سرامیک 67 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 67

سرامیک:

به مواد معمولا جامدی که بخش عمده تشکیل‌دهنده آنها غیرفلزی و غیرآلی باشد را سرامیک میگویند. این تعریف نه تنها سفالینه‌ها، پرسلان (چینی)، دیرگدازها، محصولات رسی سازه‌ای، ساینده‌ها، سیمان و شیشه را در بر میگیرد بلکه شامل آهنرباهای سرامیکی، لعاب‌ها، فروالکتریک‌ها، شیشه، سرامیک‌ها و سوختهای هسته‌ای و ... نیز شامل میشود از نظر ساختار شیمیایی همه موادی که از مخلوط خاک رس و ماسه و فلدسپار در دمای بالا بدست می‌آیند و با توده شیشه مانندی انسجام یافته و بسیار سخت و حل نشدنی در حلالها و تقریبا گدازناپذیرند سرامیک نامیده میشود.

تاریخچه:

برخی‌ها آغاز استفاده و ساخت سرامیک را حدود 7000 سال ق- م میدانند در حالی که برخی دیگر قدمت آنرا تا 15000 سال ق.م نیز دانسته‌اند- ولی در کل اکثریت تاریخ نگاران بر 10000 سال ق.م اتفاق نظر دارند که بدیهی است این تاریخ مربوط به سرامیکهای سنتی است. واژه سرامیک از واژه یونانی کراموس به معنی سفال یا شیء پخته شده است. از آنجاییکه قدیمیترین بدنه‌های رسی در حدود 22000 سال قبل از میلاد شناسایی شده‌اند سرامیک را هنری است که شروع آن در گذشته‌ای بسیار دور شاید قبل از اختراع خط رقم خورده ولی در حال حاضر این هنر فناوری جدیدی تلقی می‌شود.

مقدمه:

چند سالی است لغت سرامیک در ایران و بین طبقات مختلف مردم شایع و رایج و روز به روز استعمال آن بیشتر می‌شود و آن را بیشتر می‌شنویم «سرامیک» به معنای خاص که فقط به یک فن مربوط می‌باشد در مجامع صاحب صلاحیت دنیا مورد قبول قرار نگرفته است. در سال 1920 در کنگره‌ای که تشکیل شده بود این لغت برای تمام لوازم و موادی که از سیلیکاتها ساخته و حرارت داده می‌شود انتخاب گردید. ریشه آن از یونانی و به معنای پخته شده می‌باشد ولی ریشه قدیمی‌تر آن در زبان سانسکریت معنای چیزهای پخته شده را دارد. به هر تقدیر سرامیک امروز به تمام صنایعی اطلاق می‌گردد که به نحوی از انحاء با مواد اولیه سیلیکاتی ساخته و سپس در درجات حرارت معین پخته و محکم گردیده باشد و معنی عام دارد. چینی – شیشه – بلور- سفال، آجرهای نسوز و معمولی، کاشی و بسیاری دیگر از صنایع سیلیکات هم جزء فن سرامیک محسوب می‌گردد. بطوریکه محاسبه کرده‌اند یک سوم صنایع موجود دنیا را صنایع سرامیک تشکیل می‌دهد. از جمله رشته‌های سرامیک تهیه و پرداخت اشیاء هنری از خاک و سنگ می‌باشد که اقویم به نام کاشی و سفال‌سازی در کشور ما رواج کامل داشته است.

میتوان گفت به محصولاتی که بوسیله مواد معدنی بهر روشی شکل داده شده و با پختن آن بدست می‌آید سرامیک میگویند. همان طور که گفته شد ماده اولیه سرامیک گل رس بوده ضمنا نام کلی هر گونه اشیایی که مواد اولیه‌اش از گل رس بوده بوسیله دست، قالب یا چرخ خراطی شکل داده شده و در کوزه پخته شده باشد سرامیک گفته میشود. تاریخچه سرامیک با پیدایش آتش بوسیله انسانها شروع شده است برای حمل و نگهداری ان و بخاطر اجبار در ساخت ظروف سرامیک بوجود آمده است. سرامیک در طول صدها سال در ساخت ظروف مورد استفاده قرار گرفته، هم در اعصار قدیم و هم امروزه یکی از ادوات ضروری است که در تولید آجر ساختمان مورد استفاده قرار میگیرد. سرامیک، چینی خاک، در نتیجه صخره‌های گرانیت andogen با ریزریز شدن در اثر سائیدگی بوسیله طبیعت بوجود می‌آیند. هر نوع خاک برای توید سرامیک مناسب نیست خاک مناسب برای استفاده گل رس است. گل رس ماده اصلی دنیاست – گل رس بعلت خصوصیات پلاستیکی به شکل‌های گوناگونی در می‌آیند و اشکال خود را در حین پختن حفظ و دارای مقاومت زیادی است.

