انواع سیمان پرتلند 44 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 45

انواع سیمان پرتلند:

مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران سیمان پرتلند را به 5 نوع تقسیم نموده است. سیمان نوع یک سیمان معمولی بوده و برای کلیه ساختمان‌های بتون‌آرمه از قبیل پل ـ تونل ـ کانال‌های آب و راه‌سازی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد فقط باید دقت نمود که این ساختمان‌ها در معرض حمله سولفات‌ها از طریق خاک و آب قرار نگیرد. سیمان نوع 2 در مواقعی که حمله نسبتاً کم سولفات‌ها موجود است مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً برای کانال‌های فاضلاب در محل‌هایی که مقدار غلظت سولفات‌ها در آب‌های زیرزمینی بیش از حد معمول بوده ولی بسیار شدید نمی‌باشد می‌تواند مصرف شود. درجه حرارت هیدارتاسیون این نوع سیمان‌ نسبت به سیمان‌ نوع یک کمتر بوده و به همین دلیل در مواقعی که بتون‌ریزی در هوای گرم صورت می‌گیرد استفاده از این نوع سیمان‌ پیشنهاد می‌گردد.

سیمان‌ نوع 3 به نسبت انواع دیگر سیمان‌ زودگیرتر بوده و در مواقعی که می‌باید قالب‌های بتون زودتر باز شود و یا از قطعه ریخته شده زودتر استفاده گردد از این نوع سیمان مصرف می‌شود. سیمان نوع 4 به علت ایجاد کمترین مقدار حرارت هیدارتاسیون در بتون‌ریزی‌های حجیم مانند سدها مصرف می‌شود و همچنین در مواقعی که ازدیاد درجه حرارت در اثر هیدارتاسیون سیمان در زمان سخت شدن آن عامل بحرانی محسوب می‌گردد مصرف می‌شود. سیمان‌ نوع 5 فقط در زمان که قطعه ساخته شده در معرض حمله شدید سولفات‌ها قرار می‌گیرد مصرف می‌گردد.

نگهداری بتون

سیمان موجود در بتون ریخته شده در مجاورت رطوبت باید سخت شده و دانه‌های سنگی موجود در مخلوط را به همدیگر چسبانیده و مقاومت بتون به حداکثر برساند بدین لحاظ می‌باید از خشک شدن سریع بتون جلوگیری نموده و آن را از تابش شدید آفتاب و وزش بادهای تند محفوظ نگاه داشت و سطح آن را به حداقل تا هفت روز مرطوب نمود (این مدت برای بتون‌ با سیمان‌های زودگیر سه روز است) برای این کار بهتر است که روی بتون‌ تازه ریخته شده را با گونی یا کاغذ پوشانیده و این پوشش را مرطوب نگاهداریم. بهتر است بعد از 3 الی 4 ساعت بعد از بتون‌ریزی شروع به آب دادن روی آن بنمائیم زیرا در غیر این صورت سطح آن ترک خورده و موجب نفوذ هوا به داخل بتون شده و آرماتور بکار رفته در بتون در معرض خورندگی واقع گردیده و موجب ضعف قطعه خواهد شد.

بتون تازه ریخته شده نباید در معرض باران‌های تند قرار گیرد زیرا باران دوغاب سیمان و مصالح ریز دانه را شسته و سنگ‌های درشت را نمایان خواهد نمود. در موقع بارندگی بهتر است بتون‌ریزی متوقف گردیده و بتن ریخته شده را از آسیب باران محفوظ نمود. مثلاً روی آن را با نایلون پوشانیده و آب باران را به خارج از سطح بتون راهنمایی کرد.

انواع بتون

بتون مگر: که به آن بتون لاغر هم می‌گویند بتونی است که سیمان‌ آن نسبت به سایر بتون‌ها کم بوده و در حدود 100 الی 150 کیلوگرم سیمان‌ در مترمکعب شن و ماسه می‌باشد. از این بتون برای زیرپی‌های اصلی استفاده می‌نمایند و به دو دلیل این بتون‌ زیرپی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اول آن که حدفاصلی بین بتون‌ اصلی و خاک باشد دوم آن که سطح پی را با این بتون رگلاژ می‌نمایند تا بتون‌ اصلی پی روی سطح صافی قرار گیرد.

