لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 19
چالشهای حقوقی ارسال برنامه ها بوسیلة ماهواره های پخش مستقیم
در آغاز، امواج ارسالی ماهواره ها به صورت مستقیم نبود و اول ایستگاههای زمینی یا گیرنده های عمومی آن امواج را دریافت می کردند و سپس برای گیرندگان خصوصی آن را پخش می کردند. از این طریق، دولت محل دریافت امواج ماهواره ای، صلاحدید خود را در مورد مضمون و متدهای برنامه های با توجه به بافت کشور خویش و مقتضیات آن اعمال می کرد.
پیشرفت
اما بعدها پیشرفت هایی در این زمینه انجام شد به طوری که برای گیرندگان خصوصی این امکان فراهم شد که برنامه های ارسالی از ماهواره ها را بطور مستقیم دریافت کنند و بدین ترتیب دخالت دولت در پالایش برنامه های دریافتی تا حد زیادی از بین رفت. برخی از دولتها کوشیدند در مقابله با پخش مستقیم برنامه های ماهواره ای، قوانین و مقررات داخلی جدیدی تصویب کنند و در این مقررات جدید به مجازات افرادی بپردازند که تجهیزات دریافت برنامه های ماهواره ای را مورد معامله، نصب و استفاده قرار می دهند.
برخی از متخصصان نیز به موازات این برخورد تقیننی، مقابله فنی با گیرنده های برنامه های ماهواره ای را پیشنهاد کردند. تردیدی نیست که اقدامات اینچنینی (صرف نظر از تبعات منفی آن در سطح داخلی و بین المللی، که صرفاً متعرض گیرندگان برنامه های ماهواره ای می شود، به زودی در مقابل پیشرفتهای فنی و فشارهای اجتماعی رنگ می بازد. حال باید دید که دولت گیرنده برنامه های غیر مجاز مستقیم چه اقامات متقابلی را می تواند انجام دهد.
الف – درخواست توقف برنامه های غیرمجاز و ارجاع اختلاف به مراجع ذی صلاح، توسل به اقدامات متقابل در حقوق بین الملل، جنبه استثنایی و موقتی دارد و به لحاظ آثار و تبعاتی که می تواند در روابط دولتهای ذی ربط، و نیز در سطح جامعه بین المللی ایجاد کند، باید به عنوان آخرین حربه مورد توجه قرار گیرد.
به اعتقاد کمیسیون حقوق بین الملل دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز ابتدا باید از دولت خاطی، تقاضای جبران خسارت نماید. اگر دولت خاطی به صورتی ناموجه و غیرقانونی از جبران خسارت سرباز زند در آن صورت دولت گیرنده برنامه های غیر مجاز می تواند به اقدامات متقابل دست بزند.
مادة 48 طرح پیش نویس کمیسیون حقوق بین الملل در مورد مسئولیت دولتها بیان می دارد:
دولت زیان داده قبل از اتخاذ اقدامات متقابل، باید مذاکره با دولت متخلف را مطمح نظر قرار دهد و در صورت وجود مرجع ذیصالح، حل اختلاف را بدان ارجاع دهد. دولت متضرر باید به صورت مؤثر و قاطعانه درخواست جبران خسارت خود را مطرح نماید. البته در این طرح نیازی به تعیین نوع اقدام متقابل نمی باشد و همچنین دولت متضرر به هنگام درخواست جبران خسارت باید رفتاری منطقی از خود نشان بدهد تا باعث نشود که اجرای تقاضای وی بدون جواب بماند.
دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز می تواند در صورتی که پحش پارازیت مانع از دریافت برنامه ها در قلمرو خودش می شود بدون مذاکره با دولت فرستنده راساً اقدام نماید ولی اگر پخش پارازیت باعث اختلال در گیرندههای خصوصی دیگر می نماید نمی تواند از آن استفاده نماید. دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز اگر بخواهد اقدامات متقابل وسیع تری انجام دهد مثل انسداد اموال و دارایی های دولت فرستنده برنامه های ماهواره یا باید با دولت فرستنده مذاکره نماید.
اگر یک کانال ماهواره ای اختصاصاً برای کشور معین برنامه هیا غیرقانوین پخش نماید درخواست توقف ارسال برنامه ها و دعوت به مذاکره ضرورت بیشتری پیدا می کند و اگر دولت فرستنده برنامه های غیرمجاز درخواست دولت گیرنده برنامه های غیرمجاز را اجابت نماید باعث می ود که دولت گیرنده هزینه های سنگین برای پخش پارازیت ننماید.
