تحقیق در مورد بازرسی مسیر گاز داغ

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 87

بازرسی مسیر گاز داغ

دمونتاژ

عمل -1 سقف کوپه توربین را جهت برداشتن آماده کنید.

1- سیم های موتورفن ونت کوپه توربین را جدا کنید.

2- لوله کشی به دمپرفن ونت در قسمت زیری سقف را باز کنید.

3- هر بخشی از لوله سخت (RIGID CONDUCIT) سیم برق را که به سقف توربین وصل می شود: جدا کرده و بردارید.

4- هر فیکسچر یا لوله برق روشنایی داخلی یا خارجی را که با برداشتن سقف تداخل داشته باشد، بردارید.

5- کلیه لوله کشی های هوای مرحله پنجم را از بالای سقف کوپه توربین بازکرده و بردارید.

6- ونت یاتاقان شماره 2 را از بالای لفاف احتراق باز کنید لوله کشی ونت را از سمت بالا بلند کرده و از میان سقف از فیت موجود در لفاف خارج کرده و روی پایه چوبی(CRibbiNG) قرار دهید.

7- لوله کشی هوای مرحله پنجم واقع در سمت راست پوسته توربین در محل فلنچ واقع در زیر قسمت بالای تیر کناری شاسی (BASE SAID DRAM ) را باز کنید.

8- سرپوش آب رو(FLASHING CAP ) بین پوشش های سقف فوروارد و آفت را بردارید.

9- پنج عدد سیل انتهایی واقع در انتهای آفت پوشش سقف را بردارید.

10- بولتهای قسمت آفت سقف را از فریم های دیواره های خارجی، باز کنید.

11- بمنظور اطمینان از آزادبودن قسمت آفت سقف از نظر مکانیکی جهت بلندکردن، چک لازم را بعمل آورید.

عمل 2- پانل های دسترسی (ASSESS PANELS) کانال اگزوز و ورودی را بردارید.

1- پانل های عایق پوششی ساختمان را بردارید.

2- بولت های پانل دسترسی کانال اگزوز را باز کنید.

3- بولت های پانل دسترسی ورودی را باز کنید.

4- پانل ها را با وایر بسته( ریگری کرده) بلند کرده، از واحد آزاد کرده و با فاصله نسبت به زمین نگهداری کنید.

عمل 3- سقف و پانل های جانبی کوپه توربین را بردارید.

1- چهارعدد آی بولت به محل های رزوه شده قسمت سقف که جهت بلند کردن تعبیه شده اند وصل کنید. فن و دمپر را می توان بطور محلق به سقف باقی گذاشت.

2- به سقف وایر وصل کرده و آنرا بلند کنید و روی پایه چوبی مناسبی قرار دهید.

3- پانل های جانبی عمودی کوپه توربین را بردارید تا دسترسی به محوطه توربین جهت درآوردن بولت و لوله کشی آسانتر باشد.

4- درها، و ( یا ) پانل ها را در وضعیت ایستاده (PRIGHT) د رجای محفوظی نگهداری کنید.

عمل 4- عملیات دمونتاژ در روش بازرسی احتراق از شماره 1 تا 8 را اجرا کنید.

NOTE

« جهت اطلاع از روشهای دمونتاژ برای عملیات ذیل به بازرسی احتراق بخش A 4 از این دستورالعمل تعمیراتی مراجعه کنید.»

1- خطوط سوخت مایع را درآورید

2- خطوط هوای آتمایزینگ را درآورید.

3- خطوط گاز را درآورید( در صورت اطلاق)

4- چک والوهای سوخت مایع را درآورید.

5- نازل های سوخت را درآورید.

6- دتکتورهای شعله و جرقه زنها را درآورید.

7- بولت های در پوش های محفظه های احتراق را باز کرده و درپوشها را باز کنید.

8- نگهدارنده های لوله های انتقال شعله، لوله های انتقال شعله، لاینرهای احتراق، و فلواسلیوها را در آورید.

عمل 5- چک های مقدماتی وضعیت مکانی (POSITIONING)* کمپرسور و روتور را انجام دهید.

