لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
«بسم الله الرحمن الرحیم»
ما قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة على اصولها فباذن اللهو لیخزى الفاسقین(5) و ما افاء الله على رسوله منهم فما اوجفتم علیهمن خیل و لا رکاب و لکن الله یسلط رسله على من یشاء و الله علىکل شىء قدیر (6) ما افاء الله على رسوله من اهل القرى فلله وللرسول و لذى القربى و الیتامى و المساکین و ابن السبیل کى لا یکوندولة بین الاغنیاء منکم و ما اتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا و اتقوا الله ان الله شدید العقاب (7)»
این آیات مربوط مىشود به داستان بنى النضیر که جماعتى از یهود و ساکن اطراف مدینه بودند و در ابتدا همپیمان شدند،پیمانى که پیغمبراکرم با همه یهودیهایى که در مدینه بودند امضا کرد که اینها مىتوانند بهشعائر دینى خودشان عمل کنند و با مسلمین به اصطلاح همزیستى داشته باشند به شرط اینکه با دشمنان مسلمین همکارى نکنند و اگر باخود مسلمین همکارى کنند از مزایاى دیگرى هم برخوردار خواهندبود،و بعد یهود خیانت کردند و حتى در جریانى تصمیم گرفتند کهپیغمبر اکرم را بکشند و با منافقینى که در داخل مسلمین بودند همکارىو همدستى داشتند و بعد از این بود که پیغمبر اکرم تصمیم گرفت که اینهارا به کلى از آنجا اخراج کند،و اساسا با بودن یهود در اطراف مدینه-وبلکه حتى در جزیرة العرب-امکان اینکه اسلام بتواند به هدفهاىخودش برسد نبود;نه صرف اصل بودن یهود،بلکه بودن یهودیها بعلاوهکارهاى یهودیگرى،چون آن کارهاى یهودیگرى از آنها جدا نمىشد.
مسلمین حرکت کردند،البته نه به یک صورت جنگى،و چون ازمدینه تا قلعه بنى النضیر فاصلهاى نبود پیاده رفتند و تنها خود رسولاکرم بودند که بعضى گفتهاند سوار بر یک شتر بودند و بعضى گفتهاندسوار بر یک الاغ،و در حقیقت جنگى هم صورت نگرفت.البته مؤمنینرفتند براى تصرف قلاع آنها،و آنها بالاخره خودشان با دستخودشانقلعهها و خانههاى خودشان را خراب مىکردند که به دست مسلمیننیفتد.برخورد مختصرى هم میان آنها و مسلمین رخ داد.مقدارى ازدرختهاى خرماى آنها را مسلمین بریدند و قطع کردند.این امر،هم براىبعضى از مسلمین سؤال به وجود آورد و هم مورد اعتراض یهودیها واقعشد. یهودیها به پیغمبر اکرم گفتند شما که همیشه از فساد در زمین نهىمىکنى!و بریدن این نخلها خودش فساد در زمین است.بعضى ازمسلمین هم،البته ذکر نشده است که حرفى زده و اعتراضى کرده باشند،ولى براى آنها هم این کار مقدارى گران آمده بود.آیه نازل شد و این عملرا امضا و تصحیح کرد.مىفرماید: «ما قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علىاصولها فباذن الله» آنچه از این درختهاى خرما بریدهاید و آنچه بجا گذاشتهاید همه به اذن و رضاى خدا بوده است;یعنى نه آن بریدنها و نهآن باقى گذاشتنها هیچکدام بر خلاف رضاى حق نبوده است.
«و لیخزى الفاسقین» و به این وسیله این فاسقها-که مقصود همین یهودیها هستند-خوار و ذلیل مىشوند;[این کار]وسیلهاى است براى خوار وذلیل کردن آنها.
بعد یهودیها-مخصوصا در عصر ما که دستگاههاى تبلیغاتىخیلى وسیعى دارند-این موضوع را جزء مستمسکهاى خودشان قراردادهاند که مسلمین آمدند و به امر پیغمبر درختهاى خرما را قطع کردند واین فساد در زمین است.از این جهت است که من لازم مىدانم که دراطراف این مطلب مقدارى بحث کنیم.
