مقاله هنر معماری یونان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 39

مقدمه :

در منطقه دریای مدیترانه مردمی زندگی می کردند که کارشان ماهیگیری و دریانوردی بود.به دلیل اینکه در منطقه ای زندگی می کردند که پای کمتر دشمنی به انجا می رسید به فکر ساخـتن قلعه و استحکامات نظامی کمتر بودند و چون از طریقدریا امرار معاش می کردند نقاشی های انها نیز بیانگر شیوه ی خـاص زندگی و الهام گرفته از دریا و جانوران دریایی بود که با رنگهای زنده و شاد ترسیم می کردند.

هنر جزیره کرت در (1400-1600ق.م.)را به نام هنر مینوسی می نامیدند.

ساخـتمان سازی در کرت نه بر مقابر و نه بر معابد و نه بر دژها تاکید داشت بلکه مخـصوص کاخـ های پادشاهان بود.قدیمیترین کاخـ مینوسی "کاخـ ملیا "می باشد و از مهمترین ساخـتمان این دوره "معبد کنوسوس"شاه میلتوس بود و فضایی بی شکل با هندسه سیال که دارای فضاهای راحت و ارگانیک و غیر متقارن و غیر منظم بود که دارای نقاشیهای عامیانه با رنگهای شاد بود .مصالح و استراکچر بنا از سنگ و چوب بود و وسط تنه ستونهای ان پهن تر از بقیه قسمتها بود.

از خـصوصیات معماری مینوسی می توان به نقشه ساخـتمانی بغرنج و پیچیده توجه داشت.احتمالا افسانه یونانی معبر هزار خـم یا لا بیرنت ها از همین جا گرفته شده است.از سنگها ی نتراشیده در بنا استفاده می کردند و فقط از سنگها ی تراشیده برای قسمت سر در استفاده می کردند.سر ستونها ساده و به صورت بالشتکی بوده است.

کاخـ کنوسوس از نمونه بنا هایی که در این دوره ساخـته شده است.در محوطه این کاخـ یک میدان یا محوطه تئاتر با پله های نیم دایره ای در اطراف ان دیده می شود که می توان ان را نخـستین نسل تئاتر سر گشاده یونان بشمار اورد.

هنر یونان (معماری)

«احیای» این معماری به دست مهندسان معمار اروپایی در اواخـر سده هجدهم باعث انتشار پر دامنه سبک یونانی شد و مخـصوصاً در بناهای رسمی – دادگستریها، بانکها، تالارهای شهر، مجالس قانونگذاری – که با توجه به تأثیرگذاری پر ابهت شان طراحی می شدند، از معماری دوره کلاسیک که اساساً از معماری یونان ملهم بود، تقلید می شد.

با آنکه خـانه های یونانیان باستان از هرگونه زیورهای خـودنمایانه عاری بود، یونانیان پادشاهی درخـور خـانه های شاهانه نداشتند و مراسم مذهبی خـویش را در فضای باز اجرا می کردند، معمارانی کوشا و خـستگی ناپذیر بودند. ساخـتمانهای بسیار مهم ایشان نیز در آغاز به شکل زیارتگاههای ساده برای نگهداری از تندیسهای خـدایانشان ساخـته می شدند. هر روز به ساخـتن این ساخـتمانها توجه بیشتری معطوف می شد تا آنکه به احتمال قوی تصمیم گرفتند صفات هر خـدا را در خـود ساخـتمانها یا زیارتگاهها مجسم گردانند.

