پروژه بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.

پروژه بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.

پروژه بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.

بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.