آرام سازی ترافیک 29 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

تعاریف کوتاه و مختصری از "آرام سازی ترافیک":

از آرام سازی ترافیک(Traffic Calming) تعاریف متفاوتی ارائه شده است. مساله مهم این است که جدا از تعاریف متفاوت, هدف این امر کم کردن سرعت حرکت وسایل نقلیه موتوری است. البته اهداف دیگری هم از پیاده کردن استراتژیهای آرام سازی مد نظر هستند. از این جمله میتوان به تامین ایمنی و نیز بالا بردن کیفیت زندگی در مناطقی که وسایل نقلیه در آنها عبور و مرور میکند نام برد. در آرام سازی ترافیک سه اصل "تحقیقات ترافیکی", "اجرای قوانین ترافیکی" و "مهندسی ترافیک" دخیل هستند که در تعاریف اکثرا به "مهندسی و ابزار ترافیک" و به عنوان مهم ترین اصل در تغییر دادن رفتار رانندگی رانندگان اشاره میشود. در ادامه تعاریف کوتاهی از "آرام سازی ترافیک" که از جانب سازمانهای فعال در این زمینه ارائه شده آورده میشود:

(ITE) مجمع مهندسین حمل و نقل:

آرام سازی ترافیک شامل تغییر در شکل ظاهری خیابانها و یا نصب موانع گوناگون فیزیکی برای کم کردن حجم و سرعت عبور و مرور بویژه در مناطق مسکونی است, تا بتوان از این راه به ایمنی خیابانها و دیگر اهداف عمومی دست یافت.

(TAC) انجمن حمل و نقل کانادا:

آرام سازی ترافیک مجموعه تدابیری است که اندیشیده و در سطح خیابان یا شبکه ای از خیابانها پیاده سازی میشود تا توسط آنها رفتار رانندگان وسایل نقلیه تعدیل شود و از سرعت نابجای آنها جلوگیری شود. مدیریت ترافیک که شامل ایجاد تغییر در مسیرها و جریانهای حرکتی در یک منطقه میشود نیز بخش دیگر تشکیل دهنده آرام سازی ترافیک است.

سازمان حمل و نقل منتگومری:

اجرای قوانین توسط پلیس, تابلوهای نمایشگر سرعت و برنامه های کنترل سرعت در همکاری با یکدیگر منجر به آرام سازی ترافیک میشوند. از برنامه های کنترل سرعت میتوان به ابزارهای فیزیکی مثل سرعتکاه و سرعتگیر, مسدودکننده ها, میدانهایی که به منظور کاهش سرعت نصب میشوند و... اشاره کرد.

تاریخچه آرام سازی ترافیک:

گسترش وسایل نقلیه و تمایل شدید انسانها به استفاده از این وسایل رفاهی متعاقبا باعث گسترش رفت وآمدهای خودرویی و بالا رفتن حجم ترافیک شد. در چنین شرایطی تامین  امنیت انسانهای پیاده ، دوچرخه سوار یا سواره به مهمترین مساله تبدیل میشود. به خصوص در شرایطی که رانندگان بی توجه زیادی وجود دارند که میتوانند با همین وسایل رفاهی موجبات جرح یا حتی فوت انسانهای دیگر به خصوص کودکان را فراهم کنند. به همین دلیل استراتژیهای گوناگونی برای آرام سازی ترافیک تدوین گردید که در همین سایت به برخی از آنها پرداخته شده است. در ادامه تاریخچه مختصری از "آرام سازی ترافیک" ارائه میشود:

این مبحث در اروپا از اواخر دهه 60 میلادی با حرکتی بسیار آهسته آغاز شد. شهروندان ناراضی در هلند برخی خیابانهای مسکونی را در مقابل رفت و آمد خودروها مسدود کردند. این حرکت به طراحی خیابانهایی با عنوان "خیابانهای آهسته  در اروپا " در اواخر دهه 70 انجامید. حداکثر سرعت در این گونه خیابانها بین 20 تا 30 مایل بر ساعت بود. برنامه آرام سازی ترافیک با وضع قوانینی برای اتوبانهای داخل شهری در برخی شهرهای آلمان و دانمارک در دهه 80 میلادی ادامه پیدا کرد. در همین دوران طرحهایی برای اصلاح راههای شریانی داخل شهری در آلمان و فرانسه اجرا شدند.