صنعت سرامیک از قدیمیترین صنایع دنیا محسوب می‌شود. زمانیکه گل رس با آب مخلوط میشود چون دارای خصوصیات پلاستیکی است به آسانی به یک خمیر قابل انعطاف تبدیل میگردد و این ماده بعد از پخته شدن نیز سفت و سالم و دارای یک سری خصوصیات غیرمتغیر است که در تولید هنر دیگ‌های گلی کاربرد دارد. در آناتولی به سبب اینکه محل تمدنهای مختلف بوده و در نتیجه حفاریهای باستان‌شناسی که روشنی بخش تاریخ میباشد دیده شده است در آناتولی نمونه‌های بسیار قدیمی سرامیک برای اولین بار مربوط به دوران سنگی بوده که ظروف سرامیک بنام‌های حاجی لار، چاتال هویوک، بیجه سلطان، دمیرجی هویوک و غیره میباشد که در نتیجه حفاریهای باستان‌شناسی پیدا شده است. این آثار علاوه بر آثار تزئینی به سبب داشتن شکل‌های متعدد نیز مورد توجه است و 3500 سال قبل از میلاد در دوران کالکالیتیک‌ها، 1000-2500 سال قبل از میلاد قوم باستانی ساکن در آناتولی در قرن 11 و 13 بعد از میلاد یعنی سلجوقیان و در قرن 10 میلادی عثمانیهایی که به آناتولی آمده‌اند و فرهنگ سرامیک باقی مانده از دوران سلجوقی را ادامه داده در قرن 15 میلادی سرامیک با خصوصیات منحصر بفرد خویش را بوجود آورده و همه‌شان نمونه‌های زیبایی را یکی پس از دیگری از خود بجای گذاشته‌اند. هنر سرامیک آناتولی که منابع اولیه خود را از سرامیک ترک خارج از آناتولی اخذ نموده در دوران عثمانی یک توسعه منحصر بفرد از خود نشان داده بدین ترتیب آثار ترجیحی و صادراتی آن مورد استقبال قرار گرفته است. دوات، شکردان، فنجان، کاسه، آفتابه، کتری، ابریق، کوزه، تنگ آب، سبو، قدح، قندیل، فانوس اجام، گلدان، لیوان آبخوری، گلابدان، بخوردان، و غیره با متر خاص و با خمیر سفید ساخته شده است. گل رسی که در تولید ظروف و اشیا سرامیکی مورد استفاده قرار خواهد گرفت با توجه به نوع ظروف تولیدی برای اینکه در دستگاههای مخلوط کن و خیس کن شکل حقیقی خود را پیدا کند سعی میشود با اضافه کردن مقدار آب معین و ضروری خمیری یکنواخت و هموژن بدست بیاید. ظروف و اشیا سرامیکی به روش دستی، قالبی، پرس کردن، دوران، فیلاژ یا با متر اتراژ و ریخته به شکل مختلف درآیند.

نقش اجرای سه گانه در سرامیک:

خاک رس: موجب نرمی و انعطاف و تشکیل ذرات بلوری سرامیک میشود.

ماسه: ویژگی چین خوردن پس از خشک و گرم شدن و تشکیل ذرات بلوری سرامیک را کاهش میدهد.

فلدسپار: در کاهش دادن دمای پخت و تشکیل توده شیشه‌ای و چسباننده‌ی ذرات بلوری سرامیک موثر است.

تجزیة شیمیایی

دانستن ترکیب شیمیایی مواد اولیه سرامیکی به عنوان اساسی‌ترین نیاز در فرمول‌بندی صحیح ساختار بدنه‌های سرامیکی مطرح بوده و به علاوه در صورتی که تجزیة شیمیایی یک روش معمول و جاری در آزمایشگاههای سرامیک باشد می‌توان از آن به عنوان وسیله‌ای جهت کنترل کیفیت مواد خام و اولیه مورد استفاده قرار داد و از نقطه‌نظر یکنواختی و ثبات ترکیب شیمیایی از آن بهره جست.

سرامیک 5 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

سرامیک

دید کلی

از زمانی که انسان غارنشینی را به قصد یافتن مکان زیست بهتر ، پشت سر گذاشت، با مصالح ساختمانی سر و کار پیدا کرده بود. بدیهی است که این مواد از نوع موجود در طبیعت بود، مانند پوست برای بنا کردن خیمه و یا گل و سنگ برای تهیه مسکن دائمی‌. بعدها بشر آموخت که از قطعات چوب و تخته و میخ و پیچ برای استحکام بنا استفاده کند و موادی مانند آهک ، ساروج و سیمان را برای اتصال محکم‌تر قطعات سنگ و یا چوب به یکدیگر بکار بگیرد، ولی خاک رس مهمترین ماده اولیه تهیه بسیاری از مصالح ساختمانی است. خاک رس به صورت ناخالص در تهیه کوزه ، گلدان هاى گلی ، ظروف سفالی ، اشیا و لوله‌هاى سفالی ، سرامیک ، سیمان و به صورت خالص ، در تهیه ظروف چینی و ... مصرف می‌شود.

تعریف

از نظر واژه: سرامیک به کلیه جامدات غیر آلی و غیر فلزی گفته می‌شود.

