لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
تقویت انگیزه های درسی و نحوه تشویق و تنبیه
آموزش، به فعالیتهای از پیش طرح ریزی شده ای گفته می شود که با هدف ایجاد یادگیری دردانش آموزان بین معلم و یک یا چند دانش آموز به صورت کنش متقابل یا رابطه دو جانبه انجام می شود. منظور از کنش متقابل، مبادله گفتار یا اعمال بین معلم و دانش آموزان است که به جریان آموزش و یادگیری جهت می دهد.
لذا، هدف از آموزش کمک به ایجاد یادگیری دردانش آموزان است. اما یادگیری، موضوع مشخص و واحدی نیست، بلکه تقریبا همه فعالیتهایی که ما درطول زندگی انجام می دهیم از تجارب یادگیری سرچشمه می گیرد.
تقویت انگیزه های درسی و نحوه تشویق و تنبیه: درراستای یادگیری مقوله هایی هستند که سعی شده با همت و تلاش همه همکلاسیها به آن پرداخته شود.
تقویت انگیزه های درسی
مهمترین عامل تعیین کننده علاقه مندی یا بی علاقگی دانش آموز نسبت به درسها و تکالیف مختلف یادگیری تجارب موفقیت آمیز یا شکست او در یادگیریهای درسهای مختلف است. یعنی اگر دانش آموز طی سالهای مدرسه همواره تجارب موفقیت آمیزی کسب کند به تدریج برعلاقه او نسبت به یادگیری دروس مختلف و کل محیط مدرسه افزوده می شود. و درنتیجه مفهوم مثبتی از خود دراو تشکیل می شود، اما اگر این تجارب غالباً با شکست توأم باشند، اندک اندک دریادگیرنده، بی علاقگی و بی میلی نسبت به دروس و مدرسه ایجاد می شود و سرانجام ممکن است به مفهومی منفی از خود و تواناییهای خود دراو بینجامد. بنابراین، بهترین راه جلوگیری از بی میلی و بی علاقگی در یادگیرنده و افزایش سطح علاقه و نگرش مثبت او نسبت به یادگیری و فعالیتهای مدرسه، فراهم کردن امکانات کسب توفیق در یادگیرنده است. با توجه به توضیحات بالا مشکل کمبود انگیزه یادگیری دانش آموزان یا کمبود علاقه آنان نسبت به یادگیری مطالب تازه، ناشی از شکستهای پی درپی آنان در درسهای مشابه درس جدید است. بنابراین بهترین راه رفع مشکل این است که کیفیت آموزش را بهبود بخشیم. این اقدامات سبب افزایش یادگیری و کسب موفقیت از سوی دانش آموز دردرسهای تازه خواهد شد. این کسب موفقیت باعث می شود که یادگیرنده، به تدریج به تصویری مثبت تر از تواناییهای خود نسبت به یادگیری دست یابد. اگر این جریان، درچندین واحد یادگیری ادامه یابد، از تصورات منفی دانش آموزان نسبت به تواناییهایش در رابطه با یادگیری مطالب کاسته می شود و به جای آن تصورات مثبت تری دراین مورد کسب خواهد کرد. که این خود علاقه و انگیزه یادگیری را در او افزایش می دهد، اما آنچه که گفته شد، بهترین روش ایجاد کردن علاقه در دانش آموزان نسبت به یادگیری موضوعهای درس است، علاوه بر این روش کلی شیوه ها و فنون دیگری وجود دارد که توجه به آنها سطح علاقه و انگیزش یادگیرندگان را بالا می برد، که در ذیل به آنها می پردازیم.
- جهت ایجاد انگیزه بیشتر در دانش آموزان از معلم انتظار می رود:
قبل از آغاز درس دقیقاً به آنها بگوید که چه انتظاراتی ازآنان دارد، به عبارتی معلم باید قبل از آغاز درس کلیه هدفهای آموزشی، نوع رفتار و یا مهارتهائی را که از آنان می خواهد از پیش دراختیارشان قرار دهد تا دانش آموزان پیش زمینه ای مناسب داشته باشند.
- استفاده از اظهاراتی چون «خوب»، «عالی» و «مرحبا» پس از عملکرد درست دانش آموز در افزایش علاقه او بسیار مؤثر است، اما باید توجه داشت که مؤثرترین تشویق آن است که به رفتار و عملکرد درست دانش آموز وابسته باشد.
علاوه بر اظهارات شفاهی، سایر تشویقها از جمله، تشویقهای کتبی در ورقه امتحانی ودفترچه تکالیف دانش آموزان بر یادگیری آنان اثر مثبت دارد.
- از آنجا که نتایج آزمونها به صورت نمره هایی که به یادگیرندگان داده می شوند با پاداشهای اجتماعی چون تأیید معلم و والدین، ارتقاء به کلاس بالاتر، دریافت گواهینامه، امکان ورود به دانشگاه، کسب مشاغل و مواردی نظیر اینها وابسته اند، لذا نمره های معلمان دارای ارزش انگیزش زیادی هستند. بنابراین، معلم می تواند بااجرای امتحانهای مختلف و دادن نتایج حاصل به یادگیرندگان، سطح انگیزش و علاقه آنان را نسبت به یادگیری وکسب مهارتها و اطلاعات تازه افزایش دهد، اما همیشه ازاین تدابیر آموزشی باید به صورت مثبت استفاده کرد، نه به عنوان وسیله ای برای ترساندن و تنبیه کردن یادگیرندگان.- ارائه مطالب درسی به صورت متوالی، از ساده به دشوار، موجب می شود که یادگیرندگان ابتدا در یادگیری مطالب ساده، به اندازه کافی موفقیت به دست آورند. این کسب موفقیت اولیه، انگیزش یادگیری را برای یادگیریهای بیشتر افزایش می دهد و بر آمادگی او می افزاید.- ایجاد رقابت فردی بین دانش آموزان به کسب موفقیت در معدودی از آنان و شکست اکثریت کلاس می انجامد، بنابراین باید از آن پرهیز کرد.
