تحقیق در مورد پژوهشگاه آموزش و پرورش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پژوهشگاه آموزش و پرورش

خلاصهگزارش طرح پژوهشی

ارزشیابی مهارت‌های حرفه‌ای معلمان دوره ابتدایی

محقق: افروز عالی محمودی

آموزگار پایه چهارم

مهر86

 این تحقیق به منظور ارزشیابی سطح توانایی‌ها و مهارت‌های حرفه‌ای معلمان دوره ابتدایی و نیز یافتن نقاط قوت و ضعف این فرایند به منظور رفع نارسایی‌ها و بهبود کیفی روش‌های تدریس در سطح شهر تهران انجام شد. افزون برآن رابطه برخی عوامل تأثیر‌گذار بر مهارت‌های حرفه‌ای معلمان چون جنس، سن، سطح تحصیلات، رشته تحصیلی، سابقه تدریس، شرایط فیزیکی و تعداد دانش‌آموزان کلاس، گذراندن دوره‌های آموزشی قبل و حین خدمت مورد سنجش قرار گرفت. برای بررسی رابطه بین مهارت‌‌های حرفه‌ای معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان و نیز دست‌یابی به تفاوت مهارت‌های حرفه‌ای معلمان مناطق مورد مطالعه سؤال‌هایی مطرح شد.جامعه‌آماری مورد مطالعه این تحقیق را معلمان مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 85-1384 تشکیل می‌دهند. مهارت‌های حرفه‌ای 457 نفر از معلمان دوره ابتدایی از 5 منطقه (2- 5- 6- 13 و 16)  و 54 واحد آموزشی که با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شده ‌بودند مورد مطالعه قرار گرفت. 45 نفر از مدیران مدارس ابتدایی به پرسشنامه‌هایی که برای نظرخواهی از آنان در مورد چگونگی مهارت معلمان در تدریس تدوین شده بود، پاسخ دادند. کلاس‌های درس 45 نفر از معلمان نیز 3 بار مورد مشاهده و ارزیابی قرار گرفت. ابزارهای اندازه‌‌گیری متغیرهای تحقیق با در نظر گرفتن هدف‌های طرح شامل سه فرم چک‌لیست مشاهده روش تدریس معلمان در کلاس‌های علوم، ریاضی و فارسی و دو پرسشنامه شامل پرسشنامه معلمان و پرسشنامه مدیران بود. شاخص پیشرفت تحصیلی، میانگین معدل نمره‌‌های دانش‌آموزان کلاس‌های مورد مطالعه در نیمسال اول سال تحصیلی (85-1384) بود. روایی محتوایی ابزارهای اندازه‌گیری متغیرها براساس نظر کارشناسی تعدادی از صاحب نظران تعلیم و تربیت و ناظر محترم طرح بررسی شد. اعتبار این ابزارها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرانباخ (در مورد پرسشنامه‌ها) و ضریب همبستگی بازآزمایی (چک لیست مشاهده تدریس معلمان) برآورد شد. ضرایب محاسبه شده در همه موارد بالاتر از 86/0 بود که از نظر ملاک‌های روان سنجی مورد تأیید است. پس از جمع‌آوری داده‌‌های مورد نیاز تحقیق، این داده‌‌ها با استفاده از بسته نرم‌افزاری SPSS با روش‌های آماری مناسب (برحسب مورد، آمار توصیفی، آزمون t تک متغیری، آزمون گلموگراف - اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون چند متغیری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌های این بررسی که از خودسنجی معلمان، نظرخواهی از مدیران درباره مهارت حرفه‌ای معلمان، و مشاهده روش تدریس معلمان در کلاس‌های درس علوم، ریاضی و فارسی توسط مشاهده‌گران و محاسبه نمره‌های حاصل از پیشرفت‌ تحصیلی دانش‌آموزان در کلاس‌های مورد مطالعه به دست‌آمده است، نتایج زیر را نشان می‌دهد:• مهارت‌های عمومی تدریس معلمان دوره ابتدایی از دیدگاه خود آنان و دیدگاه مدیران از ملاک تعیین شده (60 درصد مهارت‌‌های عمومی) بالاتر است. مهارت‌های عمومی تدریس معلمان براساس نتایج مشاهده‌گران در کلاس‌های درس ریاضی بالاتر از ملاک 60 درصد است. اما در کلاس‌های درس علوم و فارسی با ملاک یاد شده تفاوت قابل ملاحظه‌ای ندارد.• مهارت‌های اختصاصی تدریس معلمان دوره ابتدایی، از دیدگاه خود آنان و مدیران، بالاتر از حد متوسط ملاک است. اما سطح مهارت‌های اختصاصی معلمان در کلاس‌های درس علوم، ریاضی و فارسی از دید مشاهده‌گران، با میانگین ملاک مورد انتظار تفاوت قابل ملاحظه‌ای ندارد.• نتایج حاصل از خودسنجی معلمان نشان داد که سطح مهارت معلمان در تحقق هدف‌های مهارتی، نگرشی و دانشی از حداقل ملاک مورد سنجش این تحقیق (60 درصد مورد انتظار) بالاتر است.• براساس نظر مشاهده‌‌گران از مشاهده تدریس معلمان در کلاس‌های علوم، معلمان دوره ابتدایی تنها در دست‌یابی به هدف‌های نگرشی موفق بوده‌اند. اما در رسیدن به هدف‌های مهارتی و دانشی به‌‌حداقل ملاک قابل قبول دست یافته‌اند.نتایج حاصل از مشاهده تدریس معلمان در کلاس‌های ریاضی، حاکی از آن است که معلمان تاحدی به هدف‌های نگرشی و دانشی دست‌یافته‌اند، ولی در رسیدن به هدف‌های مهارتی موفق نبوده‌‌اند.براساس نظر مشاهده‌گران از مشاهده تدریس معلمان در کلاس‌های فارسی، معلمان تنها در رسیدن به‌هدف‌های نگرشی موفق بوده‌‌اند. مهارت‌های دانشی آنان تقریباً نزدیک ملاک 60 درصد مورد انتظار است. اما به حداقل ملاک قابل قبول هدف‌های مهارتی دست نیافته‌اند.• در مهارت‌‌های عمومی معلمان، سهم عامل «تناسب تعداد دانش‌آموزان کلاس با روش تدریس معلمان» و در مهارت‌‌های اختصاصی آنان سهم عامل «شرایط فیزیکی کلاس درس» بیش از عوامل دیگر است. بدین معنی که تناسب تعداد دانش‌آموزان در کلاس و نیز شرایط فیزیکی مطلوب کلاس درس موجب بکارگیری مهارت بیشتر در تدریس و از عوامل مهم و اثرگذار در مهارت‌‌های عمومی و اختصاصی معلمان به شمار می‌رود. امکانات آموزشی کلاس درس رابطه مستقیمی با تحقق هدف‌های آموزشی دارد.• براساس نظر مشاهده‌گران همبستگی بین پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان و مهارت‌های عمومی و اختصاصی معلمان (کلاس‌های علوم و فارسی) مثبت است. از این رو می‌توان