ب) اقدامات متقابل متناسب
هنگامی که دولتی تعهدات بین المللی خود را نقض می نماید در برابر آن نقض تعهد، اقدام به هرگونه اقدامات متقابل در برابر وی وجود ندارد بلکه در نظام بین المللی برخی از اقدامات متقابل ممنوع، ممنوع شناخته شده اند.
ماده 5 پیش نویس کمیسیون حقوق بین الملل در بارة مسئولیت دولتها بیان میدارد:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 3 صفحه
قسمتی از متن .doc :
چالشهای صنعت چاپ
شرکت ماشینآلات چاپ شینو هارای ژاپن یکی از شرکتهای معروف در صنعت چاپ است. تولیدات جدید این شرکت از تکمیلترین و جدیدترین ساختههای این کمپانی است که به زودی وارد بازار ایران میشود. بدنه و شاسی یک تکهای که در این دستگاه به کار رفته از آلیاژی مخصوص ساخته میشود و باعث طول عمر بیشتر و کیفیت چاپ بالا خواهد بود.
درباره قابلیت و ساختار این دو چاپگر میتوان گفت که مجهز به سیستم کنترل از راه دور و سلیندر زنیک به صورت محوری و جانبی است. اتوماتیک بودن شست و شوی سلیندر و لاستیک چاپ، سیستم کج گیر گیرههای سلیندر زنیک تحویل خودکار ورقهای چاپ نشده و از ویژگیهای دیگر این چاپگرهاست.یکی از مشکلات چاپ، ناصاف بودن یا نامنظم بودن ورقهاست. چاپگرها به طور خودکار ورقهای ناصاف و نامنظم را پیدا کرده و از ورود آنها به دستگاه جلوگیری میکنند. نماینده شرکت درباره این مورد گفت: حذف ورقهای ناصاف و نامنظم به طور خودکار و تجهیز دستگاه به سیستم هوای ضد الکتریسیته ساکن برای تغذیه روان ورقها از ویژگیهای منحصر چاپگرهاست.درواقع در این دستگاهها سعی شده تا موانعی که در حین کار باعث کاهش سرعت عملکرد و کاهش راندمان کار میشوند، به حداقل رسیده و در بسیاری موارد با تعبیه سیستمهای خاص موانع حذف شوند. ویژگی چاپگرهای شینوهارا تقریباً یکسان است، اما بعضی ویژگیها نیز اختصاص به هر دستگاه دارد.
از جمله ویژگیهای shinohara ۷۵ سرعت عملکردی معادل ۱۵ هزار sph، ظرافت چاپ تا ۶/۰ میلیمتر، نداشتن زانویی ۹۰درجه، دو نوع خشککن شامل خشککن دمنده و مادون قرمز و برش اتوماتیک و دقیق ورقههاست که کار چاپ را به بهترین شکل انجام میدهند.توان این دستگاه shinohora۷۵)) از جهت جاگیری ورق و حجم چاپ هر ورق برای چاپ یک رو معادل ۷۵۰×۵۷۵ میلیمتر و برای چاپ دو رو حداکثر اندازه ورق قابل جاگیری معادل ۷۵۰× ۵۸۵ میلیمتر است که هر بار ۷۴۰×۵۶۵میلی متر آن چاپ میخورد. گذشته از این چاپ چهار رنگ قابلیت بسیار بالایی را داراست. shinohara۵۲ ویژگیهای منحصر به خود را دارد که میتوان به سرعت عملکردی برابر ۱۵هزار sphو قابلیت چاپ از۴تا ۶رنگ اشاره کرد.چاپگر shinohara۵۲ مجهز به سیستم خشککن ur (ماوراء بنفش) علاوه بر سیستم دمنده و مادون قرمز است که این ویژگی کار خشککن ورقهای چاپ شده را تسریع کرده و کیفیت کارها چند برابر میشود .درباره حجم پذیرش کاغذ و نوع ورقهای چاپی باید بگویم shinohara۵۲ قابلیت چاپ روی ورقهای پلاستیکی را نیز دارد و برای استفاده در چاپ نمونههای تبلیغاتی را منحصر به فرد میکند. از جهت تغذیه ورق، حداکثر اندازه ورق قابل جاگیری در دستگاه برای چاپ یک رو برابر ۵۲۰×۳۷۰میلی متر است که فضای مفید چاپ هر ورق برابر با ۵۱۰×۳۶۰میلی متر است. حداکثر اندازه ورق قابل جاگیری در دستگاه برای چاپ دو رو برابر ۵۲۰×۳۷۰ میلی متر و فضای مفید چاپ هر ورق ۵۱۰× ۳۶۰ میلیمتر است. اگر چه قیمت خرید چاپگرها بالا میباشد، اما قابلیتهای منحصر به فرد چاپگرها توجیه مناسبی برای قیمت بالای آنهاست.
