مقاله گیاهان داروئی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

گیاهان داروئی:

در فصل دوم رساله تذکره البیب فی ملاحظات الطبیب؛ حضرت آیت الله سیدعبدالله بلادی بوشهری به توصیف و شرح داروها و گیاهان دارویی که عام النفع و در طی سالیان دراز شایعترین انواع کاربردی بوده اند پرداخته است. او این دارونامه را جهت راهنمایی خانواده ها از موارد استفاده و کاربرد گیاهان دارویی برای بیماری های گوناگون تدوین کرده است. البته خود او متذکر شده است که هر گاه خانواده ها بیماران خود را در وضعیت سخت مرضی یافتند می بایست به اطباء حاذق ارجاع نمایند و پیش خود دوا ندهند تا در خطر بزرگ تر نیفتند.

در هر صورت پیکره طب گیاهی اسلامی که وارث مکتب های طب هند، چین، ایران، مصر باستان و یونانی بوده است انباشته از گیاهان دارویی متنوع است؛ اما در فصل دوم رساله آیت الله بلادی او ذکر دارو و گیاهانی دارویی پرداخته است که عموماً سمی نبوده و پژوهش های کافی در مورد اثرات درمانی آنها در گستره زمان انجام شده است.

آیت الله سیدعبدالله بلادی بوشهری در آغاز این فصل می نویسد:

”باید دانسته شود آنکه عقاقیر و ادویه که در این فصل مذکورند فقط قسمتی معدود از ادویه ایست که اطباء یونان و پس از آنها اطباء ایرانیان و اطباء عرب ها پس از سال های دراز و امتحانات زیاد پی به منفعت آنها و بی خطر بودن آنها برده اند و از ادویه مشهودة معروفه است در نزد آنها که همه وقت و همه جا و به همه کس حتی به اطفال کوچک هم داده اند و اگر چندان از بعضی از آنها نفع ندیده باشند، ضرر هم ندیده اند و ادویه سمیه هم در آنها نادر است و اگر بعضی سمیت داشته است تصریح بسمیت آن نموده اند. “

این حکیم روحانی نزدیک به 200 دارو و گیاه دارویی اشاره نموده است که ما در این بخش به تعدادی از کیاهان دارویی به همان اسامی که او نام برده است مطابق با نام تاکسونومیک آنها اشاره می کنیم و به کاربردهای شناخته شده و مورد تأیید طب مدرن آنها که ماحصل کار آزمایی های بالینی طی پژوهش های پزشکی بالینی و طب گیاهی متکی بر شواهد Evidence-basd Herbal Medicine بوده و در بانک های اطلاعات طب گیاهی ثبت شده است اشاره می کنیم. بی شک این بخش می تواند بعنوان ماده خام جهت طراحی و اجرا پروژه های پژوهشی در گستره گیاهان دارویی، مورد استفاده دانشجویان و دانش پژوهان قرار گیرد.

Myrtus Communis

اس :برگ های آن قابض، تونیک و ضدعفونی کننده است. دم کرده برگ های آن بصورت استعمال خارجی، توانایی ایجاد بهبودی و ضدعفونی زخم ها و جراحات را دارد و مصرف آن نیز می تواند در درمان بیماری های سیستم ادراری و گوارشی مؤثر باشد. عصارة روغنی آن نیز بشدت، اثر ضدعفونی کننده و ضد نزله داشته و در اسپانیا برای درمان عفونت های برونش ها و شش ها استفاده می شود.

Cymbopogon olivieri

اذخر:از تیره غلات است. گیاهی است پایا مخصوص نواحی گرم و مرطوب جنوب ایران. برگ های باریک و دراز با غلاف کاسه ای شکل، سنبلک های بازو به تعداد زیاد در طول سنبله انتهایی، از علائم مشخصة گیاه است.

