تکنیک هایی لازم برای کنترل پرخاشگری 3ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

تکنیک هایی لازم برای کنترل پرخاشگری

1- صمیمت، صمیمیت در خانواده امری لازم و ضروری است زیرا هم مهمی در کاهش خشونت در خانواده دارد بسیاری از رفتارهای خشونت آمیز به این دلیل است که صمیمیت بین طرفین وجود ندارد. صمیمیت هنگامی افزایش می یابد که افراد مهانواده درامور زندگی با یکدیگر مشارکت داشته باشند. همچنین اعتماد و اطمینان در مشارکت بین افضای خانواده باعث صمیمیت می شود.

2- تامل و سکوت، یکی از بهترین راههای کنترل خشونت در خانواده کنترل رفتار خویشتن در مواقعی است که یکی از اعضای خانواده به تحریک دیگری بپردازد. بهترین شکرد در این هنگام آن است که دیگران سکونت اختیار کنند تا آن فرد هم آرامش پیدا کند سپس در یک فرصت مناسب با هم به بحث و بررسی بپردازند.

3- تخلیه یعنی اینکه به طور مستقیم جواب خشونت را ندهیم. تحقیقات جدید نشان میدهد که پرخاشگری حلاکی و حتی فیزیکی علاوه بر اینکه خشم را کاهش نمی دهد بلکه باعث افزایش آن نیز می شود.

4- مدل پرخاشگری غیر پرخاشگرانه (قدم زدن و…) تحقیقات نشان داده که افرادی عادی که پرخاشگری خود بدون رفتار پرخاشگرانه بروز دادند بعد از این کار سطح کمتری از پرخاشگری را داشته اند ولی به طور کل این روش هم زیاد موثر نیست.

5- تنبیه، درطول تاریخ یکی از وسایل اجتماعی برای کم کردن میزان خشونت تنیه بوده است کهتوسط آن جلوی تجاوز خشونت و دیگر رفتارهای پرخاشگرانه را می گرفتند ولی در حال حاضر علما معتقدند که تنبیه به طور موقت جلوی خشونت حاضر را می گیرد و برعکس در طولانی مدت به طور مستقیم باعث تقویت آن می شود درحال حاضر تنبیه بدنی از طرف سازمان بهداشت جهانی ممنوع شده است.

6- صحبت کردن در مورد مشکل، بهترین روش برای کاهش پرخاشگری صحبت کردن در مورد آن است این تکنیک به طور عملی به دو صورت عملی است ولی اینکه در لحظه ای که پرخاشگری به حد اعلای خود می رسد یکی از طرفین سکوت اختیار کند و سعی کند قائله را ختم کند ولی بعد از اینکه طرفین آرام شدند و مدتی نیز گذشت با خونسردی مطالب را با یکدیگر در میان می گذارند و آن را حل و فصل می کنند.

راه حل هایی دیگر برای جلوگیری از عصبانیت:

1-       پاک کردن صورت مسأله

2-       نگاه کردن به آیینه

3-       قدم زدن

4-       فکر عواقب کار بودن

5-       ایمان

6-       دین (مثال مالک اشتر)

7-       شنا

8-       خارج شدن از محلی که باعث عصبانیت شده

9-       اعتماد به نفس

درمان پرخاشگری:برای درمان پرخاشگری گام اول شناخت و ریشه یابی علت یا علل پرخاشگری است با شناخت این عوامل می توان همکاری های لازم را برای کاستن از میزان و شدت پرخاشگری ارائه نمود مانند سرگرم نمودن فرد مهر و محبت و دلجویی آموزش تنهایی فکرکردن صبرو متانت نشان دادن در مواقع پرخاشگری تشویق جهت استحمام وروش گرفتن اجرای عدالت در منزل برآورده کردن نیازهای کودکان و نوجوانان مساعد ساختن جو آزادی های کنترل شده جلوگیری از توهین و ناسزا گفتن به آنها ویا مقابله به مثل نکردن با آنها جلوگیری از تهدید و ترساندن الگوهای خوب را به آنها نشان دادن رهنمودهایی در مورد سازش و جوشش با دیگران تشویق به بازیهای گروهی و رعایت بتراکت و قوانین در زندگی با دیگران عادت دادن به آنا به گذشت یاد دادن انتقاد صحیح به آنها جهت تخلیه و سبک شدن و آرامش یافتن و درپایان چنانچه رعایت عوامل فوق تاثیری نداشت می توان از عوامل دیگری مانند توبیخ اخطار تحکم علامت مقابله به مثل تنبیه و قهرو… استفاده نمود.

