مدرسه ایران زمین 27 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 27

مدرسه ایران زمین:

تاریخچه:

این بنا که در حدود سال 1335 توسط آقای دکتر کامران دیبا طراحی شده، در فاز یک شهرک قدس واقع شده است.

از نظر سازماندهی، طرح اولیه بنا دارای چهار ساختمان آموزشی اصلی که در گوشه های حیاط مرکزی قرار گرفته اند، می باشد و ساختمانهای خدماتی شامل آمفی تئاتر و نهار خوری و کتابخانه در سه ضلع حیاط قرار دارند ضلع چهارم به ورودی اختصاص داده شده است.

از کل این مجموعه فقط دبیرستان ساخته شده است که هم اکنون کاربرد دبستان پسرانه راهنمایی دخترانه دارد.

در طرح اصلی این مجموعه، به منظور تسهیل انتقال دانش آموزان، برای سرویسهای مدرسه پارکینگ در نظر گرفته بودند در جلوی حیاط مجاور دبستان یک معبر قرار دارد که امروزه به عنوان پارکینگ مینی بوسها استفاده می شود.

سازماندهی فضایی:

سازماندهی فضایی این مدرسه از نوع مرکزی است. یعنی فضاهای مجموعه در اطراف فضای باز غالب در مرکز گرد آمده اند.

نقد و بررسی:

تأکید روی فضای باز: فضای واقع در مرکز مهمترین فضاست و حیاط به عنوان فضای مرکزی نقش غالب را داشته و فرم مسلط بناست. این موضوع سبب می شود که فضای باز فضایی تعریف شده و مهم مطرح شود. (تصویر 1)

شکل مسیر حرکت در این سازماندهی خطی است و دسترسی به فضاهای داخلی از طریق رواقهای دور تا دور حیاط می گیرد.

مهمترین مسئله در این سازماندهی، نگهداری تمرکز و اهمیت مرکز است.

ساختمان، در اینجا رو به مرکز است و این از نظر بصری (دید به فضای اصلی) و عملکردی (دسترسی به فضای مرکزی) بسیار حائز اهمیت است. (تصویر 3)

با وجود آنکه سازماندهی بنا از نوع مرکزی است ولی کلاسهای درس که مهمترین فضاهای آموزشی هستند به این فضای اصلی پشت کرده اند. این موضوع سبب شده که نورگیری تهویه مناسبی در کلاسهای درس وجود نداشته باشید. دید مناسب به فضای باز بیرون نیز کاملاً در این فضاها حذف شده است.

فضای بسته:

در این بنا، بسته، فضای باز را احاطه کرده است. نسبت فضای بسته به فضای کل ساختمان برابر 76% است که نسبت زیادی است و از تراکم زیاد فضای بسته خبر می دهد (تصویر 5)

فضای باز:

حیاط، فضای مرکزی بنا را با شکل مربع به خود اختصاص داده است. نسبت فضای باز به فضای کل بنا برابر 24% است و این تناسب نشان می دهد که سطح فضا باز با در نظر گرفتن استاندارها بسیار کم است. البته لازم به ذکر است که فضای باز دیگری در کنار ساختمان وجود دارد که به عنوان حیاط از آن استفاده می شود.

فضای نیمه باز:

فضای نیمه باز بصورت رواق، حد واسط بین فضای پر و خالی را تشکیل می دهد.

فضاهای ارتباطی:

اساساً سیر کولاسیون در فضاهای مورد استفاده نشانگر اجزاء با معنی ایستا و پویا در کل ساختمان است.

ارتباطات افقی:

مسیرهای حرکتی افقی از طریق رواقهای دور تا دور حیاط صورت می گیرد (تصویر 10).

ارتباطات عمودی:

مسیرهای حرکتی عمودی در کنج های ساختمان قرار دارد این موضوع سبب دسترسی سریع به فضاهای آموزشی می شود، از طرف دیگر مکان دسترسی عمودی، بر خوانایی مسیر حرکتی می افزاید. (تصویر 11)

کلاس درس:

در این بنا کلاسها در چهار طرف حیاط مرکزی قرار گرفته اند و دسترسی به آنها از طریق رواق در دور تا دور حیاط امکان پذیر است.

