آشنایی با ارگونومی و تعامل آن با پزشکی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 36

تاریخچه ارتدنسی

علم ارتدنسی قدیمی ترین تخصص در دندان پزشکی است.

ارتودنسی از دو قسمت ارتو به معنای تصحیح و دنسی به مفهوم دندان تشکیل شده است. علم ارتودنسی به رشد و نمو کل بدن و به ویژه رشد و نمو سر و صورت و دندان هایی که داخل حفره دهان قرار گرفته اند مربوط می شود.

درمان های ارتودنسی به دو صورت ثابت و متحرک انجام می شود. در نوع ثابت سیم ها و بخش های مختلف دستگاه ارتودنسی در دهان قرار می گیرند و قابل گذاشتن و برداشتن به وسیله بیمار نیستند، در حالی که نوع متحرک اولاً ساختمان ساده تری دارد و ثانیاً جا به جا می شود.

ارتودنسی به صورت ابتدایی در سال 1800 میلادی انجام گرفت. اما ارتودنسی نوین تقریباً از اوایل دهه 1900 توسط انگل (Angle ) در آمریکا معرفی و کاربرد ارتودنسی ثابت هم تقریباً از همان زمان شروع شد. در حقیقت رشته ارتودنسی قدیمی ترین تخصص دندان پزشکی و دومین تخصص به وجود آمده در گروه پزشکی بعد از جراحی است.

اولین ملاقات بیمار با ارتودنتیست باید حد اکثر 7 سالگی باشد. البته بزرگ سالان نیز می توانند از درمان های ارتودنسی بهره ببرند.نکته مهم این است که درمان های ارتودنسی بسته به این که از نوع عملکردی، استخوانی یا دندانی باشند نیز از نظر درمان با هم متفاوتند

محیط کار

در محیط کار یک ارتودنس چنین مواردی دیده میشود:

دستگاه فانکشنال در صورتی که رشد فک پایین کم باشد. در سنینی که کودک هنوز جهش رشدی را انجام نداده است با استفاده از این دستگاه که به صورت متحرک بین دو فک قرار می گیرد، کمبود رشد فک پایین جبران خواهد شد.

دستگاه وسیع کننده فک palatal Expander)) این دستگاه دارای یک پیچ می باشد که می تواند باعث وسیع نمودن فک بالا گشته یا دندانها را در جهات مختلف حرکت دهد.

دستگاه نگهدارنده نتیجه درمانی Retainer)) معمولاً پس از اتمام درمان یک دستگاه متحرک برای حفظ درمانی به بیمار داده می شود که در صورت عدم استفاده از آن احتمال بازگشت نتیجه درمان وجود دارد.

دستگاه برای بر طرف کردن عادت ( Habit corrector) برای جلوگیری و رفع عاداتی چون مکیدن انگشت، جویدن ناخن و غیره به کار می رود.

دستگاههای ارتودنسی

ارتودنتیست دستگاهی استفاده می کند که دندانها، عضلات فکها و مفاصل را در موقعیت صحیح خود قرار دهد. این وسایل در زیر نام برده شده است:

spacer -1 یک تکه سیم کوچک و یا الاستیک است که درشروع کار ممکن است بین دندانها قرار گیرد و فضای مختصری بین آنها ایجاد می کند بعداً بند (Band) در این فضا قرار می گیرد.

2- بند(Band) : معمولاً روی دندانهای خلفی قرار می گیرد و به صورت یک حلقه فلزی قرار می گیرد. (نوع سرامیکی یا چینی همرنگ دندان می باشد) براکتها دارای شیاری هستند که سیم اصلی داخل آنها قرار داده می شود.

3- سیم اصلی (Arch wire) داخل براکت قرار داده می شود و دندانها را در جهت دلخواه حرکت می دهد.

4- سیم لیگاتور (Ligature wire) سیمهای ظریفی هستند که سیم اصلی را به براکت می بندند.

5- رینگ الاستیک (Ring elastic) نیز ممکن است به عوض سیم لیگاتور به کار روند.

6- الاستیکهای بارابر بند(Elasticor Rabber Bands) الاستیکهایی هستند که ممکن است در یک فک یا هر دو فک استفاده شوند. این الاستیکها توسط بیمار گذاشته و برداشته می شود.

7- چین کپ (chin cap) در صورتی که فک پایین جلوتر از حد معمول باشد و بیمار در سنین پایین مراجعه نماید با استفاده از آن می توان فک پایین را به موقعیت صحیح هدایت کرد.

8- هدگیر (Head gear) در بعضی موارد برای کنترل رشد فک بالا یا کنترل حرکت دندانها در فک بالا استفاده می شود.

در خلال جلسات ویزیت، ارتودنتیست نیروی وارده به دندانها را تنظیم وحرکت دندانها را کنترل می نماید. ممکن است شما احساس کنید دندان شما پس از وارد شدن نیرو به آن مقداری در جای خود حرکت می کند. این صحیح است، زیرا دندان بایستی به موقعیت مطلوب حرکت داده شود