در آمریکا مطالعاتی در این زمینه در دهه 60 و 70 در مناطقی مثل Berkeley, CA, Seattle, WA و Eugene صورت گرفت. اولین تحقیقات ملی و رسمی بر روی آرام سازی در حدود دهه 80 تکمیل شد. این تحقیق نتیجه مطالعه و پرس و جو در مورد نیازهای مردم در مناطق مسکونی در ارتباط با رفت و آمد وسایل نقلیه بود. همچنین تحقیقاتی در ارتباط با سرعتکاهها و نتایج استفاده از آنها و موارد قانونی مرتبط صورت گرفت.

تقریبا 20 سال بعد با در دست بودن نتایج اعمال برخی قوانین، اداره کل بزرگراههای آمریکا, , تحقیقات دیگری را در سال 1998 آغاز کرد که به گزارشی از مجمع مهندسین ترافیک به نام “Traffic Calming: State of the Practice” توسط Reid Ewing منتهی شد. در مقایسه با تحقیقات دهه 80 این تحقیق به آرام سازی در اندازه ای بزرگتر از مناطق مسکونی, ابزار آرام سازی پیشرفته تر در مقایسه با سرعتکاهها و نیز مسائل قانونی و سیاسی گسترده تر نسبت به آن زمان میپردازد.

سرعت گیر (Bump) و سرعت کاه (Hump) :

مقدمه:

   در این مقاله به بررسی یکی از ابزار کنترل سرعت که در نقاط مختلف دنیا از آن استفاده میشود پرداخته میشود. سرعتگیر و سرعتکاه در کشور ما نیز به طور گسترده مورد استفاده هستند, اما در نصب بسیاری از آنها استانداردهای جهانی در مورد مکان و نحوه مناسب نصب رعایت نشده که همین امر باعث کم اثر بودن این ابزار در کنترل سرعت وسایل نقلیه شده است. در این مقاله به بررسی تاریخچه, تفاوتها و شباهتهای این دو ابزار, وسعت استفاده, مزایا و معایب و نیز قواعد و استانداردهایی که باید برای نصب سرعتکاه ها در نظر گرفته شود پرداخته میشود. همچنین راه حلهایی برای رفع مشکلات این ابزار کنترل سرعت در کشور ارائه میدهد:

تاریخچه

   گزارشات متعددی در مورد اولین سرعتگیر وجود دارد که قدیمی ترین این گزارشات توسط New York Times و در تاریخ 7 ژوئن سال 1906 منتشر شده است. طبق این گزارش اولین سرعتگیر دنیا در Chatham واقع در New Jersey  نصب شده است. این سرعتگیر در نزدیکی محل عبور عابرین پیاده نصب شد و در حدود 5 اینچ(12 تا 13 سانتیمتر) ارتفاع داشت. البته در آن زمان میانگین حداکثر سرعت اتومبیل ها 30 mph(50kmph) بود. طبق گزارش انجمن مهندسین حمل ونقل(ITE), اولین سرعتگیر در اروپا در سال 1970و در شهر Delft هلند ساخته شد.

تعاریف, تفاوتها و شباهتها

  در واقع تفاوتهای اساسی و برخی تشابهات میان Bump و Hump وجود دارد که ارائه تعریف برای هر یک از این دو وسیله به آشکار شدن این تفاوتها و تشابهات کمک میکند.

سرعت گیر(Bump):

   ابزاری برای کنترل سرعت وسایل نقلیه است. طبق استانداردهای موجود ارتفاع بلند ترین نقطه یک سرعت گیر باید 3 تا 4 اینچ(7تا 10cm), حداکثر طول آن 1 فوت(30cm) وعرض آن به اندازه عرض محل نصب باشد.

   استفاده از Bump در اماکنی توصیه میشود که حداکثر سرعت وسایل نقلیه از 5تا 10 مایل(15km) تجاوز نمیکند. پارکینگها یا مراکز خرید به عنوان بهترین اماکن برای نصب این وسیله میباشد. نصب این وسیله در اماکن و معابری که محل رفت و آمد عمومی هستند مناسب نیست و معمولا باعث ایجاد مشکل برای وسایل نقلیه میشود.

 نمونه عکسهایی از Speed Bump  :