این مطلب از دو جنبه باید بحثشود،یکى از جنبه قرآنى که آیا اینعمل با تعلیمات خود قرآن سازگار بوده استیا نبوده است؟یعنى اصلتعلیمات قرآن و پیغمبر در این زمینه چه بوده است و آیا این یک عملاستثنایى و بر خلاف آن تعلیمات استیا نه؟و دیگر از نظر کلى و بهاصطلاح فلسفى و حقوقى،چون این مسالهاى است که حتى امروز همدر میان فلاسفه جدید مطرح است.
قرآن کریم مکرر در تعلیمات خودش این دستور را یادآورىکرده است که در جهاد و مبارزه با دشمن از عدالتخارج نشوید،مثلآیاتى که در ابتداى سوره مائده هست;در دو آیه است.در یک آیهمىفرماید: «و لا یجر منکم شنئان قوم ان صدوکم عن المسجد الحرام ان تعتدوا وتعاونوا على البر و التقوى و لا تعاونوا على الاثم و العدوان و اتقوا الله ان الله شدیدالعقاب» وادار نکند کینه و دشمنى قومى که شما را مانع شدند از وروددر مسجد الحرام[که از حد تجاوز کنید].مىدانیم که قریش به مسلمینفوقالعاده بدى کردند.یکى از چیزهایى که سبب شده بود که کینهقریش،شدید در دل مسلمین وارد شود عملى بود که در حدیبیه انجامدادند که مسلمین تا دو فرسخى مکه رفتند و اینها مانع شدند.قرآنمىفرماید دشمنى این قومى که شما را مانع شدند از مسجد الحرامبعلاوه هزار کار بد دیگرى که کرده بودند;جنگ بدر و احد و خندق رااینها بپا کرده بودند-سبب نشود که شما از حد تجاوز کنید.بعدمىفرماید که در کارهاى نیک تعاون داشته باشید و در کارهاى بد نه.
فقها مسالهاى در فقه در کتاب«جهاد»طرح کردهاند به نام مساله«تترس کافر به مسلم»(تترس از ماده«ترس»است و ترس یعنى سپر)کهاگر در جنگ،دشمن،مسلمانى را سپر خودش قرار بدهد تکلیفچیست؟حال یا فردى از کفار فردى را سپر خودش قرار بدهد[یا گروهى از کفارگروهى را سپر قرار بدهند]،ولى آنها بالاترش را عنوان کردهاند که گروهىرا سپر قرار بدهد.مثلا دشمن عدهاى مسلمان بىگناه را اسیر مىکند-واین خیلى معمول هم هست-بعد همان اسرا را در مقدم لشگرخودش قرار مىدهد و سربازش پشتسر این اسرا جلو مىآید،براىاینکه اگر آن طرف بخواهد بزند باید اول افراد خودش را بزند.این مسالهرا فقها طرح کردهاند که اگر ما دیدیم دشمن هجوم آورده و گروهىمسلمان بىگناه را سپر خودش قرار داده است،امر ما دایر است میانیکى از دو کار:یا این عده بىگناه را بکشیم تا بتوانیم جلو هجوم دشمن رابگیریم و یا اینکه به خاطر این بىگناهها دست از مبارزه برداریم، تسلیم دشمن باشیم که دشمن چه مىکند.مىگویند اینجا براى شما جایز استکه همین بىگناهها را به دستخودتان بکشید-البته آنها شهیدند در راهخدا-براى اینکه جلو پیشروى دشمن را بگیرید،زیرا اگر این کار رانکنید،بعد دشمن مىآید بیشتر از آنها را مىکشد،همانها را مىکشدبعلاوه یک عده افراد دیگر.پس امر دایر است میان اهم و مهم که ماخون این عده بىگناه را اینجا حفظ کنیم ولى در ازاى آن خون عدهبیشترى بىگناه را هدر بدهیم یا این عده بىگناه را با دستخودمان سرببریم براى اینکه جلو خونهاى دیگر گرفته شود؟فقه اجازه مىدهد،مىگوید این کار را بکنید.