تحقیق در مورد پرورش ماهیان گرم آبی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پرورش ماهیان گرم آبی گونه های ماهیان گرم آبی پرورشی در ایران عمدتاً کپور ماهیان می باشند. الف ) کپور معمولی (Carp Common) ب ) کپور علفخوار ( Grass Crap ) ج ) کپور نقره ای ( Silver Carp ) د ) کپور سرگنده ( Big head Carp ) پرورش ماهیان گرم آبی دارای 3 بخش عمده برای رساندن ماهی به بازار است : مرحله اول : تولید بچه ماهیان نورس تایک ماهگی. وزن این دسته از ماهیان به 5/0 تا 1 گرم می رسد. مرحله دوم : بچه ماهیان انگشت قد یا تابستانه . وزن این ماهیان به حدود 30 تا 100 گرم می رسد. مرحله سوم : تولید ماهیان بازاری آماده سازی استخر شامل کلیة کارهایی است که با انجام آنها استخر از هرنظر آمادة پذیرش ماهی می گردد. مراحل آماداه سازی استخر: 1. تخلیة آب استخر وخشک کردن آن : بهترین زمان برای تخلیة آب استخر زمانی است که دمای آب کمتر از 12 درجه سانتیگراد باشد خشک کردن استخر باعث تهویة کف استخر وتابش خورشید ودر نتیجه تجزیة لجن وبقایای پوسیدة گیاهی می شود وهم به دلیل یخ زدن کف استخر در زمستان و وجود سرما انگل ها نابود می شوند. 2. جمع آوری واز بین بردن گیاهان خشبی : گیاهان خشبی مانع از فعالیتها ی پرورشی دورة بعد از قبیل غذا دهی وصید می گردد. لذا آنها راجمع آوری کرده و یا می سوزانند. 3. آهک پاشی : در کف استخر به منظور : الف ) مبارزه با آلودگی ها ب ) ایجاد تعادل وتنظیم PH خاکهای اسیدی ج ) به عنوان کود در استخر به کار برده می شود. در استخر های خاکی پرورش ماهی 500 تا 1000 کیلوگرم در هکتار آهک می پاشند. 4. شخم سطحی یا دیسک زدن : شخم زدن به منظور اصلاح ، احیاء و بهبود خاک کف استخر ها و از بین بردن گیاهان مضر انجام می گیرد . بهتر است کف استخر ها شخم سطحی زده شوند. ( 10 تا 15 سانتیمتر ) 5. ترمیم دیواره های تخریب شده : یهترین روش برای جلوگیری از تخریب دیواره ها ، کمک به رویش گیاهان روی دیوار ها است . 6. بستن دریچه های خروجی ونصب فیلتر ها: قبل از آبگیری استخر ها دریچه های خروجی را کاملاً می بندند. معمولاً بین تخته های خروجی آب را با خاک رس و یا کود دامی پر می نمایندکه پس از جذب آب افزایش حجم پیدا کرده و باعث مسدود شدن روزنه ها می شود. 7. افزودن کود پایه به استخر : کود پایه رادر زمان خشک بودن استخر اضافه می کنند. برای این منظور معمولاً از کود های دامی استفاده می کنند . مقدارکود مورد نیاز در استخرهای مختلف متفاوت است. ولی معمولاً 2 تا 3 تن در هکتار کود گاوی به کار می برند. اگر به جای کود گاوی از کود مرغی استفاده کنند، مقدار آن را به نصف تقلیل می دهند. از کودهای معدنی ازت یا فسفر نیز استفاده می کنند. 8. آب گیری : برای آب گیری استخر ها ابتدا حجم آب مورد نیاز را مشخص می نمایند. حجم آب مورد نیاز = مساحت مفید استخر × ارتفاع متوسط آن + حجم آب تلف شده آب تلف شده = مجموع آب نشتی از دریچه و دیواره های استخر + آب تبخیر شده به طور متوسط میزان آب تبخیر شده در مناطق معتدله 5/1 تا 2 لیتر در ثانیه در واحد هکتار می باشد. این میزان در مناطق گرم 3 تا 4 لیتر در ثانیه در هکتار است.

