پروژه دیابت2 (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 41

مقدمه و بیان مسئله:

مقدمه: دیابت یکی از شایع‎ترین بیماری‎های اندوکرینی است که به علت متغیر بودن استانداردهای تشخیص، تعیین میزان واقعی آن دشوار است. آمار مبتلایان به دیابت در آمریکا 16 میلیون می‎باشد و از هر 20 نفر یک نفر به دیابت ملیتوس مبتلا است. دیابت یک بیماری جدی بوده و در اثر فقدان انسولین در بدن ایجاد می‎گردد و منجر به اختلال در گردش خون اشخاص مبتلا می‎شود. 6-5 درصد افراد آمریکایی مبتلا به دیابت می‎باشند. (1)

طبق آخرین آمار در جهان 171 میلیون بیمار دیابتی وجود دارد که پیش‎بینی می‎شود تا سال 2030، 66 میلیون نفر به این رقم افزوده گردد. ‎(2) در اثر این بیماری اکسیژن به میزان کافی به بافت‎های بدن به خصوص پوست و به ویژه اندام‎های انتهایی بدن ماند پا نمی‎رسد. در اثر فاکتورهای متعدد از قبیل استفاده از کفش تنگ، تروما و ‎… بافت صدمه دیده و اولسر (زخم) ایجاد می‎گردد. از 16 میلیون ‌آمریکایی مبتلا، 25 درصد اولسر پا گزارش شده است. بسیاری از این جراحات بدون زمان باقی مانده و منجر به اختلالات وسیع‎تری می‎گردد. (3)

دلایل بروز و پیشرفت زخم در بیماران دیابتی یا عوارض نوروپاتیک (اختلالات عصبی) هستند و یا ایسکمیک (اختلالات خون‎رسانی)، در پای دیابتی ایسکمی و عفونت جزو مشکلات بسیار جدی بوده که حتی ممکن است فرد دیابتی را با خطر روبه‎رو کند. در زمینه شیوع دیابت در ایران طبق آخرین آمار تعداد مبتلایان بیش از 3 میلیون نفر اعلام شده که 5/2 درصد روستایی و بیش از 5 درصد شهری‎ها را شامل می‎شوند.

بیماری دیابت جزء بیماری‎هایی است که در صورت ابتلاء به آن و عدم رعایت نکات ضروری مثل کنترل دائم قند خون، عوارض زیادی را به دنبال خواهد داشت و اغلب این عوارض هم نظیر قطعی عضو (پا) جبران‎ناپذیر بوده و هزینه زیادی را به بیمار و کشور تحمیل می‎کند.

از آنجایی که عفونت و زخم‎های پا در دیابتی‎ها نسبت به درمانهای عادی اغلب مقاومند، روزهایی که این بیماران جهت درمان در بیمارستان‎ها می‎گذرانند، بیش از زمانی است که صرف سایر درگیری‎های دیابت می‎گردد. در کشور ما با توجه به اینکه آزمایش‎های میکروب‎شناسی از نظر محیط کشت (به خصوص کشت بی‎هوازی) تجهیز نیستند و حجم کار به علت پلی میکروبی بودن عفونت در آ‌زمایشگاه‎ها افزایش می‎یابد. به این علت میزان این‎گونه بررسی‎ها کمتر خواهد بود. لذا این تحقیق در نظر دارد باکتری‎های شایع را در عفونتهای پای بیماران مراکز درمانی شهید بهشتی در تهران مورد بررسی قرار دهد تا با در دسترس داشتن آمار دقیق این باکتریها، پزشک معالج بتواند تصمیم صحیحی در تجویز آنتی‎بیوتیک مناسب بگیرد، تا منجر به آ‌مپوتاسیون جزئی و یا حتی در موارد پیشرفته آمپوتاسیون وسیع‎تر شود. این امر خصوصاً برای مناطق دور افتاده و محروم کشورمان که از کمترین امکان آزمایشگاهی برخوردار هستند حائز اهمیت می‎باشد و هدف دیگر این مطالعه معطوف داشتن نظر پزشکان محترم نسبت به اهمیت کشت این چنین زخم‎ها و عفونت‎ها است.

