اختلاف فیزیولوژیک در میوه مرکبات 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

مقدمه

امروزه درختان مرکبات در هر نقطه‌ای از جهان که شرایط آب و هوای ایجاب کند، کاشته می‌شود.

پرورش مرکبات در جهان، سالیان دراز به صورت کشت بذری بوده و در نتیجه، تغییرات وسیعی از نظر صفات در بین آنها حاضل شده‌اند و دورگ‌های طبیعی فراوانی در مرکبات دیده می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به لیمو، گلابی آمل، لیمو خوشه‌ای، توسرخ، ترنج و دبه و امثال آن اشاره نمود که نتیجه ازدیاد جنسی است. اما در قرن 18 با بروز بیماری پوسیدگی طوقه (انگومک) در ایتالیا، پیوند مرکبات روی نارنج و سایر پایه‌ای مقاوم به این بیماری، مرسوم گردیده که به تدریج با بروز این بیماری در سایر کشورهای مرکب‌خیز دنیا این شیوه رواج یافت. از جمله در ایران که در سال 1297 با از بین رفتن اولین گروه درختان پرتقال عمل پیوند مرکبات نیز انجام شد.

بروز سرما و یخبندان شدید در سال 1342 موجب شد تا درجه حرارت به 13- سانتیگراد برسد و خسارت سنگینی را به باغداران شمال کشور وارد سازد. بعد از این سرمازدگی ارقام خارجی موجود در کشور و همچنین ارقام دیگری که از یک شرکت آمریکایی خریداری شده بودند، در مناطق مرکبات‌خیز شمال و جنوب ایران کشت شدند.

در سال 1347 نیز سرمای دیگری در شمال ایران را به وقوع پیوست و به دنبال آن کلیه ارقام خارجی به جز سه رقم نارنگی انشو، کلمانتین و پرتقال تامسون ناول از بین رفتند و از آن تاریخ به بعد این سه رقم به عنوان ارقام انتخابی و اصلی در شمال ایران برای کشت در سطح وسیع تکثیر شدند.

تولید مرکبات در جهان امروزه از اهمیت اقتصادی به سزایی برخوردار بوده، با تولیدی حدود 60 میلیون تن و سطح زیر کشت حدود 6/1 میلیون هکتار یکی از منابع مهم تولید ثروت، مبادلات تجاری و ایجاد اشتغال در 49 کشور مرکبات‌خیز جهان بوده است. امریکا مقام اول تولید مرکبات در دنیا را دارا می‌باشد.

در حال حاضر حدود 30 هزار هکتار از زمین‌های ایران زیر کشت درختان مرکبات است. مناطق عمده کشت مرکبات در شمال و جنوب ایران است.

این نشریه صرفاً به منظور آشنایی با برخی نشانه‌های اختلالات فیزیولوژیک میوه مرکبات می‌باشد.

فهرست مطالب

خسارت ناشی از سرما

چین‌خوردگی میوه مرکبات

پوسیدگی نرم و نرمناک میوه

پوسیدگی قسمت انتهایی میوه

شکاف خوردن میوه

ترک‌های سطحی پوست میوه

ریزش بهاره میوه

بدشکلی میوه‌ها

نکروزه شدن گل‌گاه میوه مرکبات

ابلقی برگ و میوه مرکبات

اختلالات فیزیولوژیک در میوه

1. خسارت ناشی از سرما (Chilling injury)

بعضی از میوه‌های مرکبات وقتی در سرما نگهداری شوند، پوست آنها آسیب می‌بیند. این حالت را نباید با خسارت ناشی از یخ‌زدگی که در دمای زیر صفر رخ می‌دهد، اشتباه گرفت. در این حالت اغلب روی پوست میوه‌های گریپ‌فروت، لیموترش زخم‌های آبکی ظاهر می‌شود. این خسارت با نگهداری میوه در درجه حرارت‌های بالاتر قابل پیشگیری است‌، اما این کار خطر پوسیدگی میوه‌ها را افزایش می‌دهد.