منابع تأمین آب به دو گروه تقسیم می شوند : 1. آبهای جاری : شامل رودخانه ها ، نهرها و هرزآبهای فصلی 2. آبهای زیر زمینی : شامل چشمه ها، قنات ها و آب چاه ها انتقال آ ب به استخر ها به روش ثقلی ویا پمپاژ آب است . زمان آبگیری استخر ها با توجه به آغاز فصل پرورش در مناطق مختلف ایران متفاوت است و معمولاً 10 تا 15 روز قبل از انتقال بچه ماهی ها به استخر ، آبگیری به طور کامل انجام می شود. عمق آبگیری استخر های پرورشی از 5/1 تا 3 متر در نظر گرفته می شود. اگرشدت گرما وسرما زیاد نباشد عمق 2 متر کافی است. روش های معمول پرورش در ایران روشهای پرورش به عوامل متعددی بستگی داردکه از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد : ط امکان تهیة بچه ماهی ط غذای ماهی ط بازار مصرف ط ویژگی های استخر ط تولید غذای طبیعی روش های معمول پرورش شامل : 1. پرورش ماهی به صورت گسترده وغیر متراکم : این نوع پرورش اغلب در آبگیرها ، منابع آبی وسیع ، در یاچه های طبیعی و دریاچه های پشت

تحقیق در مورد پرورش قارچ 48 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .Doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 48 صفحه

 قسمتی از متن .Doc : 

1- مقدمه و تاریخچه قارچهای صدفی

Oyster mushroom

وجود گرما و هوای مرطوب در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری محدودیتهای عمده ای در امر کشت و پرورش بسیاری از قارچهای خوراکی متداول، مانند قارچ دکمه ای agaricus bisporus و شی تاکه Lentinula edodes ایجاد میکند. قارچ چینی با رشد بر روی کاه برنج، قارچی مناسب برای مناطق گرمسیری بوده و در این مناطق از اهمیت زیادی برخوردار است. کشت و پرورش قارچهای صدفی، نسبت به سایر قارچهای خوراکی، بسیار ارزان و کم هزینه است. انتخاب و پرورش این قارچ در صنایع تولید غذایی، برای کشاورزانی با درآمدهای محدود، میتواند منبع درآمدی مناسب باشد. گونه های پلوروتوس از جمله قارچهای خوراکی میباشند که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری از رشد مطلوبی برخوردارند.

در حال حاضر گونه های متعددی از قارچ پلوروتوس شناخته شده اند که با برخورداری از قدرت تولید بالا و کیفیت مناسب، در شرایط حرارتی بالا نیز رشد مطلوبی دارند. بسیاری از گونه های پلوروتوس میتوانند بر روی چوبهای پوسیده یا در حال پوسیدن و نیز در سطح تمام چوبهای سخت و بقایای چوبی از جمله خاک اره و ضایعات کاغذ و بقایای قهوه (تفاله قهوه، پوستها، ساقه ها و برگها)، ساقه های سبز موز، پوست غوزه پنبه، کنجاله پنبه، بقایای آگاو، کنجاله سویا و بسیاری از مواد لیگنوسلولزی دیگر رشد کنند.

کشت پلوروتوس در کشورهای جنوب شرقی اسیا، اروپا و آمریکا بسیار رایج است و در طول فصول رشد، میتوان آن را پرورش داد. اغلب گونه های آن رشد میسیلیومی بالایی داشته و به راحتی مواد سلولزی را کلونیزه میکنند به گونه ای که قادرند این مواد را قبل از تخمیر (کمپوست شدن) تجزیه نموده و مورد استفاده قرار دهند. لذا قدرت ساپروفیتی بالایی دارند. از نظر تغذیه و رفع گرسنگی و نیز احیای اقتصاد کشاورزی، در کشورهای در حال توسعه پرورش گونه های پلوروتوس به سایر قارچهای خوراکی، از اهمیت و امتیاز بالایی برخوردار است.

در سال 2000 میزان تولید قارچ صدفی از 169000 متریک تن در سال 1987، به 909000 متریک تن در سال 1990 افزایش یافته است.

آنچه درمورد قارچهای صدفی مهم و قابل توجه است، تبدیل توده سابستریت بستر به اندامهای باردهی قارچ و راندمان بیولوژیکی آن اغلب با بیش از 100 درصد است که از نظر تولید قارچ در دنیا، حداکثر میزان تولید محسوب میگردد. در مراحل تجزیه و تخریب کاه خشک، حدود 50 درصد توده، به صورت گاز دی اکسید کربن، 20 درصد به صورت آب ، 20 درصد به صورت کمپوست مصرف شده، 10 درصد نیز تبدیل به ماده خشک اندام باردهی قارچ میشود. به طوری که این مقدار ماده خشک، معادل تبدیل 25 درصد توده تر سوبسترای بستر به قارچ تازه است. این امر کاملا به مرحله و زمان برداشت قارچ نیز بستگی دارد. قارچهای صدفی حاوی پروتئینهای اصلی و ضروری بوده که بر اساس وزن خشک قارچ مقدار آن برابر 35 – 15 درصد در منابع علمی گزارش شده است. این قارچها همچنین حاوی مقادیر قابل توجهی از اسیدهای آمینه آزاد است.