تاریخچه:

الف) تاریخچه دیابت:

دیابت یکی از قدیمی‎ترین بیماریهای شناخته شده است. در پاپیروس عبری مربوط به 1500 سال قبل از میلاد مسیح به علائم آن اشاره شده است. چینی‎های قدیم علامت آن را تشنگی سیراب‎نشدنی و اطبای هندی در قرن هفتم، طعم ادرار را شیرین ذکر کرده‎اند. آرتئوس ‎(Artueus) در سال 70 میلادی به علت خاصیت پرادراری نام سیفان را برآن نهاد. پزشکان پس از اسلام ایران، با اقتباس از نام یونانی این بیماری دربارة آن شرح داده‎اند،‌از جمله ذکریای رازی در کتاب الحاوی و ابن سینا که به طعم شیرین ادرار بعضی بیماران مبتلا به پرادراری اشاره نموده‎اند (5،4).

در سال 1674 توماس ویلیز ‎(Thomas willis) دیابت را بیشتر مورد توجه قرار داد و دریافت که ادرار بعضی بیماران شیرین و در دسته‎ای دیگر با وجود زیاد بودن ادرار طعم شیرین ندارد پس گروه اول را دیابت شیرین و دسته دوم را دیابت بی‎مزه نامید. به همین جهت واژة ملیتوس ‎(Mellitus) به معنی شیرین را به دنبال دیابت آورد.

‎Thomas Cawley اولین فردی بود که به درگیری پانکراس در دیابت اشاره نمود،‌ در مقاله‎ای که او در سال 1788 در ‎London medical journal منتشر کرد، موردی از دیابت را شرح داد که در اتوپسی، تخریب قابل ملاحظه پانکراس دیده می‎شود. از این جهت متوجه شد احتمالاً بیماری پانکراس از نظر علت و معلولی در ارتباط با دیابت می‎باشد (6). در سال 1829 بوشاردا ‎(Boucharda) وجود رابطه بین نوع تغذیه بیماران قندی با قند ادرارشان را ثابت کرد که بعدها پایة مطالعه رژیم شناسایی قرار گرفت.

در سال 1833 پلیگوت ‎(Peligot) ماده شیرین ادرار بیماران را به دست آورد و آن را گلوکز نامید. در سال 1844 کلودبرنارد فرانسوی عمل ساخت گلیکوژن توسط کبد را ثابت کرد و نشان داد منشأ گلیکوژن کبد از گلوکز خون است. در سال 1869 لانگرهانس ‎(Langerhans) متوجه جزایر سلولی خاصی در پانکراس شد که هم‎اکنون به نام جزایر لانگرهانس معروف است.

اهمیت پانکراس در سال 1889 توسط ‎Oskar Minkowski به اثبات رسید، او با همکاری ‎Von Mering نشان داد که چگونه پانکراتکتومی سبب می‎شود که سگ مورد آزمایش دچار ادرار مفرط شده و حشرات در اطراف ادرار حیوان تجمع یابند. ‎Gastace Lagusser در سال 1893 پیشنهاد نمود که احتمالاً سلولهای جزایر لانگرهانس دارای یک نوع ترشح آندوکرین هستند (6). در سال 1914 آمبار در مورد این بیماری چنین بیان کرد: انساج بدن شخص دیابتی نمی‎تواند مانند شخص سالم از قند استفاده کند و برای جبران این نقص است که مقدار قند افزایش می‎یابد تا اینکه به مقدار بیشتری از قند استفاده شود و اگر به این مطلب توجه نداشته باشیم و با وسایل مصنوعی قند خون را کم نمائیم خود به اختلال تغذیه کمک نموده‎ایم. به همین دلیل است که اگر مواد هیدروکربنه را از رژیم بیمار دیابتی حذف کنیم با آنکه گلیسمی زیاد نیست، بیمار به اسیدوز مبتلا خواهد شد (7).

در سال 1921 جراح کانادایی ‎Fredrick Banting همراه با دانشجوی خود به نام ‎Charles Best اولین افرادی بودند که به این موفقیت دست یافتند. آنها نشان دادند که عصارة استخراج شده آنها از پانکراس سطح پلاسمایی قند را در سگهایی که توسط پانکراتکتومی دچار دیابت شده بودند پایین می‎آورد. سرانجام کولیپ و همکارانش موفق شدند مادة مترشحه از لوزالمعده را که در پایین

پروژه دیابت (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 84

مقدمه و بیان مسئله:

