پرورش شتر مرغ 28 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 28

اقلیم:

شترمرغ ها در کلیه اقلیم ها قابل زیست و نگهداری اند، از اقلیم های بسیار سرد مانند آلاسکا تا گرم و خشک مانند صحرای افریقا. اما هرچه به سمت اقلیم گرم و خشک پیش برویم کیفیت و کمیت محصولات تولیدی بهتر خواهد شد. تنها اقلیمی که برای پرورش شترمرغ توصیه نمی شود ( علی رغم آنکه در این اقلیم نیز تولید خود را ادامه می دهد) اقلیم گرم و مرطوب ( مناطق شرجی ) است زیرا تأثیر منفی بر تولید آن می گذارد.

  شتر مرغ در هوای بارانی ماندن زیر باران را به رفتن زیر سرپناه ترجیح میدهد .

شترمرغ ها را در طبیعت درانواعی از زیستگاههای باز می توان پیدا کرد. آنها از مناطق پربوته و پردرخت دوری جسته و به ندرت در جستجوی سایه برمی آیند.

روشهای پرورش: شترمرغ در مزرعه به طور کلی به سه روش نگهداری می شود که عبارتند از:

بسته

نیمه باز

باز

مقید کردن و انتقال: برای گرفتن شترمرغ به دو کارگر نیاز است که هریک کنار یکی از پاهای شترمرغ ایستاده و آنرا از زیر شکم و روی دم نگهدارند. از یک عصای سرکج مخصوص گرفتن گردن برای پایین آوردن سراستفاده می شود. هنگامی که منقار به سطح زانو رسید منقار پایین را با قرار دادن انگشت شست در آن به سمت پایین نگه می دارند. این کار مانع برخورد از روبرو با پاهای شترمرغ می شود. شترمرغ در این وضعیت برای درمانهایی مانند برچسب زدن، دارو دادن ، تزریق، خونگیری و معاینه نگه داشته می شود.

شتر مرغ ها از مناطق پربوته و پردرخت دوری جسته و به ندرت در جستجوی سایه برمی آیند.

جعبه های مقید کردن در بعضی از مزارع به کار می روند اما رضایت بخش نیستند زیرا ممکن است به پوست و پرها صدمه بزنند.

هنگام سوار کردن آنها به کامیون، ممکن است هل دادن آنها از پشت روی سطح شیبدار الزامی شود. شترمرغ های بالغ به کامیونهایی نیاز دارند که ارتفاع دیواره جانبی آنها 2/2 متر بوده و با سایبانی از جنس پارچه کنفی یا کرباس برای جلوگیری از آویزان شدن سرو گردن پوشانده شده باشد. کف کامیون معمولاً با ماسه، خاک یا علف و دیواره های جانبی با کیسه های پرشده از علف برای کم کردن صدمه به پرها و پوست پوشانده می شوند. پارتیشن هایی نیز داخل کامیون قرار داده می شوند که شتر مرغ ها را به گروههای 6 تایی تقسیم می کند و این کار مانع از دراز کردن پاهای شترمرغ و لگد شدن آنها می گردد.

روشهای پرورش:

در روش باز باید یکی از دو روش جوجه کشی طبیعی یا مصنوعی نیز انتخاب گردد.

در روش بسته همراه جوجه کشی مصنوعی بکار گرفته می شود.

روش باز: نیاز به زمینی بزرگ به وسعت 40 هکتار است. غیر از هزینه خرید پرندگان که درتمام روشها معمول است، زمین مهم ترین نیاز عمده این روش است. شترمرغها تا حد امکان نزدیک زیستگاه طبیعی شان با حداقل دخالت انسان نگهداری شده و پرورش می یابند. مزیت اصلی روش باز، کاهش قابل توجه هزینه نگهداری شترمرغ های بالغ به مقدار زیاد است. همچنین در صورتی که شترمرغ ها خود تخمهایشان را جوجه کشی کنند، هزینه ای برای این کار صرف نشده ودر نتیجه هزینه های تولید بسیار پایین خواهند بود. از معایب این روش عدم کنترل و شناسایی شترمرغ ها و تخمهای تولیدی است.میزان مرگ و میر و تلفات به ویژه در میان جوجه ها به دلیل شکار آنها توسط حیوانات شکارچی بالاست.ضمناً گرفتن شترمرغ ها بسیار مشکل و پرهزینه است.  