غروب صنعت چاپ
بیتردید میتوان ادعا کرد که نبض فرهنگ هر جامعه در چاپ و نشر آن میتپد و اصولاً سطح و میزان کارهای چاپی در یک جامعه از شاخصهای مهم توسعهیافتگی و پویایی فکر و فرهنگ جامعه به شمار میرود. صنعت چاپ، صنعت عظیم و با اهمیتی است که در اغلب کشورهای صنعتی و توسعه یافته جهان در پنج صنعت نخست جای گرفته است. اما در کشور ما صنعت چاپ در جایگاه درخور ارزش قرار ندارد و بعد از صنعت نساجی دومین صنفی است که دچار بحران شده و سیر نزولی را با سرعت بالا طی میکند . لذا با توجه به اینکه بعضی از کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس و همسایه شمال غربی در ایجاد شهرکهای بزرگ چاپ برای ورود به بازار بزرگ منطقه و بازار ایران سرمایهگذاری عظیمی کردهاند بدین دلیل ایجاب می نماید تا نسبت به تشکیل مناطق ویژه چاپ، تغییر در مقررات و چگونگی این صنعت فرهنگی، مشارکت در خصوصیسازی چاپخانههای دولتی، لغو اخذ مجوزهای غیرضروری دولتی برای احداث واحدهای چاپی و همچنین کنترل مجوزهای جدید اقدام اساسی کنیم. امیدوارم وزیر محترم ارشاد که خود فرد فرهنگی و دلسوز است، راهکارهایی را برای مهار این بحران اتخاذ کند و در همین رابطه قولهایی را هم به انجمنهای مرتبط با این صنعت داده است. احمد علی عزیزی یکی از مدیران چاپ و نشر که چهل سالی است عهده دار چنین وظیفه ای است و در صنعت چاپ اعتباری کسب کرده است، بخشی از معضلات آن را بر میشمارد و بر حل آن اهتمام میورزد. یکی از مشکلات امروزی صنعت چاپ شاید مفهوم آن است که نسبت به گذشته تغییر کرده است شما چه تعریفی از چاپخانه و چاپ دارید؟ چه اندازه با این تعبیر موافقید؟
ـ صنعت چاپ یک کار فرهنگی و در واقع ماشینی است که دستاندرکار خلق آثار هنرمندانی مثل نویسندگان، نقاشان و دیگر اهالی فرهنگ است و همیشه باید دارای خطوط انسانی و به دور از هر گونه تخلف باشد. چون مستقیماً با فرهنگ در ارتباط است. شاید انتشار کیفی یک اثر کمک زیادی در ارتقاء فرهنگ داشته باشد. در طی چند قرن اخیر چاپ به مدرسه، دانش آموز و دانشجو معنای دیگری داد. با این همه صنعت چاپ در سالهای کنونی رو به افول است.
آیا وزارت ارشاد کمکهایی به این صنعت کرده است؟
مواد اولیه ـ کاغذ ، مقوا ... در بازار کم است که باید ارشاد رسیدگی کند. از همه مهمتر اینکه وزارت ارشاد با این کار ضربه مهلکی به صنعت چاپ وارد آورده و آن هم ارائه مجوزهای بی ضابطه برای تاسیس چاپخانه است که به نظر من این قدر نیاز نبود. تعداد چاپخانهها تا چند سال پیش حدود ۲۶۰ واحد بود که اکنون به حدود ۱۲۶۰واحد رسیده است. این مجوزهای بی رویه آسیبهای جدی به این صنف وارد کرده است. وجود چاپخانههای متعدد نشان داده است که در سطح تهران کشش ندارد چون به تناسب آن ما بازار نداریم، اکثر ماشینآلات چاپ در روز ۲ الی ۳ ساعت بیشتر کار نمیکنند خیلی ضعیف عمل میشود و همین باعث مرگ این صنعت شده است. زمانی ما ۳ شیفت کار میکردیم اصلاً چنین اوضاعی را ما تجربه نکردیم و متاسفانه هر روز هم وضعیت بدتر میشود. متاسفانه هیچ کمکی از طرف آقایان نمیشود، پس وظیفه وزارت ارشاد چیست؟ شما تحقیق کنید که تعداد زیادی از چاپخانهها ورشکسته شدند. کسانی که سالها برای این صنعت فرهنگی زحمت کشیدهاند، با بیبرنامگی از بین رفتهاند. این افراد همه آدمهای فرهنگی و با آبرو بودند که الان به خاطر بدهکاری سنگین در زندانها به سر میبرند واقعاً چه کسی پاسخگوی این افراد و در کل این صنعت است ؟ به نظر با صدور جواز ایجاد شغل میشود؟ سیاست دولت ایجاد شغل است.