ابوعلی سینا، فایدة آن را در وهلة اول در گل و بعد در شکوفه، ریشه و ساقة آن دانسته است. او متذکر شده است که ریشة این گیاه، معده را قوت می بخشد و اشتها را برمی انگیزد و در مداوای ورم معده و کبد مفید است و در تسکین درد زهدان بسیار مؤثر است. برگ های زیرین آن را نیز تا زمانی که تر و تازه اند، چنانچه بر جای نیش زدگی حشرات زهری بگذارند، تسکین بخش است.

Asarum europaeum

اسارون: در زمان یونان باستان از گیاهان دارویی مشهور بوده و برای درمان ناراحتی های کلیوی و برای معطر ساختن شراب بکار می رفته است. برای مصارف دارویی، ریزوم و بعضی مواقع، برگ های آن را جمع آوری می کنند.

ایزوم گیاه را پس از درآوردن از خاک، تمیز کرده و به شکل لایه های نازک در حرارتی که از 35 درجه سانتی گراد فراتر نرود خشک می کنند. این ریزوم دارای یک اسانس روغنی است که در صورت کریستال کردن آن، آزارون، نشاسته، رزین و مواد ضد باکتری حاصل می شود. مزة آن تلخ است و از آن بعنوان قی آور، مدر و سهلی ضعیف استفاده می شود. آزاره در درمان ناراحتی های کلیوی یا مجاری ادرار، کبد و همچنین در درمان ورم های مجرای تنفسی استفاده می گردد. طب سنتی علیه الکلیسم با بکار بردن این گیاه در ترکیبات دفع سموم سودمی جسته است. تمام این گیاه از جمله ریزوم آن سمی است و مصرف مقدار زیادی از آن باعث غلبه خون در ناحیة لگن خاصره می شود که این امر خصوصاً برای خانم های باردار خطرناک است.

Nepeta menthoides

اسطوخودوس: گیاهی است پایا، علفی و مخصوص نواحی پرآب که برگ هایی کشیده و بیضوی شکل آن، کناره های دندانه دار داشته، گل های آن به تعداد زیاد بصورت اجتماعاتی در طول ساقه و متراکم در انتهای شاخه ها دیده می شوند. این محصول به عنوان برطرف کننده دردهای معدی و نیز آرام بخش و تب بر مصرف سنتی دارد.

ابوعلی سینا، آپ پز آن را بعنوان مسکن دردهای پی و دنده ها ذکر کرده است و یادآور شده است که شربت آن در مداوای بیماری های سرد عصب، بهترین دارو است و آن راد ر علاج مالیخولیا و صرع سودمند جسته است.

Dorema ammoniacum

مقاله گیاهان داروئی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 105 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

گیاهان داروئی

خانواده : کاسنی

خواص درمانی : بابونه از مقوی های تلخ به حساب آمده اثر مقوی معده ، تب بر ، تسکین دهنده درد و بارشکن دارد . مصرف آن در دردهای عصبی ناحیه کمر در موقع گریب ، سردرد ، سر دردهای یکطرفه و دردهای عصبی صورت اثر تسکین دهنده دارد ولی در هر حال باید توجه گردد که اگر به مقادیر زیاد به کار رود و یا معلولات آن غلیظ مصرف شود ، ایجاد حالت استفراغ می کند. بررسی های جدید نشان داده است که بابونه در رفع بی خوابی تسکین درد هنگام دندان بندی کودکان ، اختلالات یائسگی ، کم اشتهائی ، رفع ورم روده ، کم خونی ، اختلالات هضمی اطفال ، قاعدگی دردماک و قطع حالت قاعدگی منشأ عصبی ، اثر درمانی دارد. از بابونه برای کرم ، رفع زردی و هیستری نیز استفاده بعمل می آید.

در استعمال خارج حمام آن اثر نیرو دهنده دارد و مخصوصاً برای اطفال نافع است. محلولات آن موهای بلوند را روشن تر و در عین حال شفاف می کند. اسانس بابونه اگر در مفاصل ، به محل دردناک آن مالیده می شود ، اثر تسکین دهنده ظاهر می کند. بعلاوه در رفع ناراحتی های التهابی پوست ، جوش ، سوداء ، اگزما ، خارش های مهبلی ، کهیر و غیره موثر است. اسانس بابونه از نظر درمانی دارای اثر قی آور است و در ردیف اسانس های معطر تلخ جای دارد.