کلاسها دارای مدول یکسان بوده است بطوری که هر ضلع بنا توسط این مدولها به 5 قسمت مساوی تقسیم می شود و هر طبقه بنا جمعاً 5 * 4 = 20 کلاس را شامل می شود. (تصویر 12)

کلاس درس زیر فضایاهای است (تصویر 13) که عبارتند از:

ورودی 4) کلاس

رختکن 5) ایوان

انباری

ویژگی های کالبدی کلاس درس:

کالبد کلاس را از سه نظر مورد بررسی قرار می دهیم:

فرم 2) رنگ 3) بافت

فرم:

فرم کلاس شامل شکل، ابعاد و اندازه های آن می باشد شکل کلاس ها در این ساختمان مستطیل بوده و ابعاد 6/4 * m 7 می باشد ارتفاع کلاس در تمام قسمتها 1/3 متر می باشد (تصویر 14) که با وجود عرض کم آن انعطاف پذیری لازم برای چیدمان های مختلف را ندارد.

شکل کشیده مستطیل با توجه به اینکه پنجره ها در یک عرض مستطیل قرار گرفته اند از نظر رسیدن نور مناسب به ابتدای کلاس (ورودی) مشکل ایجاد می کند. (چون کلاس از رواق نیز نور نمی گیرد). (تصویر 15)

میزان هوای موجود در کلاس برای هر نفر نیز موثر است.

ایوان های شت کلاس که اکنون بسته شده اند، به علت وجود تیغه ضخیم در وسط آن ها نه و تقسیم به دو نصف شدن باعث شده است که تنها ایوان ها با یکدیگر ارتباط نداشته باشند بلکه مساحت موثر آن نیز کم شده و امکان استفاده نداشته باشند، (تصویر 16)

انبار بزرگ 85/0 * 2 متر، با وجود مساحت بزرگ آن باز به دلیل مسئله کنترل کاملاً بلا استفاده است.

رنگ:

رنگ بکار رفته در کلاس تماماً سفید است حتی قسمت هایی که قبلاً آجر بوده است با رنگ سفید پوشیده شده است این موضوع باعث ایجاد یکنواختی در کلاس می شود.

بافت کلاس:

مدرسه چهارباغ 7 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

نام بنا : مدرسه چهارباغ

اسامی دیگر : مادر شاه ، سلطانی

تاریخ ساخت : 1116 - 1126 ه‍.ق

بانی : شاه سلطان حسین

مدرسه چهارباغ

مدرسه چهارباغ که به نام مدرسه مادرشاه نیز نامیده مى‏شود، آخرین بناى تاریخى باشکوه عهد صفویه در اصفهان است که براى تدریس و تعلیم طلاب علوم دینى در دوره شاه‏ سلطان حسین از سال 1116 تا 1126 هجرى ساخته شده است.

مدرسه چهارباغ از لحاظ کاشى‏کارى انواع مختلف این فن را در خود جاى داده و در حقیقت موزه کاشى‏کارى اصفهان مى‏باشد کاروان‏سراى مادرشاه که مجلل ‏ترین اقامتگاه مسافرین سه قرن پیش بوده هم‏ اکنون تبدیل به مهمان‏سراى عباسى شده و از لحاظ سبک معمارى در بین هتل هاى دنیا در زمان حاضر بى‏نظیر و منحصر به فرد است.

‏مدرسه چهارباغ که به نام مدرسه سلطانى و مدرسه مادر شاه نیز نامیده مى‏شود آخرین بناى تاریخى با شکوه عهد صفویه در اصفهان است که براى تدریس و تعلیم طلاب علوم دینى و در دوره آخرین پادشاه صفویه شاه سلطانحسین از سال 1116 تا1126 هجرى ساخته شده و درختهاى چنار کهنسال و نهر آبى که در آن جریان دارد بر زیبایى تزئینات نفیس کاشیکارى آن افزوده و بناى مزبور را بسیار فرحبخش و روحنواز نموده است.

گنبد مدرسه چهار باغ بعد از گنبد مسجد شیخ لطف الله قرار دارد ولى در مجلل آن که با طلا و نقره تزیین شده از لحاظ زرگرى و طلاکارى و طراحى و قلمزنى در نظر استادان بزرگ امروز این فن شاهکارى از صنایع ظریفه است و نظیر ندارد. مدرسه چهارباغ از لحاظ کاشیکارى هم انواع مختلف این فن را مانند کاشیهاى هفت رنگ و معرق و گره سازى و پیلى و معقلى واجد است. محراب با شکوه و منبر یکپارچه مرمرى و حجره مخصوص شاه سلطانحسین کاشیکارى معرق اطراف گنبد و داخل مدرسه و درها و پنجره ‏هاى چوبى آلب برى شده از قسمت هاى بسیار جالب و تماشایى این بناى نفیس تاریخى است.

