تحقیق دیپلماسی ایران و آمریکا

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 36

دوران متقدم- از 1834 تا 1906

روابط رسمی میان ایالات متحده و ایران در سال 1856 و زمانی آغاز شد که ناصرالدین شاه قاجار اولین سفیر ایران، میرزا عبدالحسن شیرازی، را به واشنگتن دی سی اعزام کرد. ایالات متحده نیز نمایندۀ سیاسی خود ساموئل بنجامین را در سال 1883 به ایران گسیل داشت. این مناسبات در سال 1944 به سطح سفارتی ارتقا یافت. در قرن نوزدهم، مناسبات ایران با قدرت های بزرگ بیشتر بر روابط یک جانبۀ گسترده، اما غیر استعماری با بریتانیای کبیر و روسیه تمرکز داشت. هر دوی این قدرت ها تا اوایل قرن بیستم بر ایران تسلط داشتند. در این دوران، رهبران ایران در جستجوی کشوری ثالث بودند تا به ایران در مقاومت دربرابر قدرت های بریتانیا و روسیه کمک کند، و در این مورد، نظر مثبتی نسبت به ایالات متحده داشتند. مناسبات متقدم فرهنگی، که ده ها سال قبل از روابط رسمی آغاز شده بود، به جایگاه آمریکا در افکار عمومی ایران کمک زیادی کرده بود.

مناسبات فرهنگی میان ایران و آمریکا در سال 1834 و با ورود جاستین پرکینز، مبلغ پروتستان و دکتر اساهل گرانت که پزشک بود، آغاز شد. پرکینز و گرانت که از سوی مأموریت های خارجی شورای کمیسیون پروتستان ها برای برآوردن نیاز های مسیحیان آسوری/نستوری به ایران اعزام شده بودند، اولین شهروندان آمریکایی بودند که در ایران اقامت گزیدند و با همسران خود در ارومیه، واقع در شمال غرب ایران ساکن شدند. کمی بعد از آن، در سال 1848 جوزف کوچران نیز به عنوان مبلغ مذهبی با خانوادۀ پر تعداد خود در ارمیه مستقر گشت. یکی از فرزندان کوچران، (جوزف جونیور)، بعد از فارغ التحصیل شدن از مدرسۀ پزشکی در سال 1878 با همسر خود به ارومیه بازگشت. در سال 1879، دکتر کوچران با حمایت شورای مبلغان آسوری، اولین مدرسۀ مدرن پزشکی ایران، دانشکدۀ پزشکی ارومیه، را تأسیس کرد.

در همین دوره، مبلغان پرسبیتری، دانشکدۀ آمریکایی (که بعدها دانشکدۀ البرز نام گرفت) را در محلۀ ارمنی نشین تهران تأسیس کردند. این مدرسه که کار خود را در سال 1873 آغاز کرد، به زودی موفق به جذب بسیاری از دانش آموزان مسلمان گردید و زبان فارسی را به عنوان زبان تدریس خود برگزید. در سال 1898، عالی جناب ساموئل جوردن ریاست این مدرسه را به عهده گرفت، و آن را تا سطح یک دانشکده (1924)، و بعد هم تاسطح یک دانشکدۀ معتبر علوم مقدماتی آمریکایی ارتقا داد (1928). میراث به جای مانده از عالی جناب جوردن در دانشکده البرز شامل انتقال والاترین ارزش های آمریکایی مانند شرافت کار کردن، محاسن خدمات اجتماعی، دموکراسی و برابری، برابری زنان، و عشق به میهن بود. هر چند روس ها، انگلیسی ها، فرانسویان، و آلمانی ها هم مدارسی در ایران افتتاح کرده بودند، اما رهبران کشور، از جمله خانوادۀ سلطنتی، دختران و پسران خود را برای تحصیل به دانشکدۀ البرز می فرستادند.

دانشکدۀ البرز تبلورآموزش مختلط، اولین کتابخ?نۀ دانشکده، اولین کلاس های دارای آزمایشگاه های مدرن، اولین روزنامۀ دانش آموزی (جوانان ایران)، و بسیاری از اولین های آموزشی دیگر در تاریخ مدرن ایران بود. در سال 1940، دانشکدۀ البرز همراه با سایر دانشکدۀ های خارجی ایران، توسط دولت ملی اعلام شد و پس از آن هرگز دوباره باز نشد. یکی از خیابان های تهران به پاس قدردانی به نام عالی جناب جوردن نامگذاری گشت.

دیگر مدرسۀ پرسبیتری، مدرسۀ مموریال آمریکایی تبریز ، در سال 1881 افتتاح شد و شاید به دلیل وجود دو تن از برجسته ترین شاگرانش، یعنی سید حسن تقی زاده و احمد کسروی، شناخته شده باشد. این دو، از مردان برجستۀ نهضت مشروطه در اوایل قرن بیستم بودند که به لحاظ دیدگاه ضد روحانی خود نیز معروفیت داشتند. چهرۀ تأثیرگذار دیگری، هوارد بکسرویل آمریکایی نیز تا زمان پیوستن به انقلابیون مشروطه درتبریز، در این مدرسه تدریس می کرده است. موضع گیری قهرمانانۀ بسکرویل در کنار مشروطه خواهان ایرانی در مرحلۀ بعدی توسعۀ سیاسی ایران و انتقال به مرحلۀ مدرن تاریخ این کشور بود- مرحله ای که آمریکاییان صمیمانه و به طور جامع در آن دخیل بودند.

 نهضت مشروطه و آمریکا به عنوان گزینۀ سوم: 1945-1906

پیشرفت مناسبات فرهنگی میان ایران و آمریکا در نیمۀ اول قرن بیستم، بیش از هرچیز مدیون رابطۀ متقابل نخبگان برجستۀ هر دو کشور بود. مبلغان مذهبی آمریکایی، دانش پژوهان، و مشاوران امور مالی نقش چشمگیری در توسعۀ ایران در این دوره ایفا کردند. به لحاظ ژئواستراتژیک، امپراتوری بریتانیا هنوز بر ایران و منطقه تسلط داشت، و روسیۀ تزاری و بعد هم شوروی، این کشور را از شمال تهدید می کرد. آمریکا، و تا حد کمتری، آلمان، بی طرف و فاقد کوله بار مستعمراتی قدرت های بزرگ زمان محسوب می شدند. تأثیر خفقان آور رقابت های