صور داروئی : دم کرده 5 تا 10 در هزار ( یا 10 تا 12 کاپیتول در یک لیتر آب ) جوشانده ملایم 50 در هزار گیاه کامل به مقدار یک فنجان صبح ناشتا ، نیم ساعت قبل از غذا – گرد کاپیتول ها به مقدار 50% گرم به عنوان مقوی معده و باد شکن و یک تا 8 گرم به عنوان تب بر – شراب 30 تا 60 در هزار کاپیتول ( مدت خیساندن در شراب 10 روز ) به مقدار یک استکان محتوی 50 سانتی متر مکعب قبل از هر غذا – گرد به مقدار 2 تا 10 گرم در روز ، مخلوط در کمی عسل – اسانس به مقدار 2 تا 4 قطره مخلوط در عسل و 2 تا 3 دفعه در روز – دم کرده یک قاشق سوپخوری بر حسب یک فنجان ( پس از جوشاندن مختصر ، به مدت 10 دقیقه دم کند ) به مقدار یک فنجان هنگام صبح و نیم ساعت قبل از صبحانه برای دفع کرم – در استعمال خارج : جوشانده 50 در هزار برای تهیه لوسیونها جهت رفع ورم ملتمصه چشم ( یک قاشق سوپخوری گل بابونه را در یک فنجان آب به مدت کوتاه می جوشانند و سپس به مدت 10 دقیقه دم می کنند. محلول حاصل را نیز پس از سرد و صاف شدن در چشم شوی ریخته ، داخل چشم و پلک ها را می شویند ) روغن بابونه که از دیژستیون کاپیتولهای آن در روغن حشاش به دست می اید به صورت مالیدن برای رفع دردهای رماتیسمی بکار می رود.

از بابونه در تهیه فرآورده های داروئی متعددی استفاده به عمل می آید که در زیر به شرح برخی از آنها مبادرت شده است:

1- تنفید جهت رفع درد مفاصل : گل بابونه خشک 1500 گرم ، اسانس تربانتین 125 گرم .

ابتدا بابونه را خرد کرده در مقدار کافی آب ، باز می کنند سپس اسانس تربانتین افزوده ، مخلوط را به هم می زنند و صاف می کنند. با جدا کردن اسانس که در سطح آب محلول صاف شده قرار می گیرد ، مایعی به رنگ آبی روشن به دست می اید که از آن به صورت مالیدن در مفاصل جهت تسکین درد استفاده می شود.

2- لوسیون جهت درمان بیماریهای جلدی : برگ 50 گرم ، پوست درخت بلوط 50 گرم ، گل بابونه 50 گرم ، سرشاخه های گلدار 50 گرم ( بقنقوحون ) ، سرشاخه گلدار 50 گرم ( مریمید ) ، سرشاخه گلدار شاه پسند 50 گرم ، 3 مشت از مخلوط اعضای گیاهان فوق را در یک لیتر آب به مدت 50 دقیقه می جوشانند و هنگام شب ، پس از آنکه به مدت کافی ، مخطول خاک رس در آب ( آرژیل ) را به صورت لایه نسبتا ً ضخیم بر روی پوست اثر دادند و پوست را به خوبی پاک نمودند ، لوسیون مذکور را جهت درمان سوداء جوش و دانه های جلدی ، بر روی آن می مالند.

