آلودگی صوتی ، غول آرام 24ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

آلودگی صوتی ، غول آرام

هر موجودی که یک جفت گوش دارد، گوش‌هایش یک چیزی دارند به نام <آستانه شنوایی>! به عبارت دیگر، هر گوشی می‌تواند صداها را در یک محدوده خاص بشنود، از یک فرکانس معین و حداقل تا یک فرکانس معین و حداکثر.

شاید شما هم مثل بنده با شنیدن اسم >آلودگی< در ابتدا به یاد مناظر بدیع زباله‌های پخش و پلا یا چرک و کثیفی بیفتید. اما می‌دانید من از روزی که آن مقاله هولناک را در روزنامه خواندم، بدجوری متحول شدم. اصلا بهتر است بگویم از خواب غفلت بیدار شدم و حالا هم قصد دارم پیرو حکمت >خفته را خفته کی کند بیدار< شما عزیزان دل را نیز بیدار نمایم. خبر یک روزنامه، اذعان داشته بود که <مرز آلودگی صوتی در تهران، شکست.> از خدا که پنهان نیست، از شما چه پنهان تا آن روز اصلا نمی‌دانستم آلودگی صوتی چه جور جانوری است. اما بعد از مطالعه آن مقاله اسفناک، یک چیزهایی دستگیرم شد. مثلا فهمیدم که هر موجودی که یک جفت گوش دارد، گوش‌هایش یک چیزی دارند به نام <آستانه شنوایی>! به عبارت دیگر، هر گوشی می‌تواند صداها را در یک محدوده خاص بشنود، از یک فرکانس معین و حداقل تا یک فرکانس معین و حداکثر. خیلی چیزهای دیگر هم فهمیدم که توضیح آنها در این مقال نمی‌گنجد. فقط همین مرثیه بس، که ما ساکنان خوشبخت و مرفه پایتخت، شدیدا در معرض آلودگی صوتی قرار داریم. (آلودگی‌های دیگر هم بماند)! خواندم که دانشمندان آمده‌اند و یک سری از حیوانات را در معرض صداهای بالاتر از ۱۵۰ دسیبل قرار داده‌اند و در آخر مشاهده کردند که حیوانات بی‌زبان، دچار رعشه و فلج شده وهمگی، جان به جان آفرین تسلیم نموده‌اند. حال اگرچه ما اشرف مخلوقات هستیم ولی باید قبول کنیم که در بعضی از موارد با آن زبان بسته‌ها، وجوه مشترکی داریم. یعنی گوش‌های بینوای مایی که در این شهر شلوغ و پرهمهمه زندگی می‌کنیم نیز ورودی مقادیر معتنابهی از آلودگی‌های صوتی است که آنها می‌توانند بدون مزاحمت، روی اعصاب ما رژه بروند و اگر آنقدر قدرت نداشته باشند که فلج یا ناشنوایمان کنند، حداقل می‌توانند از قدرت شنوایمان بکاهند. در جدولی که ضمیمه آن مقاله بود، می‌شد آمار استاندارد آلودگی صوتی شهری را دید که اتفاقا شامل استانداردهای تعریف شده برای تهران بزرگ هم بود. آلودگی مجاز صوتی در مناطق مسکونی ما باید حول و حوش پنجاه دسیبل باشد در حالی که این مقدار، به راحتی در حاشیه خیابان‌های شلوغ از مرز هفتاد دسیبل هم گذشته است. حالا حاشیه بزرگراه ها، مناطق مسکونی نزدیک به فرودگاه و راه‌آهن و غیره را دیگر خدا داند... گفتم که بعد از خواندن آن مقاله بدجوری احساس هوشیاری و بیداری می‌کردم. اصلا شاید اگر همه مردم بیدار می‌شدند، می‌شد راه حلی برای این غول به ظاهر ساکت و آرام که با خیال راحت دارد توی شهر هروله می‌رود و کسی متوجه خرابکاری‌هایش نیست، پیدا کرد.... بعدازظهر، طبق معمول هر روز باید پس از کلی ایستادن در صف تاکسی، در آخر، برای سوار شدن از قانون جنگل پیروی می‌کردم تا پیروز شوم. راننده تاکسی، موزیک کوچه بازاری خفنی را برای مسافرین تهیه دیده بود و آنها مجبور بودند طبق یک توفیق اجباری، شنوای آن باشند. یاد مقاله روزنامه افتادم و دلم برای گوش‌هایم سوخت. اما نمی‌توانستم چیزی بگویم. چون در این صورت باید با احترام پیاده می‌شدم و منتظر یک تاکسی دیگر می‌ماندم که معلوم نبود آن هم از این قضیه، مستثنی باشد. خلاصه تحمل کردم تا این که دیدم نخیر! آقای راننده به هیچ صراطی مستقیم نیست. یک دستش روی فرمان است و دست دیگرش روی بوق. پشت چراغ قرمز بوق می‌زند، در حالی که ماشین جلویی هم راهی برای حرکت ندارد! برای آدم‌هایی که منتظر تاکسی‌اند بوق می‌زند، در حالی که ظرفیت ماشین تکمیل است! و هی به بهانه‌های واهی بوق می‌زند. سرانجام وجدان بیدارم به سخن درآمد و شروع کرد به نصیحت و بیان آنچه که در مقاله آمده بود. اما راننده انگار اصلا چیزی نمی‌شنید. فکر می‌کنم در اثر همین آلودگی‌های صوتی، آستانه شنوایی‌اش به کل، کن فیکون شده بود! ... فردای آن روز، در اداره تلفن را برداشتم و به شهرداری زنگ زدم: <الو؟ آقاجان چرا این کامیون‌ها همین طوری سرشان را می‌اندازند پایین و در روز روشن به خیابان می‌آیند؟ چرا هیچکس با تردد موتورسیکلت‌های پر سر و صدا مبارزه نمی‌کند؟ چرا مورد مصرف تابلوی بوق زدن ممنوع، فقط برای امتحان دادن آیین‌نامه است؟ چرا شهرداری سعی نمی‌کند با احداث بیشتر نوارهای عریض درختان و پوشش‌های گیاهی از آلودگی صوتی بکاهد؟ چرا فرودگاه باید در قلب یک کلان شهر باشد در حالی که فرودگاه تازه تاسیس فقط روزی چند تا پرواز دارد؟ و هزار و یک چرای دیگر...> در مقابل سر و صدایی که به راه انداخته بودم، آقای روابط عمومی، واکنشی کاملا منطقی انجام داد: <آقا اینهایی که گفتید، به این قسمت مربوط نیست... بوق، بوق، بوق، بوق!> با راهنمایی همکارانم، با چند ارگان دیگر هم تماس گرفتیم اما گویا هیچکس حاضر نبود به طور رسمی، مسئولیت این طفل بی‌سرپرست را به عهده بگیرد! بعد از کلی گفتمان و صرف یک لیوان شربت قند برای جبران افت فشار ناشی از عصبانیت با همان همکارانم که خدمتتان عرض کردم به این نتیجه رسیدیم که برای در امان ماندن از اثرات سوء آلودگی صوتی در منزل، می‌توان خانه را عایق‌بندی کرد تا مجبور نبود که صدای دعوا و شکستن کاسه بشقاب‌های همسایه دیوار به دیوار را شنید! می‌توان شیشه‌ها را دوجداره کرد تا سر و صدای بوق و اگزوز وسایل نقلیه، داخل خانه نیاید. می‌توان به زبان اشاره صحبت کرد تا به کاهش آلودگی صوتی کمک کرد. می‌توان به جای جاروبرقی، از جاروهای سنتی به جای چرخ گوشت از هاون و به جای آب میوه‌گیری برقی از نوع دستی‌اش( !برای کاهش سر و صدا) استفاده کرد. در خیابان هم علی‌الحساب مشکل با دو تا گوله پنبه که باید در گوش چپاند، حل خواهد شد. کسی که به فکر ما نیست حداقل بیایید خودمان به فکر خودمان باشیم!

مسمومیت با داروهای آرام بخش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

داروهای مسکن، خواب آور و ضد تشنج

تعداد زیادی از داروهای این گروه با تضعیف سیستم عصبی مرکزی، خاصیت آرام بخش یا خواب آوری را اعمال می کند .

یافته های پاتولوژیک :

در افرادیکه جان خود را از دست می دهند عبارتند از ادم ریوی –پنومونی-ادم مغزی .

یافته های بالینی :

تظاهرات اصلی مسمومیت با این داروها عبارتند از کوما و کاهش تعداد تنفس.

مسمومیت حاد:

علائم زود رس :

خواب آلودگی ، تیرگی شعور، بی قراری ، پیشرفت سریع به کوما همراه تنفس کند و کم عمق، شل شدن عضلات ، افت فشار خون ، سیانوز، کاهش درجه حرارت بدن افزایش درجه حرارت بدن و بالاخره عدم وجود رفلکسها را خواهیم داشت.

مسمومیت مزمن:

علائم : راشهای پوستی ، تیرگی شعور ، گیجی، خواب آلودگی بی حالی عدم ثبات عاطفی و هیجانی یا افسردگی –عصبانیت قضاوت مختل –بی اعتنایی به ظواهر شخصی و سایر اختلافات رفتاری .

اقدامات فوری و عمومی :

1-بازنگه داشتن راه تنفس و خارج کردن جسم خارجی از دهان .

2-به منظور کاهش فشار و دید در مغز و احتمال ایجاد و ادم مغزی ، سر بیمار در بالاتر از بدن او نگه دارید .

3-از وادار کردن بیمار به استفراغ خودداری کنید .

پیش آگهی :

الف: خفیف: بیمار هوشیار است ، درمان لازم نیست.

ب:متوسط:بیمار هوشیار نیست ، تنفس های بیمار منظم و کامل است ، سیانوز یا ادم ریه وجود ندارد ، فشار خون نرمال است، با پرستاری خوب و متعادل نمودن مایعات بهبودی در عرض 48-24 ساعت ایجاد می شود .

ج:شدید: کوما، تنفس نامنظم، سطحی و کند، سیانوز، عدم وجود رفلکسها، فشار خون پایین گشاد شدن مردمک چشم وعدم پاسخ به محرکهای دردناک ، بازگشت از کوما 5-3 روز طول می کشد. میزان مرگ و میر کمتر از 5% است.

پیشگیری:

1-داروهای آرام بخش را نبایستی در دسترس افراد روانی قرار داد تا خودشان مصرف کنند .

2-ظرف حاوی این داروها بایستی دارای بر چسب هشتدار دهنده بوده و از دسترس افراد به دور باشد

3-این داروها بایستی دور از رختخواب بیمار قرار بگیرد تا بیمار به هنگام خواب اشتباها آنرا نخورد .

مسمومیت با داروهای آرام بخش0

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

داروهای مسکن، خواب آور و ضد تشنج

تعداد زیادی از داروهای این گروه با تضعیف سیستم عصبی مرکزی، خاصیت آرام بخش یا خواب آوری را اعمال می کند .

یافته های پاتولوژیک :

در افرادیکه جان خود را از دست می دهند عبارتند از ادم ریوی –پنومونی-ادم مغزی .

یافته های بالینی :

تظاهرات اصلی مسمومیت با این داروها عبارتند از کوما و کاهش تعداد تنفس.

مسمومیت حاد:

علائم زود رس :

خواب آلودگی ، تیرگی شعور، بی قراری ، پیشرفت سریع به کوما همراه تنفس کند و کم عمق، شل شدن عضلات ، افت فشار خون ، سیانوز، کاهش درجه حرارت بدن افزایش درجه حرارت بدن و بالاخره عدم وجود رفلکسها را خواهیم داشت.

مسمومیت مزمن:

علائم : راشهای پوستی ، تیرگی شعور ، گیجی، خواب آلودگی بی حالی عدم ثبات عاطفی و هیجانی یا افسردگی –عصبانیت قضاوت مختل –بی اعتنایی به ظواهر شخصی و سایر اختلافات رفتاری .

اقدامات فوری و عمومی :

1-بازنگه داشتن راه تنفس و خارج کردن جسم خارجی از دهان .

2-به منظور کاهش فشار و دید در مغز و احتمال ایجاد و ادم مغزی ، سر بیمار در بالاتر از بدن او نگه دارید .

3-از وادار کردن بیمار به استفراغ خودداری کنید .

پیش آگهی :

الف: خفیف: بیمار هوشیار است ، درمان لازم نیست.

ب:متوسط:بیمار هوشیار نیست ، تنفس های بیمار منظم و کامل است ، سیانوز یا ادم ریه وجود ندارد ، فشار خون نرمال است، با پرستاری خوب و متعادل نمودن مایعات بهبودی در عرض 48-24 ساعت ایجاد می شود .

ج:شدید: کوما، تنفس نامنظم، سطحی و کند، سیانوز، عدم وجود رفلکسها، فشار خون پایین گشاد شدن مردمک چشم وعدم پاسخ به محرکهای دردناک ، بازگشت از کوما 5-3 روز طول می کشد. میزان مرگ و میر کمتر از 5% است.

پیشگیری:

1-داروهای آرام بخش را نبایستی در دسترس افراد روانی قرار داد تا خودشان مصرف کنند .

2-ظرف حاوی این داروها بایستی دارای بر چسب هشتدار دهنده بوده و از دسترس افراد به دور باشد

3-این داروها بایستی دور از رختخواب بیمار قرار بگیرد تا بیمار به هنگام خواب اشتباها آنرا نخورد .

مسمومیت با داروهای آرام بخش

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

داروهای مسکن، خواب آور و ضد تشنج

تعداد زیادی از داروهای این گروه با تضعیف سیستم عصبی مرکزی، خاصیت آرام بخش یا خواب آوری را اعمال می کند .

یافته های پاتولوژیک :

در افرادیکه جان خود را از دست می دهند عبارتند از ادم ریوی –پنومونی-ادم مغزی .

یافته های بالینی :

تظاهرات اصلی مسمومیت با این داروها عبارتند از کوما و کاهش تعداد تنفس.

مسمومیت حاد:

علائم زود رس :

خواب آلودگی ، تیرگی شعور، بی قراری ، پیشرفت سریع به کوما همراه تنفس کند و کم عمق، شل شدن عضلات ، افت فشار خون ، سیانوز، کاهش درجه حرارت بدن افزایش درجه حرارت بدن و بالاخره عدم وجود رفلکسها را خواهیم داشت.

مسمومیت مزمن:

علائم : راشهای پوستی ، تیرگی شعور ، گیجی، خواب آلودگی بی حالی عدم ثبات عاطفی و هیجانی یا افسردگی –عصبانیت قضاوت مختل –بی اعتنایی به ظواهر شخصی و سایر اختلافات رفتاری .

اقدامات فوری و عمومی :

1-بازنگه داشتن راه تنفس و خارج کردن جسم خارجی از دهان .

2-به منظور کاهش فشار و دید در مغز و احتمال ایجاد و ادم مغزی ، سر بیمار در بالاتر از بدن او نگه دارید .

3-از وادار کردن بیمار به استفراغ خودداری کنید .

پیش آگهی :

الف: خفیف: بیمار هوشیار است ، درمان لازم نیست.

ب:متوسط:بیمار هوشیار نیست ، تنفس های بیمار منظم و کامل است ، سیانوز یا ادم ریه وجود ندارد ، فشار خون نرمال است، با پرستاری خوب و متعادل نمودن مایعات بهبودی در عرض 48-24 ساعت ایجاد می شود .

ج:شدید: کوما، تنفس نامنظم، سطحی و کند، سیانوز، عدم وجود رفلکسها، فشار خون پایین گشاد شدن مردمک چشم وعدم پاسخ به محرکهای دردناک ، بازگشت از کوما 5-3 روز طول می کشد. میزان مرگ و میر کمتر از 5% است.

پیشگیری:

1-داروهای آرام بخش را نبایستی در دسترس افراد روانی قرار داد تا خودشان مصرف کنند .

2-ظرف حاوی این داروها بایستی دارای بر چسب هشتدار دهنده بوده و از دسترس افراد به دور باشد

3-این داروها بایستی دور از رختخواب بیمار قرار بگیرد تا بیمار به هنگام خواب اشتباها آنرا نخورد .

آرام سازی ترافیک 29 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 29

تعاریف کوتاه و مختصری از "آرام سازی ترافیک":

از آرام سازی ترافیک(Traffic Calming) تعاریف متفاوتی ارائه شده است. مساله مهم این است که جدا از تعاریف متفاوت, هدف این امر کم کردن سرعت حرکت وسایل نقلیه موتوری است. البته اهداف دیگری هم از پیاده کردن استراتژیهای آرام سازی مد نظر هستند. از این جمله میتوان به تامین ایمنی و نیز بالا بردن کیفیت زندگی در مناطقی که وسایل نقلیه در آنها عبور و مرور میکند نام برد. در آرام سازی ترافیک سه اصل "تحقیقات ترافیکی", "اجرای قوانین ترافیکی" و "مهندسی ترافیک" دخیل هستند که در تعاریف اکثرا به "مهندسی و ابزار ترافیک" و به عنوان مهم ترین اصل در تغییر دادن رفتار رانندگی رانندگان اشاره میشود. در ادامه تعاریف کوتاهی از "آرام سازی ترافیک" که از جانب سازمانهای فعال در این زمینه ارائه شده آورده میشود:

(ITE) مجمع مهندسین حمل و نقل:

آرام سازی ترافیک شامل تغییر در شکل ظاهری خیابانها و یا نصب موانع گوناگون فیزیکی برای کم کردن حجم و سرعت عبور و مرور بویژه در مناطق مسکونی است, تا بتوان از این راه به ایمنی خیابانها و دیگر اهداف عمومی دست یافت.

(TAC) انجمن حمل و نقل کانادا:

آرام سازی ترافیک مجموعه تدابیری است که اندیشیده و در سطح خیابان یا شبکه ای از خیابانها پیاده سازی میشود تا توسط آنها رفتار رانندگان وسایل نقلیه تعدیل شود و از سرعت نابجای آنها جلوگیری شود. مدیریت ترافیک که شامل ایجاد تغییر در مسیرها و جریانهای حرکتی در یک منطقه میشود نیز بخش دیگر تشکیل دهنده آرام سازی ترافیک است.

سازمان حمل و نقل منتگومری:

اجرای قوانین توسط پلیس, تابلوهای نمایشگر سرعت و برنامه های کنترل سرعت در همکاری با یکدیگر منجر به آرام سازی ترافیک میشوند. از برنامه های کنترل سرعت میتوان به ابزارهای فیزیکی مثل سرعتکاه و سرعتگیر, مسدودکننده ها, میدانهایی که به منظور کاهش سرعت نصب میشوند و... اشاره کرد.

تاریخچه آرام سازی ترافیک:

گسترش وسایل نقلیه و تمایل شدید انسانها به استفاده از این وسایل رفاهی متعاقبا باعث گسترش رفت وآمدهای خودرویی و بالا رفتن حجم ترافیک شد. در چنین شرایطی تامین  امنیت انسانهای پیاده ، دوچرخه سوار یا سواره به مهمترین مساله تبدیل میشود. به خصوص در شرایطی که رانندگان بی توجه زیادی وجود دارند که میتوانند با همین وسایل رفاهی موجبات جرح یا حتی فوت انسانهای دیگر به خصوص کودکان را فراهم کنند. به همین دلیل استراتژیهای گوناگونی برای آرام سازی ترافیک تدوین گردید که در همین سایت به برخی از آنها پرداخته شده است. در ادامه تاریخچه مختصری از "آرام سازی ترافیک" ارائه میشود:

این مبحث در اروپا از اواخر دهه 60 میلادی با حرکتی بسیار آهسته آغاز شد. شهروندان ناراضی در هلند برخی خیابانهای مسکونی را در مقابل رفت و آمد خودروها مسدود کردند. این حرکت به طراحی خیابانهایی با عنوان "خیابانهای آهسته  در اروپا " در اواخر دهه 70 انجامید. حداکثر سرعت در این گونه خیابانها بین 20 تا 30 مایل بر ساعت بود. برنامه آرام سازی ترافیک با وضع قوانینی برای اتوبانهای داخل شهری در برخی شهرهای آلمان و دانمارک در دهه 80 میلادی ادامه پیدا کرد. در همین دوران طرحهایی برای اصلاح راههای شریانی داخل شهری در آلمان و فرانسه اجرا شدند.

در آمریکا مطالعاتی در این زمینه در دهه 60 و 70 در مناطقی مثل Berkeley, CA, Seattle, WA و Eugene صورت گرفت. اولین تحقیقات ملی و رسمی بر روی آرام سازی در حدود دهه 80 تکمیل شد. این تحقیق نتیجه مطالعه و پرس و جو در مورد نیازهای مردم در مناطق مسکونی در ارتباط با رفت و آمد وسایل نقلیه بود. همچنین تحقیقاتی در ارتباط با سرعتکاهها و نتایج استفاده از آنها و موارد قانونی مرتبط صورت گرفت.

تقریبا 20 سال بعد با در دست بودن نتایج اعمال برخی قوانین، اداره کل بزرگراههای آمریکا, , تحقیقات دیگری را در سال 1998 آغاز کرد که به گزارشی از مجمع مهندسین ترافیک به نام “Traffic Calming: State of the Practice” توسط Reid Ewing منتهی شد. در مقایسه با تحقیقات دهه 80 این تحقیق به آرام سازی در اندازه ای بزرگتر از مناطق مسکونی, ابزار آرام سازی پیشرفته تر در مقایسه با سرعتکاهها و نیز مسائل قانونی و سیاسی گسترده تر نسبت به آن زمان میپردازد.

سرعت گیر (Bump) و سرعت کاه (Hump) :

مقدمه:

   در این مقاله به بررسی یکی از ابزار کنترل سرعت که در نقاط مختلف دنیا از آن استفاده میشود پرداخته میشود. سرعتگیر و سرعتکاه در کشور ما نیز به طور گسترده مورد استفاده هستند, اما در نصب بسیاری از آنها استانداردهای جهانی در مورد مکان و نحوه مناسب نصب رعایت نشده که همین امر باعث کم اثر بودن این ابزار در کنترل سرعت وسایل نقلیه شده است. در این مقاله به بررسی تاریخچه, تفاوتها و شباهتهای این دو ابزار, وسعت استفاده, مزایا و معایب و نیز قواعد و استانداردهایی که باید برای نصب سرعتکاه ها در نظر گرفته شود پرداخته میشود. همچنین راه حلهایی برای رفع مشکلات این ابزار کنترل سرعت در کشور ارائه میدهد:

تاریخچه

   گزارشات متعددی در مورد اولین سرعتگیر وجود دارد که قدیمی ترین این گزارشات توسط New York Times و در تاریخ 7 ژوئن سال 1906 منتشر شده است. طبق این گزارش اولین سرعتگیر دنیا در Chatham واقع در New Jersey  نصب شده است. این سرعتگیر در نزدیکی محل عبور عابرین پیاده نصب شد و در حدود 5 اینچ(12 تا 13 سانتیمتر) ارتفاع داشت. البته در آن زمان میانگین حداکثر سرعت اتومبیل ها 30 mph(50kmph) بود. طبق گزارش انجمن مهندسین حمل ونقل(ITE), اولین سرعتگیر در اروپا در سال 1970و در شهر Delft هلند ساخته شد.

تعاریف, تفاوتها و شباهتها

  در واقع تفاوتهای اساسی و برخی تشابهات میان Bump و Hump وجود دارد که ارائه تعریف برای هر یک از این دو وسیله به آشکار شدن این تفاوتها و تشابهات کمک میکند.

سرعت گیر(Bump):

   ابزاری برای کنترل سرعت وسایل نقلیه است. طبق استانداردهای موجود ارتفاع بلند ترین نقطه یک سرعت گیر باید 3 تا 4 اینچ(7تا 10cm), حداکثر طول آن 1 فوت(30cm) وعرض آن به اندازه عرض محل نصب باشد.

   استفاده از Bump در اماکنی توصیه میشود که حداکثر سرعت وسایل نقلیه از 5تا 10 مایل(15km) تجاوز نمیکند. پارکینگها یا مراکز خرید به عنوان بهترین اماکن برای نصب این وسیله میباشد. نصب این وسیله در اماکن و معابری که محل رفت و آمد عمومی هستند مناسب نیست و معمولا باعث ایجاد مشکل برای وسایل نقلیه میشود.

 نمونه عکسهایی از Speed Bump  :