* : یا استقرار

NOTE

«چک های وضعیت مکانی روتور در حالی باید انجام شود که کلیه پوسته ها با بولت در مکان خود بسته شده باشند و واحد روی ساپورت های خود قرار گرفته باشد.»

سوراخهای اندازه گیری کلیرنس (CLEARANCEOMETER) و سوراخ های پروب(PROBE) را با هم اشتباه نگیرید. سوراخ های اندازه گیر کلیرنس(90%) اینچ بوده و جهت یک میکرومتر عمق سنج (DEPTH MICROMETER) خیلی کوچک هستند. از سوراخهای پروپ جهت اخذ کلیرنس های نوک پره هایTIP CLEARANCES) ) در توربین و کمپرسور استفاده کنید.

1- در ضمن کاربرد یک پره علامت گذاشته شده مرحله اول کمپرسور، روتور را چرخانده تا چک های کلیرنس در شش نقطه انجام شود: خط المرکزین بالا، خط المرکزین پائین، و بالا و پائین اتصالات فنی هر طرف. یافته ها را در فرم بازرسی ISE/GT-FF-9000 ثبت کنید.

تحقیق در مورد شبکه های احتمالی، روش مسیر بحرانی و نمودار گانت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

شبکه های احتمالی، روش مسیر بحرانی و نمودار گانت

شبکه های احتمالی، روش و مسیر بحرانی و نمودار گانت

قبل ار تلاش جهت استفاده از این ابزار (Pert، CPM و Gantt) اطاعات پروژه باید از طریق معینی جمع آوری شده باشند. لذا لازم است یک توضیح پایه ای و اساسی در مورد قدم های ارتباطی ابتدایی کار داده شود.

فرایند طراحی یک پروژه شامل مراحل زیر است:

1-مشخص کردن تاریخ شروع پروژه

2-مشخص کردن روز تکمیل پروژه

3-انتخاب کردن روش و شیوه های اجرای پروژه و طول عمر استفاده از پروژه.

4-مشخص کردن حوزه و میزان وسعت پروژه در دوره و مرحلة انتخاب شدة روش اجرای پروژه و طول عمر پروژه

5-مشخص کردن با انتخاب روش هایی که جهت مرور پروژه مورد استفاده قرار می گیرند.

6-مشخص کردن و از پیش تعیین کردن نقاط عطف یا تاریخ های بحرانی پروژه که باید به آنها پرداخت و رسیدگی کرد.

7-لیست کردن فعالیتها، با دورة پروژه، در رابطه با اینکه هرکدام از آنها باید سر موقع به پایان رسند.

8-برآورده کردن تعداد پرسنل لازم برای به پایان رساندن هر فعالیت

9-برآورد کردن پرسنل آماده به کار جهت به پایان رسانیدن هر فعالیت

10-مشخص کردن سطح مهارت مورد نیاز جهت تشکیل دادن هر فعالیت.

11-مشخص کردن وابستگی ها و پیش نیازی های هر پروژه.

-کدام فعالیت ها می توانند بطور موازی و هم زمان انجام شوند؟

-شروع کدام فعالیتها مستلزم تکمیل فعالیتهای دیگر است:

12-نقاط کنترلی و نقاط بازدید و مورد مرور پروژه

13-تشکیل دادن برآورد هزینة اجرای پروژه و تحلیل هزینه – منافع.

توسعة طرح یک پروژه مستلزم داشتن دقت بالا و درک جزئیات همة فعالیتهایی است که شامل می شودو مقدار زمانی که برای مدت زمان طول انجام هر فعالیت تخمین زده است، وابستگی های میان این فعالیتها، و توالی زمانی که این فعالیتها باید به اجرا درایند به علاوه، آماده بودن منابع باید مشخص گردد تا هر فعالیت با مجموعه فعالیتها جهت اختصاص به کار گرفته شود.

یک روش مورد استفاده برای توسعه لیست فعالیتها، خلق کردن چیزی است که به تجزیة ساختار کار معروف است.