- مشارکت دانش آموزان در فعالیت یادگیری یکی از عوامل مهم ایجاد علاقه و انگیزش است.- بهترین تکالیف و فعالیتهای یادگیری ازلحاظ ایجاد انگیزش آنهایی هستند که نه خیلی ساده و نه خیلی دشوارند. به عبارتی بهترین تکالیف یادگیری آنهایی هستند که یادگیری در انجام آنها نیاز به قدری تلاش داشته باشد.
نحوه تشویق و تنبیه
در ابتدا می پردازیم به تعریفی کلی از تشویق و تنبیه:
تشویق: عبارتست از ارائه یک محرک خوشایند به دنبال یک رفتار مطلوب، جهت افزایش دادن احتمال وقوع آن رفتار.
مثالی ساده در این رابطه: لبخند زدن معلم بعد از نوشتن کلمات صحیح توسط دانش آموز.تنبیه: عبارتست از ارائه یک محرک ناخوشایند به دنبال یک رفتار نامطلوب،جهت کاهش دادن احتمال وقوع آن رفتار.
مثالی ساده در این رابطه: سیلی زدن معلم بعد از نوشتن کلمات اشتباه توسط دانش آموز.تشویقهمانطور که مشخص شد رفتارهای مطلوب از رفتارهای نامطلوب تفکیک می شوند و سعی معلم باید بر این باشد که رفتار مطلوب دانش آموزان را در آنها تقویت و نگهداری کند.مهمترین عامل نگهداشت رفتار یاد گرفته شده، تقویت بلافاصله بعد از رفتار مطلوب است. اگر معلم پس ازسپری شدن مدتی از انجام رفتار، آن را تقویت کند، از اثر بخشی تقویت کاسته می شود و نتیجه مطلوب به دست نمی آید. از آنجا که تقویت کردن بلافاصله همه رفتارهای دانش آموزان درکلاس درس و محیط مدرسه اغلب ناممکن است، معلم می تواند برای رفع مشکل ناشی از تأخیر در تقویت از توضیحات کلامی استفاده کند. برای مثال معلم تصمیم می گیرد که برای تقویت رفتارهای مثبت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان آنان را در روز جمعه به گردش علمی ببرد. در این مثال، بین انجام رفتار و دریافت تقویت به طور طبیعی وقفه می افتد. معلم می تواند برای رفع مشکل تأخیر در تقویت، در پایان کار روزانه دانش آموزان، به آنان یادآور شود که «خوشبختانه همه شما با جدیتی که در درسهایتان به کار می برید و اخلاق و رفتار خوبی که از خود نشان می دهید خواهید توانست در برنامه گردش علمی روز جمعه شرکت کنید.»
تنبیهتنبیه خشن ترین و نامطلوبترین روش تغییر رفتار است. هر چند که مشاهدات روزانه و شواهد تجربی نشان داده اند که تنبیه در کاهش دادن رفتار نامطلوب به طور موقت مؤثر است، اما باید توجه داشت که تنبیه باعث از بین رفتن رفتار تنبیه شده نمی شود و تنها تأثیری که دارد این است که رفتار نامطلوب را موقتاً پنهان می کند. به این صورت که رفتار تنبیه شده، پس از تنبیه، همچنان در مجموعه رفتار فرد باقی می ماند و تا زمانی که عامل تنبیه کننده حاضر و ناظر است مخفی باقی می ماند، ولی به مجرد این که عامل تنبیه کننده تضعیف شود و از میان برود آن رفتار مجدداً ظاهر می شود. برای مثال کودکی که به علت زدن حرف زشت از پدر کتک می خورد، می آموزد که در حضور او حرف زشت نزند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که در غیاب پدر، مثلاً در حضور مادر یا افراد دیگر، این کار را انجام ندهد. بنابراین بزرگترین اشکال تنبیه این است که این روش رفتار نامطلوب را در فرد از بین نمی برد، بلکه آن را موقتاً پنهان می کند. این رفتار پس از ضعیف شدن عامل تنبیه کننده مجدداً ظاهر می شود.مشکلات دیگر استفاده از تنبیه به طور خلاصه عبارتند از:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
تشویق و تنبیه ، اصلی مهم در تربیت اسلامی
طبیعت انسانها به گونه ای است که وقتی در انجام امور مورد تشویق قرار می گیرند ، معمولاً در صدد بر می آیند تا آن امور را بهتر انجام دهند. بدون تردید تشویق و ترغیب از مهمترین ارکان روان شناسی تربیتی و عاملی مؤثر در تحریک انگیزش های پیشرفت و عملکرد فرد در فرایند یادگیری و تقویت رفتارهای مطلوب است . همه انسانها حتی بزرگسالان ، تا آخر عمر نیاز به تشویق دارند . تشویق موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرک می شود و انسان را به جدیت وادار می کند .
انسانی که مورد تشویق قرار بگیرد احساس آرامش و رضایت خاطر و اعتماد به نفس می کند و برای جدیت بیشتر و تحمل دشواری ها آماده می گردد . برعکس ، اگر مورد نکوهش یا ناسپاسی قرار گرفت دلسرد و بی رغبت می شود و احساس حقارت و ضعف می کند و نمی تواند از استعدادهای خویش به نحو مطلوبی استفاده نماید .