روش نیمه باز: محدوده مورد نیاز برای این روش از 20 تا 60 هکتار متغیر است. شترمرغ‌ها در چراگاههای نسبتاً کوچک یا اراضی تقریباً 8 تا 12 هکتاری نگهداری می‌شوند. آنها توانایی گردش آزاد در محدوده ای معین را داشته و لذا بخشی از احتیاجات تغذیه‌ای آنها از این طریق تامین می شود. محل های خوراک دادن باید نزدیک حصارکشی دور چراگاه ایجاد شوند تا قابلیت دسترسی به غذا افزایش و اضطراب ناشی از ورود مکرر افراد به داخل چراگاه کاهش یابد

در محیط محصور شترمرغ های نر در طول حصار حرکت کرده و حتی هنگامی که جیره های مکمل در اختیارشان گذاشته می شود، باز هم در علفزار به دنبال علوفه می گردند که علت ظاهراً ترجیح علوفه است.

روش بسته:محوطه مورد نیاز برای این روش به طور معمول کمتر از 20 هکتار است که به چراگاههای کوچکی هریک به وسعت 2-1 هکتار تقسیم شده است. این روش به علت نیاز کم به زمین مطلوب است. با این حال دو اشکال اصلی این روش عبارتند از: 1ـ هزینه های بالاتر خوراک 2ـ هزینه حصارکشی زیاد

سرمایه گذاری مالی برای هر واحد زمین در این روش بالاتر از دو روش دیگر است. با این حال مزایای استفاده از روش بسته بسیار زیاد بوده و بر معایب آن غلبه دارد

درجه بندی تخم مرغ ها 14ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

درجه بندی تخم مرغ ها:

درجه بندی تخم مرغها بر حسب کیفیت و ظاهر پوسته، سفیده و زرده تعیین میگردد:

1-درجه AA:

* پوسته: تمیز-فاقد ترک خوردگی-زبر- سفت - بدون بدشکلی و با فرم طبیعی (بیضی شکل و با یک انتهای پهن تر)

* اتاقک هوایی: با عمق کمتر از 3 میلی متر.

* سفیده: با قوام و با اندکی ارتفاع-سفیده غلیظ مشهود است-نسبت سفیده غلیظ از سفیده رقیق بیشتر است.

* زرده: سفت و باقوام است-در مرکز سفیده قرار دارد- با لبه های مشخص -غشای ویتلین محکم و سفت است-زرده گرد است.

* شالاز: برجسته ونمایان است.

* نمای پس از شکسته شدن: تخم مرغ سطح کمی را اشغال میکند.

* کهنگی: حداکثر 10 روز.

2-درجه A:

* پوسته: تمیز- فاقد ترک خوردگی- سفت - زبر- بدون بدشکلی و با فرم طبیعی (بیضی شکل و با یک انتهای پهنتر)

* اتاقک هوایی: با عمق کمتر از 6 میلی متر.

* سفیده: با قوام و با اندکی ارتفاع-سفیده غلیظ مشهود است-نسبت سفیده غلیظ از سفیده رقیق بیشتر است.

* زرده: سفت و باقوام است-در مرکز سفیده قرار دارد- با لبه های مشخص -غشای ویتلین محکم وسفت است-زرده گرد است.

* شالاز: برجسته ونمایان است.

* کهنگی: حداکثر 15 روز.

* نمای پس از شکسته شدن: سطح بیشتری نسبت به تخم مرغ درجه AA اشغال میکند.

3- درجه B:

* پوسته: اندکی لکدار و کثیف-دارای اندک بدشکلی و فرم غیر طبیعی.

* اتاقک هوایی: با عمق 9 میلی متر.کیسه هوایی ممکن است شناور گردد.

* سفیده: نسبت سفیده رقیق از سفیده غلیظ بیشتر است- سفیده رقیق و آبکی است.

* زرده: در مرکز سفیده واقع نیست-مسطح است-غشای ویتلین شکننده است و زرده پس از شکستن تخم مرغ ممکن است پخش گردد.