یک تعریف:

تفکیک ساختار (WBS): یک انحلال و متلاشی کردن سلسله مراتب و یا تجزیة یک پروژه یا فعالیت اصلی به مراحل متوالی است که در آن هر مرحله یک تجزیه کاملتر از قبلی است. در شکل نهایی یک WSB در ساختار و چیدمان بسیار شبیه طرح اصلی است. هر مورد در یک مرحلة خاص از WBS متوالیاً شماره گذاری شده است (برای مثال: 10 و 10 و 30 و 40 و 50) هر مورد در مرحلة بعدی در طی شمارة منشاء اصلی خود شماره گذاری شده است. (برای مثال 1/10 و 2/10 و 3/10 و 4/10) WBS ممکن است در شکل یک دیاگرام کشیده شود. (چنانچه ابزارهای خودکار آماده باشند.) یا در یک نمودار شبیه کشیدن یک طرح.

WBS با دو فعالیت رو یهم رفته شروع می شود که نمایندة کلیت کارهایی هستند که پروژه را تشکیل می دهند. این نام طرح پروژه WBS می شود. استفاده از روش کار یا طول عمر مسیستم (تحلیل، طراحی و اسباب تکمیل) بعنوان یک راهنما قدم می گذارد پروژه به قدم های اصلی اش تقسیم شده است. اولین مرحلة پروژه وارد کردن اطلاعات است. مرحلة دوم اصلی تحلیلی است که پیرو طراحی، ترسیم، تست کردن، تکمیل و پیگیری دقیق انجام وظایف است. هرکدام از این مراحل باید به مرحلة بعدی جزئیاتش شکسته شوند و هرکدام از آنها، بازهم به مراحل کاملتر جزئیات، تا به یک فعالیت قابل مدیریت برسد. اولین WBS برای طول عمر پروژه به این صورت خواهد بود.

توصیف فعالیت

شمارة WBS

وارد کردن اطلاعات پروژه

1.0

طرح کردن نقشه پروژه

1.1

مرحله آنالیز و تحلیل

2.0

گزارشات استفاده کنندة نقشه

2.1

گزارشات استفاده کننده جدول

2.2

امتحان و آزمایش

3.0

طراحی

4.0

تست کردن

5.0

تکمیل کردن

6.0

مرور پیگیری انجام وظایف

7.0

فعالیت های هر مرحله کاملتر متوالی از جزئیات شماره گذاری شده اند تا فعالیتی که از آن سرچشمه می گیرند را منعکس کنند. لذا اولین مرحلة هر فعالیت بصورت 0/1 و 0/2 و 0/3 و الی آخر شماره گذاری می شوند. هرکدام از این «زیرفعالیتها» دارای یک شمارة دوقسمتی هستند: قسمت اول نشان دهندة فعالیت سرمنشاء است و قسمت دوم شمارة خود زیرفعالیت است. مانند 1/1 و 2/1 یا 3/1 و مانند اینها، به نوبت، متلاشی شده یا تجزیه شده به فعالیت های

الگوریتم فلوید

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

الگوریتم فلوید برای یافتن کوتاه ترین مسیر

یک مشکل متداول در سفره های هوایی هنگامی که پرواز مستقیم وجود نداشته باشد تعیین کوتاه ترین مسیر پرواز از شهری به شهر دیگر است . حال الگوریتمی طراحی می کنیم که این مسئله و مسائل مشابه را حل کند . نخست لازم است نظریه گراف ها را مرور کنیم . شکل یک گراف جهت دار و موضون را نشان می دهد به خاطر دارید که در نمایش تصویری گراف ها دایره نشان گر راس ها و خط میان دو دایره نشان دهنده یال ها هستند . اگر هر یال دارای جهت باشد گراف را گراف جهت دار یا دیاگراف می گویند . هنگام رسم یال ها در این گونه گراف ها از پیکان برای نشان دادن جهت استفاده می کنیم در یک دیاگراف بین دو راس امکان وجود دو یال است که جهت آنها مخالف هم هست. برای مثال درشکل یک یال از v1 به v2 و یکی از v2 به v1 وجود دارد.اگر این یال ها با مقادیری همراه باشند این مقادیر را وزن و گراف حاصل را موزون می خوانند.