حال منطق و عقل در اینجا چه مىگوید؟آیا عقل مىگوید بىگناههارا نباید کشت به هر قیمتى که تمام مىشود؟یا عقل مىگوید بىگناه رابىجهت نباید کشت و گاهى بىگناه با جهت کشته مىشود و باید همکشته شود،مثل خود رفتن سرباز به میدان جنگ که بالاخره کشتهخواهد شد;یعنى اینجا تضاد است میان عاطفه و عقل.خیلى جاهامیان عاطفه و عقل
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 15
بسم الله الرحمن الرحیم
انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا (8) لتؤمنوا بالله و رسوله و تعزروه و توقروه و تسبحوه بکرة و اصیلا (9) ان الذین یبایعونک انما یبایعون الله ید الله فوق ایدیهم فمن نکث فانما ینکث على نفسه و من اوفى بما عاهد علیه الله فسیؤتیه اجرا عظیما (10) سیقول لک المخلفون من الاعراب شغلتنا اموالنا و اهلونا فاستغفر لنا یقولون بالسنتهم ما لیس فى قلوبهم قل فمن یملک لکم من الله شیئا ان اراد بکم ضرا او اراد بکم نفعا بل کان الله بما تعملون خبیرا (11)
انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا: این آیه در سوره احزاب هم با همین عبارت اضافهاى وجود دارد.آنجا مىفرماید: یا ایها النبى انا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا: اى پیامبر، ما تو را فرستادهایم گواه بر مردم و گواه بر امت.«شاهد»و«شهید»معنى حضور را مىدهد.در زبان عربى به«گواه»از آن جهت«شاهد»مىگویند که کسى حق دارد در مورد واقعهاى گواهى بدهد که در آن واقعه حاضر باشد،یعنى انسان در مورد واقعهاى که در آن حضور دارد و احساس مىکند و بالعیان آن را مىبیند حق دارد شهادت بدهد.این مسالهاى است در باب«قضاء»(قضاوت)،مىگویند شهادت به علم جایز نیست،شهادت به عین و به حس جایز است،یعنى اگر شما چیزى را یقین دارید و شک ندارید ولى ندیدهاید،مثلا یقین دارید العیاذ بالله زید همسایه شما شراب مىخورد،از صد احتمال یک احتمال هم نمىدهید که شراب نخورد،یعنى هیچ احتمال اینکه بتوانید توجیه هم بکنید نمىدهید،یقین دارید شراب مىخورد،اما به چشم خودتان ندیدهاید،یقین دارید که فلان مرد و زن زنا کردهاند ولى به چشم خود ندیدهاید،حق ندارید که این را شهادت بدهید بگویید فلانى زنا کرده یا فلانى شراب خورده است،و اگر شهادت بدهید و قاضى از شما بپرسد که این را که تو شهادت مىدهى دیدهاى یا ندیدهاى،و شما بگویید من ندیدهام ولى یقین دارم،اگر شما عادلترین عادلهاى عالم هم باشید، اعدل عدول هم باشید، سلمان فارسى هم باشید قاضى حق ندارد بر این گونه شهادت ترتیب اثر بدهد. حدیثى هست، حضرت صادق علیه السلام فرمودند(با دستشان اشاره کردند):«على مثل ضوء الشمس»مثل اینکه نور خورشید را مىبینى،فقط اگر این طور باشد شهادت بده،غیر از این نه.به همین جهت براى آنچه که ما در فارسى مىگوییم«گواه»در زبان عربى کلمه«شاهد»به کار مىبرند،یعنى حاضر،یعنى آن کسى که حاضر واقعه بوده نه آن کسى که عالم به واقعه است،چون غایب از واقعه هم گاهى عالم به واقعه مىشود،ولى کافى نیست.علم به واقعه ولى عن غیاب کافى نیست،حضور آن واقعه و شهود آن لازم است.
یکى از نکات مهم و معارف بزرگ قرآن این مساله است که پیغمبر اکرم و به تعبیر قرآن گروهى از مؤمنین-که آن گروهى از مؤمنین این گونه جز اینکه در مقام عصمت باشند کس دیگر نمىتواند باشد-[شاهد امت هستند].خدا پیغمبر را«شاهد امت»نامیده است،شاهدى که در دنیا تحمل شهادت مىکند و در آخرت اداى شهادت،یعنى او حاضر و ناظر به افعال و اعمال امت است.همین طور که ما مىگوییم ملکین رقیب و عتید ناظر و شاهد اعمال ما هستند،همیشه پیغمبر یک امتشاهد و ناظر بر اعمال امت است،و این است که در مساله امامت گفته مىشود که شان اصلى امام این نیست که در میان مردم ظاهر باشد و حکومت در دست داشته باشد که اگر این شان را از او گرفته باشند دیگر امام نباشد و از امامتخلع شده باشد،نه،شان اصلى که از آن این شان نتیجه مىشود[این است که امام شاهد امت است]یعنى با وجود کسى که در باطن و از نظر باطن شاهد بر همه امت است دیگر نوبت به کسى که مثل همه افراد امت است و مثل افراد دیگر امتخطا کار است نمىرسد که او خلافت و حکومت را در دست بگیرد.