مقدمه: دیابت یکی از شایع‎ترین بیماری‎های اندوکرینی است که به علت متغیر بودن استانداردهای تشخیص، تعیین میزان واقعی آن دشوار است. آمار مبتلایان به دیابت در آمریکا 16 میلیون می‎باشد و از هر 20 نفر یک نفر به دیابت ملیتوس مبتلا است. دیابت یک بیماری جدی بوده و در اثر فقدان انسولین در بدن ایجاد می‎گردد و منجر به اختلال در گردش خون اشخاص مبتلا می‎شود. 6-5 درصد افراد آمریکایی مبتلا به دیابت می‎باشند. (1)

طبق آخرین آمار در جهان 171 میلیون بیمار دیابتی وجود دارد که پیش‎بینی می‎شود تا سال 2030، 66 میلیون نفر به این رقم افزوده گردد. ‎(2) در اثر این بیماری اکسیژن به میزان کافی به بافت‎های بدن به خصوص پوست و به ویژه اندام‎های انتهایی بدن ماند پا نمی‎رسد. در اثر فاکتورهای متعدد از قبیل استفاده از کفش تنگ، تروما و ‎… بافت صدمه دیده و اولسر (زخم) ایجاد می‎گردد. از 16 میلیون ‌آمریکایی مبتلا، 25 درصد اولسر پا گزارش شده است. بسیاری از این جراحات بدون زمان باقی مانده و منجر به اختلالات وسیع‎تری می‎گردد. (3)

دلایل بروز و پیشرفت زخم در بیماران دیابتی یا عوارض نوروپاتیک (اختلالات عصبی) هستند و یا ایسکمیک (اختلالات خون‎رسانی)، در پای دیابتی ایسکمی و عفونت جزو مشکلات بسیار جدی بوده که حتی ممکن است فرد دیابتی را با خطر روبه‎رو کند. در زمینه شیوع دیابت در ایران طبق آخرین آمار تعداد مبتلایان بیش از 3 میلیون نفر اعلام شده که 5/2 درصد روستایی و بیش از 5 درصد شهری‎ها را شامل می‎شوند.

بیماری دیابت جزء بیماری‎هایی است که در صورت ابتلاء به آن و عدم رعایت نکات ضروری مثل کنترل دائم قند خون، عوارض زیادی را به دنبال خواهد داشت و اغلب این عوارض هم نظیر قطعی عضو (پا) جبران‎ناپذیر بوده و هزینه زیادی را به بیمار و کشور تحمیل می‎کند.

از آنجایی که عفونت و زخم‎های پا در دیابتی‎ها نسبت به درمانهای عادی اغلب مقاومند، روزهایی که این بیماران جهت درمان در بیمارستان‎ها می‎گذرانند، بیش از زمانی است که صرف سایر درگیری‎های دیابت می‎گردد. در کشور ما با توجه به اینکه آزمایش‎های میکروب‎شناسی از نظر محیط کشت (به خصوص کشت بی‎هوازی) تجهیز نیستند و حجم کار به علت پلی میکروبی بودن عفونت در آ‌زمایشگاه‎ها افزایش می‎یابد. به این علت میزان این‎گونه بررسی‎ها کمتر خواهد بود. لذا این تحقیق در نظر دارد باکتری‎های شایع را در عفونتهای پای بیماران مراکز درمانی شهید بهشتی در تهران مورد بررسی قرار دهد تا با در دسترس داشتن آمار دقیق این باکتریها، پزشک معالج بتواند تصمیم صحیحی در تجویز آنتی‎بیوتیک مناسب بگیرد، تا منجر به آ‌مپوتاسیون جزئی و یا حتی در موارد پیشرفته آمپوتاسیون وسیع‎تر شود. این امر خصوصاً برای مناطق دور افتاده و محروم کشورمان که از کمترین امکان آزمایشگاهی برخوردار هستند حائز اهمیت می‎باشد و هدف دیگر این مطالعه معطوف داشتن نظر پزشکان محترم نسبت به اهمیت کشت این چنین زخم‎ها و عفونت‎ها است.

تاریخچه:

الف) تاریخچه دیابت:

دیابت یکی از قدیمی‎ترین بیماریهای شناخته شده است. در پاپیروس عبری مربوط به 1500 سال قبل از میلاد مسیح به علائم آن اشاره شده است. چینی‎های قدیم علامت آن را تشنگی سیراب‎نشدنی و اطبای هندی در قرن هفتم، طعم ادرار را شیرین ذکر کرده‎اند. آرتئوس ‎(Artueus) در سال 70 میلادی به علت خاصیت پرادراری نام سیفان را برآن نهاد. پزشکان پس از اسلام ایران، با اقتباس از نام یونانی این بیماری دربارة آن شرح داده‎اند،‌از جمله ذکریای رازی در کتاب الحاوی و ابن سینا که به طعم شیرین ادرار بعضی بیماران مبتلا به پرادراری اشاره نموده‎اند (5،4).