در این جا فرض می کنیم که این مقادیر غیر منفی است.گرچه این مقادیر را معولاً وزن می نامند در بسیاری از از کابردها نشانگر فاصله است.بنابراین مسیر را به عنوان فاصله میان راسی تا راس دیگر در نظر می گیرند.در یک گراف جهت دار مسیر مجموعه ای از راس هاست به طوری که از یک راس تا راس دیگر یک یال وجود دارد. مسیری از یک راس به خود آن راس را چرخه می گویند.

اگر مسیری هیچگاه دوبار از یک راس نگذرد مسیر ساده نامیده می شود.توجه کنید که یک مسیر ساده هرگز حاوی زیر مسیری که چرخه ای باشد نیست.طول یک مسیر در گراف موزون حاصل جمع اوزان مسیر است. در یک گراف ناموزون طول مسیر صرفاً عبارت است از تعداد رئوس موجود در آن است.

مسئله ای که کاربردهای فراوان دارد یافتن کوتاهترین مسیر از راسی به رئوس دیگر است. واضح است کوتاهترین مسیر باید مسیری ساده باشد. در شکل سه مسیر ساده از v1 به v2 وجود دارد یعنی [v1,v2,v3] [v1,v4,v3] [v1,v2,v4,v3] .چون

Length[v1,v2,v3]=1+3=4

Length[v1,v4,v3]=1+2=3

Length[v1,v2,v4,v3]=1+2+2=5

[v1,v4,v3]کوتاهترین مسیر ازv1 به v3 است.همانطور که پیش از این گفته شد یک کاربرد متداول کوتاهترین مسیر تعیین کوتاهترین مسیر میان دو شهر است.

مسئله کوتاهترین یک مسئله بهینه سازی است. برای هر نمونه از مسئله بهینه سازی ممکن است بیش از یک راه حل وجود داشته باشد.هریک از راه حل های پیشنهادی دارای مقداری مرتبط با آن است و حل نمونه آن حلی است که دارای مقدار بهینه است.مقدار بهینه حداقل است یا حد اکثر در مورد مسئله کوتاهترین مسیر یک حل پیشنهادی مسیری از یک راس به راس دیگر بود .مقدار آن طول مسیر و مقدار بهینه حداقل طول است.

چون ممکن است بیش از یک کوتاهترین مسیر از راسی به راس دیگر وجود داشته باشد مسئله ما یافتن هر یک از این کوتاهترین مسیر هاست.یک الگوریتم واضح برای این مسئله تعیین طول همه مسیرها برای هر راس از ان راس به هریک از رئوس دیگر است.اما زمان این الگوریتم بدتر از زمان نمایی است. برای مثال فرض کنید از هر راس به همه رئوس دیگر یک یال وجود دارد .در این صورت زیر مجموعه ای از همه مسیر ها عبارت است از مجموعه ای خواهد بود که از راس نخست شروع می شود و به راسی دیگر ختم می شود و از همه رئوس دیگر عبور می کنند.چون راس دوم در چنین مسیری می تواند هریک از n-2 راس باشد راس سوم در چنین مسیری می تواند هر یک از n-3 راس باشد...

و راس دومی به آخری روی چنین مسیری فقط می تواند یک راس باشد.تعداد کل مسیرها از یک راس که از همه رئوس دیگر بگذرد عبارت است از :

(n-2)(n-3)…1=(n-2)!

که بد تر از حالت نمایی است. در بسیاری از مسائل بهینه سازی با همین وضعیت مواجه هستیم . یعنی الگوریتمی که همه حالت های ممکن را در نظر بگیرد زمان آن نمایی یا بدتر است.