این است که قرآن در آن آیه مىفرماید: یا ایها النبى انا ارسلناک شاهدا ما شما را فرستادهایم به عنوان شاهد و به عنوان گواه امت.این مساله عرض اعمال-که خودش مسالهاى است که بر پیغمبر یا امام عرض اعمال مىشود-همان مفهوم«شهادت»را مىرساند،که در آن آیه مىفرماید: و قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله و المؤمنون و ستردون الى عالم الغیب و الشهادة. این که بعد مىفرماید: و ستردون الى عالم الغیب و الشهادة یعنى خیال نکنید این شهادت براى این است که العیاذ بالله خدا نمىداند،شاهدها باید بیایند به اطلاع او برسانند[و او]قاضى این گونه است،این روى آن نظام نیست،این شاهدها هستند و تازه بازگردانده مىشوید به کسى که خودش عالم بر غیب و بر شهادت و بر همه چیز است و اعلم است از خود شما و از خود شاهدها بر این مطلب.
انا ارسلناک شاهدا .پس یک شان از شؤون مقام رسالتشهادت است،تحمل شهادت در دنیا و اداى شهادت در آخرت. و مبشرا و نذیرا .شان دیگر تبشیر است و شان دیگر انذار.همیشه پیغمبران مردم را در حال حرکت و در جریان مىبینند،یعنى انسان خواه ناخواه این طور است.انسان هیچ وقتساکن نیست،همیشه در حرکت است،منتها در چه راهى و به کدام سو در حرکت است؟پیامبران مبشر و منذر هستند،یعنى راه را ارائه مىدهند و بشارت و نوید مىدهند که اگر از این راه بروى به چه فتح و سعادت و کمالى نائل مىشوى و اگر از آن راه و آن راه بروى به چه بدبختى و شقاوتى نائل مىشوى.
حدیثى هست که پیغمبر اکرم با اصحاب نشسته بودند،چند خط از نقطهاى به نقطهاى رسم کردند،بعد اشاره به خط وسط که خط راست بود کردند و فرمودند این راه من است(صراط مستقیم)و بقیه راهها راههاى من نیست،یعنى انسان همیشه در حال حرکت است،منتها یک وقت راه راست را به سوى مقصد در پیش مىگیرد و یک وقت از راههاى کج مىرود،و پیغمبران آمدهاند که مبشر به راه راست باشند.
اینجا عمل خاصى از پیغمبر اکرم صورت گرفته که مساله مبشر بودن و منذر بودن پیغمبر را خیلى خوب مجسم مىکند،مخصوصا منذر بودن.در سالهاى اول بعثت رسول اکرم بعد از نزول آیه و انذر عشیرتک الاقربین (خویشاوندان نزدیک را باید انذار کنى)دو واقعه رخ داده است،یکى انذار نزدیکان خیلى نزدیک،یعنى بنى هاشم و بنى عبد المطلب که این در خانه خود حضرت صورت گرفته،که عدهاى را-که 39 یا 40 نفر بودند،عموهاى حضرت،عمو زادگان، عمه زادگان،اینهایى که خیلى نزدیک بودند-دعوت کردند،آن داستان معروف که امیر المؤمنین طفل بودند و[پیغمبر اکرم]دستور دادند که آبگوشتى براى اینها بپزند و ایشان آماده کردند،و بعد ابو لهب چه گفت و...
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 14
بسم الله الرحمن الرحیم
قل اعوذ برب الفلق (1)
من شر ما خلق (2)
و من شر غاسق اذا وقب (3)
و من شر النفاثات فی العقد (4)
و من شر حاسد اذا حسد (5)
به نام خداوند بخشایشگر مهربان
بگو پناه میبرم به پروردگار صحبدم (1)
از شر هر چه که او خلق کرده و دارای شر است (2)
و از شر شب وقتی که با ظلمتش فرا میرسد (3)
و از شر زنان جادوگر که به گره ها می دمند و افسون میکنند (4)
و از شر حسودیکه بخواهد زهر حسد خود را بریزد و علیه من دست بکار توطئه شود (5)
سوره مدنی است اگر چه بعضی آنرا مکی میدانند.