در سال 1674 توماس ویلیز ‎(Thomas willis) دیابت را بیشتر مورد توجه قرار داد و دریافت که ادرار بعضی بیماران شیرین و در دسته‎ای دیگر با وجود زیاد بودن ادرار طعم شیرین ندارد پس گروه اول را دیابت شیرین و دسته دوم را دیابت بی‎مزه نامید. به همین جهت واژة ملیتوس ‎(Mellitus) به معنی شیرین را به دنبال دیابت آورد.

‎Thomas Cawley اولین فردی بود که به درگیری پانکراس در دیابت اشاره نمود،‌ در مقاله‎ای که او در سال 1788 در ‎London medical journal منتشر کرد، موردی از دیابت را شرح داد که در اتوپسی، تخریب قابل ملاحظه پانکراس دیده می‎شود. از این جهت متوجه شد احتمالاً بیماری پانکراس از نظر علت و معلولی در ارتباط با دیابت می‎باشد (6). در سال 1829 بوشاردا ‎(Boucharda) وجود رابطه بین نوع تغذیه بیماران قندی با قند ادرارشان را ثابت کرد که بعدها پایة مطالعه رژیم شناسایی قرار گرفت.

در سال 1833 پلیگوت ‎(Peligot) ماده شیرین ادرار بیماران را به دست آورد و آن را گلوکز نامید. در سال 1844 کلودبرنارد فرانسوی عمل ساخت گلیکوژن توسط کبد را ثابت کرد و نشان داد منشأ گلیکوژن کبد از گلوکز خون است. در سال 1869 لانگرهانس ‎(Langerhans) متوجه جزایر سلولی خاصی در پانکراس شد که هم‎اکنون به نام جزایر لانگرهانس معروف است.

اهمیت پانکراس در سال 1889 توسط ‎Oskar Minkowski به اثبات رسید، او با همکاری ‎Von Mering نشان داد که چگونه پانکراتکتومی سبب می‎شود که سگ مورد آزمایش دچار ادرار مفرط شده و حشرات در اطراف ادرار حیوان تجمع یابند. ‎Gastace Lagusser در سال 1893 پیشنهاد نمود که احتمالاً سلولهای جزایر لانگرهانس دارای یک نوع ترشح آندوکرین هستند (6). در سال 1914 آمبار در مورد این بیماری چنین بیان کرد: انساج بدن شخص دیابتی نمی‎تواند مانند شخص سالم از قند استفاده کند و برای جبران این نقص است که مقدار قند افزایش می‎یابد تا اینکه به مقدار بیشتری از قند استفاده شود و اگر به این مطلب توجه نداشته باشیم و با وسایل مصنوعی قند خون را کم نمائیم خود به اختلال تغذیه کمک نموده‎ایم. به همین دلیل است که اگر مواد هیدروکربنه را از رژیم بیمار دیابتی حذف کنیم با آنکه گلیسمی زیاد نیست، بیمار به اسیدوز مبتلا خواهد شد (7).

در سال 1921 جراح کانادایی ‎Fredrick Banting همراه با دانشجوی خود به نام ‎Charles Best اولین افرادی بودند که به این موفقیت دست یافتند. آنها نشان دادند که عصارة استخراج شده آنها از پانکراس سطح پلاسمایی قند را در سگهایی که توسط پانکراتکتومی دچار دیابت شده بودند پایین می‎آورد. سرانجام کولیپ و همکارانش موفق شدند مادة مترشحه از لوزالمعده را که در پایین

پروژه دیابت2 (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 41

مقدمه و بیان مسئله:

مقدمه: دیابت یکی از شایع‎ترین بیماری‎های اندوکرینی است که به علت متغیر بودن استانداردهای تشخیص، تعیین میزان واقعی آن دشوار است. آمار مبتلایان به دیابت در آمریکا 16 میلیون می‎باشد و از هر 20 نفر یک نفر به دیابت ملیتوس مبتلا است. دیابت یک بیماری جدی بوده و در اثر فقدان انسولین در بدن ایجاد می‎گردد و منجر به اختلال در گردش خون اشخاص مبتلا می‎شود. 6-5 درصد افراد آمریکایی مبتلا به دیابت می‎باشند. (1)