با استفاده از برنامه نویسی پویا یک الگوریتم زمانی درجه سوم برای مسئله کوتاهترین مسیر ایجاد می کنیم. نخست الگوریتمی طرح می کنیم که فقط طول کوتاهترین مسیرها را تعیین کند. سپس آن را طوری اصلاح می کنیم که کوتاهترین مسیر را نیز ایجاد کند .یک گراف موزون حاوی n راس را با یک آرایه w نشان می دهند که در آن

اگر یالی بین , باشد وزن یال

اگر یالی بین , نباشد w[i][j]=

اگر i=j باشد 0

چون راس vj وقتی مجاور راس vi خوانده می شود که یالی بین vj و vi باشد به این آرایه نمایش ماتریس همجواری یک گراف می گویند .اگر بتوانیم راهی برای محاسبه مقادیر d از مقادیر w بیابیم الگوریتمی برای مسئله کوتاهترین مسیر خواهیم داشت این هدف با ایجاد n+1 آرایه قابل حصول است که وداریم : =طول کوتاهترین مسیر از VI به VJ فقط با استفاده از رئوس موجود در مجموعه {V1,V2,….VK} به عنوان رئوس واسطه پیش از انکه نشان دهیم چرا به این ترتیب قادر به محاسبه D از روی W هستیم معنی عناصر این آرایه ها را توضیح می دهیم .

مثال چند مقدار از را به عنوان مثال برای گراف شکل حل می کنیم.

برای هر گراف اینها مساویند زیرا کوتاهترین مسیری که از v2 آغاز می شود نمی تواند از v2 بگذرد

برای این گراف ها اینها مساویند زیرا با گنجاندن v3 مسیر جدیدی از v2 به v5 بدست نمی آید

.

برای هر گراف اینها مساویند زیرا کوتاهترین مسیری به v5 منتهی می شود نمی تواند از v5 بگذرد.

آخرین مقدار محاسبه شده طول کوتاهترین مسیر از V2 به V5 است که مجاز به عبور از هر یک از رئوس دیگر است .یعنی طول کوتاهترین مسیر است.

بنابراین برای تعیین D از روی W فقط باید راهی برای بدست آوردن از روی بیابیم.

مراحل استفاده از برنام نویسی پویا برای رسیدن به این هدف عبارت است از :

ارائه یک ویژگی (فرایند بازگشتی که با آن بتوان را از روی محاسبه کرد.

تحقیق در مورد شبکه های احتمالی، روش مسیر بحرانی و نمودار گانت

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

شبکه های احتمالی، روش مسیر بحرانی و نمودار گانت

شبکه های احتمالی، روش و مسیر بحرانی و نمودار گانت

قبل ار تلاش جهت استفاده از این ابزار (Pert، CPM و Gantt) اطاعات پروژه باید از طریق معینی جمع آوری شده باشند. لذا لازم است یک توضیح پایه ای و اساسی در مورد قدم های ارتباطی ابتدایی کار داده شود.

فرایند طراحی یک پروژه شامل مراحل زیر است:

1-مشخص کردن تاریخ شروع پروژه

2-مشخص کردن روز تکمیل پروژه

3-انتخاب کردن روش و شیوه های اجرای پروژه و طول عمر استفاده از پروژه.

4-مشخص کردن حوزه و میزان وسعت پروژه در دوره و مرحلة انتخاب شدة روش اجرای پروژه و طول عمر پروژه

5-مشخص کردن با انتخاب روش هایی که جهت مرور پروژه مورد استفاده قرار می گیرند.

6-مشخص کردن و از پیش تعیین کردن نقاط عطف یا تاریخ های بحرانی پروژه که باید به آنها پرداخت و رسیدگی کرد.

7-لیست کردن فعالیتها، با دورة پروژه، در رابطه با اینکه هرکدام از آنها باید سر موقع به پایان رسند.

8-برآورده کردن تعداد پرسنل لازم برای به پایان رساندن هر فعالیت

9-برآورد کردن پرسنل آماده به کار جهت به پایان رسانیدن هر فعالیت

10-مشخص کردن سطح مهارت مورد نیاز جهت تشکیل دادن هر فعالیت.

11-مشخص کردن وابستگی ها و پیش نیازی های هر پروژه.