سوره شریفه با امر خداوند رحمن و رحیم و با بیان کلمه " قل " یعنی " بگوی " به پیامبرش میباشد. امر خدای تبارک و تعالی برسول گرامیش، در صرف گفتار یک یا چند جمله؛ قطعا نیست. اینکه میفرماید " بگو " یعنی ( از یک جهت ) : " اینگونه عمل کن " ! زیرا بلافاصله بعد از امر به گفتن با کلمه " قل "؛ میفرماید : " پناه میبرم " ؛ " اعوذ " . پس پناه بردن فی الواقع یک فعل است نه صرف یک قول تنها ؛ یک عمل است .
در بادی امر، بذهن اینگونه متبادر میشود که ؛ این امر، که با کلمه قل شروع میشود چند وجه بشرح زیر داشته باشد:
1 – آنکه خداوند تبارک و تعالی در یک مکالمه دو طرفه میخواهد برسولش دستوری داده باشد که تا منفعتی برای پیامبرش حاصل شود؛ یعنی بیان یک تاکتیک و طرح یک استراتژی در موفقیت. بدینمعنی که در حال آموزش نبی خویش باینکه؛ حرف بزن و عمل کن.یعنی اینگونه حرف بزن ؛ زیرا حرف مقدمه عمل است.
از جهت روانشناسی این یک گونه تلقین به نفس نیز میباشد که یک وقتی یک کسی از آدمی میخواهد که جمله ای را تکرار کنیم با این هدف که تکرار این جمله یا بیان آن باعث ثبات روانی میشود ودر اینجا صرفا منظور آموزشی و تربیتی در کار است.
2 – وجه دیگر آن این است که خداوند برسولش میفرماید که چنین بگوی ؛ در برابر کسانی که دارند با تو گفتگو میکنند؛ یعنی فرد یا افرادی مخاطب رسولش هستند و خداوند که مربی رسول است میخواهد باو بیاموزد که بدیگران و در پاسخ دیگران چنین بگوی . این مطلب نیز میتواند یک زیروجه آموزشی داشته باشد بدین معنی که خدای تبارک و تعالی غیرمستقیم از طریق رسولش میخواهد به بندگانش بیاموزد که باید باو پناه برد.
اما آنچه که این حقیر از سبک و سیاق آیات شریفه میفهمم ؛ خلاصه اش این است که درست مثل سوره " ناس " امری آموزشی از سوی خداوند برسول گرامیش است که از آنطریق نیز قصد هدایت ناس، براه راست در نظر است.
قل اعوذ برب الفلق
بگو پناه میبرم ( حفظ میکنم خویش را ؛ می پرهیزم از شر ) به پروردگار صبحدم.
فلق ؛ بنا بر قول مشهور و متواتر، یعنی شکافتن و جدا کردن و لذا لحظه ای که نور صبح ؛ تاریکی را میشکافد ؛ فلق ایجاد میشود.
گویا نور را باید با شکاف تاریکی و ظلمت بوجود آورد. یک معنی استعاره ای هم میتوان در این رابطه بیان کرد و آن اینکه اگر در تشبیه ؛ شب را ( در مثل ) شر بگوئیم یا حداقل پوشاننده و ساتر خیر ؛ شکاف شب و آغاز نور و روشنائی را میتوان شروع و آغاز خیر تشبیه کرد.
پس باید بکسی پناه برد که ستر و پوشش و لایه ای را که بر روی خیر کشیده شده بود ؛ با فلق برداشته و می شکافد تا نور و روز و روشنائی و خیر پدیدار گردد.
تعابیر دیگری را هم میتوان از فلق، منظور داشت که از سوی مفسرین بیان نیز شده است ؛ باینکه فلق ناظر به خلقت و وجود نیز میباشد یعنی هر چیزیکه از عدم به خلقت می آید ؛ فلق است. یعنی بایستی عدم، شکافته شود تا وجود ؛ موجود شود. پس بقول مرحوم علامه طباطبائی صاحب تفسیر المیزان " رب فلق " یعنی " رب مخلوق " .
همیشه اینطور فکر میکنم که بیان یک صفت، برای حضرت احدیت در طول آیه یا آیات بعدی و حتی در کل سوره ؛ باید جستجوی معنوی کرد؛ یعنی بایستی یک رابطه ای بین صفتی که پس وند " رب " یا اسامی مشابه آن هست، مثل " رب الفلق " ؛ " رب الناس " ؛ " رب ... " با معانی ائی که بعدا می آید؛ یک ارتباط معنائی وجود داشته باشد.