اصل تشویق و تنبیه به عنوان امری مسلم در تربیت اسلامی شناخته و پذیرفته شده است . اصولاً بهشت و جهنم ، انذار و تبشیر پیامبران ، آیه های مربوط به پاداش و کیفر ، وعده و وعیدهای شوق انگیز و خوفناک و ... همه جلوه هایی از تشویق و تنبیه هستند . خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید ( سوره بقره ) می فرماید :" ای پیامبر به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند بشارت بده که جایگاه آنان در قیامت ، باغستان هایی است که نهرهای آب در آن جاری است ." حضرت علی علیه السلام در فرمان تاریخی خود به مالک اشتر که او را به فرمانروایی مصر برگزیده بود،دستور می دهد: که مبادا نیکوکار و بدکردار پیش تو یکسان باشند ، زیرا چنین روشی نیکوکار را از کردار نیک دور ساخته و بدکردار را به کار بد سوق می دهد .
یکی از روش های مؤثر در تربیت ، تشویق کارهای خوب کودک است . تشویق در روح و روان کودک اثر می گذارد و او را به انجام اعمال نیک تحریض و ترغیب می کند .
دیدگاهامام خمینی (ره) درباره تشویق کودکان
وتعلیم و تربیت دیدگاهی وسیع ، عمیق و دقیق داشته اند و در زمینه های تخصصی تعلیم و تربیت چنان دیدگاه و عملکردی ازخود نشان داده اند که گویی در این رشته تحصیل کرده اند ؛ مثلاً درباره تشویق کودکان ، کارشناسانه به جزییات نقاشی کودکی توجه نشانمی دادند . به این مورد توجه کنید :روزی یکی از بچه های اقوام امام ، پیش ایشان می رود و نقاشی قشنگی را به امام نشان می دهد . امام به نقاشی او خوب نگاه می کنند و از او می پرسند :" این نقاشی را خودت کشیده ای ؟ " بچه جواب می دهد :" نه ، نقاشی را کس دیگری کشیده ، من فقط آن را رنگ زده ام ."
امام از صداقت بچه خیلی خوششان می آید،به او می گویند . " بارک الله ، خیلی قشنگ رنگ آمیزی کرده ای ..." و یک جعبه مداد رنگی به بچه جایزه می دهند .
موردی دیگریکی از دوستان که همراه با خانواده به دستبوسی حضرت امام نائل شده بود ، بعد ازآن به حقیر مراجعه کرد و گفت :" پسرم که کلاس پنجم دبستان است ، دفتر نقاشی اش را برای تقدیم به امام آورده بود اما محافظان مانع آوردن آن به خدمت امام شدند . برای همین خیلی ناراحت شده است ." دفتر نقاشی را گرفتم و دو روز بعد ، ضمن توضیح،خدمت امام تقدیم کردم . حضرت امام با دقت تمام اوراق آن را ملاحظه فرمودند و از مشاهده نقاشی اول که عبارت از تانکی بود که چرخ های آن را مداد تراش و تنه آن را کتاب و لوله شلیک آن را مداد و سرنشین آن را یک طفل دانش آموز تشکیل داده بود ، متبسم شدند و سپس دستور فرمودند که برای تشویق این دانش آموز خردسال و همین طور طراح آن دفتر که به وسیله امور تربیتی منطقه 3 آموزش و پرورش تهران تهیه شده بود ، جایزه ای متناسب اهدا شود .
صورت های تشویق:
تشویق به سن و درک کودک ونوع عمل او بستگی دارد . طبیعی است که کودک خردسال ، معنی دوستی اولیاءو تشویق آنها را به خوبی می داند . برای کودک چهار ساله یک شکلات ممکن است به اندازه یک هدیه قابل توجه که به فردبزرگسال تقدیم می کنیم ، ارزش داشته باشد .
تشویق صور مختلفی دارد. گاه به صورت دلجویی است ، گاه یک عبارت محبت آمیز ، برخی اوقات یک نگاه توأم با لبخند و نشاط ، زمانی وعده تعریف یک قصه،و گاهی دادن یک بسته کوچک مداد رنگی ، شیرینی ، کتاب ، لباس ، اسباب بازی ، دفترچه ، توپ ، قلم ، مدال ، معرفی کردن سرصف و امثالآن.
اولیاء و مربیان باید با توجه به سن و سطح درک بچه و اوضاع و شرایط خاص زندگی و ارزش و اهمیت کار او،نوع تشویق و میزان آن را انتخاب نمایند.
کودک در سال های اولیه زندگی بیش از هر چیز به جلب نظر والدین و اظهار محبت و بوسه ها و خنده ها و نوازشها و پرستاری های آنان نیاز دارد .
وقتی بزرگتر شد به آفرین گفتن ، شکلات و شیرینی و اسباب بازی و گردش یا مهمانی رفتن ، و شنیدن داستان بیشتر علاقه دارد . در مرحله بعد به فوتبال و ورزش و کتاب داستان و تعریف و تمجید و کفش و لباس نو و هدیه ونمره خوب ،ومسافرت ، بیشتر علاقه مند می شود. در مراحل بعدی به مسئولیت پذیرفتن ، مورد مشاوره قرار گرفتن ، قهرمان شدن ، مدال گرفتن ، در حضور جمع معرفی شدن ، بیشتر علاقه پیدا می کند. بنابراین بهتر است با توجه به علایق کودک وسن وی ،تشویق ها نیز از همان نوع علایق ویباشد .
محاسن تشویق:
-تشویق بر خلاف تنبیه که از عوامل بازدارنده است ، عاملی ترغیب کننده می باشد که به انسان نیرو می دهد . شخصی که تشویق می شود از کار و زحمت خود احساس رضایت می کند و همین رضایت خاطر است که جلو خستگی و بی میلی او را می گیرد .
-تحسین کودک موجب می شود که اعتماد به نفس در وجودش پدید آید ، استعدادهای نهفته اش شکوفا شوند و قوای درونی اش به فعلیت برسند.