به علاوه این قارچها مملو از ویتامینهای مفید از جمله ویتامین C ، ویتامین B میباشد. تفاوتهای موجود در گونه های قارچ صدفی، از نظر میزان مواد غذایی، به چند عامل بستگی دارد. از جمله مقدار پروتئین قارچ تحت تاثیر نوع ماده مصرفی در بستر و میزان سوبسترا میباشد. تفاوت میزان ترکیب غذایی و عملکرد قارچهای نژاد پلوروتوس بسیار محرز است. برای اطلاع بیشتر به مقالاتی که در رابطه با خواص غذایی قارچهای صدفی ایل کاتان (1991) رای و همکاران (1988) و بانو و راجاراتنام (1988) مراجعه کنید.

در خصوص مشکلات موجود در زمینه پرورش قارچهای صدفی، به طور اهم به سه نکته باید توجه کرد:

1 – این قارچ خیلی سریع و زود فاسد میشود، به نحوی که فقط به مدت چند روز در فروشگاههای مواد غذایی قابل نگهداری است.

2 – به علت پخش گسترده اسپورهای قارچ در سالنهای پرورش، سلامت کارگران حساس با خطر جدی مواجه است. نژادهای بدون اسپور یا کم اسپور قارچ که زواید کوتاه و گوشت ضخیم تری دارند، مدت زمان بیشتری هم قابل نگهداری میباشند. همچنین پرورش دهندگان قارچهای صدفی، این ارقام را بیشتر مورد توجه قرار میدهند.

3 – حشرات زیادی وارد محل پرورش قارچهای صدفی میشوند که اقدامات لازم برای پیشگیری و مبارزه با آنها، امری ضروری است که پرورش دهندگان باید مورد توجه قرار دهند.

در مقایسه با سایر قارچهای خوراکی، قارچ صدفی بسیار مورد توجه حشراتی چون Phorid و Sciarid میباشد. این حشرات با حرکت سریع و چرخشی خود در فضا و محیط اطراف قارچهای مزبور و قارچهای بالغ، موجب پراکندگی و انتشار اسپور آنها در محیط میشوند.

2- تاکسونومی قارچ صدفی:

بیان یک تعریف دقیق از قارچها مشکل است آنها موجوداتی هتروترف میباشند و جذب کننده غذا هستند بعضی از آنها دارای ریسه میباشند که بر روی سوبستره (منبع غذایی) گسترش می یابد. یا به درون آنها رخنه میکنند و همچنین ممکن است دیواره سلولی داشته باشند. که معمولا جنس آن از کیتین میباشد (بعضی ها در دیواره سلولی سلولز دارند). موجوداتی چند هسته و اوکاریوت (هسته غشاء دار) میباشند به صورت ساپروفیت، همزیست و انگلی زندگی میکنند ثابت میباشند و در سطح جهان انتشار جغرافیایی دارند و بدین ترتیب به سلسله گیاهان و جانوران تعلق ندارند و در سلسله جداگانه قارچها (Fungus) طبقه بندی میشوند. قارچ صدفی (Pleurotus.Spp) جزء راسته اگاریکالز و رده بازیدیومیست میباشد که جایگاه تاکسونومی آن در نمودار زیر نشان داده شده است.

آشنایی با پرورش میگو آقای حسینی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

معرفی میگوهای پرورشی

1- میگوی سفید هندی(Penaeus indicus)

این گونه بدنی نیه شفاف، به رنگ صورتی کمرنگ تا زرد دارد. از مهم ترین مشخصات این گونه وجود یک جفت آنتن بسیار بلند شیری رنگ است که آن را از سایر گونه ها متمایز می سازد.

این گونه در مقایسه با سایر گونه ها برای پرورش در سواحل جنوبی کشور از بازده خوبی برخوردار است و بخش وسیعی از استخرهای پرورشی را به خود اختصاص داده است.

درجه حرارت 22 تا 23 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 25 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: میگوی سفید هندی در مقایسه با سایر گونه ها زودتر فاسد می شود، لذا در حمل و نقل و نگهداری بعد از صید، باید بسیار دقت کرد.

2- میگوی موزی(Penaeus merguiensis)

بدن میگوی موزی به رنگ صورتی تا زرد کمرنگ است و خالهای قرمز مایل به قهوه ای دارد(شبیه موز کمی مانده). این گونه در آبهای جنوبی کشور به صورت طبیعی وجود دارد و از انواع میگوهای مرغوب محسوب می شود.

درجه حرارت 25 تا 32 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 32 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

3- میگوی ببری سبز(Penaeus semisulcatus )

بدن این گونه باندهایی رنگی دارد که این باندها به صورت اریب یا متقاطعند. در ایران مطالعات فراوانی بر روی این گونه برای پرورش صورت گرفته است که هم اکنون نیز ادامه دارد؛ اما هنوز اطلاعات دقیقی درباره شرایط زیستی آن در دست نیست.

درجه حرارت 24 تا 34 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 28 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: از آن جا که این گونه نسبت به تغییرات شوری مقاوم و از سازگاری مناسبی در نقاط مختلف دنیا برخوردار است، گونه پرورشی مناسبی تشخیص داده شده است.

مکان یابی

منبع آبی

دو منبع آبی وجود دارد:

1- آب شور دریا: نزدیکی کارگاه به آب دریا از مزایای آن است. منبع اصلی تامین آب استخرهای پرورشی آب دریاست که به روشهای مختلف(کانالهای آبرسانی، پمپاژ، جزر و مد،...) به حوضچه ها انتقال می یابد. نکته مهم در استفاده از آب دریا محل استفاده از آب است. این مکان به دلیل کدورت و گل آلودگی آب و همچنین نوسانات شوری نباید در حاشیه مصبها و خورها قرار داشته باشد؛ ضمن اینکه باید از منابع آلوده کننده آب نظیر کارخانه ها، فاضلابهای صنعتی و خانگی، بنادر و ... دور باشد.