-کدام فعالیت ها می توانند بطور موازی و هم زمان انجام شوند؟

-شروع کدام فعالیتها مستلزم تکمیل فعالیتهای دیگر است:

12-نقاط کنترلی و نقاط بازدید و مورد مرور پروژه

13-تشکیل دادن برآورد هزینة اجرای پروژه و تحلیل هزینه – منافع.

توسعة طرح یک پروژه مستلزم داشتن دقت بالا و درک جزئیات همة فعالیتهایی است که شامل می شودو مقدار زمانی که برای مدت زمان طول انجام هر فعالیت تخمین زده است، وابستگی های میان این فعالیتها، و توالی زمانی که این فعالیتها باید به اجرا درایند به علاوه، آماده بودن منابع باید مشخص گردد تا هر فعالیت با مجموعه فعالیتها جهت اختصاص به کار گرفته شود.

یک روش مورد استفاده برای توسعه لیست فعالیتها، خلق کردن چیزی است که به تجزیة ساختار کار معروف است.

یک تعریف:

تفکیک ساختار (WBS): یک انحلال و متلاشی کردن سلسله مراتب و یا تجزیة یک پروژه یا فعالیت اصلی به مراحل متوالی است که در آن هر مرحله یک تجزیه کاملتر از قبلی است. در شکل نهایی یک WSB در ساختار و چیدمان بسیار شبیه طرح اصلی است. هر مورد در یک مرحلة خاص از WBS متوالیاً شماره گذاری شده است (برای مثال: 10 و 10 و 30 و 40 و 50) هر مورد در مرحلة بعدی در طی شمارة منشاء اصلی خود شماره گذاری شده است. (برای مثال 1/10 و 2/10 و 3/10 و 4/10) WBS ممکن است در شکل یک دیاگرام کشیده شود. (چنانچه ابزارهای خودکار آماده باشند.) یا در یک نمودار شبیه کشیدن یک طرح.

WBS با دو فعالیت رو یهم رفته شروع می شود که نمایندة کلیت کارهایی هستند که پروژه را تشکیل می دهند. این نام طرح پروژه WBS می شود. استفاده از روش کار یا طول عمر مسیستم (تحلیل، طراحی و اسباب تکمیل) بعنوان یک راهنما قدم می گذارد پروژه به قدم های اصلی اش تقسیم شده است. اولین مرحلة پروژه وارد کردن اطلاعات است. مرحلة دوم اصلی تحلیلی است که پیرو طراحی، ترسیم، تست کردن، تکمیل و پیگیری دقیق انجام وظایف است. هرکدام از این مراحل باید به مرحلة بعدی جزئیاتش شکسته شوند و هرکدام از آنها، بازهم به مراحل کاملتر جزئیات، تا به یک فعالیت قابل مدیریت برسد. اولین WBS برای طول عمر پروژه به این صورت خواهد بود.

توصیف فعالیت

شمارة WBS

وارد کردن اطلاعات پروژه

1.0

طرح کردن نقشه پروژه

1.1

مرحله آنالیز و تحلیل

2.0

گزارشات استفاده کنندة نقشه

2.1

گزارشات استفاده کننده جدول

2.2

امتحان و آزمایش

3.0

طراحی

4.0

تست کردن

5.0

تکمیل کردن

6.0

مرور پیگیری انجام وظایف

7.0

فعالیت های هر مرحله کاملتر متوالی از جزئیات شماره گذاری شده اند تا فعالیتی که از آن سرچشمه می گیرند را منعکس کنند. لذا اولین مرحلة هر فعالیت بصورت 0/1 و 0/2 و 0/3 و الی آخر شماره گذاری می شوند. هرکدام از این «زیرفعالیتها» دارای یک شمارة دوقسمتی هستند: قسمت اول نشان دهندة فعالیت سرمنشاء است و قسمت دوم شمارة خود زیرفعالیت است. مانند 1/1 و 2/1 یا 3/1 و مانند اینها، به نوبت، متلاشی شده یا تجزیه شده به فعالیت های

