل بارن طرح یک شبکه توزیع شده (distributed) و تحمل پذیر خطا (fault- tolerant) را پیشنهاد کرد، که آنرا در شکل (ب) می بینید. از آنجائیکه در این شبکه طول مسیر بین مراکز سوئیچینگ طولانیتر از آن بود که بتوان از سیگنالهای آنالوگ استفاده کرد، بارن پیشنهاد کرد در این سیستم از تکنولوژی سوئیچینگ بستة دیجیتالی (digital packet- switching) استفاده شود. بارن گزارشات متعددی برای وزارت دفاع نوشت، و جزئیات سیستم پیشنهادی خود را تشریح کرد. مقامات رسمی پنتاگون به ایده نهفته در این سیستم علاقمند شدند و از AT&T (که در آن زمان انحصار شبکه تلفن کشوری را در دست داشت) خواستند که یک نمونة اولیه از آن بسازد. AT&T طرح بارن را رد‌ کرد. بزرگترین و ثروتمندترین شرکت دنیا تحمل نمی کرد که یک جوان تازه از راه رسیده به آنها بگوید چگونه شبکه تلفن بسازند! آنها ادعا کردند که طرح بارن قابل اجرا نیست و بدین ترتیب ایده آن را در نطفه خفه کردند.

سالها گذشت، و وزارت دفاع همچنان به دنبال سیستم فرماندهی و کنترل ایده آل خود بود. برای درک بهتر اتفاقات بعدی،‌ باید کمی به عقب برگردیم: به اکتبر 1957، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی (سابق) با پرتاب اولین قمر مصنوعی به نام اسپوتنیک در مسابقة فضایی از ایالات متحده پیشی گرفت. آیزنهاور، رئیس جمهور وقت ایالات متحده در جستجو برای یافتن علت عقب افتادگی کشورش با وحشت دریافت که نیروهای زمینی، دریایی و هوایی آمریکا مشغول دعوا بر سر تقسیم بودجة تحقیقاتی پنتاگون هستند. وی بلافاصله تصمیم گرفت که یک مرکز واحد برای تحقیقات نظامی بوجود آورد، مرکزی که آرپا (آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته Advanced Research Projects Agency- ARPA نام گرفت. آرپا هیچ دانشمند یا آزمایشگاهی نداشت در واقع آرپا چیزی نبود جز یک دفتر هماهنگی کوچک با بودجه ای ناچیز (البته با معیارهای پنتاگون). آرپا کارش را با عقد قرارداد یا واگذاری امتیاز به شرکتها یا دانشگاه هایی که ایده های جالبی داشتند، انجام می داد.

در سالهای اول، آرپا بیشتر سعی داشت خطوط کلی ماموریت خود را روشن و ترسیم کند، ولی در سال 1967 توجه مدیرعامل آن، لاری رابرتس، به موضوع شبکه جلب شد. او با متخصصان بسیاری مشورت کرد و یکی از همین متخصصان بنام وسلی کلارک بود که پیشنهاد ایجاد یک زیر شبکه سوئیچینگ بسته را مطرح کرد.

بعد از مقداری بحثهای اولیه رابرتس ایده را پسندید و آنرا طی یک مقاله نسبتاً مبهم به گردهمایی اصول

تحقیق در مورد اینترنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 16

اینترنت

تاریخ اینترنت

Jump to: navigation, search

در سال 1968 میلادی وزارت دفاع امریکا برای برقراری ارتباط بین پژوهشگرانی که در طرح‌های دفاعی کار می‌کردند و شبیه سازی یک حمله هسته ای و به منظور منابع اطلاعاتی به طور مشترک به فکر راه انداختن شبکه‌ای کامپیوتری افتاد، این شبکه که به ARPANET معروف شد ابتدا فقط چهار کامپیوتر را به هم متصل می‌کرد، ولی خیلی زود صدها کامپیوتر را فرا گرفت. در اوایل سالهای ۸۰ میلادی ARPANET به INTERNET تبدیل شد که شبکه‌های کامپیوتری در موسسات آموزشی و تحقیقاتی امریکا با پشتیبانی بنیاد ملی علوم امریکا به یکدیگر متصل شدند. سپس مراکز علمی اروپا و سایر کشورها نیز به آن پیوستند. این شبکه که ابتدا فقط به منظور برقراری ارتباط این متفکران و پژوهشگران در نظر گرفته شده بود از آغاز دهه ۹۰ میلادی، شرکتها و موسسات صنعتی و اقتصادی را نیز به درون خود راه داد و دیگر به یک شبکهٔ عمومی برای استفاده‌های گوناگون تبدیل شد .