طبق آخرین آمار در جهان 171 میلیون بیمار دیابتی وجود دارد که پیش‎بینی می‎شود تا سال 2030، 66 میلیون نفر به این رقم افزوده گردد. ‎(2) در اثر این بیماری اکسیژن به میزان کافی به بافت‎های بدن به خصوص پوست و به ویژه اندام‎های انتهایی بدن ماند پا نمی‎رسد. در اثر فاکتورهای متعدد از قبیل استفاده از کفش تنگ، تروما و ‎… بافت صدمه دیده و اولسر (زخم) ایجاد می‎گردد. از 16 میلیون ‌آمریکایی مبتلا، 25 درصد اولسر پا گزارش شده است. بسیاری از این جراحات بدون زمان باقی مانده و منجر به اختلالات وسیع‎تری می‎گردد. (3)

دلایل بروز و پیشرفت زخم در بیماران دیابتی یا عوارض نوروپاتیک (اختلالات عصبی) هستند و یا ایسکمیک (اختلالات خون‎رسانی)، در پای دیابتی ایسکمی و عفونت جزو مشکلات بسیار جدی بوده که حتی ممکن است فرد دیابتی را با خطر روبه‎رو کند. در زمینه شیوع دیابت در ایران طبق آخرین آمار تعداد مبتلایان بیش از 3 میلیون نفر اعلام شده که 5/2 درصد روستایی و بیش از 5 درصد شهری‎ها را شامل می‎شوند.

بیماری دیابت جزء بیماری‎هایی است که در صورت ابتلاء به آن و عدم رعایت نکات ضروری مثل کنترل دائم قند خون، عوارض زیادی را به دنبال خواهد داشت و اغلب این عوارض هم نظیر قطعی عضو (پا) جبران‎ناپذیر بوده و هزینه زیادی را به بیمار و کشور تحمیل می‎کند.

از آنجایی که عفونت و زخم‎های پا در دیابتی‎ها نسبت به درمانهای عادی اغلب مقاومند، روزهایی که این بیماران جهت درمان در بیمارستان‎ها می‎گذرانند، بیش از زمانی است که صرف سایر درگیری‎های دیابت می‎گردد. در کشور ما با توجه به اینکه آزمایش‎های میکروب‎شناسی از نظر محیط کشت (به خصوص کشت بی‎هوازی) تجهیز نیستند و حجم کار به علت پلی میکروبی بودن عفونت در آ‌زمایشگاه‎ها افزایش می‎یابد. به این علت میزان این‎گونه بررسی‎ها کمتر خواهد بود. لذا این تحقیق در نظر دارد باکتری‎های شایع را در عفونتهای پای بیماران مراکز درمانی شهید بهشتی در تهران مورد بررسی قرار دهد تا با در دسترس داشتن آمار دقیق این باکتریها، پزشک معالج بتواند تصمیم صحیحی در تجویز آنتی‎بیوتیک مناسب بگیرد، تا منجر به آ‌مپوتاسیون جزئی و یا حتی در موارد پیشرفته آمپوتاسیون وسیع‎تر شود. این امر خصوصاً برای مناطق دور افتاده و محروم کشورمان که از کمترین امکان آزمایشگاهی برخوردار هستند حائز اهمیت می‎باشد و هدف دیگر این مطالعه معطوف داشتن نظر پزشکان محترم نسبت به اهمیت کشت این چنین زخم‎ها و عفونت‎ها است.

تاریخچه:

الف) تاریخچه دیابت:

دیابت یکی از قدیمی‎ترین بیماریهای شناخته شده است. در پاپیروس عبری مربوط به 1500 سال قبل از میلاد مسیح به علائم آن اشاره شده است. چینی‎های قدیم علامت آن را تشنگی سیراب‎نشدنی و اطبای هندی در قرن هفتم، طعم ادرار را شیرین ذکر کرده‎اند. آرتئوس ‎(Artueus) در سال 70 میلادی به علت خاصیت پرادراری نام سیفان را برآن نهاد. پزشکان پس از اسلام ایران، با اقتباس از نام یونانی این بیماری دربارة آن شرح داده‎اند،‌از جمله ذکریای رازی در کتاب الحاوی و ابن سینا که به طعم شیرین ادرار بعضی بیماران مبتلا به پرادراری اشاره نموده‎اند (5،4).