مدرسه چهارباغ آخرین بنای تاریخی با شکوه عهد صفوی در اصفهان و از بهترین مدارس بنا شده در ایران است . مدرسه چهارباغ واقع در ضلع شرقی خیابان چهارباغ است که به نام مدرسه سلطانی و مدرسه مادرشاه نیز نامیده می‌شد .

برای تدریس و تعلیم و تربیت طلاب علوم دینی در اواخر حکومت شاه سلطان حسین صفوی از سال هزار و صد و شانزده تا هزار و صد و بیست و شش هجری قمری ساخته شد .

از نظر تناسبات معماری و زیبایی‌های کاشی‌کاری ، گنبد مدرسه چهارباغ بعد از گنبد مدرسه شیخ‌لطف‌الله جای می‌گیرد . در مجلل آن که با طلا و نقره تزئین شده است از لحاظ زرگری ، طلاکاری ، طراحی و قلمزنی در نظر استادان بزرگ امروز این فن از شاهکارهای هنری کم‌نظیر است .

درخت‌های کهنسال و جوی آبی که در آن جریان دارد بر زیبایی تزئینات نفیس کاشی‌کاری آن افزوده و بنای مزبور را بسیار فرح‌بخش و روح‌نواز کرده است .

نظر تناسب معماری و زیبایی طرح کاشیکاری، گنبد مدرسه چهارباغ بعد از گنبد مسجد شیخ لطف الله قرار دارد، ولی در مجلل آن که با طلا و نقره تزئین شده است ، از لحاظ زرگری، طلا کاری، طراحی و قلم زنی در نظر استادان بزرگ امروز این فن نیز ، شاهکاری از صنایع ظریفه است و نظیر ندارد.

مدرسه چهارباغ از لحاظ کاشیکاری هم، انواع مختلف این فن را مانند کاشیهای هفت رنگ، معرق، گره سازی و پیلی را در خود جای داده است و در حقیقت موزه کاشیکاری اصفهان می باشد.

محراب با شکوه، منبر یکپارچه مرمری، حجره مخصوص شاه سلطان حسین، کاشیکاری بی نظیر مد خل مدرسه، خطوط نستعلیق کتیبه ها و پنجره های چوبی آلت بری شده از قسمتهای بسیار جالب و تماشایی این بنای نفیس تاریخی است .

کاروانسرای مادر شاه که مجللترین اقامتگاه مسافرین سه قرن پیش بوده و متصل به ساختمانهای مدرسه چهارباغ ، در ضلع شرقی آن است، هم اکنون تبد یل به مهمانسرای باشکوهی به نام مهمانسرای عباسی شده است و یقیناً از لحاظ سبک معماری در بین هتلهای درجه اول دنیا در زمان حاضر بی نظیر و منحصر به فرد است و احیا و ایجاد این مجموعه عظیم معماری، خود عامل مؤثری در جلب جهانگردان بسوی شهر تاریخی اصفهان شده است.

مدرسه ی معماری بوزآر در فرانسه 21 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

آشنایی با معماری معاصر

(مدرسه ی معماری بوزآر در فرانسه)

استاد : آقای مهندس قلیچ خانی

دانشجویان :

مریم خورشیدی

لیلا فیض آبادی

شیما قاسمی

ترم 5 مهندسی معماری

دانشکده ی فنی و مهندسی

پاییز 88

مدرسه ی بوزآر:

به رخ کشیدن جلال و جبروت پادشاهی و ساختن ساختمان های مجلل و گشودن و احداث خیابان های عریض و طویل در پاریس را که از جمله جزء اقدامات بارون اوسمان مدیر کل فنی شهرداری پاریس بین سال های 1853 و 1869 بود باید در شمار سبک بوزار آورد که رابطة مستقیم با مدرسه بوزار ندارد.

آکادمی بوزار یکی از آکادمی های پنج گانه ای بود که در قرن هفدهم و هیجدهم در ادامه آکادمی های سلطنتی که پس از انقلاب کبیر انستیتو دُفرانس نامیده شد به وجود آمدند. آغاز این آکادمی به سال 1648 باز می گردد و پایه گذار آن نقاشی بود به نام شارل لوبرون که بعداً نقاش اعظم دربار لویی چهاردهم شد.