مقاله تنبیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

بعضی وقت ها تنبیه لازم است 

تربیت فرزندان و اصولا پدر و مادر بودن، وظیفه ای دشوار و حساس است. اگر فرزند شما در برابر ساده ترین درخواست ها و معمولی ترین حرف های شما حاضر جوابی کرد، از سر لجبازی حرف نزد، با سر جواب منفی داد و شانه بالا انداخت، چه کار می کنید؟ وقتی خواسته های فرزندان با نظر و اقتدار والدین تعارض پیدا می کند، آنها احساس ناامیدی می کنند و استفاده از واژه هایی که دیگران را عصبانی یا ناراحت می کند، به بچه ها احساس غرور می دهد، اما با اینحال نباید تمام رفتارهای گستاخانه آنها را، مبارزه طلبی تلقی کرد. متخصصان علوم تربیتی معتقدند یکی از موثرترین راه ها برای آموختن رفتار درست به فرزندان، تشویق آنها هنگامی است که مطابق نظر شما حرف می زنند یا عمل می کنند. فرزندان هنگام عصبانیت احساس می کنند که حقشان ضایع شده و والدین نسبت به آنها بی تفاوت بوده اند، در این شرایط حتی پرخاشگری می کنند، اما والدین نباید این حرف ها را به دل بگیرند و اصولا ردشدن از کنار این رفتارها بهترین واکنش است. سن «نه» گفتنسنین 15 ماهگی به بعد، اصولا مشهور به سن «نه گفتن» است و کودکان تا دو سه سالگی به نافرمانی و لجاجت متهم می شوند. درحالیکه این رفتار نشاندهنده سیر تکاملی فرزندان و واکنش طبیعی برای کسب شخصیتی مستقل از والدین است. البته در هنگام تلاش فرزندان برای رسیدن به استقلال در این سنین، آنها با محدودیت هایی در توانایی خود برای انجام بخشی از کارها روبرو و درنتیجه دچار نوعی تضاد و تناقض می شوند که این مساله نیز به نوبه خود کودکان را دچار اضطراب می کند. یک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان می گوید: والدین اصولا در سنین 15ماهگی تا 3 سالگی فرزندان، آنان را بدخلق و لجباز می خوانند. از اینرو بهترین راهکار در این شرایط درگیرنشدن با کودکان و ساده گذشتن از کنار مسائل است.» وی با تاکید بر اینکه در این سنین نمی توان با تحلیل و منطق با فرزندان کنارآمد، می گوید: «درصورت رفتار مناسب والدین در این شرایط، نوع برخوردهای کودکان نیز به مرور زمان تغییر می کند.» وی اینکه فرزندان خواسته هایی داشته و خواهان تسلیم والدین به انجام آنها هستند را مساله ای عادی می داند و می افزاید: «اگر والدین تسلیم رفتارهایی چون پای کوبیدن فرزندان برای رسیدن به خواسته های خود شوند، بچه ها احساس می کنند راه رسیدن به هدف هایشان از طریق همین رفتارهاست و در اینصورت دیگر نمی توان از فرزندان در این مورد ایرادی گرفت.» این متخصص تاکید می کند: «نباید بگذاریم فرزندان با لجاجت به خواسته خود برسند، در ضمن، مقابله با آنها نیز کار درستی نیست. در این شرایط بهترین عملکرد، بی محلی نسبت به رفتارهای لجوجانه فرزندان است. در این شرایط کج خلقی ها کاهش یافته و رفع می شود.» جریمه  وقتی خطوط قرمز شکسته می شود  فراموش نکنید که تنها باید نافرمانی هایی در حد جیغ و داد کودکان را نادیده گرفت. اگر بچه ها از حد خود فراتر رفته و شروع به زدن، پرت کردن وسایل، توهین و در اصل شکستن خطوط قرمز کردند، باید بدون توجه به سن، آنها را جریمه کرد. در هنگام جریمه، باید کودکان را در محلی مشابه قرنطینه، که تاریک و ترسناک نبوده و درعین حال امن باشد، به نحوی که با ماندن در آن محل، حوصله اش سر برود، قرار داده و زمان ماندن در آن محل را هنگام قطع لجاجت، محاسبه کرد. البته بسیاری از والدین در این شرایط به پزشکان شکایت می کنند که در هنگام تنبیه کودکان به این شیوه، آنها از محل بیرون آمده یا اینکه آنقدر جیغ و داد می کنند که والدین نگران آنها می شوند. اما روانپزشکان توصیه می کنند والدین در این شرایط باید در این محل را ببندند و به هیچ وجه نگران سروصدای زیاد آنها نشوند. عده ای از والدین نیز در هنگام تنبیه فرزندان خود در شرایطی که از آنها ناراضی می شوند، با عذرخواهی فرزندان روبرو می شوند و در این شرایط گاهی با عذرخواهی، از تنبیه آنها منصرف شده یا به تنبیه ادامه می دهند. توصیه می شود جریمه فرزندان با گذشتن آنها از خط قرمزهای تعیین شده، باید حتما صورت گیرد، حتی اگر فرزندان از عمل خود معذرت خواهی کنند. با عذرخواهی فرزندان می توان جریمه را کاهش داد، اما باید توجه داشت عذرخواهی کلامی، کافی نیست، بلکه باید در قبال آن از فرزندان خواست برای جبران، کاری را انجام دهند. تشویق چند برابر تذکرهای منفیتشویق فرزندان باید همواره 3تا5 برابر تذکرهای منفی باشد. بسیاری از لجبازی های فرزندان به این علت است که والدین در هنگام انجام