اینترنت امروزه علاوه بر آن که یک وسیله ارتباطی است، امکان دسترسی به منابع اطلاعاتی نیز درآن فراهم است و جنبه‌های مختلف زندگی بشر با دهها مورد استفاده، را تحت تأثیر خود قرار داده‌است از جمله تجارت و اقتصاد با فروشگاههای الکترونیکی، آموزش از راه دور و مدارس هوشمند، پزشکی از راه دور، ادارات بدون کاغذ و موارد گوناگون دیگر، از این جمله هستند.

Jump to: navigation, search

این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است، از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. پس از این کار، این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشند یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کنند.

اینترنت (The Internet) را باید بزرگ‌ترین سامانه‌ای دانست که تا کنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیده‌است. این شبکهٔ عظیم جهانی، در ابتدا، با انگیزهٔ همکاری، دست‌رسی چند سویه به منابع و مهارت‌های محاسباتی، و امکان‌پذیری کار در زمینه‌های بین‌رشته‌ای (interdisciplinary) علوم و مهندسی شروع شد (در اواخر سال ۱۹۶۰ (میلادی)). تنها از اواسط دهه ۱۹۹۰ است که اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی (public) و جهانی (world wide) درآمده‌است. وابسته شدن تمامی فعّالیّت‌های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز دوران تاریخی نوینی در عرصه‌های گوناگون علوم، فن‌آوری و به خصوص در نحوهٔ تفکّر انسان دارد.

شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیّت درآمده‌است.

فهرست مندرجات

[مخفی شود]

۱ اینترنت آینده (New generation Internet)

۲ ساختار اینترنت Internet structure

۳ نشانی آی‌پی

۳.۱ آی پی‌ها دارای ۴ کلاس هستند:

۳.۲ نام دامنه

۳.۳ DNS

۳.۴ پورت

۳.۵ پروتکل

۴ اینترنت امروزی

۵ پروتکل‌های اینترنت

۶ فرهنگ اینترنت

۷ سایر موضوعات مرتبط

۸ نکات حقوقی و اخلاقی

۹ دسترسی به اینترنت

۱۰ جستارهای وابسته

۱۱ منابع

۱۲ پیوندهای بیرونی

اینترنت آینده (New generation Internet)

بزرگ‌ترین دشواری‌های فنّی در اینترنت آینده را پیچیدگی (complexity)روزافزون سیستم و مسائل مربوط به مقیاس ‌پذیری (scalability)آن تشکیل می‌دهد. به زبان علمی ساده، سامانه‌هایی را پیچیده می‌خوانیم که درآنهااجزاء متعدّدی درمقیاسها‌واندازه‌های متفاوت به همکاری می‌پردازند، به گونه‌ای که هیچ یک ازآن‌ها کم‌اهمّیّت ‌ترازدیگری نیست. فن‌آوری خدمات وب (web services)به منظور مدیریت مؤثّرتر پیچیدگی، و نیز بهبودمقیاس‌پذیری اضافه گردیده‌است.برای برخورد با مشکل مقیاس‌ پذیری اینترنت، W۳C اقدام به ایجاد XML کرد که یک محصول شرکت مایکروسافت است.

بزرگ‌ترین تحوّل لازم برای گذرازاینترنت کنونی به نوع آینده رامی‌شود پدیده بسیاربااهمّیّت وب معانی گرا (semantic web)دانست. شاید بتوان این وب جدید را که بشر هنوز در نقطه آغازین برپایی آن است، فضایی جهانی از جنس محاسبات هوشمند ماشینی دانست که درآن تمامی دانش بشرازآغاز تاهر نقطه زمانی دیگر به منظور همکاری،و رقابت در دسترس ماشین وانسان قرار خواهد داشت.

واژه«اینترنت» درمعنای عام برای اشاره به مفهوم «internetworking» و "internetwork" (و خلاصه‌تر "internet" با i کوچک) به کار می‌رود.