-تشویق ، شخصیت فرد را احیاء می کند ، او را از یأس و بدبینی نجات می دهد و به زندگی دلگرم می کندو گاهی یک تحسین ساده،مسیر زندگی فرد را دگرگون می سازد .
-وقتی کودک تحسین شود ، احساس ارزشمندی می کند .
-تشویق پاسخی است به نیاز طبیعی و روانی کودک .
-وقتی کودک را مورد تشویق قرار دهیم فرصتی فراهم می شود تا کودک به توانایی ، ظرفیت و ارزشمندی های خود پی ببرد و در نتیجه تصویر مثبت و ارزنده ای از خود در ذهنش ایجاد شود که بعدها شکل دهنده حرمت نفس او خواهد بود .
-جبران کمبودها و حقارت های عاطفی و اجتماعی .
-تصحیح و تکمیل رفتارهای آموزشی و اخلاقی .
-تغییر دهنده و جهت دهنده رفتار و سیر زندگی کودک .
-دریافت بازخورد مناسب در برابر رفتار پسندیده .
متأسفانه بعضی از والدین و مربیان برای دستیابی به اهداف خود و تقویت هر چه سریعتر رفتارهای مورد نظر خود ، سعی می کنند به هر طریق ممکن،رفتار کودک را مطابق خواسته ها و دستورات و مقررات خود در آورند ، بدون اینکه متوجه اثر تخریبی این روش های شتاب زده و صوری در ساختار شخصیتی کودک باشند. این روش های سطحی ، ظاهر پسند ، دیگر انگیخته و تصنعی می تواند سبب آسیب های جبران ناپذیری در روند تعادل جویی طبیعی کودکان شود.
معایب تشویق بیجا و بیش از حد:
-وابستگی کودک به عوامل کنترل بیرون از خود .
-کند شدن محرک های درونی (از بین رفتن رغبت های خود به خودی و جایگزینی رغبت های تصنعی).
-تشویق بدون دقت ممکن است به صورت رشوه در آید و اعمال کودک به پاداش وابسته شود و پرتوقع و طلبکار پرورش یابد و در همه جا انتظار پاداش عملی یا معنوی داشته باشد، از همه کس طلبکار شود ولی خودش احساس مسئولیت نکند.گاهی حتی در برابر انجام وظایف قانونی یا اجتماعی یا شرعی خود نیز توقع پاداش خواهد داشت .
-تشویق و تحسین بیش از حد ، کودک را به غرور و خودبینی مبتلا می سازد. امیرالمؤمنین (ع)می فرماید: " چه بسا افرادی که به سبب تعریف و تمجید مغرور می شوند" و" در مدح کسی زیاده روی و مبالغه مکن".
نتایج تحقیقات اخیر نشان داده است که اگر رفتار کودک و رشد او را از طریق عوامل تشویق بیرونی مانند جایزه ، پول ، کارت صدآفرین ، تحسین های لفظی مکرر و سایر عوامل بیرونی شرطی کنیم ، آزادی و رشد طبیعی را از او سلب و رفتار او را با ضوابط و معیارهای از پیش تعیین شده قالب سازی کرده ایم .
-تشویق بیش از حد در دراز مدت مانع پیشرفت خود به خودی کودک می شود .
-تکیه بر تشویق بیرونی بدون همسویی با تقویت های درونی کودک،مانع تحول طبیعی او می شود.
نکاتی که در تشویق باید رعایت گردد:
-علت تشویق بایستی مشخص باشد تا کودک بفهمد که به چه سببی مورد تشویق قرار گرفته است.
-نفس عملکرد کودک باید مورد تشویق قرار گیرد ( مستقیماً به رفتار کودک مربوط باشد ) نه شخصیت او.
-تشویق باید با تقویت درونی کودک همسو باشد ( اول تقویت درونی و بعد تشویق ).
-تشویق باید گاه به گاه و در برابر کارهای ممتاز باشد ، نه به صورت دایم و برای هر کار؛ زیرا اگر چنین شد ارزش و تأثیر تربیتی خود را از دست خواهد داد .
-وقتی کودک را تشویق و تحسین می کنیم نباید او را با بچهیدیگری مقایسه کنیم.مثلاً صحیح نیست که پدری به فرزندش بگوید آفرین بر تو که خوب درس می خوانی و مانند حسن تنبل نیستی ، زیرا در این صورت،کودک دیگر ، تحقیر و مذمتمیشود. از سوی دیگر این عمل مضر است و بدآموزی دارد .
-تشویق در بین همسالان و دوستان مؤثرتر از تشویق به تنهایی است .
-تشویق باید با سن کودک ، نیازهای او و شرایط و موقعیت مکانی ، شخصیتی ، روانی و ... تناسب داشته باشد .
-تشویق های ملموس در مقاطع سنی پایین مؤثرتر است .
-تشویق باید با کار کودکمتناسب باشد.صلاح نیست که در برابر یک کار کوچک و کم اهمیت تشویق های بزرگی انجام بگیرد . پاداش های بزرگ را باید برای کارهای بزرگترقرار داد، بهتر است پاداش همگام با موفقیت های تدریجی کودک بزرگ شود .
-باید پاداش ها و تشویق ها ، در برابر فعالیت ها و جدیت های کودک انجام بگیرد . نه در برابر موهبت های ذاتی او . یک کودک کم هوش که در اثر جدیت و تلاش ، رفته رفته به موفقیت هایی نایلمیگردد و نمره پنج او به هشت ترقی می کند نیز قابل ستایش و تشویق است.
-تشویق باید طبیعی ، واقعی و به دور از فریب و ریا باشد .
-تشویق باید بلافاصله اعمال گردد ( به خصوص برا ی سنین پایین ).