مدرسه بوزار که موردنظر ماست از نظر اداری تابع آکادمی بوزار بود ولی با آن یکی نبود. آکادمی مقرراتی خاص داشت و اعضای آن مادام العمر عضویت آکادمی را داشتند و به تعبیری راه ون رسم هنری فرانسه را در زمینه نقاشی، تندیسگری و معماری معلوم می کردند. اما مدرسه بوزار که در آن نقاشی، تندیسگری و معماری تدریس می شد، مثل هر مدرسه دیگری مرکب از استادان، شاگردان و اعضای اداری بود.

مدرسه ی هنرهای زیبای بوزار در سال 1819 میلادی تاسیس شد ولی سابقه ی ان در معماری فرانسه به سال 1671 میلادی زمان لویی چهاردهم برمی گردد که بازسازی کاخ ها و ساختمان های مهم را در فرانسه آغاز کرد . هدف مدرسه ی هنرهای زیبا شکل دهی به معماری جهانی بود که این شکل گیری ریشه در معماری رنسانس و قرن 17 فرانسه داشت. نمونه ای از زیبایی شناسی مدرسه ی بوزار را می توان در کلیسای صوفلو دید . طرح کلی این کلیسا تلفیقی از مکعب ها و مستطیل هاست. تلفیق مکعب و نحوه ی قرار گیری آن و به کار گیری ستون ها یادآور آموزش های مدرسه ی بوزار فرانسه است. در واقع تا اوایل قرن نوزدهم فرهنگ خاصی در مورد سیستم طراحی هنرهای زیبای بوزار وجود داشت و آن یعنی استفاده از یک حجم اصلی و تقسیم بندی شبکه ای آن و تندیس گونه بودن حجم و تاکید روی نقطه ی دید ناظر بود . این گونه نگرش به معماری را تماما می توان از نقشه ها و تصاویر کشیده شده ی دانشجویان مدرسه ی بوزار استنباط کرد . برنامه ی آموزش بوزار با یک دوره در سطح اول که حدودا 2 تا 4 سال طول می کشید آغاز می شد. دانشجویان در این دوره با ریاضیات ترسیم دستی پرسپکتیو و اصول اولیه ی معماری آشنا می شدند. و در صورت موفقیت در امتحان نهایی می توانستند به عنوان دانشجوی بوزار ادامه ی تحصیل دهند. ادامه ی تحصیل و ورود به بوزار برای دانشجویان فرانسوی و خارجی بین سنین 15 و 16 ساله آزاد بود . ولی دانشجو می توانست در نهایت هنگامی از مدرسه فارغ التحصیل شود که تمام امتحانات را گذرانده باشد. در واقع 12 تا 15 سال طول می کشید تا فردی به عنوان معمار کامل فارغ اتحصیل شود . دانشجویان در 2 سطح آموزش می دیدند. یک سطح نظری که در کلاس های درس ارائه می شد و سیستمی عملی که به صورت کارگاهی بود و زیر نظر معماران ماهر برگزار می گردید. آموزش به این صورت بود که کار 3 سال اول مطالعات تحلیلی از ساختمان های قدیمی در رم و فرانسه و سال چهارم بازسازی یکی از آنها به صورت کامل بود . هدف این دوره یاد آوری معماری گذشته و ورزیده شدن در ترسیم فنی بود. دانشجو با یادگیری کالبد طرح با اصول اولیه ی طراحی ساختمان آشنا می شد و در سال های بعد با یادگیری همین اصول اولیه زیر نظر استادان ماهر شروع به طراحی ساختمان می کرد. درک بسیار موثر ایده های مدرسه ی بوزار پاریس در اپرای پاریس اثر شارل گارینه به سال 1861 تا 1875 میلادی کاملا نمایان است.