بابونه ، صفحه 84 ، جلد دوم ، ابن سینا ، اسم کتاب : قانون

مزاج : در اول گرم و خشک است . خاصیت درمانی : بازکننده است ، غلیظ را لطیف می نماید ، سستی می آورد ، گدازنده است با کمی جذب یا اصلاً جاذب نیست. دمل و جوش : بوسیله قوت سست کنندگی و تحلیل که در آن موجود است ورمهای گرم را فرو نشاند و تصلبات کم را نرم می کند و خوردن آن در مداوای ورم سخت داخلی مفید است. مفاصل : کشیدگی را سستی دهد. همه اندامان عصبی را تقویت می نماید و برای رفع خستگی از هر دارویی سودمندتر است. زیرا حرارت بابونه به حرارت جاندار می ماند. سر : مغز را تقویت کند ، در مداوای سر درد سرد ، تخلیه ی سر از مواد ناسازگار موثر است. زیرا می گذازد و جذب نمی کند . زخمهای دهان را بهبود بخشد. چشم : ضماد آن جوش ترکیده ی چشم (غرب) را شفا دهد و در مداوای رمد و تیرگی و جوش و خارش و جارب چشم سودمند است. سینه : خون را از سینه پاک می کند و بر می آورد. اندامان غذا : یرقان را از بین می برد. اندامان دفعی : هر نوع از بابونه بویژه بابونه ای که گل ارغوانی دارد در ادرار بود و بیرون آوردن سنگ موثر است . در علاج دردهای سرد و گرم مثانه بابونه را بر مثانه می بندند. اگر در آب بابونه نشینند ، یا آنرا تناول نمایند برای روان کردن حیض و بیرون آوردن بچه و بچه دان موثر است و داروی بیماری ( ایلاوس ) است. تبها : در تبهای هر روزه روغن بابونه را بر تن مالند ، و در تبهای کهنه آنرا در اواخر تب می خورند. مفید است. برای تبهای سبک و ورم های گرم درونی که هنوز بطور کامل نرسیده باشند سودمند است. اما در تبهای بسیار شدید و در ورمهای گرم تمام رسیده اثری ندارد. شاید برای ورمی که گرم نباشد و رسیده هم باشد مفید واقع شود. جانشین : در تقویت مغز و رفع سر درد می توان برنجاسف را به جای بابونه استعمال نمود.

بابونه ، صفحات 106 تا 108 ، جلد پنجم ، حسین میر حیدر ، اسم کتاب : معارف گیاهی

خواص – کاربرد

بابونه در اغلب مناطف چین ، جاوه و ژاپن کاشته می شود و در نواحی اروپا و آسیا به طور خودرو می روید و کاشته می وشد. در چین و ژآپن گلهای خشک شده ی آن را با چای دم کرده و به عنوان بادشکن ] کاریونه و کیمورا[ و معرق ]هین[ می خورند.

در هندوستان از گلهای خشک آن به عنوان محرک ، رقیق کننده ، محلل ورم و تومور ، بادشکن و در موارد ضعفهای اساسی نظیر ضعف هاضمه ، هیستری و همچنین برای تسکین تبهای نوبه ای استفاده می شود. اسانس آن در استعمال خارجی در موارد روماتیسم و همچنین برای از بین بردن نفخ و کولیک به کار می رود. خوردن دم کرده ی گل بابونه موجب افزایش ترشحات صفرا می شود.

بابونه ی صغیر از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی مانند بابونه ی کبیر خیلی گرم و خشک است و از نظر خواص معتقدند که تمام خواص بابونه ی کبیر را دارد ، منتهی با قدرت کمتر و به همین دلیل مقدار خوراک آن دو برابر مقدار خوراک بابونه کبیر یعنی 20 گرم در دم کرده ها برای 1000 گرم آب جوش مصرف می شود و در مورد خواص آن آمده است :