* شالاز: نامشخص است.

* کهنگی: بیش از 15 روز.

* نمای پس از شکسته شدن: سطح وسیعی را اشغال میکند.

4- درجه C:

پوسته کثیف و ترکدار-سفیده بسیار آبکی و رقیق-در سفیده لخته خون دیده میشود-اتاقک هوایی بیش از 9 میلی متر عمق دارد-زرده کاملا مسطح و پخش شده.

نکته:تخم مرغهای درجه C در بازار مواد غذایی عرضه نمیگردد.

نکته:هر چه نسبت سفیده غلیظ به سفیده رقیق بیشتر باشد تخم مرغ تازه تر و مرغوبتر است.

تغییراتی که با گذشت زمان و افزایش کهنگی در تخم مرغ پدید می آید:

1- اتاقک هوایی بزرگتر و حجیم تر میشود. (به علت ورود هوا به آن)

2- تخم مرغ افت حجمی پیدا میکند. (به علت خروج دی اکسید کربن و آب)

3- زرده مسطح تر شده و قطرش افزایش می یابد. زرده ممکن است بیضوی شکل تر گردد.

4- غشاء خارجی زرده (ویتلین) شکننده تر میگردد.

5- شالاز نامشخص تر میشود.

6- با خروج دی اکسید کربن PH تخم مرغ افزایش می یابد.

7- سفیده غلیظ، رقیق و آبکی میگردد.

8- تخم مرغ پس از شکسته شدن سطح بیشتری را اشغال میکند.

9- پوسته از حالت زبری درآمده و صافتر و صیقلی تر میشود.

تحقیق در مورد علف هرز مرغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .DOC ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن .DOC : 

تصاویر علف هرز مرغ

تحقیق در مورد شتر مرغ 16 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

اقلیم :

شترمرغ ها در کلیه اقلیم ها قابل زیست و نگهداری اند، از اقلیم های بسیار سرد مانند آلاسکا تا گرم و خشک مانند صحرای افریقا. اما هرچه به سمت اقلیم گرم و خشک پیش برویم کیفیت و کمیت محصولات تولیدی بهتر خواهد شد. تنها اقلیمی که برای پرورش شترمرغ توصیه نمی شود ( علی رغم آنکه در این اقلیم نیز تولید خود را ادامه می دهد) اقلیم گرم و مرطوب ( مناطق شرجی ) است زیرا تأثیر منفی بر تولید آن می گذارد.

روشهای پرورش:

1 - باز

2- نیمه باز

3 - بسته

مقید کردن و انتقال:

برای گرفتن شترمرغ به دو کارگر نیاز است که هریک کنار یکی از پاهای شترمرغ ایستاده و آنرا از زیر شکم و روی دم نگهدارند. از یک عصای سرکج مخصوص گرفتن گردن برای پایین آوردن سراستفاده می شود. هنگامی که منقار به سطح زانو رسید منقار پایین را با قرار دادن انگشت شست در آن به سمت پایین نگه می دارند. این کار مانع برخورد از روبرو با پاهای شترمرغ می شود. شترمرغ در این وضعیت برای درمانهایی مانند برچسب زدن، دارو دادن ، تزریق، خونگیری و معاینه نگه داشته می شود.

هنگام سوار کردن آنها به کامیون، ممکن است هل دادن آنها از پشت روی سطح شیبدار الزامی شود. شترمرغ های بالغ به کامیونهایی نیاز دارند که ارتفاع دیواره جانبی آنها 2/2 متر بوده و با سایبانی از جنس پارچه کنفی یا کرباس برای جلوگیری از آویزان شدن سرو گردن پوشانده شده باشد. کف کامیون معمولاً با ماسه، خاک یا علف و دیواره های جانبی با کیسه های پرشده از علف برای کم کردن صدمه به پرها و پوست پوشانده می شوند. پارتیشن هایی نیز داخل کامیون قرار داده می شوند که شتر مرغ ها را به گروههای 6 تایی تقسیم می کند و این کار مانع از دراز کردن پاهای شترمرغ و لگد شدن آنها می گرد.