اینکه میفرماید : " خدای صبحدم " بایست با دیده بصیرت ؛ تامل و تعمق کرد که بعد از امر به پناه بردن به خدای صبحدم ؛ چه مطلبی آمده و چه چیزی امر یا تاکید شده است؟! احتمالا نبایستی بی ارتباط با ماقبل خود باشد. بیان صفت قطعا متناسب با موضوع و متن میباشد. درآیه بعدی میفرماید:
من شر ما خلق
از شر هر چه که او خلق کرده و دارای شر است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
بسم الله الرحمن الرحیم
« نام و نام خانوادگی : محمود قدوسی »
« درس : وصایای امام »
« ساعت: 14:15 الی 15:45 »
« کلاس : 306 »
« ولادت »
« نوجوانی»
« جوانی»
« بعثت »
« رحلت»
مقدمه :
لحظه لحظه تاریخ گواه میدهد ، که دوران زندگی محمد رسول الله (ص) از آغاز کودکی تا روزی که به پیامبری و رسالت مبعوث شد و تا زمانی که دعوت حق را لبیک گفت ، پر از حوادث شگفت انگیز بوده است.
این وقایع حاکی از عظمت او در عالم هستی بود .
1 . آیا اعراب قبل از اسلام تمدن داشتند ؟
بله زیرا وجود ساختمانهای بزرگ و بلند اعراب در نقاط مختلف عربستان و داشتن روابط تجاری با اقوام بزرگ دنیا از یک سو و از سوی دیگر وجود ادبیات عرب و داشتن یک زبان کامل ، گواه بر ریشه دار بودن تمدن انان است .
2 . اوضاع مذهبی عربستان پیش از اسلام چگونه بود ؟
وقتی که حضرت ابراهیم پرچم یکتا پرستی را در حجازبرافراشت ، گروهی به او پیوستند اما عده ای در ان زمان مذهبهای مختلفی داشنتد اعم از بت پرستی ، خورشید پرستی ، ستاره و ماه پرستی و ...
نکته مهم و قابل توجه این است که بت پرستی در ان زمان به دست عمروبن قصی ترویج پیدا کرد .
3 . طرز فکر اعراب درباره انسان پس از مرگ چه بود ؟
روان را پس از مرگ به صورت پرنده ای که از کالبد بیرون می اید و پیوسته در کنار جسد بیروح انسان شیون می کند تشبیه می کردند.
اگر انسانی بر اثر مرگ غیر طبیعی میمرد :« آن پرنده صدا می زند که با ریختن خون قاتل ، سیرابم کنید و تا انتقام از قاتل گرفته نشود ، خاموش نمیشوم»
4 . موقعیت اجتماعی زن در زمان پیش از اسلام چگونه بود ؟
زن درآن زمان مانند کالا ، خرید و فروش می شد و از هرگونه حقوق اجتماعی و فردی محروم بود . خان اعراب زن را در گروه حیوانات قرار داده و به همین دلیل او از ارث محروم بود . مادران نیز در حکم ظرفی برای جای نطفه به حساب می آمدند .
5 . هدفهای مقدس پیامبر اسلام را نام ببرید ؟
بر اساس آیه قران « یپامبر اسلام(ص) تکالیف شاق ، وغل و زنجیر هایی را که بر آنهاست ، برمی دارد»
منظور این آیه همان اوهام و خرافاتی است که فکر و عقل آنان را از رشد باز داشته بود که پیامبرطبق آیه قصد از بین بردنشان را داشت .
6 . حقوق حیوانی که به صاحب خود سواری می دهد از نظر پیامبر(ص) چیست ؟
1- در هر منزلی فرود اید ، آن را علوفه دهد 2- اگر از ابی می گذرد ، آن را بر حیوان عرضه بدارد 3- بر صورت او تازیانه نزند 4- موقع سخن گفتن طولانی بر پشت آن قرار نگیرد 5- بار زیادتر از توانائی بر آن حمل نکند 6- حیوان را به پیمودن راهی که از توانائی آن بیرون است ، واندارد
7 .الف- پادشاه ایران در زمان ظهور اسلام چه کسی بود ؟ ب- مبداء تاریخ اسلام چه زمانی بود ؟
پادشاه ایران در زمان طلوع اسلام خسروپرویز بود – هجرت پیامبر اسلام(ص) از مکه به مدینه را مبداء تاریخ مسلمانان نامیدند
8 . پیامبر اسلام(ص) دوران شیر خوارگی خود را چگونه گذراند ؟
پیامبر(ص) فقط سه روز از شیر مادرش نوشید و بعد از آن دو نفر افتخار دایه گی او را از خداوند منان کسب کردند ، 1- ثویبه 2- حلیمه .
