لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
تاثیر گزارش حسابرسان بر روی مبادلات سهام و بورس
مقدمه
انسان در تمام طول تاریخ برای شناخت پدیدهها و کاهش ابهام پیرامون ناشناختهها به اطلاعات نیازمند بوده به طوری که آغاز تاریخ بشر با توانایی او در انباشت اطلاعات و مبادله آن مقارن بوده است. در یک واحد اقتصادی کار اصلی مدیر تصمیمگیری است و مبنای تصمیمگیری نیز وجود اطلاعات است به طوری که بدون اطلاعات درست، نمیتوان تصمیمات منطقی اتخاذ کرد. بنابراین اطلاعات چیزی است که ابهام را کاهش میدهد و انسان را به تصمیمگیری منطقی و درست وامیدارد (حسابرس، 1378: 24).
انسان پیش از شروع هر کاری به عاقبت آن کار میاندیشد و سپس راهکار مناسب را تعیین میکند خصوصاً اینکه تصمیمگیری مربوط به مسائل مالی باشد. لذا کسب اطلاعات بهنگام، صحیح و درخور اتکا مربوط به فعالیتهای مالی بنگاههای اقتصادی یکی از شرایط اولیة ورود مردم به سرمایهگذاری است (زادمهر، 1378: 10 و تالانه، 1380: 3). بنابراین اطلاعاتی که در فرآیند گزارشگری مالی مؤسسات فراهم میشود باید به گونهای باشد که سرمایهگذاران را در ارزیابی عملکرد مدیریت، از لحاظ حفظ و بهکارگیری بهینه منابع یاری دهد (مجتهد زاده، 1384: 23). نمایندگان سهامداران یعنی مدیران به مثابه حافظان ثروت و منابع ملی سهامداران و سرمایهگذاران در بنگاههای اقتصادی تلقی میشوند. از اینرو ضروری است که مدیران حداقل در پایان هر سال مالی گزارشهای جامعی از نتایج عملیات و اقدامات خود را که دربرگیرندة وضع مالی و نتیجة فعالیت مدیران است به طور صحیح و شفاف در اختیار سهامداران قرار دهند (مجتهد زاده، 1384: 10). اشخاص، مؤسسات و سازمانهای گوناگون از لحاظ هدف و نوع فعالیت، شکل حقوقی و نوع مالکیت تفاوتهای بسیاری با یکدیگر دارند اما در تمامی مؤسسات یک جنبه مشترک وجود دارد و آن لزوم قضاوت درباره گذشته و تصمیمگیری نسبت به آینده است. در تصمیمگیری مربوط به امور مالی، هر واحد تجاری باید سازوکاری را به کارگیرد که اطلاعات قابل اعتماد و مؤثر بر تصمیمات مالی را به موقع فراهم و در اختیار تصمیمگیرندگان قرار دهد. سازوکاری که اطلاعات مالی یک مؤسسه را گردآوری و در اختیار تصمیمگیرندگان قرار میدهد سازوکار حسابداری است (رضایی، 1380: 8).
عملکردهای یک سازوکار حسابداری
هر سازوکار حسابداری دارای سه عملکرد اطلاعاتی، نظارتی و خدماتی است. مهمترین عملکرد یک سازوکار حسابداری عملکرد اطلاعاتی آن است. هر سازوکار حسابداری باید اطلاعات موجود درباره معاملات، عملیات مالی و رویدادهای دارای اثر مالی بر یک مؤسسه را گردآوری و بر حسب پول به عنوان مقیاس مشترک اندازه گیری، ثبت و طبقه بندی کند و در نهایت گزارشهایی را فراهم کند که استفادهکنندگان مختلف بتوانند بر مبنای آن آگاهانه تصمیمگیری کنند. در عملکرد نظارتی سازوکار حسابداری باید اطلاعاتی فراهم آورد که مدیران را در برنامه ریزی و هدایت عملیات و نظارت فعالیتهای یک مؤسسه یاری رساند. مؤسسات افرادی را به خدمت گرفته و با اشخاص و مؤسسات مختلفی سرو کار دارد. این جریان، تعهدات و مطالباتی را برای مؤسسه ایجاد میکند که تنظیم روابط مؤسسه با دیگران و دادن اطلاعات صحیح به آنان، ایفای تعهدات در سررسید و وصول به موقع مطالبات، عملکرد خدماتی یک سازوکار حسابداری را تشکیل میدهد (رضایی، 1380: 8).
گزارشگری مالی
جذب پس اندازهای راکد و سوق دادن آنها به سوی واحدهای تولیدی و ایجاد امکانات برای مشارکت عموم مردم در توسعه صنایع و سهیم شدن در سود کارخانجات از اهداف اصلی بورس اوراق بهادار هر کشور به شمار میرود. بهطوری که سازمان مذکور میتواند به عنوان یک اهرم در نظارت نرخ تورم و نرخ سرمایهگذاری، نقش حساسی را در جامعه ایفا کند. بنابراین برای نیل به این هدف سازمان مذکور باید بتواند اعتماد سرمایهگذاران را به سرمایهگذاری در بازار سرمایه جلب کند. این امر نیز تابع وجود یک بازار سرمایه شفاف و روشن است. شفافیت بازار سرمایه خود در گرو گزارشگری مالی درست و بهموقع شرکتهای پذیرفته شده در بورس است و بدون وجود چنین اطلاعاتی، استفادهکنندگان نمیتوانند فرصتها و خطرات سرمایهگذاری را به موقع تشخیص دهند (اعتمادی، 1382: 88).
گزارشات مالی محصول نهایی سازوکار حسابداری است و به علت اهمیتی که برای استفادهکنندگان به خصوص صاحبان سهام دارد روندی رو به رشد داشته و همواره مورد توجه انجمنهای مختلف حسابداری قرار میگیرد. قبل از تشکیل کمیسیون بورس و اوراق بهادار (sec) اغلب مؤسسات و واحدهای تجاری بهصورت داوطلبانه گزارشات مالی خود را تهیه و منتشر میکردند. علت این افشاهای ارادی را میتوان جلب اعتماد عمومی، معرفی مؤسسه به عموم و سرمایهگذاران و در