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 56
مقدمه
*******
همهی والدین کمک، حمایت و تشویق فرزندانشان را برای موفق شدن در مدرسه ضروری میدانند، اما بیشتر والدین نمیدانند چطور باید این کارها را انجام دهند و یا چه کارهایی باید انجام دهند. این کتاب مجموعهای از روشهای علمی که در مدارس آموزن شدهاند و میتواند به شما کمک کند تا فرزندتان در مدرسه موفق شود را ارائه میدهد.
وقتی دانشآموزی در مدرسه پیشرفت نمیکند، والدین به شدت احساس ناکامی میکنند. اما آنچه معلمان و مربیان میدانند این است که والدین میتوانند در پیشرفت در مدرسه تفاوت ایجاد کند، اگر بدانند که چطور فرزندانشان را برای موفقیت آماده کنند. این کتاب مسیر را به شما نشان میدهد.
این کتاب توصیههای علمی و اطلاعات روشن و مشخصی را در اختیار شما قرار میدهد. اطلاعاتی درباره آنچه معلمان و والدین دوست دارند و نیز راههای رسیدن به موفقیت دانش آموزان را به شما ارائه میدهد و نیز به اینکه والدین چطور میتوانند به این موفقیت کمک کنند، بینشهای جدید ارائه میدهد.
این اولین کتاب با اطلاعات جامع است که برای همه خانوادهها پیشنهادات عملی برای افزایش توانایی و پیشرفت تحصیلی فرزندانشان ارائه میکند. در واقع این کتاب داروی درمان ترسها، هراسها و شکست در مدرسه است.
همچنین موضوعات زیادی را پوشش میدهد که در بیشتر کتابهای راهنمای والدین وجود ندارد. موفقیت در مدرسه تنها به علت عادات مطالعه صحیح و کار سخت نیست. بلکه درباره نگرش، قاطعیت، زمانبندی، سیاستها، موقعیتها، ارتباطات، توجه، اعتماد به نفس، رفتار اجتماعی، و مهمتر از همه مشارکت والدین است. نهایتا، این موضوعات و دیگر موضوعات عرضه شده در این کتاب به والدین برای رشد و پیشرفت فرزندانشان کمک میکند.
این کتاب مجموعهای از توصیههای موثر و کارآمد است که میتواند برای همه دانشآموزان و والدین موثر باشد. این کتاب کوتاه، عملی و جالب است، براحتی خوانده میشود و به سختی فراموش میشود. و دیدگاه عمیقتری نسبت به پیشرفت در مدرسه دانشآموزان دارد. در این کتاب خطوط راهنمای زیر مطرح میشود.
نکاتی که به والدین کمک میکند بتوانند با معلمان فرزندشان همراه شوند.
دریافت و درک مسایلی که فرزندانتان از مدرسه هرگز برای شما بیان نمیکنند.
اینکه بتوانید با معلم بد کنار بیایید.
هنر مناسب برای ارتباط با پرسنل مدرسه
اگر فرزندتان مدرسه را دوست ندارد چکار کنید.
پیشنهادات قابل پذیرش برای همه گروههای سنی موضوعات، موقعیتهای مدرسه بکار میرود. شما باید بدانید فرزندتان شایسته موفقیت در مدرسه است. و شما میتوانید چنین موفقیتی را برای او به ارمغان آورید. خواندن این کتاب شاید مهمترین تکلیفی باشد که تا کنون داشتهاید.
**********
بخش یک
مروری بر موفقیت مدرسه
**********
1
موفقیت در مدرسه قابل یادگیری است. با این باور که همه دانشآموزان میتوانند با مطالعه بهتر، تمرکز بیشتر، استفاده از حداکثر تواناییشان و بالفعل درآوردن تواناییشان، پا به عرصه موفقیت بگذارند، شروع کنید. اگر شما و فرزندتان این باور را نکنید، چنین چیزی رخ نخواهد داد. اما اگر به آن باور داشته باشید، در مسیر درست برای موفقیت فرزندتان قرار دارید و خواندن این کتاب میتواند به شما کمک کند.
2
کمک به موفقیت فرزندتان در مدرسه اغلب بستگی به عملکرد شما دارد.
بیشتر گوش کنید و کمتر حرف بزنید.
بیشتر سؤال کنید، کمتر نق بزنید.
بیشتر تشویق کنید، کمتر انتقاد کنید.
بیشتر در جستجوی پیشنهادات باشید و کمتر توصیه کنید.
3
موفقیت در مدرسه یک تصمیم است. شما و کودکتان باید با هم چنین تصمیمی بگیرید.
4
دوست داشتن بیش از حد و لوس کردن فرزندتان موجب میشود که نتوانند بهترین باشند.
5
برای همه بچهها موفقیت در مدرسه، به آنچه همیشه نیاز داشتهاند، نیاز دارند: نظم، چالش، احترام، تشخیص فرصتها، انتخابهای صحیح، گذشت، و عشق فراوان. یافتن روشهایی که این نیازها را برطرف کند نقطه عطف همه روشهای فرزندپروری است.
6
از فرزندتان توقع مناسب داشته باشید. او را به پشتکار تشویق کنید زیرا پشتکار هر مانعی را کنار میزند و به موفقیت فرزندتان امیدوار باشید.
7
مهم نیست چقدر فرزندتان باهوش است، از او توقع خارقالعاده بودن نداشته باشید. توقعات غیرواقعگرایانه موجب میشوند بچهها احساس کنند باید با زندگی کردن بر طبق معیارهای غیرممکن عشق والدین را بدست آورند. کار شما این است که به فرزندانتان کمک کنید خودشان باشند. تنها با این روش آنها بهترین را خواهند آموخت.