جهت تدریسی دروس نظری کلاس داشتند و برای دروس عملی آتلیه داشتند کار آتلیه آنها متفاوت بود آنچه ما امروز داشتیم .سیستم آنها به این صورت بود که معماران بسیار بر جسته ای در مدرسه تدریس می کردند و هر معماری یک آتلیه داشت و در آن آتلیه از دانشجوی سال اول در آن آموزش می دید تا دانشجوی سال آخر یعنی دانشجو می توانست از قدم اول تا قدم آخر زیر نظریک استاد درس خودرا تمام کند .الگوی تاسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مدرسه بزار بود که بعد از انقلاب این سیستم از بین رفت .ورود به مدرسه بزار ساده نبود خیلی ها امتحان می دادند و

مدرسه باهاوس 30 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 31

هنر و معماری قرن بیستم

مدرنیسم جنبشی بود که حدود سال 1880 آغاز شد و در سال 1980 به پایان رسید. مدرنیسم به صورت رویکرد تؤری در هنر توصیف می شود. «هنر به خاطر هنر» اصطلاحی است که نمونۀ این جنبش بود زیرا به طور اساسی گفته می شود که باید هنر را بیشتر بررسی کرد تا مواردی بیشتری را درباره آن کشف نمود مدرنیسم ها بر روی رنگ ، معنویت جامعیت ، روانشناسی ، مفهوم و نظریه پنهان در هنر که گاهی مهم تر از تصورات موجود می باشد؛ مطالعه کرده اند آثاری از تؤری ها درباره روانشناسی مثل روانشناسی رنگ از فبریون بیرن دریافت وقتی افراد در معرض رنگهای متفاوت قرار گیرند به طور متفاوتی واکنش نشان می دهند به عنوان مثال رنگ قرمز افراد را مشتاق می کند ، رنگ آبی آرامش بخش است و غیره.

اکسپرسیونیسم :

ادوارد مانچ ، The Scream (جیغ) ، 1893 ، نقاشی رنگ و روغن. ماهیت گویا و روش ارتباط.

Fauves : در فرانسه به معنای حیوانات وحشی است و به استفاده از رنگهای درهم و برهم و سطوح مسطح اشاره می کند. همراه اثر سیزان ـ اندری دی رین درباره تیمز هنری ماتیز : از سطوح و رنگ تند استفاده کرده است بیشتر به سطوح علاقمند است.

تابلوی مادام ماتیز (نوار سبز ، 1905 نقاشی رنگ وروغن ، 12× 16 از نوری استفاده کرده است که از منابع متفاوت منعکس می شود ـ از رنگهای مکمل استفاده شده است. ـ تابلوی زن اول ماتیز.

واسیلی کندیسکی : معتقد است که رنگها کیفیت معنوی دارند و به نظر می رسد که این امر به همراه رنگهای ویژه می باشد.

ـ معتقد است که هنر خوب در نتیجة انعکاس ماهیت اخلاقی خوب در هنرمند می باشد. نقاشی شمارة 1914 ، 201 ، نقاشی رنگ وروغن ، 4 × 54

ـ مبتی است بر سمقونی رنگها ـ از خطوط و اشکال انتزاعی استفاده کرده است.

فتوریست : به تأثیرات مثبت صنعتی شدن در دنیای غرب معتقد می باشد. در بیانیة آنها از WWI حمایت می شود که تصور می کنند عامل مهمی است و برای همیشه به جنگ خاتمه می دهند قهوه ای مایل به قرمز در Boccioni ، شکل بی نظیر تداوم در فضا ، مجسمه برنزی ، 1913

کوبیسم : ـ به صورت روشی توسعه یافته است که تمام جوانب یک شیء را در دو بعد نشان می دهد. ـ توسط جرج براکو ارائه شد اما توسط پیکاسو شهرت بیشتری یافت. کوبیسم تحلیلی که با رنگ سرو کار دارد و کوبیسم ترکیبی که از اشیاء گروهی استفاده می کند.

پیکاسو : ـ هنرمند اسپانیایی که با جنبش های مربوط به اکسپرسیونیسم و کوبیست سروکار داشت.

Les Demoisellesd Avignon ، 1907 نقاشی رنگ روغن ، 78 × 8

ـ تأثیر از ماسکهای آفریقایی ـ تأثیر از روسپی در Avignon ، فرانسه که به روش مقدماتی و زننده انجام شده است.

سه موسیقی دان ، 1921 ، نقاشی رنگ روغن ، 73 × 67

ـ شکلهای انتزاعی مسطح ـ تنظیم شده در الگوهای ریتمیک ـ چهار ضلعی های کوچک که به چرخه ها اضافه شده است.

Guernica ، 1937 ، نقاشی رنگ و روغن ، 256 × 116

نقاشی به یاد نخستین بمباران سراسری در منطقه شهری

ـ پیکاسو خاطر نشان می کند که نباید این نقاشی را تا زمانی که قانون دموکرات محفوظ شود به اسپانیا برگرداند.

سبک : این جنبش انتزاعی بر این عقیده استوار است که یک زیبا شناختی جامع تولید شود. اعضای این جنبش دنیا را از طریق استفاده از خطوط عمودی (انسان) و خطوط افقی (افق) به تصویر کشیده است تا یک شبکه به وجود آورد. از نظر آنها شکلی از هنر را به وجود آورنده اند که در سایر سنتهای زیبا شناختی یعنی آفریقا ، آسیا و غیره مبنایی ندارد. اعضای این جنبش شامل پای ات ماندرین و تئووان داس برگ می باشد که هر دو هنرمند هلندی می باشند.

Bauhaus : ـ مدرسه ای در دسو ، آلمان که به منظور ایجاد یک سبک بین المللی تأسیس ـ شده است. مبنای این عقیدة زیبا شناختی با توجه به استفاده از مواد جدید مثل شیشه ، فلز ، بتون و غیره ساخته شده است. اصطلاح «شکل از نقش پیروی می کند» استفاده شده است تا اهمیت استفاده از یک فقره را در طول زیبایی زیبا شناختی توصیف نماید. این استفاده باید مهمترین عنصر باشد پس زیبایی شیء باید پیروی شود.

ـ این مدرسه با معماری ، هنر و تمام جنبه های طراحی سروکار دارد. این ساختمان توسط والتر گروپیس طراحی شده است.

معماری :

مجموعة مشکی (Le Corbusier) : معماری فرانسوی که دستگاه هایی را برای زندگی ساخت که با توجه به نیازهای افراد مورد نظر طراحی شده است.

ـ احساس می کرد که معماری باید به صورت ماهیت مستقل طراحی شود به گونه ای که به هیچ گونه محیط دیگری مربوط نباشد.

Villa savoye ، 30 – 1928 ، فرانسه :

ـ خانة سبک بین المللی که به هیچ محل منفرد دیگر مربوط نمی شود.

ـ به گونه ای ایجاد شده است که به طور انبوه تولید شود.

ـ برای نیازهای کارکنان طراحی شده است.

جنبه های زیبایی شناختی جدیدی را منعکس می کند که باهوس تأسیس کرده بود. یک سبک جامع که به هیچ فرهنگ دیگری مربوط نمی شود و به صورت مربوط می شود. قطعاتی از چنین معماری برای ساخت نسبتاً ارزان هستند و مواد به صورت انبوه تولید می شود. مستطیل توسط هنرمندان دی استجیل به عنوان شکل ایده آل در نظر گرفته می شود.

فرانک لویدرایت :

معتقد بود که معماری باید دارای مکان ویژه باشد.

ـ فکر می کرد که معماری باید پیرامون را منعکس کند.

آبشار ، 1936 ، Bear Run ، پنسیلوانیا

ـ به وی‍ژه برای محیط پیرامون طراحی شده است. ـ بی نظیر است و نمی توان در جای دیگر دوباره آنرا به وجود آورد. ـ از برخی مواد استفاده کرده است که از آن محیط گرفته شده است یعنی سنگ معدن سنگ در ساختار خانه و چوب درختان نزدیک.

از بین مدرسه های طراحی مربوط یا شاخص قرن بیستم. زیبا شناختی تحت تأثیر قرار داشت و از تکنیکها و مواد به کار رفته به ویژه در تولید و ساخت مشتق شده بود. [آلمان ، مدرسة معماری یافته شده توسط والترگروپیس: Bau ، ساختار ، معماری از دورة آلمان برجسته ، از بیان کردن تا سکونت داشتن ، اقامت گزیدن + مساعد بودن ، منزل (از دورۀ متوسط آلمان برجسته ، آلمان برجستۀ قدیمی].

