لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : .PPT ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
قسمتی از متن .PPT :
تعداد اسلاید : 39 اسلاید
مننژیت رویکرد به بیمار : سفتی گردن نشانه پاتو گنومونیک تحریک مننژ است و به حالتی گفته می شود که گردن در برابر فلکسیون غیر فعال مقاومت می نماید . نشانه های Kernig و Brudzinski نیز نشانه های کلاسیک تحریک مننژ
می باشند . نشانه کرنینگ در حالی گرفته می شود که بیمار در وضعیت خوابیده به پشت supine)) قرار دارد. دراین حالت که زانو ها جمع شده و ران برروی شکم خم می شود، چنانچه تحریک مننژ وجود داشته باشد تلاش برای باز کردن زانو موجب ایجاد درد می گردد .نشانه های برودزینسکی در حالی گرفته می شود که بیمار در وضعیت خوابیده به پشت قرار دارد و هنگامی مثبت می باشد که خم کردن گردن موجب فلکسیون خودبخودی هیپو زانوها می گردد. اگرچه این تستها به طور معمول در معاینه فیزیکی انجام می شود،اما حساسیت و اختصاصی بودن نشانه های کرنیگ و برودزینسکی مشخص نیست. هر دوی این نشانه ها ممکن است در بیماران بسیار سن یا خیلی پیر ،افراد مبتلا به سرکوب ایمنی و یا بیمارانی که افت شدید وضعیت ذهنی دارند ، وجود نداشته و یا کاهش یافته باشند .شیوع بالای بیماری مهره های گردنی در افراد مسن ممکن است موجب سفتی گردنی مثبت کاذب گردد. مننژیت حاد باکتریال مننزیت باکتریال یک عفونت چرکی حاد در فضای ساب آراکنوئیداست.این وضعیت با یک واکنش التهابی CNSهمراه است که ممکن است موجب کاهش هوشیاری ،تشنج،افزایش فشار داخل جمجمه(ICP )و سکته گردد. اپیدمیولوژی مننژیت باکتریال شایعترین فرم عفونت چرکی CNS استو میزان بروز سالانه آن در ایالات متحده بیش از 5/2 مورد درهر100.000 نفر می باشد .اپیدمیولوژی مننژیت باکتریال در سالهای اخیر به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرده که منعکس کننده کاهش شدید در میزان بروز مننژیت ناشی از هموفیلوس آنفلونزا و کاهش کوچکتری در مننژیت ناشی از نایسریا مننژیتیدس به دنبال استفاده گسترده و روز افزون از واکسن برای هردو ارگانیسم می باشد. درحال حاضر ،ارگانیسم هایی که بیش از همه مسئول مننژیت باکتریال کسب شده از جامعه هستند عبارت اند از استرپتو کوک پنومونیه (50%) مننژیتیدیس (حدود 25%) استرپتوکوک های گروه B (حدود 15%) و لیستریامونوسیتوژنز(حدود10%)امروزH آنفلونزاکمتراز 10%موارد مننژیت باکتریال در اغلب مجموعه ها را ایجاد می کند. اتیولوژی تعدادی عوامل مستعد کننده وجود دارند که خطر مننژیت پنوموکوکی را افزایش می دهند و مهمترین آنها پنومونی پنوموکوکی می باشد.عوامل خطر دیگر عبارت اند از اوتیت میانی یا سینوزیت پنوموکوکی حاد یا مزمن همزمان ،الکلسیم،دیابت ،اسپلنکتومی ،هیپوگاماگلوبولینمی ،نقص کمپلمانو ترومای شر به همراه شکستگی قاعده جمجمه و رینوره CSF .میزان مرگ و میر علیرغم درمان آنتی بیوتیکی همچنان در حدود 20%می باشد مسئول 25% از تمام موارد مننزیت باکتریال (6/0 مورد در هر 100.000 نفر در سال) و تا 60%از موارد بیماری در کودکان و نوجوانان بین سنین 20-2 سالگی می باشد. وجود ضایعات پوستی پتشیال یا پورپورایی می تواند راهنمای مهمی در تشخیص عفونت مننگوکوکی باشد. استرپتو کوک گروه B یا S.agalactiae قبلاً مسئول اصلی مننژیت در نوزادان بود ، اما با شیوع فزاینده ای در افراد بالای 50 سال و بخصوص افراد مبتلا به بیماری زمینه ای گزارش شده است .L.مونوسیتوژنز به یک عامل مهم مننژیت در نوزادان (سنین کمتر از یک ماه ) ،زنان حامله