8
دربارهی موفقیتهای مدرسه واقعگرا باشید. توقع مشکلات را داشته باشید و توقع پیدا کردن راهحل مناسب را نیز داشته باشید. با واقعگرایی هرگز ناامید نخواهید شد.
9
اگر در کارتان سود نکنید یا معاملهای را از دست بدهید، بدین معنا نیست که شخص بدی هستید. اگر کودکتان در مدرسه ضعیف عمل میکند، همین اصول در مورد او نیز کارآیی دارد. از او توقع موفقیت داشته باشید، اما محدودیتهای انسانی و اتفاقات غیرمنتظره را نیز در نظر داشته باشید.
10
همیشه تلاش فراوان را بعنوان عامل موفقیت بپذیرید.
11
موفقیت در مدرسه موضوعی خانوادگی است. هیچ دانشآموزی نمیتواند آن را به تنهایی انجام دهد. مطمئن شوید که هریک از شما وظیفه خودش را انجام میدهد.
12
اجازه ندهید توانایی بالقوه فرزندتان توسط دیگران تعریف و مشخص شود.
13
موفقیت در مدرسه هدف باارزشی است اما نباید همراه با کمالگرایی باشد. نسبت به خود یا فرزندتان بیش از حد سختگیر نباشید. کامل نبودن را در مورد هرکسی بپذیرید.
14
همچنان که دوست دارید برای موفقیتهای فرزندتان در مدرسه تشویق شوید، برای هر شکست او نیز پذیرای سرزنش باشید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 56
مقدمه
*******
همهی والدین کمک، حمایت و تشویق فرزندانشان را برای موفق شدن در مدرسه ضروری میدانند، اما بیشتر والدین نمیدانند چطور باید این کارها را انجام دهند و یا چه کارهایی باید انجام دهند. این کتاب مجموعهای از روشهای علمی که در مدارس آموزن شدهاند و میتواند به شما کمک کند تا فرزندتان در مدرسه موفق شود را ارائه میدهد.
وقتی دانشآموزی در مدرسه پیشرفت نمیکند، والدین به شدت احساس ناکامی میکنند. اما آنچه معلمان و مربیان میدانند این است که والدین میتوانند در پیشرفت در مدرسه تفاوت ایجاد کند، اگر بدانند که چطور فرزندانشان را برای موفقیت آماده کنند. این کتاب مسیر را به شما نشان میدهد.
این کتاب توصیههای علمی و اطلاعات روشن و مشخصی را در اختیار شما قرار میدهد. اطلاعاتی درباره آنچه معلمان و والدین دوست دارند و نیز راههای رسیدن به موفقیت دانش آموزان را به شما ارائه میدهد و نیز به اینکه والدین چطور میتوانند به این موفقیت کمک کنند، بینشهای جدید ارائه میدهد.
این اولین کتاب با اطلاعات جامع است که برای همه خانوادهها پیشنهادات عملی برای افزایش توانایی و پیشرفت تحصیلی فرزندانشان ارائه میکند. در واقع این کتاب داروی درمان ترسها، هراسها و شکست در مدرسه است.
همچنین موضوعات زیادی را پوشش میدهد که در بیشتر کتابهای راهنمای والدین وجود ندارد. موفقیت در مدرسه تنها به علت عادات مطالعه صحیح و کار سخت نیست. بلکه درباره نگرش، قاطعیت، زمانبندی، سیاستها، موقعیتها، ارتباطات، توجه، اعتماد به نفس، رفتار اجتماعی، و مهمتر از همه مشارکت والدین است. نهایتا، این موضوعات و دیگر موضوعات عرضه شده در این کتاب به والدین برای رشد و پیشرفت فرزندانشان کمک میکند.
این کتاب مجموعهای از توصیههای موثر و کارآمد است که میتواند برای همه دانشآموزان و والدین موثر باشد. این کتاب کوتاه، عملی و جالب است، براحتی خوانده میشود و به سختی فراموش میشود. و دیدگاه عمیقتری نسبت به پیشرفت در مدرسه دانشآموزان دارد. در این کتاب خطوط راهنمای زیر مطرح میشود.
نکاتی که به والدین کمک میکند بتوانند با معلمان فرزندشان همراه شوند.
دریافت و درک مسایلی که فرزندانتان از مدرسه هرگز برای شما بیان نمیکنند.
اینکه بتوانید با معلم بد کنار بیایید.
هنر مناسب برای ارتباط با پرسنل مدرسه
اگر فرزندتان مدرسه را دوست ندارد چکار کنید.
پیشنهادات قابل پذیرش برای همه گروههای سنی موضوعات، موقعیتهای مدرسه بکار میرود. شما باید بدانید فرزندتان شایسته موفقیت در مدرسه است. و شما میتوانید چنین موفقیتی را برای او به ارمغان آورید. خواندن این کتاب شاید مهمترین تکلیفی باشد که تا کنون داشتهاید.
**********
بخش یک
مروری بر موفقیت مدرسه
**********
1
موفقیت در مدرسه قابل یادگیری است. با این باور که همه دانشآموزان میتوانند با مطالعه بهتر، تمرکز بیشتر، استفاده از حداکثر تواناییشان و بالفعل درآوردن تواناییشان، پا به عرصه موفقیت بگذارند، شروع کنید. اگر شما و فرزندتان این باور را نکنید، چنین چیزی رخ نخواهد داد. اما اگر به آن باور داشته باشید، در مسیر درست برای موفقیت فرزندتان قرار دارید و خواندن این کتاب میتواند به شما کمک کند.
2
کمک به موفقیت فرزندتان در مدرسه اغلب بستگی به عملکرد شما دارد.
بیشتر گوش کنید و کمتر حرف بزنید.
بیشتر سؤال کنید، کمتر نق بزنید.