در سال 1674 توماس ویلیز ‎(Thomas willis) دیابت را بیشتر مورد توجه قرار داد و دریافت که ادرار بعضی بیماران شیرین و در دسته‎ای دیگر با وجود زیاد بودن ادرار طعم شیرین ندارد پس گروه اول را دیابت شیرین و دسته دوم را دیابت بی‎مزه نامید. به همین جهت واژة ملیتوس ‎(Mellitus) به معنی شیرین را به دنبال دیابت آورد.

‎Thomas Cawley اولین فردی بود که به درگیری پانکراس در دیابت اشاره نمود،‌ در مقاله‎ای که او در سال 1788 در ‎London medical journal منتشر کرد، موردی از دیابت را شرح داد که در اتوپسی، تخریب قابل ملاحظه پانکراس دیده می‎شود. از این جهت متوجه شد احتمالاً بیماری پانکراس از نظر علت و معلولی در ارتباط با دیابت می‎باشد (6). در سال 1829 بوشاردا ‎(Boucharda) وجود رابطه بین نوع تغذیه بیماران قندی با قند ادرارشان را ثابت کرد که بعدها پایة مطالعه رژیم شناسایی قرار گرفت.

در سال 1833 پلیگوت ‎(Peligot) ماده شیرین ادرار بیماران را به دست آورد و آن را گلوکز نامید. در سال 1844 کلودبرنارد فرانسوی عمل ساخت گلیکوژن توسط کبد را ثابت کرد و نشان داد منشأ گلیکوژن کبد از گلوکز خون است. در سال 1869 لانگرهانس ‎(Langerhans) متوجه جزایر سلولی خاصی در پانکراس شد که هم‎اکنون به نام جزایر لانگرهانس معروف است.

اهمیت پانکراس در سال 1889 توسط ‎Oskar Minkowski به اثبات رسید، او با همکاری ‎Von Mering نشان داد که چگونه پانکراتکتومی سبب می‎شود که سگ مورد آزمایش دچار ادرار مفرط شده و حشرات در اطراف ادرار حیوان تجمع یابند. ‎Gastace Lagusser در سال 1893 پیشنهاد نمود که احتمالاً سلولهای جزایر لانگرهانس دارای یک نوع ترشح آندوکرین هستند (6). در سال 1914 آمبار در مورد این بیماری چنین بیان کرد: انساج بدن شخص دیابتی نمی‎تواند مانند شخص سالم از قند استفاده کند و برای جبران این نقص است که مقدار قند افزایش می‎یابد تا اینکه به مقدار بیشتری از قند استفاده شود و اگر به این مطلب توجه نداشته باشیم و با وسایل مصنوعی قند خون را کم نمائیم خود به اختلال تغذیه کمک نموده‎ایم. به همین دلیل است که اگر مواد هیدروکربنه را از رژیم بیمار دیابتی حذف کنیم با آنکه گلیسمی زیاد نیست، بیمار به اسیدوز مبتلا خواهد شد (7).

در سال 1921 جراح کانادایی ‎Fredrick Banting همراه با دانشجوی خود به نام ‎Charles Best اولین افرادی بودند که به این موفقیت دست یافتند. آنها نشان دادند که عصارة استخراج شده آنها از پانکراس سطح پلاسمایی قند را در سگهایی که توسط پانکراتکتومی دچار دیابت شده بودند پایین می‎آورد. سرانجام کولیپ و همکارانش موفق شدند مادة مترشحه از لوزالمعده را که در پایین

لئوناردو داوینچی 15 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

این نوشته بیان کوچکی برای انسانی بزرگ است و این انسان بزرگ کسی نیست جز لئوناردو داوینچی . کسی که تنها در زمانه و دوران خود نزیست و افق ذهن او بسیار بلندتر از دورانی به شکوه رنسانس بود.

نام لئوناردو در کتب هنر و در کنار نام استادان و بزرگان هنر و علم نامی پر تلألو است در طی مراحل مختلفی که مشغول به گرد آوری مطالب جهت این بیان بودم، بارها و بارها به واژگانی چون : خلاقیت، علم و هنر، نبوغ، کنجکاوی، ذهن بارور، دقت و شناخت و از این قبیل بسیار برخورد کردم.