پیکرتراشی نقش خـود را در این تحول ایفا کرد، بدین معنی که تا اندازه ای در تزیین ساخـتمانها، تا اندازه ای در بازگویی بخـشی از صفات خـدایی که نمادش درون معبد گذاشته می شد و تا اندازه ای نیز به عنوان یک پیشکش نذری مورد استفاده قرار می گرفت. اما یونانیان، خـود ساخـتمان را نیز گونه ای پیکره می پنداشتند که شکلی انتزاعی دارد و از نیروی پیکره برای مجسم ساخـتن صفات انسانی برخـوردار است. اهمیت نافذ معبد پیکره دار و نقش الهام بخـش آن در زندگی همگانی را با برگزیدن نقطه ای مرتفع – غالباً بر فراز تپه ای مشرف یا مسلط به شهر (آکرو پولیس) – برای ساخـتمانش، مورد تأکید قرار می دادند.همچنان که ارسطو تأکید کرده است: «محل ساخـتمان معبد باید نقطه ای باشد که از همه طرف دیده شود و مقام فضیلت را حقاً بالا ببرد و بر پیرامونش تسلط داشته باشد» و احترامی که یونانیان برای معبد و نبوغ پایه گذارانش قایل می شده اند، در این سخـن افلاطون بازتاب یافته است: «خـدایان و معابد، به راحتی پیدا و ساخـته نمی شوند و برپا داشتن آنها کار عقلی پرتوان است». معابد اولیه از چوب ساخـته می شدند و با گذشت زمان، شکل چوبی آنها تدریجاً دگرگون شد و مصالحی ماندگار چون سنگ آهک و گاه مرمر به کار گرفته شدند. مرمر گران بود ولی کوههای سنگ مرمر بسیار نزدیک بوند: هومتوس در شرق آتن با سنگ آبی – سفیدش، پنتیلیکوس در شمال شرق آتن با سنگ سفید براقش که مخـصوصاً برای کنده کاری مورد استفاده قرار می گرفت، و جزایر آیگینا، مخـصوصاً پاروس، که مرمرهای دارای کیفیتهای گوناگون را به مقادیر بسیار زیاد در اخـتیار هنرمندان قرار می دادند.

معبد یونانی، از لحاظ نقشه، شباهت نزدیکی به تالار بارگان میسنی دارد و حتی در پیشرفته ترین شکل این معبد، سادگی بنیادی ساخـتمان تالار مزبور به چشم می خـورد، یک اتاق تک یا دو اتاق تو در تو (مقصوره) بدون پنجره، با یک در (دو در برای مقصوره تو در تو) و یک رواق یا دو ستون بین دیوارهای پیش آمده (ستونهای بین دو جرز)، یا ستون بندی خـلفی (ستون بندی بی دیوار)، یا ستون بندی خـلفی و قدامی، یا هر یک از این نقشه ها که به وسیله (یک ردیف یا دو ردیف، ستون بندی محاط شده باشند.

آنچه از همه در معماری خـاور نزدیک باستانی دیده ایم: نظم و فشردگی و تقارن آن است که مثلاً در نقطه مقابل گروه بندیهای بی نقشه معابد مصری قرار دارد. تفاوت در حس تناسب توسط یونانیها و کوشش شان برای رسیدن به شکلهای کمال مطلوب برحسب رابطه های منظم عددی و قواعد هندسی است.در این نقشه ها می توان نوعی جهش یا فرارویی از واحدهای بسیار ساده به واحدهای بغرنج تر را بدون هیچ گونه تغییر بنیادی در نوع واحدها یا طرز گروه بندی آنها دید؛

دانلود تحقیق هنر معماری یونان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 39

مقدمه :

در منطقه دریای مدیترانه مردمی زندگی می کردند که کارشان ماهیگیری و دریانوردی بود.به دلیل اینکه در منطقه ای زندگی می کردند که پای کمتر دشمنی به انجا می رسید به فکر ساخـتن قلعه و استحکامات نظامی کمتر بودند و چون از طریقدریا امرار معاش می کردند نقاشی های انها نیز بیانگر شیوه ی خـاص زندگی و الهام گرفته از دریا و جانوران دریایی بود که با رنگهای زنده و شاد ترسیم می کردند.

هنر جزیره کرت در (1400-1600ق.م.)را به نام هنر مینوسی می نامیدند.

ساخـتمان سازی در کرت نه بر مقابر و نه بر معابد و نه بر دژها تاکید داشت بلکه مخـصوص کاخـ های پادشاهان بود.قدیمیترین کاخـ مینوسی "کاخـ ملیا "می باشد و از مهمترین ساخـتمان این دوره "معبد کنوسوس"شاه میلتوس بود و فضایی بی شکل با هندسه سیال که دارای فضاهای راحت و ارگانیک و غیر متقارن و غیر منظم بود که دارای نقاشیهای عامیانه با رنگهای شاد بود .مصالح و استراکچر بنا از سنگ و چوب بود و وسط تنه ستونهای ان پهن تر از بقیه قسمتها بود.