آب مورد استفاده باید تمیز و شفاف باشد و نوسانات شوری آن بالا نباشد، بهترین مکان برای برداشت آب دریا مناطق شنی و صخره ای است که کدورت کمی دارد.

2- آب شیرین:

1- برای شستشو

2- برای تعدیل شوری آب استخرها(به دلیل تبخیر) استفاده می شود.

شرایط اقلیمی

1- بارندگی زیاد نباشد.

2- محل باید دارای اقلیم گرمسیری و نیمه گرمسیری و تعداد روزهای آفتابی آن در طول دوره بالا باشد.

توپوگرافی منطقه

زمین مسطح باشد و یا شیبی ملایم داشته باشد.

بافت خاک

1- 30-50% رس مناسب است

2- تناسب رس و شن مناسب باشد.

3- خاک حاصلخیز باشد.

نزدیکی به مراکز تهیه لارو و فروش میگو

امکانات و تاسیسات

آب بهداشتی- تلفن- برق

جزر و مد

تغییرات جزر و مد ملایم باشد(2-3 متر) و از 1 متر کمتر و از 4 متر بیشتر نباشد.

نیروی متخصص و کاری

ساختار استخرهای پرورش میگو

استخرهای میگو از جنس خاکند و عملیات ساخت آنها با توجه به نوع گونه، شرایط اقلیمی و امکانات موجود صورت می گیرد. از آن جا که میگو کفزی است و از بستر استخر برای زیست استفاده می کند، این استخرها به گونه ای طراحی می شوند که حائز بیترین وسعت بستر باشند. به این منظور درون استخرها را به صورت سکو طراحی می کنند به طوری که فاصله کف سکو 30 تا 60 سانتی متر از سطح آبگیری است و عمق بخش عمیق و محیط استخر نیز بین یک تا 2/1 متر است. کانالهای حاشیه استخرها این حسن را دارند که اولا وسعت بیشتری را جهت تغذیه و زیست میگوها فراهم می آورند، ثانیا برای پناه بردن میگو به اعماق بیشتر در فصول گرم و برداشت میگو در انتهای دوره پرورشی کاربرد دارند.

استخرهای پرورشی دریچه ورودی و خروجی نیر دارند. دریچه ورودی به توریهای ریزی برای جلوگیری از ورود موجودات هرز مجهز شده است. دریچه خروجی نیز ساختاری بتنی دارد که شامل سه ردیف شیار است. درون این شیارها توسط صفحات فلزی یا شاندورهای چوبی می شود. میزان آب خروجی نیز با این دریچه تنظیم می شود.

مساحت استخرهای پرورش میگو معمولا یک هکتار در نظر گرفته می شود، چرا که بیشتر از یک هکتار نیازمند به مراقبت و رسیدگی بیشتر دارد. ضمن این که انجام عمل کوددهی، غذادهی، صید و سایر عملیات بر روی آنها دشوارتر است(شیب این نوع استخرها از ورودی به طرف خروجی 2 در هزار است).

مراحل آماده سازی استخرهای پرورش میگو

خالی و خشک کردن استخر

آب استخر را کاملا خالی کرده به علت پستی و بلندی لجن کشی کرده و به آن فرصت می دهند تا آفتاب بخورد.

لجن برداری

شست و شوی استخر

برای این کار استخر را تا ارتفاع 20-30cm آبگیری و خالی می کنند.

شخم زنی

برای حاصلخیزی خاک بستر استخرها، لایه سطحی خاک در معرض هوا قرار می گیرد. این عمل سبب خروج گازهای سمی موجود در خاک و سرعت بخشیدن به تجزیه مواد موجود در بستر می شود. به این منظور به عمق 20 تا 30 سانتی متر خاک استخر را زیرورو می کنند.

آهک پاشی

1- میزان دو تن در هکتار

2- برای ضد عفونی و از بین بردن انگلها آهک پاشی بصورت پودر یا مایع

3- کار دیگر آن تامین Ca است.

اصلاح و تعمیر دیواره و بستر استخرها

آبگیری استخرهای پرورشی

تامین آب استخرهای پرورش میگو در سیستمهای پرورشی ایران معمولا از طریق کانالهای ارتباطی با دریا و پمپاژ صورت می گیرد و همان طور که گفته شد، آب مورد نیاز از مکانی تامین می شود که آب آن کیفیتی مطلوب داشته باشد. حال اگر به عللی منبع آبی دچار آلودگی و کدورت شده باشد، بهتر است چند روز صبر کرد تا آب ساکن و از بار آلودگی یا کدورت آن کاسته شود.

آبگیری استخرهای پرورشی میگو خود دو مرحله دارد:

آبگیری اولیه

در این مرحله استخرها را به ارتفاع 40 سانتی متر آبگیری می کنند، سپس عملیات مبارزه با

تحقیق در مورد تاریخچه پرورش بوقلمون

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن .docx : 