آلارم های فشار، مسیر هوا ‏

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

آلارم های فشار، مسیر هوا

هدف از این مقایسه محصول

این مقایسة‌ محصول آلارم های فشار هوایی (مربوط به مسیر هوا) را برای استفاده در مدارات بیهوشی و مدارات تنفس مصنوعی در شرایط بحرانی و نیمه بحرانی و نیز در تهویه های مراقبت خانگی، مطرح می کند. تنفس سنج ها (Spiro maters) ، جریان سنج ها (flow mater) ، کاپنومترها (Capnomaters) و اپنی مانیتورها (Apnea monitors) برای بیماران غیر ارادی تنفسی از این مقوله مستثنی می باشند.

برای اطلاعات مربوطه، به مقایسة محصولات زیر مراجعه نمایید:

آپنی مانیتورها (Apnea monitors)

مانیتورهای دی اکسیدکربن، بازدم خروجی

تنفس سنج ها، تشخیصی

اطلاعات UMDNS :

این مقایسة محصول، واژه ابزار (واژة اصطلاحی ابزارآلات Device term) و کد محصول (Product code) زیر را که در ECRI از سیستم فهرست واژه های ابزار پزشکی عمومی (جهانی) می باشد را در بر می گیرد:

اخطارهای فشار، هواپیمایی [14-35]

هدف:

آلارم های فشار مسیر هوایی، در مورد تغییرات پر و کم فشار در مدارات مسیر هوایی مربوطه به بیماران که بصورت مکانیکی تهویه می شوند، اخطارهای لازم را تولید می کنند. آنها اغلب با تهویه کننده های مراقبتهای بحرانی و غیر بحرانی بکار می روند. آلارم های کم فشار ممکن است مواردی نظیر، نقص دستگاه تهویه (ونتیلاتور)، قطعیهای مدار تنفس، خارج شدن های لوله (برای مثال جابجایی یک لولة درون نای از نای و رفتن به حلق) و یا بوجود آمدن نشتی هایی در لوله های درون نایی که به میزان کافی پر از هوا نشده اند و یا در بریدن سر نای (Tracheostomy ) و یا اتصالات مدارات تنفس، را اعلام کنند. برخی سیستم ها هم چنین، فشار متوسط مسیر هوا را مقایسه، نظارت و نمایش می دهند. آلارم های پرفشار برای شرایطی نظارت می کنند که می توانند سبب زخمها و برش های ریویِ ناشی از فشار (زخم ریه (شش) که توسط فشار زیاد بوجود می آید) شوند.

اصول عملکرد:

مانیتورهای حس کنندة فشار در دستگاههای تنفس، یک یا تعداد بیشتری فشار را در مدار تنفس بیمار و از طریق یک خط حس کنندة فشار، اندازه می گیرند، که در محل اتصال آن با لولة درونِ نای یا لولة برش دهندة نای بصورت بهینه ای به مدار تنفسی متصل شده است. این محل مدیریت فشار مستقیم و مسلطی را در روزنة مسیر هوای بیمار فراهم می کند. مطالعات نشان می دهند که لولة درون نایی، اتصالات اصطکاکی چسبیده به اتصال لولة درون نایی و راه هوایی بیمار از معمول ترین نقاط جدایی و قطع مدار تنفسی بیماری باشند. قطع شدن ها و یا نشتی های بزرگ در این خط هوایی (مسیر عبور هوا)، سبب فرار گاز از سیستم و تولید قطره در پیک (حد بالا) فشار تزریق- ماکزیمم فشاری که در طول تزریق در مسیر هوایی ریه (شش) تولید می شود، می شود. وقتی که PIP (پیک فشار تزریق) (Peak inpiration pressure) به زیر یک حد آستانة از قبل تعیین شده افت می کند، یک اخطار و آلارم را فعال می کند. (هم چنین بنامهای پیکِ فشار مسیر هوا، نقص در سیکل و یا اخطار کاهش فشار نیز خوانده می شود).

