پروژه شیوع عفونت ادراری تناسلی کلامیدیا تراکوماتیس (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

بررسی میزان شیوع عفونت ادراری تناسلی کلامیدیا تراکوماتیس در میان مردان 49- 18 ساله

چکیده:

عفونت کلامیدیا تراکوماتیس سردستة عوامل باکتریال ایجاد کننده STD و شایعترین عامل ایجاد کننده STD بعد از ویروس هرپس سیمپلکس و زگیل تناسلی و همچنین دلیل عمده کوری قابل پیشگیری در جهان است.1 کلامیدیا تراکوماتیس هزینه‌های زیادی را برای سیستم بهداشت و درمان جهت تشخیص، درمان و بازتوانی بیماریهای ناشی از خود به بار می‌آورد. طبق نظر سازمان جهانی بهداشت 90 میلیون عفونت کلامیدیایی سالانه در سطح جهان اتفاق می‌افتد2. این عفونتها اغلب فاقد علامت هستند.

حدود 80-70 درصد زنان و 50 درصد مردان هیچ یک از نشانه‌های عفونت را ندارند. عمده عفونتهای زنان از روی سکلهای آن همچون بیماریهای التهابی لگنی (PID)، نازائی و حاملگی نابجا شناخته می‌شود.3

اولین قدم در کنترل این عفونت شناخت وضعیت کنونی این عفونت در جامعه است.

50 -10 میلی‌لیتر اولین ادرار صبحگاهی از هر یک از افراد مورد مطالعه گرفته شد و پرسشنامه های مربوطه تکمیل شد. PCR بر روی این نمونه‌ها وجود 3 نمونه مثبت در گروه زندانیان و یک مورد در مراجعه کنندگان به آزمایشگاه بوعلی تهران را نشان داد.

در نتیجه در مجموع حدود 0.7% نمونه های مراجعه کنندگان به آزمایشگاه بوعلی تهران مثبت بودند %CI= 0<incidence<2.82%),(1 of 140) (95

. مطالعه ما چندین محدودیت نیز دارد تعداد کم نمونه‌ها یکی از این محدودیتهاست.

کلید واژگان فارسی: کلامیدیا تراکوماتیس- میزان شیوع - واکنش زنجیرهای پلیمراز- یورتریت- مردان

مقدمه

امروزه نحوة برخورد با STD تفاوت کرده است. بکارگیری اصطلاح STI به جای STD در بسیاری از مقالات نمادی از این تغییر نگرش می‌باشددر بسیاری از موارد این عفونتها خصوصاً در مراحل اولیه فاقد علامت می‌باشند و همین گروه نیز هستند که عامل اصلی شیوع این عفونتها در جامعه هستند در بعضی موارد وقتیکه این عفونت‌ها رخ دهد عوارض جانبی آنها علیرغم درمان اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.بطورمثال به دنبال یک مورد PID در یک خانم احتمال وقوع Tubal infertility حدود 11% است.

عفونت کلامیدیا تراکوماتیس سردستة عوامل باکتریال ایجاد کننده STD و شایعترین عامل ایجاد کننده STD بعد از ویروس هرپس سیمپلکس و زگیل تناسلی و همچنین دلیل عمده کوری قابل پیشگیری در جهان است1.

کلامیدیا تراکوماتیس هزینه‌های زیادی را برای سیستم بهداشت و درمان جهت تشخیص، درمان و بازتوانی بیماریهای ناشی از خود به بار می‌آورد. طبق نظر سازمان جهانی بهداشت 90 میلیون عفونت کلامیدیایی سالانه در سطح جهان اتفاق می‌افتد2. حدود 80-70 درصد زنان و 50 درصد مردان هیچ یک از نشانه‌های عفونت را ندارند

عمده عفونتهای زنان از روی سکلهای آن همچون بیماریهای التهابی لگنی (PID)، نازائی و حاملگی نابجا شناخته می‌شود.3وجود یک برنامه مدون از نظر شناخت وضعیت این عامل بیماریزا در سطح گروههای مختلف اجتماعی، شناخت

عوامل خطر مستعد کننده به این عفونت و برنامه‌ریزی جهت انجام برنامه‌های غربالگری می‌تواند باعث کاهش بار این بیماری در جامعه ما نیز گردد.

اولین قدم در کنترل این عفونت شناخت وضعیت کنونی این عفونت در جامعه است. پژوهشکده فناوریهای نوین علوم پزشکی جهاد دانشگاهی ابن‌سینا در یک پروژه کشوری قصد دارد وضعیت اپیدمیولوژیک این عفونت در جامعه را مشخص نماید.ابتدا شیوع این عفونت در جمعیت زنان مراجعه کننده به کلینیک‌های بیماریهای زنان مورد بررسی قرار گرفت. در راستای این پروژه بر آن شدیم میزان شیوع عفونت را در گروه زندانیان مرد بررسی نمائیم.

نتایج این بررسیها می‌تواند منجر به پیشنهاد یک برنامه اجرائی جهت غربالگری از نظر عفونت کلامیدیایی ‌گردد.

تظاهرات بالینی و راههای انتقال کلامیدیا تراکوماتیس4و1

پروژه بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.

بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن (پزشکی)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

فصل 8

اختلالات فیزیکی که می توانند باعث ناباروری شوند

a. بیماری های آلت تناسلی و غلاف آن:

1- فیموز Phimosis :

تنگی منفذ آلت تناسلی، مانع از بیرون آمدن آلت تناسلی از آن می گردد. این عارضه به ندرت ممکن است مادرزادی باشد؛ ولی به احتمال بیشتر از پیامدهای جراحات وارده است که منجر به تشکیل بافت اسکار می شود. تومورهایی مانند ملانوما آلت تناسلی را در برگیرد. این ناتوانی در بیرون آوردن آلت تناسلی که منجر به چسبندگی ها و جلوگیری از عملکرد طبیعی غلاف آلت تناسلی می شود، ایجاد می گردد.

جراحات متداول غلاف آلت تناسلی عبارتند از: کوفتگی، ساییدگی، پارگی و سرمازدگی. خیز و التهاب از جمع شدن ( retraction ) غلاف جلوگیری به عمل می آورند. هنگامی که غلاف قابل جمع شدن باشد، جراحات ممکن است واضح نباشد. مگر این که ترشح خونی از غلاف آلت تناسلی مورد توجه قرار گیرد و یا گاو نر در تلاش برای جفتگیری دچار مشکل برای بیرون آوردن آلت تناسلی باشد.

درمان: جراحات جفیف ممکن است خود بخود بهبود یابند، ولی جراحات وسیع تر نیاز به درمان دارد. محوطه غلاف آلت تناسلی باید هر روز تمیز شود و درون آن آب اکسیژنه تزریق شود تا هنگامی که دیگر کفی مشاهده نشود. ترکیبات آنتی بیوتیک روغنی باید به این محوطه تزریق شود. آنتی بیوتیک های وسیع الطیف باید بطور عمومی برای کاهش امکان تشکیل آبسه تزریق گردد. اگر غشای غلاف آلت تناسلی بیرون زده باشد، باید آن را توسط پماد مرطوب کننده و نوار پیچی تا هنگام بازگشت به وضعیت طبیعی حفظ کرد و سپس با ذخیره سرکیسه ای یا نوار پیچی در محل خود نگاه داشت.

ممکن است بعد از کامل شدن التیام برداشت بافت اسکار توسط جراحی ضروری باشد. پیشگویی از نظر آینده تولید مثلی متغیر و وابسته به شدت جراحات می باشد.

2- پارافیموز Paraphimosis :

پارافیموز، ناتوانی در پس کشیدن آلت تناسلی به داخل غلاف آن است. پارافیموز ممکن است به طور ثانویه به دنبال ضربه، ضعف و ناتوانی یا فلج آلت تناسلی به دنبال استفاده از آرامبخش ها ممکن است در ارتباط با افزایش غلظت آندروژن باشد و در گاوهای نری که به تازگی اخته شده اند، متداول تر است. داروهای مشتق از فنوتیازین از رسیدن پیامهای سمپاتیک به عضلات صاف نعوظی ( Creetile ) در جسم غاری آلت تناسلی جلوگیری می کنند. این مسئله باعث می شود عضلات صاف شل شده، فضاهای غاری با خون، پر شوند و در نتیجه نعوظ آلت تناسلی رخ دهد. در غیاب آندروژن ها، سلولهای عضلات صاف بافت نعوظی آنروضی می شوند که منجر به کاهش اندازه فضاهای غاری می گردد.

زهکشی وریدی و لنفاوی در اثر تورم و وضعیت پاندوسی آلت تناسلی دچار اختلال می‌گردد. اگر این عارضه برطرف نگردد، مایعات تجمع حاصل کرده و التهاب اولسراتیو و مزمن آلت تناسلی و غلاف آن ( Chronic ulcerative balanoposthitis ) ایجاد می شود. سطوح اپیتمیال سر آلت تناسلی ( glans ) و قسمت آزاد آلت تناسلی خشک، ضخیم و فاقد خاصیت ارتجاعی است. نعوظ کامل در هنگام فلجی آلت تناسلی ایجاد نشده، ولی این عارضه شبیه به پری آپیسم ( priapism ) است، زیرا آلت تناسلی بطور ناقص با خون پر می شود. اگر پارافیموز به مدت طولانی باقی بماند، خون ممکن است در فضاهای غاری لخته شود.

انتهای دیستال آلت تناسلی در ملامسه سرد است و لخته سفتی ممکن است در اثر سازمان یافتن فیبرین در جسم غاری آلت تناسلی لمس شود. پُر شدن عروق انجام نمی گیرد و گاو نر نمی‌تواند به نعوظ کامل دست پیدا کند.

درمان: درمان فوری برای کاهش تورم و بازگرداندن آلت تناسلی به وضعیت طبیعی خود در غلاف آلت تناسلی باید صورت گیرد. اگر آلت تناسلی قابل برگشت به داخل غلاف آلت تناسلی بود، باید آن را با بخیه سرکیسه ای توسط نخ نایلون ضخیم تثبیت کرد. از نوار پیچی های دور شکل که آلت تناسلی را نیز در بر می گیرد یا روشهای مکانیکی برای حمایت آلت تناسلی جهت کاهش خیز می توان استفاده نمود. درمان با آب سرد دو بار روز برای 30 دقیقه تا یک ساعت می‌تواند در کاهش تورم طی مراحل اولیه مفید باشد.

ساییدگی، خراشها و پارگی ها را باید روزی دو بار توسط پمادهای آنتی بیوتیک دار نرم کننده پوشاند. داروهای ضد آماس و مدّر می توانند رفع خیز را سرعت ببخشند. در صورت وجود خیز التهابی، کورنیکو استروئیدها مفید است. از آنتی بیوتیک های عمومی می توان برای کنترل عفونت باکتریایی استفاده نمود.