ثوبیه تنها چهار ماه به او شیر داد . دوران شیرخواری پیامبر(ص) مصادف بود با قحطی سالی که همه دایگان حاضر به پذیرفتن او نشدند . حلیمه نیز ابتدا نشد اما به علت ضعف بدنی مجبور به شیر دادن به او شد
9. چرا عبدالمطلب ، سرپرستی پیامبر(ص) را بر عهده ابوطالب نهاد ؟
1- ابوطالب با پدر پیامبر(ص) از یک مادر بودند . 2- ابوطالب شخصیتی معروف به سخاوت و نیکو کاری بود
10. دلایل ازدواج خدیجه با پیامبر(ص) چه بود ؟
1- علاقه به معنویات پیامبر اسلام(ص) 2- خبر داشتن ازنشانه های پیامبر اخرالزمان 3- عموی او همیشه به او می گفت روزی تو با مردی صاحب نام ازدواج میکنی 4- خوابی دید و تعبیر خواب این بود که او با مردی ازدواج میکند که شهرت جهانی او عالم گیر خواهد بود
11. پیامبر(ص) چند فرزند داسته است ؟ نام ببرید.
دو پسربه نام عبدالله و قاسم و چهر دختر به نام رقیه و زینب و ام کلثوم و فاطمه
12. در چه روزی به پیامبر(ص) نخستین وحی نازل شد ؟
تقریبا در بیست و هفتم ماه رجب پیامبر(ص) به رسالت مبعوث گردید .
بعضی دانشمندان بر این باورند که او در ماه مبارک رمضان به رسالت رسید
13. السابقون به چه کسانی گفته می شد ؟
پیشرفت اسلام و نفوذ آن در جهان ، تدریجی بوده است . قران نیز به کسانی که در پذیرفتن ونشر آن پیش گام بودند ، لقب السابقون داده است .
خدیجه نخستین زنی بود که به پیامبر(ص) ایمان آورد . حضرت علی(ع) نیز از نخستین مردانی است که به او ایمان آورد
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 237
بسم الله الرحمن الرحیم
پایان نامه مقطع کارشناسی زمین شناسی
استاد مشاوره: آقای دکتر الماسیان
گردآورنده: لیلا حسامی-نازنین جمالی
سال تحصیلی :84-83
فهرست مطالب:
-تعریف علم زمین شناسی
تاریخچه دانش زمین شناسی در ایران
جایگاه زمین شناسی ایران
رخدادهای زمین ساختی در ایران زمین (تکامل ژئودینامیکی در ایران)
نئوتتیس
زون البرز
البرز
تاریخچه چینه ای البرز
سازند سلطانیه
سازند باروت
سازند زاگون
سازند لالون
کوارتزیت کامبرین (راس)
سازند میلا
سازند جیرود
سازند مبارک
سازند دورود
10-سازند روته
11-سازند نسن
12-سازند الیکا
13-سازند شمشک
14-سازند دلیچای
15-سازند لار
16-سازند آبناک
17-سازند تیزکوه
18-سازند کرتا سه بالایی
19-سازند فجن
20-سازند زیارت
21-سازند کرج
22-سازندکند
23-سازند قرمز پایینی
24-سازند قرمز بالایی
25-نهشته های پلیوسن-کواترنری
26-کواترنری
سنگ شناسی آذرین منطقه البرز
نگرش به تصادم های تکتونیکی و جانوران گذشته منطقه مرکزی –غربی رشته کوه البرز در ایران
زمین ساخت البرز
نگاهی دیگر به تکتونیک محدوده البرز با تمرکز بر تهران
جایگاه و ویژگی های زمین شناسی استان تهران
نقش گسله شمال تهران در تکوین حوضه های رسوبی البرز مرکزی و ایران مرکزی
نگاهی به تکتونیک البرز با تمرکز بر