روش باز:

نیاز به زمینی بزرگ به وسعت 40 هکتار است. غیر از هزینه خرید پرندگان که درتمام روشها معمول است، زمین مهم ترین نیاز عمده این روش است. شترمرغها تا حد امکان نزدیک زیستگاه طبیعی شان با حداقل دخالت انسان نگهداری شده و پرورش می یابند. مزیت اصلی روش باز، کاهش قابل توجه هزینه نگهداری شترمرغ های بالغ به مقدار زیاد است. همچنین در صورتی که شترمرغ ها خود تخمهایشان را جوجه کشی کنند، هزینه ای برای این کار صرف نشده ودر نتیجه هزینه های تولید بسیار پایین خواهند بود. از معایب این روش عدم کنترل و شناسایی شترمرغ ها و تخمهای تولیدی است.میزان مرگ و میر و تلفات به ویژه در میان جوجه ها به دلیل شکار آنها توسط حیوانات شکارچی بالاست.ضمناً گرفتن شترمرغ ها بسیار مشکل و پرهزینه است.

روش نیمه باز :

محدوده مورد نیاز برای این روش از 20 تا 60 هکتار متغیر است. شترمرغ‌ها در چراگاههای نسبتاً کوچک یا اراضی تقریباً 8 تا 12 هکتاری نگهداری می‌شوند. آنها توانایی گردش آزاد در محدوده ای معین را داشته و لذا بخشی از احتیاجات تغذیه‌ای آنها از این طریق تامین می شود. محل های خوراک دادن باید نزدیک حصارکشی دور چراگاه ایجاد شوند تا قابلیت دسترسی به غذا افزایش و اضطراب ناشی از ورود مکرر افراد به داخل چراگاه کاهش یابد.

روش بسته :

محوطه مورد نیاز برای این روش به طور معمول کمتر از 20 هکتار است که به چراگاههای کوچکی هریک به وسعت 2-1 هکتار تقسیم شده است. این روش به علت نیاز کم به زمین مطلوب است. با این حال دو اشکال اصلی این روش عبارتند از:

1ـ هزینه های بالاتر خوراک

2ـ هزینه حصارکشی زیاد

سرمایه گذاری مالی برای هر واحد زمین در این روش بالاتر از دو روش دیگر است. با این حال مزایای استفاده از روش بسته بسیار زیاد بوده و بر معایب آن غلبه دارد

مهمترین مزیت روش بسته آن است که کنترل کاملی بر تولید مثل از طریق ثبت دقیق تعداد تخمهای تولید شده توسط هر شترمرغ ماده و میزان باروری و جوجه درآوری وجود دارد. این رکوردها برای ارزیابی نهایی ارزش گله چه برای فروش مجدد، نگهداری برای تولید مثل ویا کشتار بسیار باارزشند. تولید مثل گزینشی شترمرغ ها بخوبی قابل انجام است. بعلاوه رکوردهای مصرف خوراک قابل نگهداری است و برای معاینه و مهار شترمرغ ها مشکلی وجود ندارد.

رفتارشناسی:

در محیط طبیعی شترمرغ در خارج از فصل تولید مثل گونه‌ای اجتماعی است و گروههایی از جنس و سنین مختلف را بویژه پیرامون چالابها تشکیل می‌ دهد. در این محیط ها شترمرغ با انواع گوناگون حیوانات روبروست و معمولأ از برخورد نزدیک با سایر حیوانات پرهیز می کند و کمتر رفتار خشن نسبت به آنها ابراز داشته و در 75 درصد از موارد با چشم پوشی یا تحمل، با سایر حیوانات برخورد می کند.

طبق تحقیقات انجام شده رفتار تمیز کردن پرو بال در طول صبح بیشتر از بعد از ظهر بوده برعکس حمام خاک در صبح خیلی کم انجام می شود اما در طول بعد از ظهر بتدریج بیشتر شده و هنگام غروب به حداکثر می رسد.

رفتار رقص والتس که توسط شترمرغ ها ی در اسارت نیز اجرا می شود بیشتر هنگام خلاصی شترمرغ ها از ترس یا مدت کوتاهی پس از خروج آنها از محل نگهداری شبانه صورت می گیرد.