تحقیق در مورد بعضی وقت ها تنبیه لازم است

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

بعضی وقت ها تنبیه لازم است 

تربیت فرزندان و اصولا پدر و مادر بودن، وظیفه ای دشوار و حساس است. اگر فرزند شما در برابر ساده ترین درخواست ها و معمولی ترین حرف های شما حاضر جوابی کرد، از سر لجبازی حرف نزد، با سر جواب منفی داد و شانه بالا انداخت، چه کار می کنید؟ وقتی خواسته های فرزندان با نظر و اقتدار والدین تعارض پیدا می کند، آنها احساس ناامیدی می کنند و استفاده از واژه هایی که دیگران را عصبانی یا ناراحت می کند، به بچه ها احساس غرور می دهد، اما با اینحال نباید تمام رفتارهای گستاخانه آنها را، مبارزه طلبی تلقی کرد. متخصصان علوم تربیتی معتقدند یکی از موثرترین راه ها برای آموختن رفتار درست به فرزندان، تشویق آنها هنگامی است که مطابق نظر شما حرف می زنند یا عمل می کنند. فرزندان هنگام عصبانیت احساس می کنند که حقشان ضایع شده و والدین نسبت به آنها بی تفاوت بوده اند، در این شرایط حتی پرخاشگری می کنند، اما والدین نباید این حرف ها را به دل بگیرند و اصولا ردشدن از کنار این رفتارها بهترین واکنش است. سن «نه» گفتنسنین 15 ماهگی به بعد، اصولا مشهور به سن «نه گفتن» است و کودکان تا دو سه سالگی به نافرمانی و لجاجت متهم می شوند. درحالیکه این رفتار نشاندهنده سیر تکاملی فرزندان و واکنش طبیعی برای کسب شخصیتی مستقل از والدین است. البته در هنگام تلاش فرزندان برای رسیدن به استقلال در این سنین، آنها با محدودیت هایی در توانایی خود برای انجام بخشی از کارها روبرو و درنتیجه دچار نوعی تضاد و تناقض می شوند که این مساله نیز به نوبه خود کودکان را دچار اضطراب می کند. یک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان می گوید: والدین اصولا در سنین 15ماهگی تا 3 سالگی فرزندان، آنان را بدخلق و لجباز می خوانند. از اینرو بهترین راهکار در این شرایط درگیرنشدن با کودکان و ساده گذشتن از کنار مسائل است.» وی با تاکید بر اینکه در این سنین نمی توان با تحلیل و منطق با فرزندان کنارآمد، می گوید: «درصورت رفتار مناسب والدین در این شرایط، نوع برخوردهای کودکان نیز به مرور زمان تغییر می کند.» وی اینکه فرزندان خواسته هایی داشته و خواهان تسلیم والدین به انجام