از عصاره ی گلهای تازه ی بابونه که شامل اسانس فراوانی است برای ضد عفونی کردن مخاط دهان و لثه ها پس از کشیدن دندان و در موارد جراحی های دهان استفاده می شود. از جوشانده گلهای آن برای شفاف کردن و طلایی کردن رنگ موهای بور و برای بور کردن رنگ موهای بلوطی استفاده می شود. در این مورد در حدود 1000 گرم گل های خشک باز نشده ی گیاه را در 1000 گرم آب در حدود 20 دقیقه جوشانیده و مصرف می کنند. از ضماد آن برای نرم کردن ورمهای سفت استفاده می شود و جوشانده غلیظتر گلهای آن برای شست و شو ، ضد عفونی و التیام زخم بسیار موثر و مفید است. در استعمال داخلی از دم کرده 20 – 30 گرم گل و غنچه های بابونه در یک لیت آب جوش استفاده می شود که بتدریج ظرف روز فنجان فنجان میل می شود. در برخی از موارد برای اثر بیشتر ممکن است 20 – 30 گرم گل بابونه را در 300 گرم آب جوش دم کرده و در 3 دفعه مصرف کنند.

برای تهیه روغن بابونه صغیر در جدود 450 گرم گل بابونه را گرفته و با حدود 2 کیلوگرم روغن زیتون یا روغن کنجد مخلوط می کنند. اگر این مخلوط را در 40 روز در آفتاب بگذارند آماده مصرف است. روش دیگر در دارو سازی این است که این مخلوط را با آتش ملایم حرارت می دهند تا آب آن تبخیر شود و روغن بماند البته نسوزد. قطره ی این روغن در گوش برای تسکین درد گوش بسیار نافع است و

مقاله کیاه داروئی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

زیرخانواده Alearadoideae

برچه ها54 تا 15 یکی یکی باهم مرتبط بوسیله دیواره داخلی تجمع مقعر که در حالت بلوغ خشک می گردد .

زیر خانواده Prunaideae

برچه ها یکی ، آزاد با شیوه انتهایی آزاد و تخمکهای معلق یا ماندولی ، میوه

گروه B کروموزم پایه شماره 17.

زیر خانواده Maloideae

برچه ها 2 تا 5 عدد معمولا با دیواره بیرونی تجمع مقعر متصل شده اند بهمراه هم با بزرگ شدن کالیکس برای بسته شدن میوه Rosaceae ، خانواده از راسته Rosales می باشد ، که توسط برخی از گیاهشناسان مطرح گردیده و شامل دو خانواده حداقل می باشد .اما در بررسیهای سایرین Leguminasae ، Sayoifragaceea و برخی خانواده های مهم دیگر نیز در نظر گرفته می شوند و احتمالا نزدیکترین هم پیمان Rosacceae ، Saxifragaceae می باشد .این گروه همچنین دارای ویژگیهای مشترک زیادی با Rananculacea می باشد و سه خانواده بزرگ که دارای هم پوشانی زیادی می باشند می توانند با در نظر گرفتن شماری از ویژگیها ونه تنها با یکسری ویژگیهای منفرد مطلق جداسازی می گردند . Rananculacea در نداشتن استیپول و داشتن گلهایی که سر تاسر هیپوران هستند و برچه های مارپیچ متفاوت می گردند .موجود برچه های زیاد و اندوسپرم در دانه های آنها . Saxifragaceae .از سوی دیگر علفی می باشد و معمولا فاقد استیپول بوده وشمار اندکی از برچها به صورت مارپیچ و برچه های کمابیش بخش بندی شده قابل رویت است همچنین در دانه های آن اندوسپرم وجود دارد .ثبت های فسیلی نشان می دهد که Rosaceae جزو قدیمی ترین دو لپه ایها می باشد . و این ساختار عمومی پیشنهاد می کند که در میان گیاهان اولیه جای می گیرد .هاچینگسون ، این گروه را به عنوان انشعابی از خطوط ماگفولیان چوبی که در حال افول می باشد بیان میکند ودر یک روز تکاملی معمول قرار دارد که منجر به ایجاد راسته های اختصاصی تر از قبیل Legaminales می گردد .Araliales و Fagales و Jaylandaleg افزایش وموارد هستند .او با استفاده از یکسری از روشهای فلورسانس و غیره این تغییرات و چگونگی بروز آن را بررسی و ارائه نموده است مشکلات تاکسونومی بدست آورده از از سطوح Hierarchic در Rosaceae ایجاد می گردند .بسیاری از بحث و جدا از این راستا می گردند .جنسهای عمومی نواحی حفاره ای تنوع بیشترین در گل و میوه و ساختار بندی گل و میوه نسبت به نواحی معتدل نشان می دهند و شامل ویژگیهای پیشرفته مانند گلهای نامنظم پیوسته پرچمی تک پامگی می گردند . بسیاری از زیر خانواده ها و طایفه ها از Rosaceae جدا شده و تبدیل به خانواده های مجزایی شده اند .هاچینگسون نام 26 خانواده را لیست نموده است .از یر خانواده ها Spipaeaideae به نظر می رسد که حداقل اختصاصی شدن را طبقه بندی خانواده می تواند به گروهها و زیر خانواده ها و طایفه هایی به قرار زیر تقسیم بندی می شود .