هنگام خواب، شترمرغ های بالغ مایلند سرشان را بالا نگهدارند در حالیکه جوجه های جوان دوست دارند در وضعیت دمر بخوابند.

جوجه های پرورش یافته توسط شترمرغ های دایه، رفتارهای غیرعادی مثل خوردن چوب از خود نشان نمی دهند. از جمله رفتارهای ناشی از خوراک دادن غلط جوجه ها و واکنش در برابر عوامل محیطی خاص که عمدتاً شرایط زیر حد مطلوب پرورش است، می توان به نوک زدن به پنجه و سر و نیز پرکندن با منقار اشاره کرد.

طبق بررسی انجام شده جوجه ها به محرک سبز 10 برابر بیش از محرک سفید نوک می زنند. مدفوع خواری هم در حالت وحش و هم در اسارت در جوجه ها مشاهده شده است.

تغذیه :

از یک روزگی تا سه ماهگی:

جوجه شترمرغ می تواند از باقیمانده کیسه زرده برای مدت 7 تا 10 روز ابتدای زندگی اش تغذیه کند.اطمینان از اینکه جوجه شترمرغ ها آب مصرف می کنند، اهمیت دارد. در غیر اینصورت ممکن است نیاز به افزایش شدت نور یا تغییر درجه حرارت سالن باشد.

توصیه می شود که خوراک مصرفی جوجه ها در ابتدا به شکل خرد شده باشد و اگر از روش پرورش روی کف سالن استفاده می شود، طی هفته اول خوراک روی روزنامه یا کارتن های تخم مرغ ریخته شده و پس از آن می توان دانخوریها را وارد سالن کرد.

برای جلوگیری از اشکالات پا و اختلالات اسکلتی باید رشد اولیه شترمرغ ها کنترل شود. محدود کردن مقدار انرژی خوراک بین 9 و 10 مگا ژول انرژی متابولیسمی در کیلوگرم معمولاً برای کنترل رشد کافی است.

با وجودیکه شترمرغ ها توانایی هضم الیاف بیشتری نسبت به سایر پرندگان اهلی دارند ( به دلیل تخمیر در روده بزرگ ) ولی تنها پس از رسیدن به سن معینی توانایی انجام این کار را بدست می آورند. لذا بهتر است طی چند هفته اول زندگی جوجه ها جیره هایی با بیش از 5% الیاف خام به آنها داده نشود. ضمناً توانایی جوجه ها برای هضم چربی در اوایل زندگی کاملاً پایین است. از اینرو نباید بیش از 5% چربی به آنها داده شود.

از 3 ماهگی تا یکسالگی:

احتیاجات تغذیه ای پرندگان با افزایش سن آنها تغییر می کند. لذا انرژی و الیاف خام افزایش و مقدار پروتئین خوراک کاهش می یابد. باید الیاف جیره را در چهار تا پنج ماهگی به حدود 11-10 درصد افزایش داد. ضریب انرژی زایی خوراک باید به حدود 5/10 –10 مگا ژول انرژی متابولیسمی بر کیلوگرم افزایش یابد. مقدار پروتئین خام نیز

تزریق اسیدهای آمینه به تخم مرغ مادران گوشتی و اثر آن بر درصد جوجه در آوری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 8

تزریق اسیدهای آمینه به تخم مرغ مادران گوشتی و

اثر آن بر درصد جوجه درآوری

تخم مرغ های بزرگتر جنین های بزرگتری نسبت به تخم مرغ های کوچک دارند یک گرم تفاوت وزن تخم مرغ منجر به ایجاد 10 گرم اختلاف وزن در 56 روزگی می شود همبستگی بین وزن تخم مرغ و جوجه وجود دارد تخم مرغهای حاصله از مادران گوشتی به دلیل وزن کم تخم مرغ درابتدای تولید جوجه هایی با وزن پایین تولید می کنند همچنین نتایج ازمایشات مختلف نشان می دهد که تخم مرغ های حاصله از گله های مادر مسن تر سنگین تر هستند و لذا دارای در صد بیشتری زرده می باشند مشابه با آن نسبت بیشتری آلبومین و پوسته درمقایسه با تخم مرغ های حاصله از گله های مادر جوان داشتند جوجه هایی که از تخم مرغ های بزرگتر حاصل می شوند بزرگتر بوده و ذخایر غذایی بیشتری به همراه دارد ثابت شده است که وزن تخم مرغ و وزن جوجه د رهنگام درآمدن ازتخم رابطه نزدیکی با یکدیگر دارند البته اندازه جنین قبل و طی جوجه درآوری ممکن است تحت تاثیر وزن تخم مرغ وشرایط انکوباسیون تغییر کند نسبت بین وزن جوجه های از تخم در آمده و اندازه تخم مرغ ها از 615/0 تا 760/0 تغییر پیدا میکند این نسبت به دو علت درتخم مرغهایی باوزن بیشتر بزرگتر است :