آغشته نمودن میوه‌ها با موم یا واکس مخصوص و شستشوی آنها با محلول 1-5/1 در هزار بنومیل و تکتو 60 خطر پوسیدگی میوه‌ها را کاهش می‌دهد. میوه لیموترش وقتی با موم پوشیده شود، سرما بیشتر بر آن اثر می‌کند.

خطر این خسارت را می‌توان با پایین آوردن تدریجی حرارت و بالا بردن متناوب آن کاهش داد.

اکولوژ فیزیولوژیک اپی فیت های آوندی 34 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 34

-اکولوژ فیزیولوژیک اپی فیت های آوندی (گیاه هوازی) : دانش امروز، سؤالات مطرح

-خلاصه : امروزه علم اکولوژی فیزیولوژیک ، اپی فیت های آوندی را مورد بررسی قرار می دهد.

در حال حاضر مناسب ترین و مهمترین عوامل محدود کنندة غیر زنده بر رشد و عملکرد روش اپی فیت ها کمبود آب است که بررسی شده است، در حالی که دیگر فاکتورها مانند دسترسی به مواد غذایی یا تابش نور، در درجه دوم اهمیت قرار دارند. به هر حال این نشان داده شده که علم امروز ما در مورد بیولوژی اپی فیت ها هنوز در دو بعد تاکسونومیک و اکولوژیک خیلی محدود است. و نتیجه گرفته شده که معمولاً هنوز در سطح ابتدایی قرار گرفته است. مطالعات آینده باید شامل محدودة وسیع تری از تاکسونها و مکانهای رویش شود تا به فهم بهتری در مورد اینکه چطور فاکتورهای غیر زنده (abiotic ) رشد و بقای اپی فیتها را محدود می کنند و اینکه چه اثری روی ترکیب اجتماعی اپی فیت دارند منتهی شود. در نهایت این روش بیشتر برای بیولوژی اپی فیت پیشنهاد می شود: تحقیقات فیزیولوژیک باید با مطالعات در مورد دیگر محدودیتها متعادل شود . برای مثال : ناپایداری سوبسترا(زیر لایه) ، محدودیت پراکندگی، رقابت یا گیاه خواری.

کلمات کلیدی : اپی فیتها (گیاهان دارزی )، تغییرات درون گونه ای، تلفات (مرگ و میر mortality ) روابط غذایی، انعطاف فنوتیپی (phenotypic plasticity ) ، فتوسنتز، روابط آبی .

مقدمه :

20000 تا 25000 گونه اپی فیت آوندی (vascular epiphytes) تخمین زده شده است (Benzing 1990 ) ، که بیشتر در مناطق گرمسیری استوایی قرار دارند. اگر چه گونه های اپی فیت در خانواده ها و راسته های بزرگ سرخسها، و بازدانگان و نهاندانگان هستند، ولی تک لپه ای ها بیشترین نقش را دارند : حدود 80% از کل اپی فیتها به این گروه تعلق دارند. (kress , 1989 ) . در یک محل فراوان هستند و دارای گوناگونی بسیار می باشند اپی فیتها روی دیگر گیاهان رشد می کنند، که این امر در گیاهان زیردرختی تا تاج درختان واقع می شود. این تنوع در مکانهای رویش و انواع مختلف سکونت گیاه، صریحاً نشان می دهد که یک تعریف ساده برای «زیستگاه اپی فیت» (epiphyte habitat ) و یا عوامل محدود کنندة محیطی برای فلور آن نمی توان در نظر گرفت. مطالعات منتشر شده به سختی این تغییر پذیری را نشان می دهد. در مقابل اکولوژیستهای فیزیولوژی گیاهی به آن گونه هایی بیشتر توجه دارند که در مکانهای پرتنش وجود دارند. (Benzing zotz and Andrade 2001 , luttge 1997 , 2000 ). اکثر این مطالعات پاسخ های کمی را در مورد استرس در سطح ارگانهای فردی نشان داده است. مطالعه اکوفیزیولوژیک اپی فیتها تقریباً ناقص است، زیرا فعل و انفعال یک فرد (ارگان) تنها قسمتی از اندازه گیری نتایج استرس را بر روی تمامی افراد نشان می دهد.