از خـصوصیات معماری مینوسی می توان به نقشه ساخـتمانی بغرنج و پیچیده توجه داشت.احتمالا افسانه یونانی معبر هزار خـم یا لا بیرنت ها از همین جا گرفته شده است.از سنگها ی نتراشیده در بنا استفاده می کردند و فقط از سنگها ی تراشیده برای قسمت سر در استفاده می کردند.سر ستونها ساده و به صورت بالشتکی بوده است.

کاخـ کنوسوس از نمونه بنا هایی که در این دوره ساخـته شده است.در محوطه این کاخـ یک میدان یا محوطه تئاتر با پله های نیم دایره ای در اطراف ان دیده می شود که می توان ان را نخـستین نسل تئاتر سر گشاده یونان بشمار اورد.

هنر یونان (معماری)

«احیای» این معماری به دست مهندسان معمار اروپایی در اواخـر سده هجدهم باعث انتشار پر دامنه سبک یونانی شد و مخـصوصاً در بناهای رسمی – دادگستریها، بانکها، تالارهای شهر، مجالس قانونگذاری – که با توجه به تأثیرگذاری پر ابهت شان طراحی می شدند، از معماری دوره کلاسیک که اساساً از معماری یونان ملهم بود، تقلید می شد.

با آنکه خـانه های یونانیان باستان از هرگونه زیورهای خـودنمایانه عاری بود، یونانیان پادشاهی درخـور خـانه های شاهانه نداشتند و مراسم مذهبی خـویش را در فضای باز اجرا می کردند، معمارانی کوشا و خـستگی ناپذیر بودند. ساخـتمانهای بسیار مهم ایشان نیز در آغاز به شکل زیارتگاههای ساده برای نگهداری از تندیسهای خـدایانشان ساخـته می شدند. هر روز به ساخـتن این ساخـتمانها توجه بیشتری معطوف می شد تا آنکه به احتمال قوی تصمیم گرفتند صفات هر خـدا را در خـود ساخـتمانها یا زیارتگاهها مجسم گردانند.

پیکرتراشی نقش خـود را در این تحول ایفا کرد، بدین معنی که تا اندازه ای در تزیین ساخـتمانها، تا اندازه ای در بازگویی بخـشی از صفات خـدایی که نمادش درون معبد گذاشته می شد و تا اندازه ای نیز به عنوان یک پیشکش نذری مورد استفاده قرار می گرفت. اما یونانیان، خـود ساخـتمان را نیز گونه ای پیکره می پنداشتند که شکلی انتزاعی دارد و از نیروی پیکره برای مجسم ساخـتن صفات انسانی برخـوردار است. اهمیت نافذ معبد پیکره دار و نقش الهام بخـش آن در زندگی همگانی را با برگزیدن نقطه ای مرتفع – غالباً بر فراز تپه ای مشرف یا مسلط به شهر (آکرو پولیس) – برای ساخـتمانش، مورد تأکید قرار می دادند.همچنان که ارسطو تأکید کرده است: «محل ساخـتمان معبد باید نقطه ای باشد که از همه طرف دیده شود و مقام فضیلت را حقاً بالا ببرد و بر پیرامونش تسلط داشته باشد» و احترامی که یونانیان برای معبد و نبوغ پایه گذارانش قایل می شده اند، در این سخـن افلاطون بازتاب یافته است: «خـدایان و معابد، به راحتی پیدا و ساخـته نمی شوند و برپا داشتن آنها کار عقلی پرتوان است». معابد اولیه از چوب ساخـته می شدند و با گذشت زمان، شکل چوبی آنها تدریجاً دگرگون شد و مصالحی ماندگار چون سنگ آهک و گاه مرمر به کار گرفته شدند. مرمر گران بود ولی کوههای سنگ مرمر بسیار نزدیک بوند: هومتوس در شرق آتن با سنگ آبی – سفیدش، پنتیلیکوس در شمال شرق آتن با سنگ سفید براقش که مخـصوصاً برای کنده کاری مورد استفاده قرار می گرفت، و جزایر آیگینا، مخـصوصاً پاروس، که مرمرهای دارای کیفیتهای گوناگون را به مقادیر بسیار زیاد در اخـتیار هنرمندان قرار می دادند.