الف – در طول مدت انکوباسیون میزان از دست دادن آب کاهش می یابد .

ب- دومین علت مربوط به اثر پوسته می باشد زیرا نسبت سطح پوسته به حجم تخم مرغ های بزرگ کاهش می یابد. با این حال تاثیر وزن تخم مرغ تا زمان عرضه به بازار نیز همچنان باقی می ماند به طوری که هر گرم اضافه وزن جوجه ها در هنگام خروج از تخم باعث می شود که وزن جوجه در سن 6 هفتگی 2 تا 13 گرم سنگین تر باشد از آن جا که رشد مرغ ها کمتر از رشد خروس ها است تاثیروزن تخم مرغ بر وزن مرغ ها نیز به اندازه خروس ها نیست به طور متوسط هر تخم مرغ از 5/58 درصد سفیده و 31 درصد زرده و 5/10 درصد پوسته تشکیل شده است البته این نسبت ها ثابت نبوده بلکه بسته سن مرغ و زمینه ژنتیکی قابل تغییر می باشد وزن تخم مرغ با افزایش سن مرغ زیاد شده این مورد باعث افزایش نسبت زرده به سفیده میگردد همچنین تفاوت های ژنتیکی در مرغ ها می تواند در نسبت بین زرده ، سفیده و پوسته تغییراتی ایجاد کند آب بیشترین در صد محتویات تخم مرغ را تشکیل میدهد سفیده حاوی بیشترین میزان آب 8/88 درصد ، زرده 5/47 درصد وپوسته 1 درصد آب دارا می باشد بیشترین میزان پروتئین تخم مرغ درسفیده قرار گرفته در حالیکه چربی ها تقریبا به طور کامل در زرده یافتمی شوند حداکثر میزان کربنات کلیسم در پوسته یافت می شود . سفیده شامل چند پروتئین است وبیش از 90/0 ماده خشک آن را تشکیل میدهد که شامل پروتئین های ساده هستند .اووگلوبولین ها و لیزوزیم ها که در ساختمان خود ئیدارت کربن نیز دارند به ترتیب 8 و 5/3 درصد باقی مانده را تشکیل میدهند ماده خشک زرده شامل پروتئین و چربی تقریبا به نسبت 2 ه 1 می باشد و عمده ماده خشک شامل یک لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم است که باعث آبکی شدن زرده می شود این لیپوپروتئین عمدتا ً درکبد تولید شده و مقدار کمی از منشا روده ای دارد فسفوویتین دومین یپوپروتئین اصلی زرده است که در حدود 11 درصد وزنش را فسفر تشکیل می دهد چربی های زرده شامل 5/72 درصد تری گلیسرید ، 4/24 درصد فسفولیپید و 95/3 درصد کلسترول می باشد اکسید اسیون این اسیدهای چرب منبع بزرگی برای تامین انرژی مورد نیاز جنین محسوب می گردد اما اغلب فسفولیپید به خصوص لستین ممکن است در طول رشد و تکامل جنین بدون تغییر باقی بماند.