مطالعة اکوفیزیولوژیک اپی فیت این مقاله روش متعادلی را بین روشهای تاکسونومیک و اکولوژیک نتیجه داده است. آنچه که ما امروزه در مورد اثرات اکوفیزیولوژی اپی فیت می دانیم به صورت نقد و بررسی خلاصه شده است، و اعتبار فرضیات مطرح شده در بسیاری از این مطالعات مورد سؤال قرار گرفته است. مخصوصاً، عوامل محدود کنندة اصلی رشد و بقای اپی فیتها تحت استرس شدید و آب فراوان، کمبود مواد غذایی در دسترس و مهارنوری، در حالی که عوامل محدود کنندة زنده (biotic ) نسبتاً مهم نیستند. جزئیات اندازة گیاه و تغییر پذیری درون گونه در پارامترهای فیزیکی بررسی شده است (Zotz et al 2001 a ) که در اینجا مختصراً بحث شده است. اطلاعات موجود ما را متوجه تمرکز بر روی نسبت های آبی گیاه، نسبت های غذایی و فتوسنتز می کند زیرا دیگر زمینه ها، مانند فیزیولوژی هورمونی اپی فیتها (Zotz etal 2001 : zhang et al 1995 ) واقعاً کشف نشده اند.

در نهایت، اگرچه این مقاله بطور کلی با اکوفیزیولوژی اپی فیتها سرو کار دارد ولی موارد دیگر اکولولوژیک را مانند اثرات جمعیت شناسی بیولوژی اپی فیت را نیز تا اندازه ای شامل می شود. در اکوسیستم های پیچیده جنگلهای استوایی که وجود تعداد زیادی از فعل انفعالات بیوتیک (زنده) از ویژگی آنهاست، اهمیت نسبی اندازه گیری واقعی انطباقات فیزیولوژیک برای رشد و بقا فقط با کمک مشاهده (putting them into perspective) و با استفاده از روش مطالعه فیزیولوژی به کمک تجربیات مشاهدات در سطح زیست شناسی، جمعیت شناسی یا اکولوژی جمعیتی بدست می آید.

نسبت های آبی گیاه

کمبود آب مهمترین عامل محدود کننده آبیوتیک (غیر زنده) در محیط زیست اپی فیت است. تفاوتها در چگونگی دسترسی به آب و مواد غذایی ، بنزینگ (Benzing) را واداشت تا گروههای عملکردی یا شاهدی را تعیین کند مانند : اپی فیتها «منبع دائمی» (Continuously supplied) و «منبع ضربه ای» (pulse supplied ) ، (Continusly supplied ) و «منبع ضربه ای» (Pulse supplied ) ، ( Benzing 1990 ) .

اولی بروملیادها (bromeliad نوعی اپی فیت) تاکسونهایی را شامل می شود که به منبع نسبتاً ثابت و دائم رطوبت دسترسی دارند. دومی شامل تمام اشکال باقی مانده است که اپی فیتهاپوست درختی (bork epiphyte) معروف هستند که دوره های کم بارانی در زمان کوتاه، کافی است تا استرس آبی را ایجاد کند. اگر چه این دو گانگی ابتکاری است، ولی تغییر پذیری ذاتی و اساسی را نه تنها فقط در تاکسونهای مختلف هر گروه، بلکه حتی در گونه های معین نشان نمی دهد. کارایی اپی فیتهای بروملیاد در دوره های کم بارانی و اثر آنها روی اندازة گیاه مورد بررسی قرار گرفته است (Zoz and Thomas 1999 ; Schmidt and Zotz 2001 )

در هر سه گونة مورد آزمایش قرار گرفته افزایش تدریجی در کارایی گیاه دیده می شود. برای مثال زمانی که ذخیرة آب افراد کوچک Vriesea songuinolenta طی