بیشتر تشویق کنید، کمتر انتقاد کنید.
بیشتر در جستجوی پیشنهادات باشید و کمتر توصیه کنید.
3
موفقیت در مدرسه یک تصمیم است. شما و کودکتان باید با هم چنین تصمیمی بگیرید.
4
دوست داشتن بیش از حد و لوس کردن فرزندتان موجب میشود که نتوانند بهترین باشند.
5
برای همه بچهها موفقیت در مدرسه، به آنچه همیشه نیاز داشتهاند، نیاز دارند: نظم، چالش، احترام، تشخیص فرصتها، انتخابهای صحیح، گذشت، و عشق فراوان. یافتن روشهایی که این نیازها را برطرف کند نقطه عطف همه روشهای فرزندپروری است.
6
از فرزندتان توقع مناسب داشته باشید. او را به پشتکار تشویق کنید زیرا پشتکار هر مانعی را کنار میزند و به موفقیت فرزندتان امیدوار باشید.
7
مهم نیست چقدر فرزندتان باهوش است، از او توقع خارقالعاده بودن نداشته باشید. توقعات غیرواقعگرایانه موجب میشوند بچهها احساس کنند باید با زندگی کردن بر طبق معیارهای غیرممکن عشق والدین را بدست آورند. کار شما این است که به فرزندانتان کمک کنید خودشان باشند. تنها با این روش آنها بهترین را خواهند آموخت.
8
دربارهی موفقیتهای مدرسه واقعگرا باشید. توقع مشکلات را داشته باشید و توقع پیدا کردن راهحل مناسب را نیز داشته باشید. با واقعگرایی هرگز ناامید نخواهید شد.
9
اگر در کارتان سود نکنید یا معاملهای را از دست بدهید، بدین معنا نیست که شخص بدی هستید. اگر کودکتان در مدرسه ضعیف عمل میکند، همین اصول در مورد او نیز کارآیی دارد. از او توقع موفقیت داشته باشید، اما محدودیتهای انسانی و اتفاقات غیرمنتظره را نیز در نظر داشته باشید.
10
همیشه تلاش فراوان را بعنوان عامل موفقیت بپذیرید.
11
موفقیت در مدرسه موضوعی خانوادگی است. هیچ دانشآموزی نمیتواند آن را به تنهایی انجام دهد. مطمئن شوید که هریک از شما وظیفه خودش را انجام میدهد.
12
اجازه ندهید توانایی بالقوه فرزندتان توسط دیگران تعریف و مشخص شود.
13
موفقیت در مدرسه هدف باارزشی است اما نباید همراه با کمالگرایی باشد. نسبت به خود یا فرزندتان بیش از حد سختگیر نباشید. کامل نبودن را در مورد هرکسی بپذیرید.
14
همچنان که دوست دارید برای موفقیتهای فرزندتان در مدرسه تشویق شوید، برای هر شکست او نیز پذیرای سرزنش باشید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 26
آموزش، تنبیه، تشویق
محیط ایدهآل محیطی است که در آن، طفل در دبستان از امکانات آموزشی بسیار عالی برخوردار است و در منزل هم گذشته از کمک والدین با سواد، از انواع و اقسام سرگرمیهای آموزنده برخوردار است.منظور ما محیطی است که در آن طفل معصوم بعد از صرف ۴ یا ۵ ساعت از بهترین ساعات عمر خود در مدرسه، ساعات بیکاری را با بازی فوتبال در کوچهها و درگیری با پسر همسایه پر میکند. روشهای آموزشی که در گذشته با تنبیه بدنی همراه بود ، کاملا نکوهیده و در خور ملامت است.در بعضی مدارس دانش آموزان میبایست کتکهای روز جمعه را پنجشنبه نوش جان میکردند و یا سیاه کردن انگشتان به وسیله مداد که در اکثر مواقع توانایی انجام تکالیف را از دانش آموزان به کلی سلب میکرد. در این دوره متاسفانه، بعضی از مواقع دانش آموزان با مساله کتک کاری نوعی زندگی مسالمت آمیز را در پیش می گرفتند؛به این صورت که تنبیه شدن از بخشهای لاینفک آموزشگاهی آنان شده بود هدف این گونه تنبیهات جز خشونت و رفع عقده نبوده است.این اعمال کاملا غیرانسانی و با اصول انسانی سازگار نیستند و نخواهند بود. بتدریج با گذشت زمان ، از شدت این گونه تنبیهات کاسته و تهدید جایگزین آن شد. تهدیدی جدی و البته گاهی موارد، در قالب تشویق ! همان سیاست تنبیه و تشویق یا چماق و شیرینی.در این نوع از محیطهای آموزشی که چند سالی به طول انجامید دانش آموز می دانست که تنها با ارائه درست درس میتواند از زیر ضربات طاقت فرسای اولیای آموزشگاه جان سالم به در برده و تشویقهای آنان یا اولیای خانه و حتی دوست و آشنا را به قیمت صرف وقت گرانبهایش با خواندن اجباری چند کتاب با جملات قلنبه سلنبه ، متوجه خود سازد. در چنین محیطهایی، از یکسو از بیم تنبیه ها و از سوی دیگر در مواجهه با تشویقهای کذایی، عمر دانش آموز تلف میشد طی این دوره ، دانش آموز لحظهای درس را برای درس نخواندند. هدفشان از درس خواندن یا اصولا فرار از تنبیه بود ، یا وصال به تشویق ! نتیجه این که میل باطنی نقشی نداشت.امکانات آموزشی برای دانش آموزان محرکی مثبت است ، اگر این عنصر نباشد، رکود خودنمایی میکند و در نتیجه استعدادها از بین می روند. باید به نحوی محرکی را به وجود آورد تا این استعدادها پژمرده نشوند. امروزه عنصر تشویق ، به تنهایی نقش بازی می کند و با کمی دقت میتوان دریافت که چقدر نتیجه این بازی مایه تاسف است ؛ چرا که هدف دانش آموز، کسب تشویق خواهد شد نه کسب دانش. جالب این که، خارج از چارچوب درس و مدرسه ، مطالعه کتب ساده و یا مشکل ، همراه با لذتی وصف نشدنی است چون نه تشویقی در کار است و نه تنبیه.میل باطنی فعال شده و نقشش را بخوبی ایفاء میکند اما این زمان برای خیلیها زیاد به طول نمیانجامد؛ چرا که وحشت از آینده که خود معلول عواملی از جمله بیکاری ، فقر مادی ، نابسامانیهای اقتصادی ، اجتماعی است ، مسیر مطالعه را تغییر میدهد. قصور در امر مطالعه ویران کننده سعادت آینده است درس را باید در آرامش فکری خواند. هیچ یک از موارد به تنهایی موثر نخواهند بود ، اگر امکانات آموزشی کافی در دسترس نباشد.