در آزمایشاتی که صورت گرفته گزارش شده است که تفاوت های حاصله از سن گله مادر به دلیل تاثیری که بر روی میزان مواد مغذی موجود در زرده می گذارد می تواند مهم باشد چون جوجه های حاصله از گله های خیلی جوان دارای مرگ ومیر بیشتر و عملکرد حیاتی کمتری بدلیل کمبود مواد مغذی زرده می باشند دلیل مرگ و میر زیاد جنینی در جوجه های حاصل از مرغ های جوان با کاهش متابولیسم چربی های زرده در سن 19 روزگی جنینی همبستگی نشان داده است این امر تکامل جنین را طی هفته آخر انکوباسیون کاهش می دهد ثابت شده است که زرده تخم مرغ های حاصل از مرغ هایی با سن 41 هفته فسفولیپید و کلسترول کمتری نسبت به تخم مرغ های حاصله از گله مادر با سن 25 هفتگی دارد زیرا در سن بالا چربی ها بیشتر به صورت تری گلسیرید می باشد. تزریق اسیــد آمیــنه به تخم مــرغ :

Al-Murrani (2002) اعلام کرد که تزریق مخلوطی از اسیدهای آمینه به جنین های در حال رشد باعث افزایش وزن بیشتر جوجه ها در هنگام خروج از تخم و همچنین در 56 روزگی می شود صنعت طیور ایالت متحده آمریکا تزریق واکسن به داخل تخم مرغ را تایید کرده است و این موضوع که آیا میتوان سایر مواد مغذی را به داخل تخم مرغ تزریق کرد نیاز به تحقیقات و بررسی های بیشتری دارد . OHTa در سال 1999 آزمایشی بر روی تخم مرغ های حاصله از نژاد Cobb انجام داد جنین تخم مرغ هایی که طی 24 ساعت جمع آوری شده بودند در درجه حرارت 8/37 و رطوبت نسبی 60% نگهداری شدند .

آزمایش اول :

بررسی انتقال مواد مغذی از تخم مرغ به جنین در روزهای مختلف جوجه کشی می پردازد .100 تخم مرغ به طور تصادفی انتخاب و به 4 گروه 25 تایی تقسیم شدند میانگین وزن هر تخم مرغ 3/0 گرم بود و در روزهای 0و 7و14و19 جوجه کشی ،20 تخم مرغ از هر گروه وزن شدند و محتویات تخم مرغ و جنین جمع آوری شد جنین ها از مایع آمنیوتیک جمع آوری و کیسه زرده آنها جدا شد سپس محتویات 5 جنین با هم ترکیب و نمونه ها فریز شد وبرای پروتئین خام و چربی خام ورطوبت و اسید آمینه انالیز شدند پروتئین خام تخم مرغ و جنین توسط روش میکروکلدال اندازه گیری و چربی خام توسط روش عصاره گیری تعیین شد رطوبت نیز توسط روش A0Ac که مواد در 105 سانتی گراد به مدت 24 ساعت خشک وتعیین شد تمامی اسیدهای آمینه به جز متیونین و سیستین اندازه گیری شد متیونین و سیستئین قبل از تعیین توسط اسید پرفرمیک هیدرولیز شدند .

در آزمایش دوم :

محلول 5/0 میلی لیتر اسید آمینه که کاملا منطبق با الگوی اسیدهای آمینه تخم مرغ بود به 9 کیسه زرده یا اتاقک هوایی 15 تخم مرغی که میانگین وزنی آنها 8/3 گرم بود در روز 0 و 7 جوجه کشی تزریق شده Al-Murrani گفته بود که تفاوت د رمحتوای پروتئین تخم مرغ ها در روز هفتم جوجه کشی بر رشد جنین موثر است .

Elaouss و همکاران پیش ساز ویتامین D را در روز اول جوجه کشی به تخم مرغ بلدرچین ژاپنی تزریق کردند اگر امکان تزریق اسید آمینه به تخم مرغ قبل از قرار دادن تخم مرغ در ماشین جوجه کشی ممکن باشد این کار بهتر و مطمئن تر خواهد بود .

در تمامی این آزمایشها :

اسیدهای آمینه در روزهای 0 و 7 جوجه کشی از از انتهای بزرگ تخم مرغ به داخل تخم مرغ تزریق شدند تخم مرغ ها قبل از تزریق با اتانل 70/0 استرلیزه شده بودند محلول تزریقی شامل ml 5/0 از اسید آمینه و ml 5/0 آب استریل بود . میزان تریپتوفان نیز از نسبت تریپتوفان به لیزین تخم مرغ محاسبه شد.