تاریخچه پرورش بوقلمون

بوقلمون بزرگترین و سنگینترین پرنده خانگی است . برخی مبدا اصلی این پرنده را آمریکای شمالی و مرکزی ذکر می کنند و برخی دیگر ساکنین مکزیکو یعنی سرخپوستان آزتک و مایا را مسئول اهلی شدن آن می دانند درسال 1581 پس از کشف مکزیک بوقلمون به آن کشور وارد شد و سپس در سال 1524 بوقلمون اهلی به انگلستان برده شد و در قرن 16 و 17 مصرف گوشت بوقلمون در انگلستان رواج زیادی گرفت . اولین شخصی که به طور مکتوب در شال 1499 به بوقلمون اشاره کرده و در مورد آن بحث نموده است پدروالونسونینو می باشد . ضمنا او را اولین فردی می دانند که در سال 1500 میلادی بوقلمون را به اروپا برد . دلیل اساسی افزایش تولید و مصرف گوشت بوقلمون در ار.پا و آمریکا چنین توجیه می گردد . گوشت بوقلمون از لحاظ چربی و کالری فقیرو ازنقطه نظرکارکردی درتغذیه بسیاربا اهمیت و ارزش غذایی آن شبیه گوشت گوساله های بسیار جوان بدون چربی است . امکان عرضه گوشت بوقلمون به اشکال متنوع وجود داشته و می توای آنها را به حالت لاشه کامل یا قطعات ران و سینه و یا به صورت کالباس و سوسیس و غیره وارد بازار مصرف نمود . نگهداری بوقلمونها تنها به چهار دیواری سالنها محدود نشده بلکه این امکان حتی در مزرعه و فضای باز برای آنها بیشتر ممکن است .

تاریخچه نگهداری در ایران :

این پرنده درزمان شاه عباس صفوی توسط تعدادی از تجار ارمنی که به ایتالیا رفته بودندبه ایران وارد شد و از آن به بعد ارامنه مامور تکثیر و پرورش آن گردیدند .به نظر می آید که چون جنس نر این پرنده می تواند همانند دیبای رومی رنگ چهره و فرم پرهای خود را هر لحظه به گونه ای درآورد و ضمن ترسو و کودن بودن بسیار لذا بهترین نام برای او می توانسته همین بوقلمون باشد . نگهداری سنتی بوقلمون در نواحی خراسان گیلان و مارندران آذربایجان غربی، شرقی مرکزی ، فارس ، اصفهان و کرمان متداول است .

طبقه بندی بوقلمون از نظر جانور شناسی :

بوقلمونهادرطبقه بندی جانوری جز راسته گالی فرمیس زیر راسته گالی تیره فازیانیده تحت تیره مله اگریدین و جنس مله اگریس گالوپا می باشد .در تحت تیره مله اگریدین دو نوع بوقلمون بنامهای اگریو خازیس و اوسلاتاو مله اگریس گالوپا شناسایی شده است .

مختصری از فیزیولوژی بوقلمون :

تعداد کروموزومهای آن 82 عدد می باشد . تعداد ضربان قلب 200 تا 250 در دقیقه است ، دستگاه گوارش بوقلمون شبیه به ماکیان بوده فقط در انداره متفاوت است ، دستگاه تولید مثل بوقلمون شباهت زیادی با ماکیان داشته و با غاز و اردک در عدم وجود قضیب اختلاف دارد . اسپرم ها 5تا7 روز در مجرای تناسلی جنس ماده زنده باقی می ماند ، شروع تخمگذاری دربوقلمونها 230 تا240 روزگی است ، از طرز گرفتن شاهپرها در بال می توان به نر و ماده بودن بوقلمونها پی برد ، قطع بال در بوقلمون از 1 تا10 روزگی انجام می گیرد ، نوک چینی جهت جلوگیری از کانیبالیزم در 2تا 5 هفتگی انجام می گیرد .

تیپ ظاهری :

سر :سر لخت یا بدون پر با رنگی متمایل به آبی حاوی گره های متراکم گوشتی قرمز است .چشمها :در بوقلمونها عنبیه قرمز مایل به قهوهای و مردمک سیاه زنگ است چشمها دادای سه پلک داخلی و خارجی هستند منقار :سخت و شاخی بوده و دو منفذ تنفسی پرنده به صورت افقی در انتها و بالای آن قرار دارند .گردن :نسبتا طویل و کمی به پشت خمیده است در زیر منقار یک پرده گوشتی شبیه غبغب وجود داردکه تا نیمه گردن ادامه دارد .سینه :ابعاد سینه در انواع بوقلمونها متفاوت است در ناحیه سینه جنس نر در سن 8تا9 ماهگی موهای زبر سیاه رنگی روییده است .پشت :طویل و از امتداد شانه ها به طرف دم کمی محدب می باشد .دم :دم طویل کمی افتاده و جمع شده به نظر می آید .ساق پا :ساق پا بلند قوی بدون پر است رنگ آن از قرمز تا ارغوانی سیاه کم رنگ خاکستری نقره ای یا سفید کرمی می باشد.

2 نژاد مهم بوقلمون

بوقلمون برنزبوقلمون برنز از نژاد بوقلمون های اهلی است . اگرچه رشد به مراتب بیشتری دارد ولی از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است .با وجود اینکه نژاد این دسته از ماکیان در سالهای اخیر رو به نقضان گذاشته است ولی باز می توان از آنها به عنوان موجودات خوب و مولد خانگی یاد کرد.گزارشات حاکی از این است که بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می شود که به راحتی بتوان آنها را در کنار خود نگهداری نمود.پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمونهای برنز بشوید آنها به راحتی برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند .مثل بیشتر بوقلمونها ، بوقلمونهای برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشند و بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند .اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند.در مرحله بلوغ بوقلمونهای برنز معمولاُ وزنی بین 25 تا 40 پوند دارند ، این در حالی است که وزن بوقلمونهای ماده بین 14 الی 26 پوند متغییر است .پرهای آنها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آنها در زیر نور خورشید مثل رنگهای متالیکی می درخشد .کفل این نوع بوقلمون رنگ برنز خاصی دارد در حالی که پرهای ناحیه جلوی بدن او بیشتر قرمز و سبز رنگ است . لبه دم بوقلمون برنز ،دور تا دور نوار سفید رنگی دارد . در حال حاضر دو نوع از بوقلمونهای برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید میشوند و دلیل آن این است که سینه آنها گوشت نسبتاً زیادی دارد .بوقلمونهای برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند .از حدود 500 سال قبل قوم آز تک آنها را به عنوان حیوان خانگی مورد استفاده قرار می دادند.اگرچه هر دو نوع بوقلمونهای برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد . این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آنها می باشد و دلیل آن این است که آنها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آنها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می گیرد . تا سال 1960 بوقلمونهای برنز عمده ترین بوقلمونهای بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند.بوقلمونهای برنز نر را می توان با زایده گوشت زیر گردنشان از بوقلمونهای ماده تشخیص داد .برخلاف نوع وحشی بوقلمونهای برنز که به طور طبیعی جفت گیری می کنند بوقلمونهای سینه پهن به دلیل سینه پهن خود ، نمی توانند به طور طبیعی جفت گیری کنند . تلقیح مصنوعی روشی است که در این مورد به کار گرفته می شود.