بتون سبک: بتونی است که از سیمان‌ و دانه‌های سبک مانند پوکه‌های معدنی و غیره که وزن مخصوص آن از دانه‌های سنگی کمتر می‌باشد تشکیل شده. این بتون‌ باربر نبوده فقط برای پر کردن فضاهای خالی که باری به آن وارد نمی‌شود مورد استفاده قرار می‌گیرد. مانند شیب‌بندی‌های بام ـ پر کردن اختلاف سطح بین تیرهای اصلی و فرعی در سقف‌ها، بتون سبک را با خرده آجر یا پوکه مصنوعی یا پرلیت که نوعی سنگ آتش‌فشان است نیز می‌سازد. وزن مخصوص بتون‌ سبک برحسب دانه مصرفی بین 350 تا 1500 کیلوگرم در مترمکعب است.

بتون‌ معمولی: این نوع بتون‌ که پرمصرف‌ترین نوع بتون‌ می‌باشد و اغلب سازه‌های بتونی با این نوع بتون‌ ساخته می‌شود از مصالح سنگی معمولی استفاده می‌شود و وزن مخصوص آن در حدود 2 تا 5/2 تن در مترمکعب می‌باشد.

بتون‌ سنگین: وزن مخصوص این بتون‌ برحسب جنس دانه‌ها سنگی که در آن مصرف می‌شود تا 5/4 تن بر مترمکعب هم می‌رسد. دانه‌های سنگی این بتون‌ می‌توان ا زسنگ‌های آهن و یا باریت باشد. از بتون‌ سنگین برای ساختن پناهگاه‌ها، ساختمان راکتورهای اتمی استفاده می‌نمایند.

بتون‌ هوازده: هرقدر بتون‌ خوب متراکم شود باز هم مقداری فضای خالی که بوسیله حباب هوا اشغال شده است در آن موجود می‌باشد. این فضاها اگر در مجاورت آب قرار بگیرند (که حتماً هم در مجاورت قرار می‌گیرند) از آب پر می‌شود. با توجه به این که این فضاهای خالی ریز به همدیگر مربوط می‌باشد اگر در مقابل سرما قرار بگیرند آب درون آن‌ها یخ زده و در اثر ازدیاد حجم بتون را متلاشی می‌نماید. برای جلوگیری از این موضوع بوسیله مواد اضافی مانند نمک‌های قلیایی و اسیدهای چربیو غیره در بتون ایجاد حباب‌های هوای مصنوعی می‌نمایند. قطر این حباب‌ها در حدود 3/0 میلی‌متر بوده و به همدیگر راه نداشته و موجب بیرون کردن حباب هوای گرفته شده در بالا گردیده خود مانند دانه‌های ریز ماسه در بتون عمل می‌نماید و در نتیجه، به مقدار قابل ملاحظه‌ای از یخ زدن بتون‌ جلوگیری می‌نماید. اضافه کردن این مواد باعث می‌شود که مصرف آب بتون‌ قدری پایین‌تر بیاید. بتون‌ هوازده بهتر در قالب خود جاگرفته و متراکم‌تر می‌شود ولی در حدود سه درصد از مقاومت بتون‌ کاسته می‌شود.

ویبره کردن بتون‌: معمولاً در تیرها و دال‌ها بتون‌ را با دستگاه ویبراتور متراکم‌تر می‌نمایند. ویبراتور دستگاهی است که به شیلنگ بلندی ختم شده و این شیلنگ بوسیله موتور برقی و یا بنزینی مرتعش می‌شود که با قرار دادن این شیلنگ در داخل بتون‌ آن را مرتعش نموده و باعث هدایت آن به تمامی گوشه‌های قالب