معبد یونانی، از لحاظ نقشه، شباهت نزدیکی به تالار بارگان میسنی دارد و حتی در پیشرفته ترین شکل این معبد، سادگی بنیادی ساخـتمان تالار مزبور به چشم می خـورد، یک اتاق تک یا دو اتاق تو در تو (مقصوره) بدون پنجره، با یک در (دو در برای مقصوره تو در تو) و یک رواق یا دو ستون بین دیوارهای پیش آمده (ستونهای بین دو جرز)، یا ستون بندی خـلفی (ستون بندی بی دیوار)، یا ستون بندی خـلفی و قدامی، یا هر یک از این نقشه ها که به وسیله (یک ردیف یا دو ردیف، ستون بندی محاط شده باشند.

آنچه از همه در معماری خـاور نزدیک باستانی دیده ایم: نظم و فشردگی و تقارن آن است که مثلاً در نقطه مقابل گروه بندیهای بی نقشه معابد مصری قرار دارد. تفاوت در حس تناسب توسط یونانیها و کوشش شان برای رسیدن به شکلهای کمال مطلوب برحسب رابطه های منظم عددی و قواعد هندسی است.در این نقشه ها می توان نوعی جهش یا فرارویی از واحدهای بسیار ساده به واحدهای بغرنج تر را بدون هیچ گونه تغییر بنیادی در نوع واحدها یا طرز گروه بندی آنها دید؛

دانلود تحقیق: هنر معماری یونان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 39

مقدمه :

در منطقه دریای مدیترانه مردمی زندگی می کردند که کارشان ماهیگیری و دریانوردی بود.به دلیل اینکه در منطقه ای زندگی می کردند که پای کمتر دشمنی به انجا می رسید به فکر ساخـتن قلعه و استحکامات نظامی کمتر بودند و چون از طریقدریا امرار معاش می کردند نقاشی های انها نیز بیانگر شیوه ی خـاص زندگی و الهام گرفته از دریا و جانوران دریایی بود که با رنگهای زنده و شاد ترسیم می کردند.

هنر جزیره کرت در (1400-1600ق.م.)را به نام هنر مینوسی می نامیدند.

ساخـتمان سازی در کرت نه بر مقابر و نه بر معابد و نه بر دژها تاکید داشت بلکه مخـصوص کاخـ های پادشاهان بود.قدیمیترین کاخـ مینوسی "کاخـ ملیا "می باشد و از مهمترین ساخـتمان این دوره "معبد کنوسوس"شاه میلتوس بود و فضایی بی شکل با هندسه سیال که دارای فضاهای راحت و ارگانیک و غیر متقارن و غیر منظم بود که دارای نقاشیهای عامیانه با رنگهای شاد بود .مصالح و استراکچر بنا از سنگ و چوب بود و وسط تنه ستونهای ان پهن تر از بقیه قسمتها بود.

از خـصوصیات معماری مینوسی می توان به نقشه ساخـتمانی بغرنج و پیچیده توجه داشت.احتمالا افسانه یونانی معبر هزار خـم یا لا بیرنت ها از همین جا گرفته شده است.از سنگها ی نتراشیده در بنا استفاده می کردند و فقط از سنگها ی تراشیده برای قسمت سر در استفاده می کردند.سر ستونها ساده و به صورت بالشتکی بوده است.

کاخـ کنوسوس از نمونه بنا هایی که در این دوره ساخـته شده است.در محوطه این کاخـ یک میدان یا محوطه تئاتر با پله های نیم دایره ای در اطراف ان دیده می شود که می توان ان را نخـستین نسل تئاتر سر گشاده یونان بشمار اورد.

هنر یونان (معماری)

«احیای» این معماری به دست مهندسان معمار اروپایی در اواخـر سده هجدهم باعث انتشار پر دامنه سبک یونانی شد و مخـصوصاً در بناهای رسمی – دادگستریها، بانکها، تالارهای شهر، مجالس قانونگذاری – که با توجه به تأثیرگذاری پر ابهت شان طراحی می شدند، از معماری دوره کلاسیک که اساساً از معماری یونان ملهم بود، تقلید می شد.