من لئوناردو را انسانی باهوش و خلاق یافتم که دیگران بیشتر به او نیازمند بودند تا او بدانها دربررسی مطالب و نوشته ها آنچه جلب توجه می کرد، شخصیت کنجکاو و اسرارآمیز او بود.

در حقیقت او دوست داشت دیگران را به فکر کردن وا دارد. شناخت او با داشتن اندیشه های نامحدود و تا حد زیادی پوشیده در لایه های رمزآمیز حیاتش کاری سخت و دشوار است.

با نگاه به زندگی و آثار جاودانش آنچه که برایم بسیار کمرنگ جلوه کرد، شایعات و اتهاماتی بود که هیچ گاه تاکنون سندیت و دلیل روشنی بر آنها یافت نشد و آنچه برایم بسیار با ارزش بود تفکر نوگرا و شناخت او از هنر گذشته و حال خویش بود به گونه ای که این شناخت تأثیرات شگرفی در هنر دوره های پس از او داشت.

برای آشنایی بیشتر با این نابغه چپ دست ابتدا بر آن شدم تا هرچند مختصر به دوره ای که او در آن می زیست بپردازم. امید است این مطالب تکرار مکررات نبوده و سهمی هرچند کوچک در دفتر دانسته هاتان داشته باشد.

امین جهانگرد

زمستان 86

تعیین تاریخ دقیقی برای آغاز نهضت رنسانس کاری بس قابل تأمل و بحث انگیز است.

مورخان برای سهولت پژوهش به یک اعتبار سال 1453 (سال پیروزی سلطان محمد فاتح بر دولت بیزانس و همچنین زمان به آخر رسیدن شیوع بیماری طاعون در سراسر اروپا) را و به اعتبار دیگر بر اساس پیشرفتهای دریانوردی و محاسبات معماری، کشف قاره آمریکا (1492) و ظهور و تحولات ادبی و هنری حدود 1500 میلادی را آغاز این دوره می دانند.

در ایتالیای اواخر سده سیزدهم روح تازه ای در هنر دمیده می شود. این روح دوره رنسانس نوخاسته است. آنچه در ایتالیای سده سیزدهم به ظهور می رسد، الزاماً سرآغاز عصری نو می شود. عصری که تا چند سدة بعد و به بیانی درست تر تا زمان ما به شکل قابل شناختی ادامه خواهد یافت.

هنر ایتالیا در اواخر سده سیزدهم و سده چهاردهم را به عنوان رنسانس آغازین مشخص ساخته ایم. در ایتالیا هنر دورة رنسانس از حمایت طبقات مرفه بازرگانی برخوردار بود که پس از خلع سیاسی اشراف بر شهرها حاکم شده بودند. بازسازی و اشاعه فرهنگ شهری روز به روز موانع فئودالی و کهنة بیشتری را فرو ریخته و امکانات پیشرفت انسانهای مستعد و بلند پرواز متعلق به طبقات گوناگون را فراهم آورده بود. رنسانس با معنا و محتوای تولد دوباره و یا احیای سنتهای ادبی و هنری روم و یونان باستان بود. این واژه ابتدا در زبانهای اروپایی و سپس یک واژه بین المللی شد.

در آن زمان امکان مبارزه جویی در برابر اندیشه ها و نهادهای کهن و تا حدودی بی اعتبار کردنشان فراهم آمده بود و در همان حال انسانهای مستعد در این عصر، پترارک و جوتو می توانستند دریابند که زمانه، در پیش گرفتن راههای تازه را تشویق می کند. در واقع تحولات و تغییرات در جهت آزاد اندیشی و انسانگرایی و اهمیت فردی بود.

روش کار هنرمند در دورة رنسانس آغازین جنبه آزمایشی دارد. او دربارة همه چیز تردید دارد و مسیر او در جهت کشف کردن است.

هنرمندان فیلسوف نیستند هرچند در دورة رنسانس وجوه مشترک فراوان با فیلسوفان پیدا می کنند یکی از تغییرات اساسی این دوره تحولی درخشان همراه با نبوغی نوآفرین در معماری بود که خصلت اصلی آن اهتمام و تلاش در افزون کمال و شکوهمندی با نگاه به روم باستان بود.

در حدود 1400 میلادی تعدادی از پیکره های باستانی یونان و روم از دل خاک بیرون می آید که در میان هنر پژوهان غوغای ستایش انداخت. با این کشف و شناخت پیکره ها،پیکرتراشی در دورة رنسانس از صورت نقشی بر دیوار یا ابزاری در اختیار معمار درآمد.