بوقلمون سفید:

امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون ((وایت هلند)) به وجود آمده است . اگرچه اغلب بوقلمونهای سفید را به نام ((وایت هلند)) می شناسند ولی همه آنها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند .نژاد بوقلمونهای واقعی ((وایت هلند)) روز به روز کمیاب تر می شود . بنابراین اقدامات حماینی جهت حفاظت آنها باید صورت گیرد .بوقلمونهای ((وایت هلند)) دیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند .پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آنها بر این نکته اتفاق نظر دارند که بوقلمونهای مذکور با استاندارهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است . این نوع بوقلمونها تنها توسط علاقه مندان پرورش داده می شوند و پرورش آنها بسیار محدود می باشد در حال حاضر نوعی از بوقلمون ((وایت هلند)) به طور تجاری پرورش داده می شوند .اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون سفید هلندی که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است دارای چشمهای قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمونها دارای چشمان آبی بوده است.برخی از انواع نر این بوقلمونها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند.رنگ گردن و زیر گردن بوقلمونها مثل ساق پا و انگشتان پای آنها ، سفید متمایل به صورتی می باشد.منقار آنها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد .در روی سر بوقلمونهای مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد.بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است . امروزه ، گونه های از بوقلمونهای سفید هلندی که با بوقلمونهای ((لارج وایت)) آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تر در مقایسه با گونه های اصیل می باشند.بوقلمونهای نر اصیل معمولا حدود 33 پوند و نوع ماده حدود 18 پوند وزن دارند.اگر چه نمی توان به طور قطعی اظهار نظر نمود ولی باور بر این است که بوقلمونهای ((وایت هلند)) در کشور هلند پرورش یافته و نژاد آنها گسترش یافته است .ذر این میان بوقلمونهای وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند ولی هلند و اتریش به گونه های سفید که یکی از آنها همین نوع است علاقه مند بوده اند.اولین بار ، بوقلمون در اوائل قرن 18 وارد ایالات متحده و بریتانیا گردید و تا سال 1847 نژاد استاندارد این حیوان محفوط بوده است .امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورس داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آنها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است .مراقبت از بوقلمونهای وایت هلند شبیه سایر بوقلمونها می باشد . و به خاطر جثه بزرگشان برای این حیوانات باید به حد کافی فضای لازم برای حرکت وجود داشته باشد.بوقلمونهای اصیل ((وایت هلند)) را به سختی می توان پیدا کرد و نژاد آنها به ندرت پرورش داده می شود . برخلاف گونه های تجاری این نوع واقعی آن برای پرورش و تکثیر نیاز به تلقیح مصنوعی وجود ندارد.

مدیریت جایگاه و محیط پرورش

تدارک محیطی که از نظر میزان رشد ٬ یکنواختی و بازده لاشه به عملکرد مطلوب برسد هدف اصلی در این قسمت است .برای رسیدن به این هدف باید سالن ایزوله و دارای امکاناتی جهت تأمین دما و تهویه باشد .در پرورش بوقلمون گوشتی می توان سالنها را بصورت کراس یا تونلی ساخت .باید اقلیم منطقه را در این مورد در نظر داشت و در تهیه جایگاه باید به نکات زیر توجه کرد :جهت سالن میزان عایق بندی سالن از نظر حرارتی و هوا در منطق گرم باید از سیستم کولینگ استفاده کرد. از وسایل گرمازا (هیتر) برای تامین دما استفاده می شود . در صورت استفاده از مه پاش در سالن باید به ذرات آب ٬ کیفیت آب از نظر مواد معدنی و آلودگی میکربی توجه شود پرورش گله های کوچک باید در ماه ها ی گرم سال آغاز شود تا نیاز به مسائل پر خرج برای گرم کردن به حداقل برسد. آشیانه جوجه ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آنرا تهویه نمود. اگر یک ساختمان خوب و کوچک قابل حصول نباشد می توان در یک سالن بزرگ یک آشیانه کوچک ساخت. کف آشیانه باید به گونه ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد.محل پرورش بوقلمونهای جوان (poults) باید به قدر کافی گرم و فاقد رطوبت اضافی باشد. همچنین، یک آشیانه با امکانات تهویه خوب و به خوبی عایق بندی شده در مناطق با شرایط اقلیمی سرد از اهمیت خاص برخوردار است. پنجره آشیانه جوجه ها باید چنان باشد که وقتی باز می شود به طرف پائین سر بخورد و یا چنان از پائین لولا شود که هنگام باز شدن هوای تازه و احتمالا سرد مستقیما روی بدن جوجه ها نوزد بلکه پس از برخورد به سقف وارد آشیانه شود که این امر بهترین نوع تهویه را ممکن می سازد. پنجره ها باید در جلو و عقب آشیانه مستقر شوند. برای هر m2 آشیانه یک دهم m2 پنجره منظور می شود. بعضی پرورش دهندگان محوطه پرورش را با پرچینی محصور می کنند و از آشیانه بعنوان سر پناه استفاده می کنند. همچنین می توان از سایبان ها نیز استفاده نمود، هنوز هم تعدادی از پرورش دهندگان از سایبان استفاده می کنند که اغلب به آشیانه یا سرپناه متصل اند. کف سایبان ها از نرده های تخته ای یا سیم ساخته می شود و با فاصله کمی از زمین مستقر می گردند تا مدفوع زیر آن و بر روی زمین بریزد که این امر تمیز کردن آن را آسان می کند. البته توجه داشته باشید که بوقلمونهای نژاد درشت را در سایبان هائی با کف نرده ای و سیمی نباید نگهداری کرد زیرا دچار طاول و پینه و همچنین اختلالات کف و ساق پا می شوند که این عوارض در بوقلمونهای نژاد سبک بروز نمی کند. در واحدهای بزرگ از روش پنجره بسته (windowless) استفاده می کنند که این گونه آشیانه ها باید کاملا عایق بندی شوند. باید در هر دقیقه حدود 03/0 متر مکعب هوا با فشار حدود 5/0 سانتی متر بر هر کیلو وزن بوقلمونهای بالغی که در معرض تهویه هستند وارد شود

