26072

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

درباره زندگى و آثار فرانس دى وال

نکته

ما دو رو داریم که هر کدام از آنها در تناظر با ویژگى هاى کلیشه اى یکى از نزدیک ترین عموزاده هاى انسانریخت انسان یعنى شمپانزه و بونوبو هستند. در واقع ما انسانریختى دوقطبى هستیم. ما رویى بسیار زشت و ناخوشایند داریم و هنگامى که رذل مى شویم تقریباً از هر جانور دیگرى که مى توان تصور کرد رذل تریم. اما در عین حال رویى بسیار خوشایند و فداکار نیز داریم و هرگاه خوب مى شویم تقریباً از هر جانور دیگرى که بتوان تصور کرد هم عملاً بسیار دوست داشتنى تریم.

کمتر پیش مى آید کتابى که دانشمندان بسیار به آن استناد مى کنند و ارجاع مى دهند در عین حال در فهرست پرخواننده ترین کتاب هاى اعضاى کنگره ایالات متحده نیز آمده باشد. با این همه کتاب «سیاست شمپانزه ها» نوشته فرانس دى وال (de Waal .F) نخستى شناس، که از زمان انتشارش در سال ۱۹۸۲ بیش از ۶۰۰ بار از آن نقل قول شده، از جمله آثارى بود که نیوت گینگریچ، سخنگوى وقت مجلس نمایندگان ایالات متحده، خواندن آن را در سال ۱۹۹۴ به نماینده هاى تازه کار توصیه کرد. در این کتاب که شامل مطالبى از رشته هاى گوناگون است، ساختار اجتماعى نخستى ها به تفصیل بیان شده و شکاف موجود هم در منابع علمى و هم در پندارهاى عامه را پر کرده است. دى وال با نوشتن این کتاب یکى از نخستین دانشمندانى بود که تابوهاى علمى کهنه را شکست و جانوران را به عنوان موجوداتى شناختى و عاطفى بررسى کرد نه صرفاً ماشین هاى یادگیرى.

از آن زمان دى وال تبدیل به یکى از بانفوذ ترین پژوهشگران زندگى اجتماعى میمون ها و انسانریخت ها (apes) شده است. شش کتاب عامه فهم او، «سیاست شمپانزه ها: قدرت و جنسیت در میان انسانریخت ها» (۱۹۸۲)، «نیک سرشت: خاستگاه نیک و بد در انسان و جانوران دیگر» (۱۹۹۶)، «بونوبو: انسانریخت فراموش شده» (۱۹۹۷)، «انسانریخت و استاد سوشى: تاملات فرهنگى یک نخستى شناس» (۲۰۰۱)، «آلبوم خانوادگى من: سى سال عکاسى از نخستى ها» (۲۰۰۳) و «انسانریخت درون ما: نخستى شناسى پیشرو تبیین مى کند چرا ما آنکه هستیم، هستیم» (۲۰۰۵)، به بیش از ده زبان ترجمه شده و کارهایش پژوهش هاى تازه اى را درباره حل اختلاف و صلح سازى در جانوران برانگیخته است. او در سال ۱۹۹۳ به عضویت آکادمى سلطنتى علوم هلند و در سال ۲۰۰۴ به عضویت آکادمى ملى علوم ایالات متحده برگزیده شد.دى وال که اکنون در گروه روانشناسى دانشگاه امورى (Emory) در آتلانتاى جورجیا، استاد کرسى Candler .H.C و مدیر مرکز «حلقه هاى زنده» در «مرکز ملى نخستى پژوهى یرکیز» وابسته به دانشگاه امورى است همچنان مى کوشد تا با پژوهش هایش به مخاطبان چندرشته اى دست یابد. او در مقاله معارفه اش تحت عنوان «میمون در آینه: نه چندان غریبه» که در نهم اوت ۲۰۰۵ و در شماره ۳۲ «نشریه آکادمى ملى علوم آمریکا» منتشر شد، یافته هاى مربوط به واکنش میمون هاى کاپوچین به تصویر خودشان در آینه را ارائه مى کند. از آنجا که تشخیص خود در آینه با نخستین نشانه هاى همدلى (empathy) در کودک انسان همبسته است، این پژوهش نشان مى دهد که چگونه ظرفیت هاى گوناگون براى برقرارى پیوندهاى عاطفى در نخستى ها ایجاد مى شود. •زیست شناسى با فقط ذره اى از حیاتدى وال حتى پیش از آنکه کارش را در نخستى شناسى آغاز کند هرگز از جانوران دور نبود. او که نوه صاحب یک مغازه حیوان فروشى و پسر یک رئیس بانک بود، تعطیلات آخر هفته دوران کودکى اش را در زمین هاى هموارى که براى کشاورزى از دریا خشک شده بودند نزدیک خانه اش در وال ویک (Waalwijk) هلند مى گذراند. او در پروژه هاى جانورى اش نظیر تکثیر موش، پرورش کلاغ گردن بور و ایجاد یک باغ وحش آبى کوچک در حیاط پشتى با سطل هایى پر از ماهى و مارماهى غرق بود.با این حال معلم زیست شناسى دى وال در دبیرستان به قدرى کسالت آور بود که دانش آموز عاشق طبیعت را از انتخاب علوم حیاتى براى ادامه زندگى اش