مدرسه 70 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 72

مدرسه

تاریخ نخستین گونه

مدرسه را به طور خلاصه می‌توان: مؤسسه‌ای برای آموزش عالی تعریف کرد که در آن علوم سنتی اسلامی- حدیث، تفسیر، فقه و جز آن – آموزش داده می‌شود. این نوع مؤسسات آموزشی به طور مرسوم مسکونی هستند. مدرسه، بر خلاف انواع عمده بناهای اسلامی، حاصل دست و پنجه نرم کردن فرهنگ نوپای اسلامی با تمدن‌های همجوار در آن قرن (قرن اول هجری) نیست. آنگونه که سنت‌های هزار ساله دنیاهای کلاسیک و خاور نزدیک کهن از طریق امپراطوری‌های بیزانس و به روی معماری مسجد، مناره و مقبره بر جا گذارده بودند. ولی مدرسه، پاسخی به نیازهای معینی از جامعة اسلامی بود؛ مدرسه طراحی شده بود تا در خدمت یک نهاد کاملا ابداعی قرار گیرد. افزون بر آن، مدرسه مخلوق تمدنی خودباور، شکل یافته و نزدیک به اوج توفیق خود بود: نخستین مدارسی که از آنها در متون یاد می‌شود مدارس قرن دهمی خاور ایران است. در این زمان معماری اسلامی سبک‌های خود را توسعه داده و فکر تبدیل‌پذیری انواع بنا به یکدیگر نیز – با همین درجه اهمیت امری شناخته شده بود که رباط‌های تونسی نشانگر آن است. از این رو معماران قرن دهم برای الهام، اختیار جستجو در معماری خود را داشتند. ممکن است این تبدیل‌پذیری، همانگونه که می‌توان از حدیث منقول از ابوهریره استنباط کرد، در اعتقاد فرد مسلمان ریشه دوانده باشد: «هر کس به قصد تعلیم و تعلم نیکیها به مساجد ما گام نهد بسان مجاهدان فی سبیل‌الله است». بدین طریق فعالیتهای آموزشی، عبادی و به خصوص جهادی به یکدیگر پیوسته‌اند. عملا، بعضی از ریشه‌های مبهم مدرسه چنین به ذهن متبادر می‌سازد که نمونه‌های اولیه این مدارس چیزی جز نهادهای دولتی نبوده‌اند، که برای این امر خاص طراحی شده و در همین جهت عمل می‌کردند.

این نهاد به آرامی و با گامهایی طبیعی رشد کرد، و احتمالا متداول شدن آن به واسطة تغییر عمده‌ای بود که در شیوة آموزش به وجود آمد. در سده‌های نخستین اسلام اطلاعات صرفاً به طریق دیکته به شاگردان منتقل می‌شد. از قرن دهم، اگر پیش از آن نباشد، این شیوه آموزش همراه با تشریح و تفسیر «تدریس» شد که به نوبة خود با مباحثه و مناظره توأم بود. بدیهی است که مسجد برای چنین امری، فضایی مناسب نبود و این هم درست نبود که طلاب فقیر در مناره مسجدی بخوابند که در آن درس می‌خواندند. در آغاز، مدرسه اطاقی در خانه خود مدرس بود و طبعا مراد از آن صرفا فراهم آوردن فضایی برای درس خواندن طلاب بود نه اینکه در آن بخوابند. نمی‌توان به دقت گفت که چند سال طول کشید تا این حالت منتهی به تدبیری تا حدی رسمی و دائمی گردید. ولی شواهد بدست آمده از کاوشهای مورخین امروزی که بر روی دوره‌های پیش از عهد سلجوقی کار می‌کنند، دلالت بر این امر دارد که دورة حیات «پیش ازتاریخ» مدرسه حداقل به یک قرن و نیم پیش از زمانی برمی‌گردد که سلاجقه به مدرسه شکل یک نهادی رسمی دادند. به هر حال، بسیار بعید به نظر می‌رسد که این مدارس اولیه اساساً بناهایی عمومی بوده باشند. تعداد آنها خود دلالت بر این واقعیت دار. به سال 416/6-1025 بیش از بیست مدرسه در شهر کوچک ایالتی ختال گزارش داده شده که هر کدام از آنها دارای موقوفاتی نیز بوده‌اند. حرکت تبلیغی کرمیه، که در سدة دهم و یازدهم در بخش خاوری ایران از قدرت زیادی برخوردار بود، تمایلات سیاسی و مذهبی مشخصی داشت و مدارس و خانقاههای متعددی از سوی پیروان آن فرقه ساخته شد. غزنویان نیز موقوفاتی را به مدارس اختصاص می‌دادند تا اسلام را در سرزمین معاندین کافر غور، احتمالا از طریق اعزام هیئت‌هایی از سوی کرمیه، انتشار دهند.

