ریشه های انقلاب ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

انقلاب :

نیروهای مختلف چریکی و غیر مذهبی :

افزایش رشد یابنده و مستمر ناراحتی و نارضایتی در میان اکثر بخش های مردم ایران به دلیل افزایش ظلم و استبداد در دهه سالهای 1970 میلادی قول هایی که در جهت عدم تمرکز سیاسی و اقتصادی داده شده و هرگز جامه عمل نپوشیده بود , همچنین رشد مشکلات اقتصادی در خلال سالهای 1976 و 1977 میلادی علیرغم درآمد عظیم نفت , منجر به شیوع مختلفت ها در سال 1977 میلادی گردید . با اینکه مخالفت آشکار مردم با شاه دیریا زود آفتابی می شد اما زمان و شکل وقوع آن تا تا حدی نتیجه سیاست حقوق بشر کارتر بود که در ژانویه سال 1977 میلادی اعلام گردیده و به طور ضمنی می گفت که کشورهایی که در آنها حقوق بشر اساسا نادیده گرفته می شود ممکن است از کمک های اقتصادی و یا تسلیحاتی امریکا محروم شوند . تاثیر سیاست حقوق بشر مزبور ر ایران به سبب فشار قابل ملاحظه ای نبود که احیانا از طرف امریکا وارد شده باشد بلکه بدین خاطر بود که هم شاه و هم نیروهای مخالف او معتقد بودند که واقعا احتمال دارد امریکا در این مورد دست به کاری بزند . همین اعتقاد موجب گردید که بعضی از ایرانیان شهامت این را پیدا کنند تا نامه ها و عریضه های سرگشاده ای را انتشار دهند و امیدوار باشند که به مطالب آنها به نحوی توجه شود و اینکه حداقل مثل سابق مورد سرکوب وسانسور سخت قرار بگیرند .لیکن دیپلماتها و مسئولین سیاسی امریکا غالبا از اینکه شاه را در قضیه حقوق بشر تحت فشار قرار دهند طفره می رفتند . سوالات و مباحثاتی نیز که گاه و بیگاه در مورد حقوق بشر از طرف امریکایی ها از شاه می شد معمولا در رابطه با زندان نمودن و یا شکنجه افراد بود و نه آزادی مردم و یا حقوق مدنی آنها . هرگز امریکایی ها به طور جدی تهدید نکردند که میزان کمکها و حمایت خود از رژیم شاه را تقلیل خواهند داد .

تذکرات پراکنده و تک و تک مقامات امریکایی از او و نیز مقابله اش با گروههای مخالف دچار تزلزل شود . اما این بیشتر به دلیل روحیات خود شاه بود تا هرگونه تهدید واقعی امریکا , مخالفین لیبرال بعضا به خاطر سخنان کارتر ترغیب شدند تا دست به کار شوند اگر چه این سخنان پشتوانه عملی خیلی کمی داشتند .

اینکه چرا شاه در سال 1977 میلادی انتقاداتی را تحمل می نمود که تا قبل از آن تاریخ هرگز اجازه ابراز آن را به کسی نمی داد احتمالا دلایل دیگری نیز دارد که کمتر مورد ت وجه قرار گرفته است . از جمله این دلایل یکی هم این بود که او می دانست به دلیل داشتن سرطان مریض است و به خاطر تمهید مقدماتی ک ه خود به عمل آورده بود تاج و تخت سلطنت ممکن است به پسر صغیرش رسیده و ملکه فرح نیز موقتا نایب السلطنته شود . در پاییز سال 1977 میلادی دوره کوتاهی به وجود آمده بود که مثل بعضی موقعیت های قبل و بعد از آن تاریخ احتمالا به خاطر مریضی تصاویر فعالیت های شاه به نحو محسوسی در تلویزیون و روزنامه ها کمتر به چشم می خورد . در عوض افراد مقدار زیادی تصاویر ملکه را می دیدند که در نقاط مختلف مملکت به انواع کارهای عام المنفعه مشغول است . به هنگام سالروز تولد ملکه نیز , به خلاف معمول که عکس سه نفری شاه و او و پسرشان در کنار هم در گوشه و کنار شهر ها نصب می گردید تنها عکس خود او بود که در همه جا به چشم می خورد . همچنین برای نخستین بار , این عکس ها فریبنده نبوده و بلکه یک قیافه جدی را نشان میداد تا این فکر را القا کند که این خانم صاحب عزم و جذبه بوده و می تواند حکومت را اداره نماید . بنابراین به نظر منطقی می رسد تا قبول کنیم که شاه در آستانه تحویل و تحول احتمالی و به قدرت رسیدن جانشینان اش , می دانست که آنها نمیتوانند با همان روش دیکتاتوری و مشت آهنینی که خود او علیه هرگونه مخالفت علنی به کار می برد حکومت کنند بلکه نیازمند به همکاری از ناحیه گروههای مختلف مردم و از جمله مخالفینی که هر روز صدایشان بیشتر به گوش می رسید هستند . هرچه بحران شدیدتر می گردید ضعف شاه را بیشتر می شد به خاطر سرطان و داروهایی که مصرف می کرد مشاهده کرد که یا شامل آرام بخش های خیلی قوی بوده و یا اینکه بهرحال همان اثر را داشت . همچنین اصلاحاتی که در سیستم قضائی و تقلیل شکنجه مخالفین به عمل آمده بود بیشتر به خاطر فشار افکار عمومی دنیا به ویژه سازمان عفو بین المللی و کمیسیون بین المللی قضات بود که قبل از روی کار آمدن کارتر آغاز شده بود , تا به خاطر هرگونه اقدامی از ناحیه آمریکا .

با این وجود مصاحبه ها و بیانیه هایی که در آن ایام انتشار یافته اند حکایت از این دارند که روشنفکران و پیشه وران تصمیم داشتند که از سیاست حقوق بشر امریکا استفاده نموده و با چاپ و توزیع شکایات و تظلمات خود راه مفری باز نموده و امیدوار باشند که با وسیع تر نمودن شکاف حاصله , دولت را مجبور به تغییر سیاست های خود نمایند . در بهار و تابستان سال 1977 میلادی چندین نامه سرگشاده و عریضه پخش گردید . این حقیقت که نامه های مزبور از طرف افراد غیر افراطی بود که نه به گروه مخالفین مذهبی مبارز و نه به گروههای چپ تعلق داشتند نباید مورد مبالغه قرار گ رفته و گفته شود که این به معنای آن است که میانه رو ها انقلاب را آغاز کردند اما افراطی ها آن را به چنگ گرفتند , مبالغه ای که بعضا در اینجا و آن جا به چشم می خورد . عریضه های افراطی تر توسط عناصر مذهبی و یا مارکسیستی تنها باید با کتمان بیشتری توزیع می گردید و اگر نه این بدان معنا نیست که گروههای مزبور در سال 1977 میلادی فعال نبودند . از طرف دیگر میانه روها , در میان اقشار مختلف مردم به طور نسبی , ضعیف تر از آن بودند که بتوانند رهبری مخالفت ها را در دست خود نگهدارند .

در خلال سالهای دهه 1970 میلادی انجمن دانشجویان مسلمان , که گاهی کاملا از دانشجویان ایرانی و گاهی از دانشجویان ایرانی وغیر ایرانی به طور توام تشکیل می گردید همچنان که در ایران مشهور گردیده بود در خارج از کشور به همان اندازه شهرت یافت . بعضی از آنها ,