گاز 115 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 115

فصل اول:

مقدمه

1-1- مقدمه:

کشور ایران یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان از نظر ذخایر گاز طبیعی است. با برخورداری از چنین ذخیره‌ای، گاز به عنوان سوخت و انرژی می‌تواند در صدر منابع مورد استفاده قرار گیرد تا پاسخگوی رشد روزافزون مصرف انرژی و همچنین منبعی برای درآمدهای حاصل از صادرات تلقی گردد. گاز آن طور که در طبیعت موجود است کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا گازی که از منابع نفتی حاصل می‌شود، دارای مقادیر متفاوتی هیدروژن سولفوره (H2S) و دی‌اکسیدکربن (CO2) به عنوان ناخالصی می‌باشد و اصطلاحاً گاز ترش نامیده می‌شود.

گرچه مقدار زیاد CO2 به علت نداشتن ارزش حرارتی، مطلوب نیست ولی (H2S) بااهمیت‌ترین ناخالصی در گاز است که باید آنرا تفکیک نمود. در واقع به علت سمی بودن زیاد، (H2S) قابل مقایسه با سیانید هیدروژن (HCN)‌ بوده و بایستی از گاز تصفیه شود.

از مهم‌ترین دلایل لازم برای جداسازی ترکیبات حاوی CO2 و SO2 می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

خوردگی ترکیبات اسیدی

آلودگی محیط زیست بوسیله ترکیبات گوگرددار.

منجمدشدن دی‌اکسیدکربن در فرآیندهای سرمایشی به منظور بازیافت محصول مایع (NGL)

تأثیرات نامطلوب این ترکیبات بر کاتالیزورهای صنایع پالایشی پایین‌دستی.

برای تصفیه گاز متداول‌ترین روشی که در ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد، روش جذب برگشت‌پذیر در فاز مایع است.

2-1- بررسی کلی فرآیندهای شیرین‌سازی گاز ترش:

الف- فرآیندهای جذبی فیزیکی توسط حلال:

فرآیند جذب فیزیکی عبارت است از مجاورنمودن مخلوط گاز با یک حلال مایع که در اثر انتقال جرم، بعضی از اجزای مخلوط گازی وارد حلال مایع شده و بدین وسیله جداسازی صورت می‌گیرد. از مهم‌ترین فرآیندهای جذب فیزیکی با حلال می‌توان به فرآیندهای Selexol و Flour Solvent اشاره کرد.

ب- فرآیندهای جذب سطحی

در جذب سطحی اجزای مشخصی از مخلوط گازی روی سطح فعال یک ماده جاذب جذب می‌شود. کاربرد این روش در شرایط خاص می‌باشد، مثلاً در مواردی که جداسازی تا حد بسیار دقیق و کامل مورد نظر باشد، می‌توان از سیلیکاژل، زئولیت‌ها و یا غربال‌های مولکولی استفاده کرد.

ج- فرآیندهای شیمیایی:

این روش در حذف CO2 و H2S از گاز طبیعی، کاربرد وسیعی دارد. این روش براساس واکنش شیمیایی برگشت‌پذیر بین H2S یا CO2 و یک محلول بازی ضعیف قرار دارد که نمک حاصل شده در اثر حرارت به مواد اولیه تجزیه می‌گردد.

در حال حاضر آلکانول آمین‌ها که عمدتاً به عنوان آمین شناخته شده‌اند، به طور گسترده‌ای در صنایع پالایش گاز به عنوان حلال برای جذب هیدروژن سولفوره و دی‌اکسیدکربن مورد استفاده قرار می‌گیرند. واکنش آمین‌ها با گازهای اسیدی یک واکنش برگشت‌پذیر می‌باشد که در واکنش رفت (برج جذب) گازهای اسیدی و آمین واکنش از نوع اسید و باز را در فشار بالا انجام می‌دهند و نمک آمین بوجود آمده به کمک حرارت در فشار پایین واکنش برگشت را برای بازیابی آمین و گازهای اسیدی انجام می‌دهند.

معمولی‌ترین آمینی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته، مونو اتانل آمین (MEA) است که در بین آمین‌های گوناگون قوی‌ترین باز بوده و به آسانی با H2S و CO2 به صورت غیرانتخابی ترکیب می‌شود. مونواتانل آمین (MEA) دارای پائین‌ترین مقدار وزن مولکولی بوده و بر پایة وزن یا حجم بالاترین پتانسیل جداسازی را دارا می‌باشد. فراتر از آن از نظر شیمیایی پایدار است و به آسانی مورد بازیابی قرار می‌گیرد، ناگفته نماند که واکنش آن با CS2 و COS به صورت غیربرگشتی بوده که منجر به از دست رفتن محلول شده و باعث شکل‌گیری جامدات در محلول می‌شود. اگرچه MEA از بسیاری جهات آمین مناسبی است و در حقیقت بسیاری از اشکالات سیستم‌های آمین در این واحدها مورد مطالعه قرار می‌گیرند اما توسعه فرآیندهای خاص بر پایة آمین‌های دیگر در افزایش ظرفیت‌های جداسازی و گزینش‌پذیری (Selectivity) برای H2S و سرانجام کاهش انرژی مورد نیاز برای بازیابی مورد توجه قرار گرفته است. آمین‌هایی که به این ترتیب مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از

دی اتانل آمین (DEA)

تری اتانل آمین (TEA)

دی‌ایزوپروپانل آمین (DIPA)

متیل دی اتانل آمین (MDEA)

دی گلایکول آمین (DGA)

دی اتانل آمین، آمین نوع دومی است که خاصیت بازی ضعیف‌تری نسبت به مونو اتانل آمین دارد، در نتیجه به حرارت کمتری در واکنش بازیابی نیاز دارد. از نظر وزنی DEA نسبت به MEA دارای بازدهی کمتری است و بنابراین موجب بالارفتن شدت جریان و یا غلظت می‌گردد. از خصوصیات دیگر DEA اینست که نسبت به MEA گزینش‌پذیری بیشتری برای جذب H2S دارد و با COS و CS2 واکنش نمی‌دهد.