ـ ببینید، شغلی که بازار کار در آن تعبیه نشده است چه فایدهای دارد، جنس داریم اما مشتری نداریم. این جنس آنقدر میماند تا خراب شود، از بین رود و یا فرسوده شود، مانند ماشینهای چاپ که کار نمی کنند و فرسوده میشوند و کارگرها هم از بیکاری خسته شدهاند. در واقع حتماً دولت باید به این کار فرهنگی توجه کند تا از این بحران خارج شویم. قدرت و اختیار اتحادیه هم محدود است ما از اتحادیه گلهمند هستیم، ولی از جاهای دیگر دستش را بسته اند. الان قیمتهای ما قیمتهای سال ۶۳-۶۲ است اما کار و هزینههای امروز را میپردازیم. قیمتها از سال ۶۲ دست نخورده این همه گرفتاری در صنعت چاپ وجود دارد، مالیات هم مزید بر علت شده است. ناشران از مالیات معاف هستند، سهمیه کاغذ میگیرند، فیلم زینگ میگیرند و از دیگر امکانات دولت استفاده میکنند، اما ما هیچ کمکی نمیگیریم باید مالیات سنگین هم بپردازیم. موقعی که کار نمیکنیم چگونه مالیات پرداخت کنیم. خود وزارتخانه هم می داند و هیچ کاری نمیکند، سالهای پیش کار خوب بود، مالیاتها را هم سر وقت میدادیم.
الان که کار نیست چرا کمکی نمیکنند که حداقل مالیات را کم بگیرند نمیگویم که نگیرند، کم بگیرند. در سال یک بند کاغذ هم به این صنف نمیدهند در صورتی که کلیه کاغذهایی که در بازار آزاد فروخته میشود همه از سهمیه و حواله ناشران است که میفروشند. بندی ۵/۵ دولتی و بندی ۵/ ۱۶که در بازار آزاد میفروشند از کجا آمده است؟ چاپخانه داران که چنین تسهیلاتی ندارند، پس بر عهده ناشران است. به فرض تیراژ ۱۰۰۰۰جلدی حواله کاغذ میگیرند. اگر همه را منتشر کنند، دیگر کاغذی اضافه باقی نمیماند که در بازار آزاد فروخته شود. از سوی دیگر، با همه اینها مالیات هم پرداخت نمیکنند. سال پیش یک میلیون و هشتصد هزار تومان مالیات پرداخت کردیم امسال به رقم ۴ میلیون رسیده است. شما هر روز صبح در ظهیرالاسلام مشاهده می کنید که چه حواله های کاغذی میآید، آن هم حوالههای سنگین، خوب این حوالهها از کجا توزیع میشود، خود آقایان میدانند که چطوری این حوالهها دست به دست میشود. این همه کاغذ دولتی مازاد است آن وقت ما باید دنبال کاغذ آزاد با قیمت بالا باشیم.
