تحقیق در مورد ستارگان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

لکه های مروارید گون

علاوه بر نوار لکه دار راه شیری، نقاط لکه مانند دیگری نیز در آسمان شب دیده می شود. این لکه ها، تفاوت زیادی با ستارگان دارند.زیرا با وجودی که می درخشد ولی همانند ستارگان به صورت نقاط نورانی، به نظر نمی رسند. این لکه ها ممکن است مثل سحابی جبار، ابرهای عظیمی از گاز باشند (چپ).ضمنا ممکن است، باقیمانده یک ستاره منفجر شده یا حتی خود کهکشان های کامل باشند، متاسفانه اغلب این نقاط مروارید گون، بدون تلسکوپ به وضوح دیده نمی شوند ولی با این وجود می توانید یکی دو تای آنها را تشخیص دهید.

ابرهای مغناطیسی

در آسمان نیمکره جنوبی رصد کنندگان می توانند می توانند دو لکه را رویت کنند (بالا) این لکه ها دو کهکشان کوچکند که نزدیک کهکشان ما قرار دارند و ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ نامیده می شوند.

لکه های کهکشانی

بعضی از لکه ها در آسمان، در واقع کهکشان های عظمی (راست) مثل راه شیری ما هستند این کهکشان ها خیلی کوچک به نظر می رسند زیرا میلیونها سال نوری از ما فاصله دارند نزدیکترین کهکشان راه شیری را می توان بدون تلسکوپ هم دید. کهکشان امراه السلسله (اندرومدا) لکه کوچکی است که می توان آن را در صورت فلکب به همین نام پیدا کرد. این کهکشان بیش از دو میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و دورترین جسمی است که می توان آن را با چشم غیر مسلح دید.

ابرهایی که هرگز نمی بارند

فاصله بین ستارگان کاملا خالی نیست، همیشه آثاری از گاز و غبار وجود دارد. بعضی اوقات این گاز و غبارها می توانند آنقدر فشرده شوند که تشکیل ابرهای عظیمی را دهند. که این ابرها قابل رویت هستند وآنها را سحابی می نامند. این سحابی ها مثل سحابی کهکشان جبار (چپ) با نوری که از ستارگان دریافت می کنند، می درخشند. گاهی نیز مانع نور ستارگان شده و لکه های سیاه عظیمی را بر جای می گذارند. این سحابی ها بسیار عظیم بوده و بعضی از آنها بیش از صدها سال نوری وسعت دارند. سحابی های دیگر کوچکترند، این سحابی ها باقیمانده ستارگانی هستند که منفجر شده و پوسته گسترده ای از گاز درخشان درابر جای گذاشته اند مانند سحابی ساعت شنی (بالا)

فاصله ها در فضا

فاصله ها در فضا بسیار عظیم هستند. گرچه فاصله بین زمین و خورشید زیاد به نظر می رسد، اما درمقایسه با فواصل بین ستارگان فاصله بسیار کوچکی است. وقتی صحبت از فواصل عظیم، بین ستاره ای است واحدهای قراردادی مثل کیلومتر بی معنا میشود. به جای آن ستاره شناسان از فاصله ای که نور در یکسال می پیماید استفاده می کنند یعنی یک سال نوری.

ماه

در فاصله 400/384 کیلومتری ماه نزدیکترین همسایه زمین در فضا است. نور فاصله بین ماه و زمین را دریک و نیم ثانیه طی می کند.

خورشید

هرچند نزدیکترین ستاره به زمین است . حدود 150 میلیون کیلومتر از ما فاصله دارد یعنی حدود 375 برابر فاصله ماه تا زمین نور حاصل از خورشید حدود 8 دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد.

پلوتو

پلوتو (پایین) معمولا دورترین سیاره از 9 سیاره تشکیل دهنده منظومه شمسی (به خاطر مدار عجیب پلوتو، گاهی اوقات نپتون دورتر است!) فاصله آن حدود 40 برابر فاصله زمین تا خورشید است حدود 5 ساعت و نیم طول می کشد تا نور فاصله بین پلوتو تا زمین را طی کند.

قنطوروس

قنطوروس نزدیکترین ستاره به خورشید است این ستاره 41 میلیون میلیون کیلومتر از ما فاصله دارد برای ساده کردن این رقم می گوییم. بیش از 4 سال نوری از ما فاصله دارد زیرا بیش از 4 سال طول می کشد تا نور این ستاره به ما برسد.

کهکشان امراه المسلسله (اندرومدا)

نزدیکترین کهکشان به راه شیری کهکشان اندرومدا است. نوری که اکنون از این کهکشان به ما می رسد در واقع از دو میلیون سال پیش به ما می رسد.

تاخیر زمانی ماهواره ها

سرعت نور را می توانید عملا با تماس تلفنی راه دور تجربه کنید شرط برقراری تماس تلفنی در این است که مکالمه تلفنی با علایم رادیویی ارسال می شود که با سرعت نور حرکت می کند این علایم رادیویی به ماهواره هایی ارسال می شوند که در ارتفاع بالایی به دور زمین می چرخند و سپس از ا«جا به زمین مخابره می شوند این کار احتمالا چندین مرتبه تکرار م یشود (چپ).