تشویق
تشویق در جلسهٔ مشاوره، مجموعه فعالیتهائى است که مراجع را به ادامه کارش ترغیب مىکند و او را در مسیر پیشرفت و بهبود قرار مىدهد. تشویق نوعى پاداش است که براى تقویت رفتار مطلوب و ادامهٔ آن به مراجع ارائه مىشود. بهعنوان مثال، مشاور با گفتن جملاتى نظیر مرد توانائى هستی، مىتوانى معقول باشی، و مىتوانى این مشکل را حل کنی مراجع را به خودکاوى بیشتر تشویق مىکند و باعث مىشود که او عقاید و افکار خویش را دقیقتر، عمیقتر مورد بررسى قرار دهد. از جانب دیگر، تشویق بیش از حد موجب مىگردد که مراجع به مشاور وابستگى پیدا کند و استقلال خود را از دست بدهد. همچنین تشویق صحیح و مناسب از نگرانى و ناامنى مراجع مىکاهد.
روشهاى تشویق
به نظر برامر و شوستروم (۱۹۶۸) در جلسهٔ مشاوره کاربرد روشهاى تشویق را مىتوان بهشرح زیر بیان کرد:
۱. استفاده از کلمات تائیدکننده نظیر بلى درست است، توانائى انجام آنرا داری. در اینجا هدف آن است که با استفاده از کلمات تائیدکننده، در مراجع احساس امنیت و اعتماد نسبت به مشاور و جلسه مشاوره بهوجود آید.
۲. پیشبینى نتایج احتمالى مشاوره، روش دیگرى براى تشویق مراجع است. مشاور در جلسهٔ مشاوره، دربارهٔ نتایج احتمالى و تغییراتى که در مراجع بهوجود خواهد آمد با او به صحبت مىنشیند. بهعنوان مثال، مشاور به مراجع مىگوید که بر اثر مشاوره، رفتارش در جهت مقبول و مناسبى تغییر خواهد کرد، و یا آنکه در زمینهٔ تحصیلات به موفقیتهائى دست خواهد یافت، و یا نمرات بهترى در ریاضى و فیزیک خواهد گرفت.
۳. ایجاد شرایط و امکانات مناسب در جلسهٔ مشاوره، براى مراجع تشویقکننده است بهعنوان نمونه، برقرارى رابطهٔ حسنه مشاورهاى و پذیرش مراجع، شوق و رغبتى در او براى ادامه بحث بهوجود مىآورد.
۴. آشنا ساختن مراجع به این حقیقت که مشکلش منحصر بهفرد نیست و دیگران نیز کم و بیش با مشکلاتى همانند او مشکل او مواجه هستند، مىتواند تشویقکننده باشد.
تشویق رفتارهاى خوب
نگرانى دربارهٔ تأثیرات احتمالى تلویزیون، از دیرزمان، بر توجهاتى که به دیگر عرصههاى مربوط به تماشاى تلویزیون، در کودکان مىشده، اولویت داشته است. چه مدت است که مفهوم جعبهٔ گوشهخانه به مثابهٔ هیولایى یک چشم موجه شمرده مىشود؟ این مکان که رفتارهاى بد بهنمایش درآمده در تلویزیون، مىتواند الگوهایى در اختیار بینندگان جوان مستعد بگذارد تا از آن کپىبردارى کنند را نمىتوان ساده گرفت. اما این فرضیه - که عموماً غالب بهنظر - مبنى بر اینکه آشکارا ثابت شده است که تلویزیون تأثیر بدى دارد، سادهسازى بیش از حد هر دو، یعنى هم آنچه جعبه به منازل مىآورد، و هم نحوهٔ برخورد کودکان با آن، است.
برنامههاى تلویزیون شامل نمونههاى بسیارى از رفتارهاى خوب است. برنامههایى که در آن مردم با مهربانی، جوانمردى و سخاوت رفتار مىکنند. بههمان اندازه، منطقى بهنظر مىرسد که فرض کنیم این تصویر نیز نمونههایى در اختیار کودکان قرار مىدهند تا از آن کپىبردارى کنند. بنابراین، در این فصل این پرسش را مطرح خواهیم کرد که آیا تلویزیون رفتارهاى خوب را در میان کودکان ترویج مىکند؟ اگرچه کارى در این زمینه صورت گرفته است بهوسعت کار انجام شده در زمینه تأثیر خشونت تلویزیون بر کودکان نیست، اما تحقیقات مهمى وجود دارد که روشهاى مختلفى را نشان مىدهد که تلویزیون مىتواند یا باید، در شرایط خاص، تأثیرات بسیار مفید و مطلوبى بر کودکان بگذارد.