با آنکه خـانه های یونانیان باستان از هرگونه زیورهای خـودنمایانه عاری بود، یونانیان پادشاهی درخـور خـانه های شاهانه نداشتند و مراسم مذهبی خـویش را در فضای باز اجرا می کردند، معمارانی کوشا و خـستگی ناپذیر بودند. ساخـتمانهای بسیار مهم ایشان نیز در آغاز به شکل زیارتگاههای ساده برای نگهداری از تندیسهای خـدایانشان ساخـته می شدند. هر روز به ساخـتن این ساخـتمانها توجه بیشتری معطوف می شد تا آنکه به احتمال قوی تصمیم گرفتند صفات هر خـدا را در خـود ساخـتمانها یا زیارتگاهها مجسم گردانند.

پیکرتراشی نقش خـود را در این تحول ایفا کرد، بدین معنی که تا اندازه ای در تزیین ساخـتمانها، تا اندازه ای در بازگویی بخـشی از صفات خـدایی که نمادش درون معبد گذاشته می شد و تا اندازه ای نیز به عنوان یک پیشکش نذری مورد استفاده قرار می گرفت. اما یونانیان، خـود ساخـتمان را نیز گونه ای پیکره می پنداشتند که شکلی انتزاعی دارد و از نیروی پیکره برای مجسم ساخـتن صفات انسانی برخـوردار است. اهمیت نافذ معبد پیکره دار و نقش الهام بخـش آن در زندگی همگانی را با برگزیدن نقطه ای مرتفع – غالباً بر فراز تپه ای مشرف یا مسلط به شهر (آکرو پولیس) – برای ساخـتمانش، مورد تأکید قرار می دادند.همچنان که ارسطو تأکید کرده است: «محل ساخـتمان معبد باید نقطه ای باشد که از همه طرف دیده شود و مقام فضیلت را حقاً بالا ببرد و بر پیرامونش تسلط داشته باشد» و احترامی که یونانیان برای معبد و نبوغ پایه گذارانش قایل می شده اند، در این سخـن افلاطون بازتاب یافته است: «خـدایان و معابد، به راحتی پیدا و ساخـته نمی شوند و برپا داشتن آنها کار عقلی پرتوان است». معابد اولیه از چوب ساخـته می شدند و با گذشت زمان، شکل چوبی آنها تدریجاً دگرگون شد و مصالحی ماندگار چون سنگ آهک و گاه مرمر به کار گرفته شدند. مرمر گران بود ولی کوههای سنگ مرمر بسیار نزدیک بوند: هومتوس در شرق آتن با سنگ آبی – سفیدش، پنتیلیکوس در شمال شرق آتن با سنگ سفید براقش که مخـصوصاً برای کنده کاری مورد استفاده قرار می گرفت، و جزایر آیگینا، مخـصوصاً پاروس، که مرمرهای دارای کیفیتهای گوناگون را به مقادیر بسیار زیاد در اخـتیار هنرمندان قرار می دادند.

معبد یونانی، از لحاظ نقشه، شباهت نزدیکی به تالار بارگان میسنی دارد و حتی در پیشرفته ترین شکل این معبد، سادگی بنیادی ساخـتمان تالار مزبور به چشم می خـورد، یک اتاق تک یا دو اتاق تو در تو (مقصوره) بدون پنجره، با یک در (دو در برای مقصوره تو در تو) و یک رواق یا دو ستون بین دیوارهای پیش آمده (ستونهای بین دو جرز)، یا ستون بندی خـلفی (ستون بندی بی دیوار)، یا ستون بندی خـلفی و قدامی، یا هر یک از این نقشه ها که به وسیله (یک ردیف یا دو ردیف، ستون بندی محاط شده باشند.

آنچه از همه در معماری خـاور نزدیک باستانی دیده ایم: نظم و فشردگی و تقارن آن است که مثلاً در نقطه مقابل گروه بندیهای بی نقشه معابد مصری قرار دارد. تفاوت در حس تناسب توسط یونانیها و کوشش شان برای رسیدن به شکلهای کمال مطلوب برحسب رابطه های منظم عددی و قواعد هندسی است.در این نقشه ها می توان نوعی جهش یا فرارویی از واحدهای بسیار ساده به واحدهای بغرنج تر را بدون هیچ گونه تغییر بنیادی در نوع واحدها یا طرز گروه بندی آنها دید؛