مدیریت پرورش

هدف از پرورش امکان دستیابی هر گله به وزن مطلوب و مورد نظر با حفظ ویژگیهای کیفی آن است . جهت رسیدن به این هدف توجه به نکات زیر ضروری است :• پرورش جداگانه جنسهای مختلف به یکنواختی گله کمک می نماید ٬رعایت تراکم گله نیز به یکنواختی آن کمک میکند .بطور مکرر هر هفته باید وزن کشی بطور تصادفی در سالن انجام گیرد و وزن جوجه را با وزن مطلوب مورد نظر مقایسه گردد . وزن مطلوب جوجه در نژادهای مختلف متفاوت بوده و برای این منظور باید وزن توصیه شده توسط کارخانه تولید کننده جوجه را در نظر گرفت . جدول شماره 5 میزان افزایش وزن و دان مصرفی را در سنین مختلف نشان میدهد.

تراکم گله :

تراکم تٲثیر زیادی بر عملکرد گله دارد . در صورتی که تراکم بالا رود رشد یکنواخت گله آسیب می بیند و دسترسی پرنده به آب و دان کمتر می شود . تراکم بیش از حد همچنین رشد ٬ ماندگاری ٬ کیفیت بستر را مختل می نماید و آسیب های فیزیکی ایجاد می کند و باعث افت کیفیت لاشه در اثر تاول سینه ٬ سوختگی مفصل خرگوشی می شود و زمینه ساز اپیدمی سریع بیماریهای میکربی و ویروسی در گله می شود . میانگین فضای مورد نیاز برای هر پرنده را در طول مدت گرمای هوا افزایش دهید و در کنار آن از تهویه مناسب و روش خنک کردن تبخیری استفاده نمائید. کاهش تعداد پرندگان موجب کاهش گرمای تولید شده می گردد ، در نتیجه می توانید هواکشهای اضافی را نیز بردارید . همچنین افزایش فضای کف محل پرورش باعث آسان شدن دسترسی به آبخوری ها خواهد شد . مطالعات نشان می دهد که افزایش تعداد پرنده ها در یک محل ، با نقشه مناسب ، روش خنک سازی موثر و همچنین استفاده از تونل تهویه در ماه های گرم سال با سود اقتصادی همراه خواهد بود.جدول شماره یک : فضای لازم برای بوقلمون در هفته های پرورش بوقلمون

هفته

1

4-2

6-5

8-7

12-9

20-18

تعداد قطعه درواحد سطح

20

15

10

8

5

3

برای بوقلمونهای جوان (نر و ماده) در حال رشد به ازا هر بوقلمون 4/0 متر مربع فضا در نظر می گیرند. البته اگر تمام گله بوقلمون نر باشد برای هر بوقلمون 5/0 متر مربع و چنانچه ماده باشد به ازا هر بوقلمون 3/0 متر مربع فضا لازم است. برای بوقلمون های سبک و آنها که در سیستم بسته پرورش داده می شوند مساحت آشیانه باید کمتر از ارقام فوق باشد.

دستگاه مادر مصنوعی

چند نوع دستگاه مادر مصنوعی وجود دارد. مادرهای گازی و الکتریکی که بهترین نوع جهت پرورش در گله های کوچک هستند. دستگاه های مادری که برای 250 جوجه مرغ کافی است برای 125 جوجه بوقلمون کفایت می کند. باید 24 ساعت قبل از ورود جوجه ها دستگاه های مادر را به کار انداخت تا آشیانه گرمای لازم را کسب کند. اگر از دستگاه های مادر گرد استفاده شود درجه حرارت برای طیور سفید 40 درجه سانتی گراد و برای طیور زرد و قهوه ای 35 درجه سانتی گراد در نظر گرفته می شود. این درجه حرارت از داخل در فاصله 18 سانتی متر لبه خارجی دستگاه مادر و در 5 سانتی متری بستر یا در حد ارتفاع پشت جوجه بوقلمون در نظر گرفته شود. باید هر هفته حدود 3-2 درجه حرارت را پائین آورد تا به میزان مناسب