مقاله درمورد دروغ در روایات اسلامی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

اینک به بیان پاره ای از روایات در نکوهش دروغ می پردازیم

دروغ در ردیف شرک به خدا

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« آیا شما را از بزرگترین گناهان خبر ندهم ؟ بزرگترین گناه شرک به خدا و بد رفتاری نسبت به پدر و مادر و دروغ گفتن است .» « جامع السعادات ، ج2/ص322 »

دروغ کلید گناهان

حضرت امام حسن عسکری (ع) فرمود :

« تمام پلیدیها در خانه ای نهاده شده و کلید آن دروغ است. » « جامع السعادات ، ج2/ص322 »

دروغ از شراب بدتر است

حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود :

« خداوند متعال برای شر و بدی قفلهایی قرار داده و کلید ان قفلها شراب است و دروغ از شراب هم بدتر است. » « وسائل الشیعه ، ج8/ص572 ؛ اصول کافی ؛ اصول کافی ج2/ص339، حدیث 3»

دروغ سبب خرابی ایمان

حضرت امام محمد باقر (ع) فرمود :

« دروغ ویران کننده ایمان است » « بحار الانوار چاپ بیروت ، ج 69 / ص247 »

دروغ و روسیاهی

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« از دروغ گفتن خودداری کنید زیرا انسان را روسیاه می کند » « مستدرک الوسائل ، ج2/ص100 »

دروغ با ایمان سازگار نیست

« امام رضا (ع) روایت می کند که از پیامبر اکرم (ص) سوال شد : آیا انسان با ایمان ممکن است ترسو باشد ؟ فرمود : آری . سوال شد : امکان دارد بخیل باشد ؟ فرمود : آری . آیا ممکن است دروغ گو باشد ؟ فرمود : نه . » « وسائل الشیعه ، ج 8 /ص 573 ؛ جامع السعادات ، ج 2 / ص322 »

دروغگو از درگاه خدا طرد می شود

امام سجاد (ع) در مقام نیایش می گوید :

« خدایا ! شاید مرا در جایگاه دروغگویان یافتی که به حال خود رهایم کردی .» « مفاتیح الجنان / دعای ابوحمزه ثمالی »

دروغگو مستوجب لعن فرشتگان است

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« هرگاه مومن بدون عذر دروغ بگوید هفتاد هزار فرشته او را لعنت می کنند و از قلبش بوی گندی بیرون می آید که تا به عرش می رسد ؛ آنگاه نگهبانان عرش بر او لعنت می فرستند. » « مستدرک الوسائل ، ج 2/ ص100 ؛ سفینه البحار ، ج 2 /ص474 ؛ جامع السعادات ، ج2/ص322 »

دروغ علامت نفاق است

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« سه خصلت است که در هر کس باشد منافق است هر چند روزه بگیرد و نماز بخواند و خود را مسلمان بداند :

1- در امانت خیانت کند.

2- در سخن دروغ بگوید.

3- در وعده تخلف کند. »

« محجه البیضاء ، ج5 / ص238 ؛ وسائل الشیعه ، ج11 / ص269 »

دروغ بدترین رباها

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« بدترین و بالاترین رباها دروغ است » ( زیرا در ربای اقتصادی سرمایه افراد از میان می رود لکن در دروغ اصل ایمان خدشه دار می شود. ) « مستدرک الوسائل ، ج 2/ ص100 ؛ سفینه البحار ، ج 2 /ص473 »

دروغ بدترین بیماری

حضرت علی (ع) فرمودند :

« بیماری دروغ زشت ترین بیماری است » « مستدرک الوسائل ، ج2/ص100 »

محرومیت از نماز شب

یکی از گناهانی که توفیق نماز شب را از انسان سلب می کند دروغ گفتن است

حضرت امام صادق (ع) فرمود :

« مردی که دروغ بگوید به خاطر ان از خواندن نماز شب محروم می شود. » « سفینه البحار ، ج2 / ص473 »

روزی انسان در ارتباط با دروغ

رسول گرامی اسلام (ص) فرمود :

« دروغ روزی انسان را کم می کند. » « جامع السعادات ، ج 2/ص322 »

دروغ فراموشی می آورد

حضرت صادق (ع) فرمود :

« خداوند فراموشی را بر دروغ پردازان مسلط می سازد. » « بحار الانوار ، چاپ بیروت ، ج 69/ص251 »