آنها هستند را مساله ای عادی می داند و می افزاید: «اگر والدین تسلیم رفتارهایی چون پای کوبیدن فرزندان برای رسیدن به خواسته های خود شوند، بچه ها احساس می کنند راه رسیدن به هدف هایشان از طریق همین رفتارهاست و در اینصورت دیگر نمی توان از فرزندان در این مورد ایرادی گرفت.» این متخصص تاکید می کند: «نباید بگذاریم فرزندان با لجاجت به خواسته خود برسند، در ضمن، مقابله با آنها نیز کار درستی نیست. در این شرایط بهترین عملکرد، بی محلی نسبت به رفتارهای لجوجانه فرزندان است. در این شرایط کج خلقی ها کاهش یافته و رفع می شود.» جریمه  وقتی خطوط قرمز شکسته می شود  فراموش نکنید که تنها باید نافرمانی هایی در حد جیغ و داد کودکان را نادیده گرفت. اگر بچه ها از حد خود فراتر رفته و شروع به زدن، پرت کردن وسایل، توهین و در اصل شکستن خطوط قرمز کردند، باید بدون توجه به سن، آنها را جریمه کرد. در هنگام جریمه، باید کودکان را در محلی مشابه قرنطینه، که تاریک و ترسناک نبوده و درعین حال امن باشد، به نحوی که با ماندن در آن محل، حوصله اش سر برود، قرار داده و زمان ماندن در آن محل را هنگام قطع لجاجت، محاسبه کرد. البته بسیاری از والدین در این شرایط به پزشکان شکایت می کنند که در هنگام تنبیه کودکان به این شیوه، آنها از محل بیرون آمده یا اینکه آنقدر جیغ و داد می کنند که والدین نگران آنها می شوند. اما روانپزشکان توصیه می کنند والدین در این شرایط باید در این محل را ببندند و به هیچ وجه نگران سروصدای زیاد آنها نشوند. عده ای از والدین نیز در هنگام تنبیه فرزندان خود در شرایطی که از آنها ناراضی می شوند، با عذرخواهی فرزندان روبرو می شوند و در این شرایط گاهی با عذرخواهی، از تنبیه آنها منصرف شده یا به تنبیه ادامه می دهند. توصیه می شود جریمه فرزندان با گذشتن آنها از خط قرمزهای تعیین شده، باید حتما صورت گیرد، حتی اگر فرزندان از عمل خود معذرت خواهی کنند. با عذرخواهی فرزندان می توان جریمه را کاهش داد، اما باید توجه داشت عذرخواهی کلامی، کافی نیست، بلکه باید در قبال آن از فرزندان خواست برای جبران، کاری را انجام دهند. تشویق چند برابر تذکرهای منفیتشویق فرزندان باید همواره 3تا5 برابر تذکرهای منفی باشد. بسیاری از لجبازی های فرزندان به این علت است که والدین در هنگام