برخی واحدها آلارم هایی را برای MAP که دیده شده بود با اکسیژن سازی در رگهای بیمارانِ منحصر به فرد، به خوبی مرتبط می باشد، محاسبه و تهیه می کند. سنجش و اندازه گیری MAP هم چنین برای بازداری نظارتِ بدقوارگی نایچة ریه (Bronchopulmonary dysplasia) ، که یک پیچیدگی و بُغرنجی در تهویة با فشار مثبت و سطوح اکسیژنی افزایش یافته در نوزادان که در آن بافت ریه بطور پیشرفته ای آسیب دیده، و منجر به افزایش بافت فیبروز (رشته مانند) و عدم پذیرش خواهد شد، می باشد، مفید می باشد.

آلارم های PIP هم چنین می توانند به، سستی و ضعف ریة افزایش یافته و مقاومت مسیر هوایی کاهش یافته که هر دوی آنها می توانند فشار در مدار تنفسی را کاهش دهند، نیز پاسخ دهند. یک ترانس دیوسر (تراگردان Trans ducer) فشارِ از نوع الکترو مکانیکی یا حالت جامد (مدارات الکترونیکی) درون مانیتور سیگنال فشار پر ضربان (تنفس ارائه شده توسط ونتیلاتور) را اندازه گرفته و آن را با یک حد آستانة آلارم که قابل تنظیم می باشد، مقایسه می کند. آستانة اخطار و آلارم باید درست در زیر PIP و به گونه ای تنظیم شود که آلارم به تغییر تنها چند cm از H2o پاسخ دهد و بنابراین بتواند نشتیها و قطع شدن های کامل را به خوبیِ هم، اخطار دهد. برخی واحدها می توانند براساس فشار حس شده در طول تنفسهای قبل، آستانة آلارم را بصورت اتوماتیک تنظیم کنند. این آستانه باید در طول تنفسهای بعدی و آینده، متجاوز شده و بیشتر شود تا از فعال شدن یک آلارم صوتی یا / تصویری جلوگیری نماید.

یک حد پرفشارِ قابل تنظیم یا فیکس شده (ثابت شده)، مانیتورهای فشار مسیر هوا را قادر می سازد تا سستی ریة کاهش یافته، مقاومت مسیر هوای افزایش یافته و یا انسداد در مدار تنفس نظیر لوله گذاری پیچ و تاب خورده یا بسته شده را آشکار کند. فشار بیشتر از آستانه یک آلارم را برای پاسخِ سریع پرستار فعال کنند. آلارم های پرفشار قابل تنظیم، معمولاً در مقداری بالای PIP تنظیم می شوند، در حالی که آلارم های ثابت شده، زمانی فعال می کنند که فشار مدار، از یک نقطه که به عنوان ماکزیمم فشار مطمئن مسیر هوایی بیمار در نظر گرفته شده، تجاوز کنند و بیشتر شوند. برای واحدهای حس کنندة فشار مدارات اختصاصی و ویژه ای را برای نمایش فشار روی تراز رفته و پیوسته، ترکیب کرده اند – برای مثال، اگر فشار بالاتر از آستانة آلارم قطع بوده، اما پایین تر از آستانة آلارم پیچ خوردگی باشد، برای دورة تنظیم زمان، و یا اینکه اگر فشار در طول هر حالت بازدمِ ونتیلاتور به سطوح معینی افت نکند.

مانیتورهای فشار هم چنین می تواند شامل آلارم های فشار ویژة انقضای – انتهایی مثبت (Positive end-Expiratory) (PEEP) و مسیر هوایی دائماً مثبت (CPAP) نیز باشند. PEEP برای بیماران وابسته به ونتیلاتور، مستلزم حفظ فشار مسیر هوایی در بالای فشار اتمسفر، در انتهای مرحلة بازدم از چرخة تنفس می باشد. این فشار بالا نگه داشته شده در مدار – و از آن طریق در ریة بیمار ممکن است سبب جلوگیری از متلاشی شدن حبابچه ریوی (کیسه های هوایی) شوند که منتج به حجم باقی ماندة بیشتر ریه و افزایش تبادل گاز می شود. چون محدودة تنظیم