تاریخ تطبیقی عکاسی ایران و جهان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

"تاریخ تطبیقی عکاسی ایران و جهان"

ازسوی نشر علم روانه بازار کتاب شده که عنوان پُرطمطراقش نظرم را جلب کرد، چه، تاکنون چنین بررسی درباره عکاسی ایران و جهان صورت نگرفته است. کتاب را خواندم و از صفحه های نخست دریافتم که این کتاب از نوع کتاب سازی های رایج دراین زمانه است و با کمال تأسف، نه تنها تاریخی تطبیقی نیست ومطلب تازه ای در بر ندارد، بلکه اشتباهات و خطاهای بسیاری در کتاب هست که بسیاری از آنها بر یک نویسنده ی مبتدی هم بخشودنی نیست ومی طلبد کتابی در تکذیب آن خطاها و اشتباهات نوشته شود.(فقط یک نویسنده بیکار و پِر حوصله می خواهد) در مقدمه ی کتاب که معلوم نیست از ناشر است یا نویسنده ی کتاب، آمده است: "... کتاب حاضر، حاصل سال ها تحقیق و تدریس نویسنده در دانشگاه های دولتی و آزاد اسلامی است که قسمتی از مطالب کتاب در کارگاه های عکاسی به دانشجویان ارائه گردیده است... سپس، اظهار امیدواری شده که: این کتاب مورد توجه اساتید وعلاقمندان این رشته قرار گیرد." حقیر، به عنوان یک علاقمند، کتاب را در نخستین روزهای انتشارخوانده ام و با خودم می گویم؛ حاصل سال ها تحقیق[!] و تدریس، ثمره اش اگر این کتاب است، طبق معمول معهود و سنوات ماضیه، باید به حال دانشجویان عزیز این رشته و ایضاً برخی اساتید آن، زار زار گریست.درباره ی کتاب، باید گفت که بیش از نیمی از مطالب کتاب یاد شده، از روی جزوه ی دست نویسی که چند سال پیش از این، آقای مهرداد نجم آبادی، برای واحد درسی تاریخچه ی عکاسی ترجمه کرده بودند، عیناً نقل شده است. بخش اول کتاب نیز از صفحه ی 5، مطالب کتاب "سیر تحول عکاسی" نوشته ی آقای دکتر محمد ستاری با اندکی تغییر نوشتار، آورده شده که در هر دو مورد، هیچ اشاره ای به آن، نه در متن کتاب و نه در بخش کتاب شناسی نشده است.در مقدمه باز اشاره شده که "... با توجه به بررسی هایی [حتماً بررسی های چند ساله حاصل تحقیق!] که درباره ی تاریخ عکاسی ایران و جهان شد، به این نتیجه رسیدیم که کهن ترین مدرک نوشتاری تاریخ دار، متعلق به ژول ریشار است..." این در حالی است که دست کم از سال 1377 نام نیکلای پاولوف، در پژوهش های مربوط به سرآغاز عکاسی در ایران، به عنوان نخستین خارجی که در ایران در دوره ی محمد شاه به روش داگرئوتیپ عکسبرداری کرد آمده و مدارک موجود نیز بر این کار گواهی می دهند. این خطا در صفحه ی 5 نیز دوباره تکرار شده است. ضمن اینکه باید اضافه کرد که ریشار در هنگام ورود به ایران، در تبریز اقامت نکرد و پیش از عکسبرداری ومعرفی به حضور محمد شاه نیز در دارالفنون، زبان خارجه تدریس نمی کرد.در صفحه ی 6 درباره ی گروه فرانسوی، از دو عکاس به نامهای "کاقلیه" [اینگونه تلفظ غلیظ، آدم را به یاد داستان امتحان اعتضاد السلطنه ازصحافباشی که تازه از تحصیل در فرانسه باز گشته بود می اندازد. وزیر علوم با اشاره به حوض،از او می پرسد نام این چیست؟ و صحافباشی در جواب به فرانسه می گوید: Bassin. چوب و فلکی حاضر می شود و آنقدر به صحافباشی می نوازند که در فاصله ی کمی می گوید حوض، حوض، با حای حُطی و ظای غلیظ عربی..."] یا کارلیه و هانری دو کولی بف دو بلوکویل نام برده است. ادامه ی مطلب از چشم حروف نگار یا خودِ گردآورنده ی کتاب، جا افتاده و لابد، به دلیل نخواندن نمونه ی کتاب [که نمونه های زیادی از آن را در این مطلب خواهم آورد]، پیش از چاپ سپاری، به طور ناقص رها شده است.گردآورنده کتاب که تلفظ نام کارلهیان را همچون شهروندان محترم پاریس وحومه، "کاقلیه" می نویسد، از تلفظ نامهای شناخته شده ای در تاریخ عکاسی جهان غافل شده است. از این نمونه ها در کتاب، نگاه کنید به: پچه[پشه]درص6،باوهاوس[باهاوس]ص97، هرمان فون هلم هواتس[هرمان فون هلم هوتس]ص 51، روبرتودماشی[روبردماشی]وهوگوهندبرگ[هوگوهنه برگ]ص82،مونکاکسی[مونکاچی]ص 129، دواسنو[روبردوانو]ص130، هارپربازار[هارپرزبازار] ص131، استفن شر[استفن شور] ص 143، دسیدری[دیسدری] ص165،رولان بارتز[رولان بارت] ص150،سوزان زونتاگ [سانتاگ] ص150،ویکتوربورگین[برگین] ص150،رابرت هاینیدن[هاینکن] ص151،رودچنکو[رادچنکو] ص190، رائول هوسمان[هاسمن] ص189، استریسکوپ[استریوسکوپ] ص 72، رجلندر[ریلاندر] ص 187، مارگریت بورگه وایت[بورکه وایت] ص 214، مارک ریبود[مارک ریبو]ص 219و ... بسیاری از این دست که برخی نیز از اشتباهات حروف نگاری است و در نمونه خوانی[!] تصحیح نشده اند. مانند: سانییتومتری[سانسیتومتری] ص 51، کارلتون واتکینگ[کارلتون واتکینز]ص65، دنیای ودرن[مدرن] ص73، چارلز دابسون[داجسون]ص 77، تولی عکس[تولید عکس] ص 77، هنری پیچ راینسون[رابینسون] ص81، وُرتیستی[وُرتیسیستی] ص95، موزه ی هنرهای مودن[موزه ی هنرهای مدرن] ص 143، نشریه هاری ماچ[پاری ماچ] ص196، پیکچر سپت[پیکچر پست] ص 196، کلودتایپ[کالوتایپ] ص202،نامگزاری[نامگذاری] ص 205،وان داک [وان دایک] ص 116، درلاره ی[درباره ی] ص95، بوسیل[به وسیله] ص 171، فلصلۀ[فاصله] ص 172، سئراخها[سوراخها] ص 173، بیت[بیتلز] ص 130در ص 9 عکس هایی از بدن لخت را به ناصرالدین شاه نسبت داده و نوشته: "... این عکسها را ناصرالدین شاه تحت تأثیر عکس های بدن لخت فرانسوی گرفته است، ولی به نظر من آن ها حاصل ذهن بیمار اوست." درباره این مطلب، مایلم خودِ شاهِ شهید، یقه ی گردآورنده ی کتاب را بر سر پُل صراط بچسبد و درباره ی ذهن بیمار از او پرسش هایی بکند.، پس درمی گذرم. بسیاری از زیرنویس های لاتین اشتباه چاپ شده اند مانند ص95، 97،و116و ... در برخی از قسمتها پرانتزی باز شده و بدون اینکه بسته شود، مطلب ادامه پیدا کرده است مانند ص 99.برخی اشتباهات آشکار تاریخی متن کتاب از این قرار است:1- لوییجی پِشِه در دوران ناصرالدین شاه به ایران آمد نه محمد شاه ص6 2- بر خلاف نوشته ص6، از عکاسان فرانسوی در ایران، اتفاقاً عکس های زیادی در