'

ساختار اینترنت Internet structure

اینترنت را می‌شود شبکه ای عظیم متشکّل از میلیون‌ها رایانه مختلف دانست که از شبکه‌های متفاوت، با کاربران گوناگون، و دارای علایق و اهداف محاسباتی متعدّد به وجود آمده باشد، ولی در نهایت به صورت یک شبکهٔ جهان‌شمول واحد و در مقیاس جهانی به هم متّصل شده‌است.

تا کنون، طرّاحی و ایجاد اینترنت بر اساس معماری‌های گوناگونی انجام گرفته‌است. از جمله مهم‌ترین آنها باید معماری دو ردیفه (two-tier architecture)، معماری سه ردیفه

اینترنت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

اینترنت

اینترنت (به عنوان اسم خاص، Internet) یک شبکهٔ رایانه‌ای بین‌المللی متشکل از شبکه‌های رایانه‌ای ‌است که با روش سوئیچینگ بسته‌ها و با رعایت پروتکل TCP/IP و پروتکل اینترنت و چند پروتکل ارتباطی دیگر، پیوند دارند و به مبادلهٔ داده می‌پردازند.

بطور معمول، اینترنت را با سرویس‌‌های مشهور آن یعنی وب و پست الکترونیک می‌شناسند.

واژهٔ «اینترنت» در معنای عام برای اشاره به مفهوم «internetworking» و «internetwork» (و خلاصه‌تر «internet» با i کوچک) بکار می‌رود.

۱ ساختار اینترنت

۲ اینترنت امروزی

۳ فرهنگ اینترنت

۴ سایر موضوعات مرتبط

۵ نکات حقوقی و اخلاقی

۶ دسترسی به اینترنت

ساختار اینترنت

اینترنت یک مجموعه غول پیکر از میلیون‌ها کامپیوتر است که در یک شبکه کامپیوتری به هم متصل هستند. کامپیوترهای خانگی ممکن است از طریق خط تلفن با مودم، DSL یا مودم کابلی به فراهم‌کننده خدمات اینترنت (ISP) متصل شود. در یک شرکت یا دانشگاه کامپیوترها به یک شبکه محلی (LAN) در داخل سازمان وصل هستند. این شبکه را می‌توان از طریق یک خط تلفن سریع مثل T1 یا E1 به یک فراهم‌کننده خدمات اینترنت (ISP) وصل کرد. ISPها به ISPهای بزرگ‌تر وصل می‌شوند و ISPهای بزرگ‌تر یک ستون فقرات (Backbones) فیبر نوری را برای یک کشور یا ناحیه برقرار می‌کنند. ستون‌های فقرات در سراسر دنیا از طریق کابل نوری، کابل زیر دریا یا ماهواره به هم متصل هستند.

در اینترنت به طور کلی می‌توان همه کامپیوترها را به دو دسته تقسیم کرد. سرویس‌گیرنده / سرویس‌دهنده (Client / Server). سرویس‌دهندگان، خدماتی را (مانند وب و FTP) برای سایر سیستم‌ها فراهم می‌کنند و سرویس‌گیرندگان، سیستم‌هایی که برای دستیابی به این خدمات به سرویس‌دهندگان وصل می‌شوند. یک کامپیوتر سرویس‌دهنده می‌تواند چند سرویس را فراهم کند. برای مثال روی یک سرویس‌دهنده، یک نرم‌افزار وب سرور و میل سرور نصب کنیم.

نشانی آی‌پی

به هر رایانه در اینترنت یک (و در مواقعی چند) نشانی منحصر به فرد به نام "نشانی پروتکل اینترنت" اختصاص داده می‌شود که به اختصار آن را آی‌پی می‌گوییم. آی‌پی از چهار بخش عددی تشکیل شده که با نقطه از هم جدا می‌شوند (مانند 199.211.45.5). هر بخش می‌تواند از 0 تا 255 باشد. (۸ بیت یا ۱ بایت) پس 2 بتوان 8 آدرس مختلف داریم. هر رایانه در اینترنت آی‌پی یگانه‌ای دارد (در این مورد استثناهایی وجود دارد) . سرویس‌دهندگان اینترنت عموما آی‌پی‌های ثابتی دارند که تغییر نمی‌کند. کامپیوترهایی که با خط تلفن به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی پویا دارند، یعنی در هر تماس، آی‌پی آن‌ها را ISP اختصاص می‌دهد و احتمالاً هر بار که به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی متفاوتی می‌گیرند. برای دیدن آی‌پی رایانه خود می‌توانید از برنامه winipcfg.exe (در ویندوز ۹۵ و ۹۸ و ME) یا ipconfig.exe استفاده کنید. اگر از لینوکس یا یونیکس (یا سیستم‌های مبتنی بر آن‌ها) استفاده میکنید، از دستور ifconfig استفاده کنید. آی پی‌ها دارای 4 کلاس هستند:

کلاس A:عدد اول از 0 تا 126 مثال:126.2.3.1

کلاس B:عدد اول از 127 تا191 مثال: 154.5.1.5

کلاس C:عدد اول از 191 تا 223 مثال:203.52.45.812

کلاس D:عدد اول از 223 تا انتها مثال:254.23.54.9

نام دامنه

معمولا به خاطر سپردن یک رشته از اعداد که نشانی آی‌پی را تشکیل می دهند مشکل است. همچنین نشانی آی‌پی ممکن است تغییر کند. به همین خاطر سرویس‌دهندگان از اسم‌های قابل درک توسط انسان که نام دامنه (domain name) نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند. دامنه نام مجموعه‌ای از سرویس‌دهندگان است. برای مثال در سایت www.wikipedia.com بخش wikipedia.com نام دامنه است که از دو بخش تشکیل شده com. دامنه رده بالا و wikipedia دامنه است. دو نوع دامنه رده بالا داریم: دامنه‌های سازمانی که شامل net .com .edu .org .mil .gov .info .biz. و دامنه‌های جغرافیایی که از اسم اینترنتی کشورها (مثل ir. برای ایران) استفاده می‌شود. www نام سرویس‌دهنده وب است به همین شکل ftp.wikipedia.com آدرس کامپیوتر سرویس‌دهنده ftp و mail.wikipedia.com آدرس سرویس‌دهنده پست الکترونیکی در حوزه wikipedia.com است.

DNS(سیستم نام حوزه) وظیفه ترجمه نام سرویس‌دهندگان را به آدرس IP دارد. فرض کنید آدرس سایت www.wikipedia.com را در کاوشگر تایپ می‌کنید. کاوشگر این نام را به سرویس‌دهنده DNS در ISP شما می‌فرستد. سرویس‌دهنده DNS با برقراری ارتباط با سرویس‌دهنده نام ریشه (root name server)، سرویس‌دهنده نام com را پیدا کرده و آدرس IP ی wikipedia.com را از سرویس‌دهنده com بدست می آورد. در مرحله بعد با DNS در wikipedia.com تماس می‌گیرد تا آدرس IP سرویس‌دهنده وب www.wikipedia.com را بدست بیاورد.

پورت

هر کامپیوتر سرویس‌دهنده سرویس خود را از طریق یک پورت فراهم می‌کند. برای هر سرویس یک پورت. برای مثال اگر یک سرویس‌دهنده سرویس وب و FTP را فراهم می‌کند، سرویس‌دهنده وب روی پورت ۸۰ قابل استفاده است و FTP روی پورت ۲۱ قابل دسترسی است. بنابر این سرویس‌گیرنده از طریق آدرس IP و پورت به یک سرویس‌دهنده متصل می‌شود. اگر یک سرویس‌دهنده اتصال به یک پورت را (از بیرون) قبول کند و اگر دیوار آتش از پورت‌ها محافظت نکند، شما می‌توانید به پورت متصل شوید و از سرویس آن استفاده کنید. این شماره‌ها اجباری نیستند. شما می‌توانید یک نرم‌افزار وب سرور را نصب و آن را روی پورت ۹۱۸ یا روی هر پورت آزاد دیگر قرار دهید. در این صورت اگر نام حوزه xxx.yyy.com باشد برای متصل شدن به سرویس‌دهنده باید از آدرس زیر استفاده کنیم: xxx.yyy.com:918 اگر هیچ شماره پورتی را مشخص نکنید کاوشگر تصور می‌کند که سرویس‌دهنده روی پورت ۸۰ است.آدرس پورت‌ها محدود است.