از نظر ساختار شیمیایی: کلیه موادی که از مخلوط خاک رس با ماسه و فلدسپار در دمای بالا بدست می‌آیند و توسط توده شیشه مانندی انسجام یافته و بسیار سخت و غیر قابل حل در حلال‌ها و تقریبا گداز ناپذیر می‌‌باشند، سرامیک نامیده می‌شوند.

نقش اجزای سه‌گانه در سرامیک

خاک رس: موجب نرمی ‌و انعطاف و تشکیل ذرات بلوری سرامیک می‌شود.

ماسه: قابلیت چین خوردن ، پس از خشک و گرم شدن و تشکیل ذرات بلوری سرامیک را کاهش می‌دهد.

فلدسپار: در کاهش دادن دمای پخت و تشکیل توده شیشه‌اى و چسباننده ذرات بلوری سرامیک موثر است.

خواص سرامیک‌ها

خواص سرامیک‌ها بسته به نوع و درجه خلوص هر یک از اجزای اصلی ، مواد افزودنی ، لعاب ، زمان حرارت دادن ، مواد اکسنده و کاهنده‌هاى موجود در محیط ، تغییر می‌کند. در قرن حاضر صنعت سرامیک سازی توسعه و تنوع شگرفی یافته و اهمیت و کاربردهای آن نیز وسعت پیدا کرده است.

سرامیک‌های ویژه

مقره‌های برق:

که عایقهای خوبی برای گرما و برق هستند و در آنها از Al2O3 ، Zr2O3 استفاده می‌شود.

سرامیک‌های مغناطیسی:

در در این نوع سرامیک از اکسیدهای آهن استفاده می‌شود. مهمترین کاربرد آنها در تهیه عنصرهای حافظه در کامپیوتر است.

سرامیک‌های شیشه‌اى:

وقتی شیشه معمولی پس از تهیه در دمای بالایی قرار گیرد، تعداد قابل توجهی از ذرات بلور در آن تشکیل می‌شود و خاصیت شکنندگی آن کم می‌گردد و بر خلاف شیشه‌های معمولی دیگر ، ایجاد یا پیدایش شکاف کوچک در آنها ساری نمی‌باشد،‌ یعنی این شکافها خود به خود پیشرفت نمی‌کنند. از این نوع سرامیک‌ها برای تهیه ظروف آشپزخانه یا ظروفی که برای حرارت دادن لازم باشند، استفاده می‌شود که آن را اصطلاحا پیروسرام می‌نامند.

لعابها و انواع آنها

لعابها طیف وسیعی از ترکیبات آلی و معدنی را در بر می‌گیرند. لعاب مربوط به سرامیک معمولا مخلوط شیشه مانندی متشکل از کوارتز ، فلدسپار و اکسید سرب (PbO) است. این اجزا را پس از آسیاب شدن و نرم کردن به صورت خمیری رقیق درمی‌‌آورند. آنگاه وسیله سرامیکی مورد نظر را در این خمیر غوطه‌ور کرده و پس از سرد و خشک شدن ، آن را در کوره تا دمای معین حرارت می‌دهند. پس از لعاب دادن روی چینی ، روی آن مطالب مورد نظر را می‌نویسند و یا طرح مورد نظر را نقاشی می‌کنند و دوباره روی آن را لعاب داده و یک بار دیگر حرارت می‌دهند. در این صورت وسیله مورد نظر پرارزش‌تر و نوشته و طرح روی آن بادوام‌تر می‌شود.

لعابها در انواع زیر وجود دارند:

لعاب بی‌رنگ: این نوع لعاب که برای پوشش سطح چینی‌های بدلی ظریف بکار می‌رود، بی رنگ و شفاف است و از مخلوط کلسیم و سیلیس و خاک چینی سفید تهیه می‌شود.

لعاب رنگی: برای رنگ آبی از اکسید مس (Cu2O) ، برای رنگ زرد از اکسید آهن (FeO) و برای رنگ سبز از اکسید کروم (Cr2O3) ، برای رنگ زرد از کرومات سرب و برای رنگ ارغوانی از ارغوانی کاسیوس استفاده می‌شود.

لعاب کدر: این نوع لعاب که برای پوشش چپنی‌های بدلی معمولی بکار می‌رود و از مخاـوط SnO2 , PbO , SiO2 , Pb3O4 ، نمک و کربنات سدیم تهیه می‌‌شود که آن را پس از ذوب کردن ، سرد کردن و پودر کردن ، در آب به صورت حمام شیر در می‌آورند و شئی لعاب دادنی را در آن غوطه‌ور می‌کنند.

ظروف لعابی

ظروف لعابی درواقع ، نوعی ظروف آهنی هستند که سطح آنها را به منظور جلوگیری از زنگ زدن ، از لعاب می‌پوشانند. البته این نوع ظروف را نباید زیاد گرم یا سرد و یا پرتاب کرد و یا اینکه تحت ضربه قرارداد، زیرا لعاب سطح آنها ترک برداشته و می‌ریزد.

انواع چینی

چینی‌ها در واقع از انواع سرامیک محسوب می‌‌شوند و به دو دسته چینی‌های اصل یا سخت و چینی‌های بدلی تقسیم می‌شوند.

چینی‌های اصل: