عفونتهای عضلانی –اسکلتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

استئومیلیت : عفونتهای عضلانی –اسکلتی

استئومیلیت عفونت استخوان است. استخوان از طریق یکی از سه روش زیر آلوده می شود .

1-انتشار عفونت از بافت نرم (زخم فشاری یا عروقی آلوده –عفونت محل برش جراحی )

2-آلودگی مستقیم استخوان به علت جراحی روی استخوان، شکستگی باز یا آسیب تروماتیک مثل زخم گلوله تفنگ .

3-انتشار خونی ناشی از سایر مناطق عفونی (لوزه های عفونی، تاول ها ، دندانه های عفونی)

بیمارانی که بیشتر در معرض خط این بیماری هستند .

افراد پیر و چاق –افراد دچار سوء تغذیه –بیمارانی که اختلالات سیستم ایمنی دارند یا بیماریهای مزمن دارند (دیابت-آرتیت روماتوئید) یا تحت درمان طولانی مدت با کورتیکو ستروئید قرار گرفته اند .

عفونت زخم های جراحی بعد از عمل در حدود 30 روز بعد از جراحی ظاهر می شود که این زخمها به دو گروه برشی یا سطحی که در بالای لایه غلاف عمقی قرار دارند و زخمهای عمیق که بافت زیرین غلاف را نیز درگیر می سازد تقسیم می شوند، عفونتهای عمیق پس از عمل ممکن است یکسال بعد از جراحی ظاهر شوند .

پاتوفیزیولوژی :

علت 80-70% عفونتهای استخوانی باکتری استافیلوکوک اورئوس می باشد و سایر ارگانیسم های پاتوژن که معمولا در ایجاد این بیماری دخالت دارند شامل گونه های پروتئوس و پسودوموناس واشرشیاکولی می باشد.

پس از 3-2 روز در عروق خونی منطقه لخته تشکیل شده و سبب ایسکمی و نکروز استخوان می گردد.

تظاهرات بالینی :

وقتیکه عفونت بوسیله خون منتقل می شود شروع علائم معمولا ناگهانی است و تظاهرات بالینی سپتی سمی (لرز –تب-نبض تند و بیحالی عمومی )ظاهر می شود . نشانه های سیستمیک در ابتدا ممکن است علائم موضعی را بپوشاند با پیشرفت عفونت به کورتکس استخوان ، پرده ضریح و بافتهای نرم نیز درگیر می شوند. منطقه عفونی دردناک، متورم و بسیار حساس می شود ، بیمار ممکن است یک درد ثابت ضرباندار را تجربه کند که با حرکت کردن تشدید می شود زیرا چرک تجمع یافته تحت فشار قرار می گیرد .

وقتیکه علت این بیماری، انتشار عفونت از عضو مجاور و یا آلودگی مستقیم باشد نشانه های سپتی سمی وجود ندارد منطقه مبتلا متورم-گرم- دردناک و در لمس حساس است .

پیشگیری :

درمان عفونتهای موضعی انتشار خونی آنها را کاهش می دهد در صورت وجود عفونتهای فعلی (عفونت مجاری اداری و گلودرد )یا سابقه عفونت اخیر باید جراحی های ارتوپدی انتخابی را به تاخیر انداخت .

در حین جراحی ارتوپدی ،به منظور کاهش آلودگی مستقیم توجه به دقیق به محیط جراحی و تکنیک جراحی لازم است . برای تامین سطوح بافتی کافی از آنتی بیوتیکها در زمان جراحی و نیز 48-24 ساعت اول عمل جراحی آنتی بیوتیکهای پروفیلاکتیک تجویز می شود .

برای کاهش بروز عفونتهای ادراری و درون ها باید در اولین زمان ممکن بعد از عمل برداشته شوند مراقبت استریل از زخم بعد از عمل جراحی ، بروز عفونتهای طحی و استئومیلیت را کاهش می دهد .

درمان طبی :

برای کاهش ناراحتی و پیشگیری از شکستگی مرضی استخوان ضعیف ، منطقه مبتلا باید بی حرکت شود .

برای افزایش گردش خون استفاده از جورابهای گرم و مرطوب به مدت 20 دقیقه چند بار در روز تجویز می شود .

درمان دارویی :

بلافاصله پس از تهیه نمونه هایی کشت آنتی بیوتیک وریدی شروع می شود –هدف از درمان ، کنترل عفونت قبل از اختلال گردش خون ناشی از تشکیل لخته خون است . برای تامین حداکثر اثر درمانی آنتی بیوتیک دوراژ بر طبق ساعت لازم است –آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه می یابد . وقتیکه عفونت تحت کنترل قرار گرفت آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه میابد برای افزایش جذب آنتی بیوتیکهای خوراکی نباید با غذا مصرف شود .

درمان جراحی :

اگر بیمار به آنتی بیوتیک درمانی جواب ندهد استخوان عفونی باید جراحی شود مواد چرکی و نکروتیک خارج گردد و محل مورد نظر مستقیما با محلول نرمال سایلین شستشو داده شود .

در استئومیلیت مزمن، آنتی بیوتیکها به عنوان درمان جانبی در کنار بریدمان جراحی تجویز می شوند

فرآیند پرستاری : بررسی:

بیمار، شروع علائم و نشانه ها (درد موضعی –تورم –قرمزی و تب )یا تخلیه مکرر یک سینوس عفونی را تورم با درد و تورم و تب با درجات پایین گزارش می کند . پرستار بیمار را از نظر عوامل خطر (سن بالا-دیابت-درمان طولانی با کورتیکوستروئیدها)و تاریخچه صدمات قبلی ، عفونت یا جراحی ارتوپدی بررسی می کند. بیمار از اعمال فشار روی منطقه و حرکات نامناسب اجتناب می کند .

تشخیص پرستاری:

درد بعلت التهاب و تورم-کمبود تحرک جنسی بعلت درد-خطر گسترش عفونت ، تشکیل آبسه استخوانی –کمبود آگاهی درباره رژیم درمانی .

مداخلات پرستاری :

تسکین درد-بهبود تحرک جسمی-کنترل فرآیند عفونی-آگاهی از رژیم درمانی .

عفونتهای عضلانی –اسکلتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

استئومیلیت : عفونتهای عضلانی –اسکلتی

استئومیلیت عفونت استخوان است. استخوان از طریق یکی از سه روش زیر آلوده می شود .

1-انتشار عفونت از بافت نرم (زخم فشاری یا عروقی آلوده –عفونت محل برش جراحی )

2-آلودگی مستقیم استخوان به علت جراحی روی استخوان، شکستگی باز یا آسیب تروماتیک مثل زخم گلوله تفنگ .

3-انتشار خونی ناشی از سایر مناطق عفونی (لوزه های عفونی، تاول ها ، دندانه های عفونی)

بیمارانی که بیشتر در معرض خط این بیماری هستند .

افراد پیر و چاق –افراد دچار سوء تغذیه –بیمارانی که اختلالات سیستم ایمنی دارند یا بیماریهای مزمن دارند (دیابت-آرتیت روماتوئید) یا تحت درمان طولانی مدت با کورتیکو ستروئید قرار گرفته اند .

عفونت زخم های جراحی بعد از عمل در حدود 30 روز بعد از جراحی ظاهر می شود که این زخمها به دو گروه برشی یا سطحی که در بالای لایه غلاف عمقی قرار دارند و زخمهای عمیق که بافت زیرین غلاف را نیز درگیر می سازد تقسیم می شوند، عفونتهای عمیق پس از عمل ممکن است یکسال بعد از جراحی ظاهر شوند .

پاتوفیزیولوژی :

علت 80-70% عفونتهای استخوانی باکتری استافیلوکوک اورئوس می باشد و سایر ارگانیسم های پاتوژن که معمولا در ایجاد این بیماری دخالت دارند شامل گونه های پروتئوس و پسودوموناس واشرشیاکولی می باشد.

پس از 3-2 روز در عروق خونی منطقه لخته تشکیل شده و سبب ایسکمی و نکروز استخوان می گردد.

تظاهرات بالینی :

وقتیکه عفونت بوسیله خون منتقل می شود شروع علائم معمولا ناگهانی است و تظاهرات بالینی سپتی سمی (لرز –تب-نبض تند و بیحالی عمومی )ظاهر می شود . نشانه های سیستمیک در ابتدا ممکن است علائم موضعی را بپوشاند با پیشرفت عفونت به کورتکس استخوان ، پرده ضریح و بافتهای نرم نیز درگیر می شوند. منطقه عفونی دردناک، متورم و بسیار حساس می شود ، بیمار ممکن است یک درد ثابت ضرباندار را تجربه کند که با حرکت کردن تشدید می شود زیرا چرک تجمع یافته تحت فشار قرار می گیرد .

وقتیکه علت این بیماری، انتشار عفونت از عضو مجاور و یا آلودگی مستقیم باشد نشانه های سپتی سمی وجود ندارد منطقه مبتلا متورم-گرم- دردناک و در لمس حساس است .

پیشگیری :

درمان عفونتهای موضعی انتشار خونی آنها را کاهش می دهد در صورت وجود عفونتهای فعلی (عفونت مجاری اداری و گلودرد )یا سابقه عفونت اخیر باید جراحی های ارتوپدی انتخابی را به تاخیر انداخت .

در حین جراحی ارتوپدی ،به منظور کاهش آلودگی مستقیم توجه به دقیق به محیط جراحی و تکنیک جراحی لازم است . برای تامین سطوح بافتی کافی از آنتی بیوتیکها در زمان جراحی و نیز 48-24 ساعت اول عمل جراحی آنتی بیوتیکهای پروفیلاکتیک تجویز می شود .

برای کاهش بروز عفونتهای ادراری و درون ها باید در اولین زمان ممکن بعد از عمل برداشته شوند مراقبت استریل از زخم بعد از عمل جراحی ، بروز عفونتهای طحی و استئومیلیت را کاهش می دهد .

درمان طبی :

برای کاهش ناراحتی و پیشگیری از شکستگی مرضی استخوان ضعیف ، منطقه مبتلا باید بی حرکت شود .

برای افزایش گردش خون استفاده از جورابهای گرم و مرطوب به مدت 20 دقیقه چند بار در روز تجویز می شود .

درمان دارویی :

بلافاصله پس از تهیه نمونه هایی کشت آنتی بیوتیک وریدی شروع می شود –هدف از درمان ، کنترل عفونت قبل از اختلال گردش خون ناشی از تشکیل لخته خون است . برای تامین حداکثر اثر درمانی آنتی بیوتیک دوراژ بر طبق ساعت لازم است –آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه می یابد . وقتیکه عفونت تحت کنترل قرار گرفت آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه میابد برای افزایش جذب آنتی بیوتیکهای خوراکی نباید با غذا مصرف شود .

درمان جراحی :

اگر بیمار به آنتی بیوتیک درمانی جواب ندهد استخوان عفونی باید جراحی شود مواد چرکی و نکروتیک خارج گردد و محل مورد نظر مستقیما با محلول نرمال سایلین شستشو داده شود .

در استئومیلیت مزمن، آنتی بیوتیکها به عنوان درمان جانبی در کنار بریدمان جراحی تجویز می شوند

فرآیند پرستاری : بررسی:

بیمار، شروع علائم و نشانه ها (درد موضعی –تورم –قرمزی و تب )یا تخلیه مکرر یک سینوس عفونی را تورم با درد و تورم و تب با درجات پایین گزارش می کند . پرستار بیمار را از نظر عوامل خطر (سن بالا-دیابت-درمان طولانی با کورتیکوستروئیدها)و تاریخچه صدمات قبلی ، عفونت یا جراحی ارتوپدی بررسی می کند. بیمار از اعمال فشار روی منطقه و حرکات نامناسب اجتناب می کند .

تشخیص پرستاری:

درد بعلت التهاب و تورم-کمبود تحرک جنسی بعلت درد-خطر گسترش عفونت ، تشکیل آبسه استخوانی –کمبود آگاهی درباره رژیم درمانی .

مداخلات پرستاری :

تسکین درد-بهبود تحرک جسمی-کنترل فرآیند عفونی-آگاهی از رژیم درمانی .

عفونتهای عضلانی –اسکلتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

استئومیلیت : عفونتهای عضلانی –اسکلتی

استئومیلیت عفونت استخوان است. استخوان از طریق یکی از سه روش زیر آلوده می شود .

1-انتشار عفونت از بافت نرم (زخم فشاری یا عروقی آلوده –عفونت محل برش جراحی )

2-آلودگی مستقیم استخوان به علت جراحی روی استخوان، شکستگی باز یا آسیب تروماتیک مثل زخم گلوله تفنگ .

3-انتشار خونی ناشی از سایر مناطق عفونی (لوزه های عفونی، تاول ها ، دندانه های عفونی)

بیمارانی که بیشتر در معرض خط این بیماری هستند .

افراد پیر و چاق –افراد دچار سوء تغذیه –بیمارانی که اختلالات سیستم ایمنی دارند یا بیماریهای مزمن دارند (دیابت-آرتیت روماتوئید) یا تحت درمان طولانی مدت با کورتیکو ستروئید قرار گرفته اند .

عفونت زخم های جراحی بعد از عمل در حدود 30 روز بعد از جراحی ظاهر می شود که این زخمها به دو گروه برشی یا سطحی که در بالای لایه غلاف عمقی قرار دارند و زخمهای عمیق که بافت زیرین غلاف را نیز درگیر می سازد تقسیم می شوند، عفونتهای عمیق پس از عمل ممکن است یکسال بعد از جراحی ظاهر شوند .