شما چه راهکاری پیشنهاد میکنید؟
به نظرم باید همان امکاناتی که به ناشران میدهند را به ما هم بدهند وگرنه این صنف از بین می رود. آقایان بیایند و با افراد با تجربه که سالهاست چاپخانه دارند و با مشکلات آشنا هستند، مشورت کنند و مشکلات را از بین ببرند. * یکی دیگر از مشکلات چاپ قیمتهای متفاوت آن است. آیا اتحادیه قیمت واحدی را تعیین نمیکند. به چه دلیل هر چاپخانه یک قیمت برای خود دارد؟ واقعاً فاجعه است. مقصر اصلی صاحبان چاپخانهها هستند. در این صنف هیچ اتحادیهای وجود ندارد. کاری را که من ۱۰۰۰ تومان میپذیرم چاپخانه دیگر با ۷۰۰ تومان منتشر میکند. چاپخانه دیگر با ۵۰۰ تومان کار را میپذیرد. آنچه که همه ما را درگیر میکند، نقشی است که مشتری ایفا میکند. در چاپ مشتری تعیینکننده است و من صاحب چاپ به جهت آنکه با مشکلات بیکاری دست و پنجه نرم نکنم، مجبورم که تحت برخی از شرایط نامساعد به این بازی تن دهم. در واقع مشتری تعیینکننده است. جای تاسف است که مشتری قیمت را تعیین کند و این یعنی نابودی یک صنف. بنابراین هیچ امیدی به بهبود صنعت چاپ وجود ندارد. در واقع در ۲ سال پیش که این سیر نزولی شدت پیدا کرد، ما اعتراض کردیم و از متولیان امر کمک خواستیم اما گوش شنوا نبود امیدواریم حالا مجله گسترش صنعت که به فکر صنعت چاپ افتاده، حرفها و اعتراض ما را به مسئولان مربوطه برساند. مجله صنعت چاپ که تنها به فکر آگهی است و اصلا ًکاری به مشکلات ما ندارد و دنبال پول است. به نظر شما ورود ماشینهای ریسوگراف و وارد کردن آن چه لطماتی به صنعت چاپ زده است؟ اشتباه بزرگی که انجام شد این بود که اجازه وارد کردن به این دستگاهها داده شد، چون بیرویه بود. ولی اگر همان ریسوگرافها را در قالب چاپخانه واگذار میکردند، خوب بود، چون چاپخانه پاسخگو بود، اما متاسفانه با اشتباه اول، اشتباه دوم را هم مرتکب شدند. این دستگاهها را بدون مجوز به افراد واگذار کردند. در بازار چاپ و در پیشخوان هر مغازه یک ریسوگراف گذاشتند و به سرعت کار میکنند، کاری را که برای ما ۲ تومان قیمت تمام شده آن است آنها با ۳ ریال انجام میدهند، این هم یکی دیگر از دلایل فقدان برنامه در این صنف بود تا لطمه دیگری را به این صنعت وارد کنند، چون دستگاه ریسوگراف هر کاری و یا هر چیزی را چاپ میکند. چون اگر یک چاپخانه کوچکتر خلافی را انجام دهد امور صنفی و غیره جریمه سنگینی را منظور میکنند، ولی ریسوگراف از این جرایم مستثنی است چون در کنار خیابان امکان کنترل نیست و در آخر اینکه وارد شدن هر یک ریسوگراف یعنی خارج شدن یک دستگاه ماشین و به همین ترتیب یعنی نابودی صنعت چاپ. به چه دلیل در رابطه با وارد کردن ماشینآلات وضعیت چندان مناسب نیست چرا؟ هم اکنون ماشینآلاتی وارد نمیشود چون بازاری نیست. اول بازار باید رونق داشته باشد بعد واردات ماشین. طبق اطلاعاتی که بنده دارم نسبت به ۳ الی ۴ سال پیش ماشینی وارد نمیشود در ضمن ماشینها همگی دست دوم است که به نظرم ارشاد باید مانع این مسئله شود چون همین ماشینهای فرسوده و از کارافتاده را آنها به ما میفروشند و جز دردسر و مشکلات چیز دیگری ندارد. ولی ارشاد به این موضوع توجهی نمیکند و همچنان به واردات اصرار دارد و مسبب کارهای بدون کیفیت میشود. ماشین نو تا چند سال کار میکند و کار تمیز به دست مشتری میدهد. در واقع ماشینآلات دست دوم هم به نوعی به چاپ ضربه وارد میکند واقعاً حیف است که دلار و یورو را بدهیم و کالای دست دوم وارد کنیم. تفاوت چاپ در ایران با کشورهای پیشرفته در چیست؟ کشورهای خارج دارای تکنولوژی جدیدتری در صنعت چاپ هستند که در کشور ما هم تعدادی از این ماشینآلات جدید موجود است، ولی مهمترین فرق این است که کارگران آنها از قبل آموزشهای لازم را در شرکت میبینند و دوره تکمیلی را میگذرانند و به صورت حرفهای وارد بازار کار میشوند ولی در کشور ما از روی بیکاری رو به هر کاری میآورند. دیگر اینکه در خارج، مدارس و دانشگاههایی است که صنعت چاپ تدریس میشود و به عنوان یک رشته تحصیلی به آن نگاه میکنند و تمام کسانی که فارغ التحصیل میشوند میتوانند برای صنعت چاپشان موثر و مفید واقع شوند. امیدوارم که ما هم بتوانیم به صورت پایهای این رشته را در مدارس، هنرستانها و دانشگاهها به صورت عملی تدریس کنیم تا بعد از طی این دورهها مانند خارج افراد این رشته را وارد بازار کار کنیم آن وقت مشاهده خواهید کرد که این صنعت فرهنگی با چه رشد چشمگیری به حرکت درخواهد آمد. به امید آن روز.