مقاله تنبیه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

بعضی وقت ها تنبیه لازم است 

تربیت فرزندان و اصولا پدر و مادر بودن، وظیفه ای دشوار و حساس است. اگر فرزند شما در برابر ساده ترین درخواست ها و معمولی ترین حرف های شما حاضر جوابی کرد، از سر لجبازی حرف نزد، با سر جواب منفی داد و شانه بالا انداخت، چه کار می کنید؟ وقتی خواسته های فرزندان با نظر و اقتدار والدین تعارض پیدا می کند، آنها احساس ناامیدی می کنند و استفاده از واژه هایی که دیگران را عصبانی یا ناراحت می کند، به بچه ها احساس غرور می دهد، اما با اینحال نباید تمام رفتارهای گستاخانه آنها را، مبارزه طلبی تلقی کرد. متخصصان علوم تربیتی معتقدند یکی از موثرترین راه ها برای آموختن رفتار درست به فرزندان، تشویق آنها هنگامی است که مطابق نظر شما حرف می زنند یا عمل می کنند. فرزندان هنگام عصبانیت احساس می کنند که حقشان ضایع شده و والدین نسبت به آنها بی تفاوت بوده اند، در این شرایط حتی پرخاشگری می کنند، اما والدین نباید این حرف ها را به دل بگیرند و اصولا ردشدن از کنار این رفتارها بهترین واکنش است. سن «نه» گفتنسنین 15 ماهگی به بعد، اصولا مشهور به سن «نه گفتن» است و کودکان تا دو سه سالگی به نافرمانی و لجاجت متهم می شوند. درحالیکه این رفتار نشاندهنده سیر تکاملی فرزندان و واکنش طبیعی برای کسب شخصیتی مستقل از والدین است. البته در هنگام تلاش فرزندان برای رسیدن به استقلال در این سنین، آنها با محدودیت هایی در توانایی خود برای انجام بخشی از کارها روبرو و درنتیجه دچار نوعی تضاد و تناقض می شوند که این مساله نیز به نوبه خود کودکان را دچار اضطراب می کند. یک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان می گوید: والدین اصولا در سنین 15ماهگی تا 3 سالگی فرزندان، آنان را بدخلق و لجباز می خوانند. از اینرو بهترین راهکار در این شرایط درگیرنشدن با کودکان و ساده گذشتن از کنار مسائل است.» وی با تاکید بر اینکه در این سنین نمی توان با تحلیل و منطق با فرزندان کنارآمد، می گوید: «درصورت رفتار مناسب والدین در این شرایط، نوع برخوردهای کودکان نیز به مرور زمان تغییر می کند.» وی اینکه فرزندان خواسته هایی داشته و خواهان تسلیم والدین به انجام آنها هستند را مساله ای عادی می داند و می افزاید: «اگر والدین تسلیم رفتارهایی چون پای کوبیدن فرزندان برای رسیدن به خواسته های خود شوند، بچه ها احساس می کنند راه رسیدن به هدف هایشان از طریق همین رفتارهاست و در اینصورت دیگر نمی توان از فرزندان در این مورد ایرادی گرفت.» این متخصص تاکید می کند: «نباید بگذاریم فرزندان با لجاجت به خواسته خود برسند، در ضمن، مقابله با آنها نیز کار درستی نیست. در این شرایط بهترین عملکرد، بی محلی نسبت به رفتارهای لجوجانه فرزندان است. در این شرایط کج خلقی ها کاهش یافته و رفع می شود.» جریمه  وقتی خطوط قرمز شکسته می شود  فراموش نکنید که تنها باید نافرمانی هایی در حد جیغ و داد کودکان را نادیده گرفت. اگر بچه ها از حد خود فراتر رفته و شروع به زدن، پرت کردن وسایل، توهین و در اصل شکستن خطوط قرمز کردند، باید بدون توجه به سن، آنها را جریمه کرد. در هنگام جریمه، باید کودکان را در محلی مشابه قرنطینه، که تاریک و ترسناک نبوده و درعین حال امن باشد، به نحوی که با ماندن در آن محل، حوصله اش سر برود، قرار داده و زمان ماندن در آن محل را هنگام قطع لجاجت، محاسبه کرد. البته بسیاری از والدین در این شرایط به پزشکان شکایت می کنند که در هنگام تنبیه کودکان به این شیوه، آنها از محل بیرون آمده یا اینکه آنقدر جیغ و داد می کنند که والدین نگران آنها می شوند. اما روانپزشکان توصیه می کنند والدین در این شرایط باید در این محل را ببندند و به هیچ وجه نگران سروصدای زیاد آنها نشوند. عده ای از والدین نیز در هنگام تنبیه فرزندان خود در شرایطی که از آنها ناراضی می شوند، با عذرخواهی فرزندان روبرو می شوند و در این شرایط گاهی با عذرخواهی، از تنبیه آنها منصرف شده یا به تنبیه ادامه می دهند. توصیه می شود جریمه فرزندان با گذشتن آنها از خط قرمزهای تعیین شده، باید حتما صورت گیرد، حتی اگر فرزندان از عمل خود معذرت خواهی کنند. با عذرخواهی فرزندان می توان جریمه را کاهش داد، اما باید توجه داشت عذرخواهی کلامی، کافی نیست، بلکه باید در قبال آن از فرزندان خواست برای جبران، کاری را انجام دهند. تشویق چند برابر تذکرهای منفیتشویق فرزندان باید همواره 3تا5 برابر تذکرهای منفی باشد. بسیاری از لجبازی های فرزندان به این علت است که والدین در هنگام انجام