پاتوفیزیولوژی :

علت 80-70% عفونتهای استخوانی باکتری استافیلوکوک اورئوس می باشد و سایر ارگانیسم های پاتوژن که معمولا در ایجاد این بیماری دخالت دارند شامل گونه های پروتئوس و پسودوموناس واشرشیاکولی می باشد.

پس از 3-2 روز در عروق خونی منطقه لخته تشکیل شده و سبب ایسکمی و نکروز استخوان می گردد.

تظاهرات بالینی :

وقتیکه عفونت بوسیله خون منتقل می شود شروع علائم معمولا ناگهانی است و تظاهرات بالینی سپتی سمی (لرز –تب-نبض تند و بیحالی عمومی )ظاهر می شود . نشانه های سیستمیک در ابتدا ممکن است علائم موضعی را بپوشاند با پیشرفت عفونت به کورتکس استخوان ، پرده ضریح و بافتهای نرم نیز درگیر می شوند. منطقه عفونی دردناک، متورم و بسیار حساس می شود ، بیمار ممکن است یک درد ثابت ضرباندار را تجربه کند که با حرکت کردن تشدید می شود زیرا چرک تجمع یافته تحت فشار قرار می گیرد .

وقتیکه علت این بیماری، انتشار عفونت از عضو مجاور و یا آلودگی مستقیم باشد نشانه های سپتی سمی وجود ندارد منطقه مبتلا متورم-گرم- دردناک و در لمس حساس است .

پیشگیری :

درمان عفونتهای موضعی انتشار خونی آنها را کاهش می دهد در صورت وجود عفونتهای فعلی (عفونت مجاری اداری و گلودرد )یا سابقه عفونت اخیر باید جراحی های ارتوپدی انتخابی را به تاخیر انداخت .

در حین جراحی ارتوپدی ،به منظور کاهش آلودگی مستقیم توجه به دقیق به محیط جراحی و تکنیک جراحی لازم است . برای تامین سطوح بافتی کافی از آنتی بیوتیکها در زمان جراحی و نیز 48-24 ساعت اول عمل جراحی آنتی بیوتیکهای پروفیلاکتیک تجویز می شود .

برای کاهش بروز عفونتهای ادراری و درون ها باید در اولین زمان ممکن بعد از عمل برداشته شوند مراقبت استریل از زخم بعد از عمل جراحی ، بروز عفونتهای طحی و استئومیلیت را کاهش می دهد .

درمان طبی :

برای کاهش ناراحتی و پیشگیری از شکستگی مرضی استخوان ضعیف ، منطقه مبتلا باید بی حرکت شود .

برای افزایش گردش خون استفاده از جورابهای گرم و مرطوب به مدت 20 دقیقه چند بار در روز تجویز می شود .

درمان دارویی :

بلافاصله پس از تهیه نمونه هایی کشت آنتی بیوتیک وریدی شروع می شود –هدف از درمان ، کنترل عفونت قبل از اختلال گردش خون ناشی از تشکیل لخته خون است . برای تامین حداکثر اثر درمانی آنتی بیوتیک دوراژ بر طبق ساعت لازم است –آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه می یابد . وقتیکه عفونت تحت کنترل قرار گرفت آنتی بیوتیکهای وریدی 6-3 هفته ادامه میابد برای افزایش جذب آنتی بیوتیکهای خوراکی نباید با غذا مصرف شود .

درمان جراحی :

اگر بیمار به آنتی بیوتیک درمانی جواب ندهد استخوان عفونی باید جراحی شود مواد چرکی و نکروتیک خارج گردد و محل مورد نظر مستقیما با محلول نرمال سایلین شستشو داده شود .

در استئومیلیت مزمن، آنتی بیوتیکها به عنوان درمان جانبی در کنار بریدمان جراحی تجویز می شوند

فرآیند پرستاری : بررسی:

بیمار، شروع علائم و نشانه ها (درد موضعی –تورم –قرمزی و تب )یا تخلیه مکرر یک سینوس عفونی را تورم با درد و تورم و تب با درجات پایین گزارش می کند . پرستار بیمار را از نظر عوامل خطر (سن بالا-دیابت-درمان طولانی با کورتیکوستروئیدها)و تاریخچه صدمات قبلی ، عفونت یا جراحی ارتوپدی بررسی می کند. بیمار از اعمال فشار روی منطقه و حرکات نامناسب اجتناب می کند .

تشخیص پرستاری:

درد بعلت التهاب و تورم-کمبود تحرک جنسی بعلت درد-خطر گسترش عفونت ، تشکیل آبسه استخوانی –کمبود آگاهی درباره رژیم درمانی .

مداخلات پرستاری :

تسکین درد-بهبود تحرک جسمی-کنترل فرآیند عفونی-آگاهی از رژیم درمانی .