این گونه بنیادها، بیش از همه باید در بستر سنت پایدار شده مدرسه‌سازی در شهرهای بزرگ ایران شرقی دیده شود. بهترین مورد مستندسازی شده آن نیشابور است که در آنجا حدود سی و هشت مدرسه پیش از تأسیس نظامیه بزرگ آن شهر (حدود 450/1068) گزارش شده است. ظاهرا قدیمی‌ترین آنها، که در منابع از آن یاد شده، مدرسه میان داهیه است. این مدرسه احتمالا در پایان قرن نهم بنیان گذارده شده و بولیه (Bulliet) دلایل قانع‌کننده‌ای آورده تا ثابت کند که آن نخستین مدرسه نبوده است. بعضی از این بناها یا توسط معلمینی بر پا شده که در آن آموزش می‌داده‌اند، یا توسط اهل تصوف، یا توسط ثروتمندان برجسته‌ای که گاه تولیت مدرسه را در طول قرنها به اعضای خاندان خود می‌سپردند. اتصال مدرسه به خانة بانی آن امری معمول بود و گاه خود خانه تبدیل به مدرسه می‌شد. غالبا مدرسه در جوار و یا درون مسجدی قرار می‌گرفت و بانی و یا مدیر آن می‌توانست در آن دفن شود. برخی از مدارس نیشابور چون تحت توجهات حاکم وقت بوده‌اند، لذا دارای اهمیت خاصی هستند. مثلا پیش از سال 372/3-982، مدرسه این فورک را حاکم سیمجوری ایجاد کرد؛ برادر محمود غزنوی مدرسه السعیدی/ سعدیه را به سال 390/1000-999 بنیان گذارد؛ طغرل بیگ، سلطانی سلجوقی، مدرسه سلطانیه را به سال 437/6-1045 ساخت. در قرن بعد نیز می‌باید دیگر شاهزادگان سلجوقی مدارسی را در مرو، بغداد، اصفهان و همدان ساخته باشند. بدین ترتیب بنظر می‌رسد که مقدم بر سرمایه‌گذاری حکومت، این نوع بناها دارای سابقه‌ای قابل توجه بوده‌اند و نمونه‌هایی که شاید قدیمی‌ترین مدارس باقیمانده از گذشته باشند- نظیر بنای سمرقند منتسب به 3/4 ابراهیم اول قره‌خانی (60-444/68- 1052)، مدرسه معروف خواجه مشهد در تاجیکستان که مشابه و شاید هم عصر بنای قبلی است- نمایانگر این نکته هستند، ولی برنامه ساختمانی در مقیاس عظیم و با اهداف سیاسی مشخص، که توسط نظام‌الملک آغاز شد، اساسا پدیده‌ای نو بود.

ریشه‌های معماری

خاستگاه مدرسه در شرق ایران است و همین امر جستجوی ریشه‌های معماری این نهاد را در آن منطقه روشن می‌کند. دو شق محتمل وجود دارد، که اگر یکی را بپذیریم آن دیگری را باید کنار بگذاریم.

اولی، شصت سال پیش توسط بار تولد و با زیرکی خاص او ابراز شده است که می‌خواهد مدرسه را با Vihars بودایی مرتبط سازد که در آسیای میانه و افغانستان دیده شده است. مکتب بودایی در سده‌های پیش از فتح مسلمانان این منطقه را اشباع کرده بود و دور از ذهن نیست که نهادی بودایی که کارکردهای عبادی، آموزشی، زندگی اجتماعی و تدفینی را در هم آمیخته، توانسته باشد در ارتباط با شکل‌گیری مدارس اولیه مؤثر گردد. پیش‌گویی بار تولد با کشف یک چنین محوطه‌ای در ادژینه تپه Tepe Adzhina واقع در شمال بلخ تأیید شد. این محوطه مشتمل بر یک مجموعة مرکب از دیر و استوپا است که کلا از دو قسمت مساوی تشکیل شده و بوسیلة گذرگاهی به یکدیگر مرتبط هستند. هر یک از این قسمتها حدود پنجاه مترمربع مساحت دارد. هر دو عنصر دارای نقشة چهار ایوانی و یک حیاط مرکزی است. قسمت مربوط به دیر، علاوه بر حجره‌های متنوع فرعی، مشتمل بر بناهای جدید، حجره‌هایی برای راهب‌ها و تالار اجتماعات بزرگی است که همگی آنها با یک راهرو