گروه 1 کروموزوم پایه شماره 7,8oR

زیر خانواده Spipaeaideae

دوتا پنج برچه ای ( به ندرت یک برچه ای و یا تا12 برچه ) به صورت حلقه ای و پیچ دار غیر غوطه ور در نهنج و یا بالا آمده ، بر روی ژنوفور با دو یا تعداد بیشتری تخمک ، میوه معمولا شکوفا

Spipaeaideae

فولیکولها با دانه های بدون بال استیپولها یا وجود ندارند و یا اغلب غایبند .

Exochordeae

کپسولها با دانه های بالدار

Holodisceae

میوه ها ناشکوفا

زیرخانواده Rosoideae

تعداد برچه ها زیاد ، گنوفور یا ژنوفور برجسته یا محدب و یا مخروطی .مدون خوه ای به طور بسته و یا باز قرار دارند نهنج وجود دارند .

هر برچه واحد یک یا دو تخمک ، میوه معمولا ناشکوفا .

Ulmarieae

نهنج به صورت تخت و صاف و یا بسیار کم نیلامانها اغلب گرز مانند

Kerrieae

نهنج به صورت صاف و یا مقعر ، حلقوی و مارپیچ برچها زیاد ، برچه ها کم ماریپیچی بسالها زیاد ، از پایین به سمت بالا نازک می شوند .

Potentilleae Kerrieac

برچه ها اغلب زیاد ، گنوفور مقعر

Cercacarpeae

نهنج سیلندری و به سمت برچه ها باز می باشند .

Songuisorbeae

نهنج سماوری شکل ، معمولا سخت ، دو یا تعداد بیشتری باز .

Roseae

نهنج سماوری شکل و یا سیلندری ، میوه نرم برچه های آزاد باز .

مالسه Malaceae می نامند .به سطح جز یک به طور اختصاصی بهروریهای اختصاصی مورد توجه قرار می گیرد .بدون شک چون مطالعات زیاد منجر به کشف ویژگیهای تاکسونومیک بیشتری گشته است .زیر جنس موجود در Prunus به سطح خبر یک رسیده ک این امر توسط برخی از گیاهشناسان به صورت Amyudalus ، Cerasus ، Padus ، Lauracerasus و غیره بیان می گردد . به عنوان گونه های مد نظر به مشکلات مهم مورد نظر در مورد جنسهایی که تحت یا غیر جنسی می باشند به طور معمول مطرح است . اینها الگوی نرمالی جمعیتهای متلاشی یا مرتبط در طبیعت وحشی نشان می دهند و تاکسونومیت 4 دو یا تعداد بیشتری نظر در این رابطه با صدها گونه ها میکروسکوپ کوچک توسط برخی مورد توجه قرار گرفته است .

استفاده های اقتصادی : بسیاری از درختان و درختچه های میوه ای بسیار مهم نواحی معتدل در خانواده Rosaceae قرار دارند . از لحاظ اقتصادی از مهمترین آنها سبب (Malus ) می باشد . اکنون نمونه های هیبرید فراوانی پیچیده و مختلط به دست